ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 469
ต้าไป๋มองสีหน้าท่าทางที่ลึกล้ำเกินหยั่งของอันหลินด้วยความฉงนสนเท่ห์ในใจ
หมายความว่าพี่อันหลินไม่ต่อต้านทิวทัศน์อันนี้ แต่มันก็ยังถูกทุบตีเปล่าๆ งั้นหรือ
ต้าไป่อยากจะร้องไห้ ยืนเคียงข้างอันหลินเงียบๆ จนฟ้ามืด
ม่านรัตติกาลเริ่มมาเยือนช้าๆ
สระจันทราอันงดงามเริ่มมีควันขาวลอยขึ้นเป็นระลอกๆ พลังปราณอันเข้มข้นห้อมล้อมสี่ทิศ แลดูเลือนรางและเย้ายวนใจอย่างยิ่ง
โคมไฟปรากฏขึ้นบริเวณรอบนอกของสระจันทรา ทอแสงปกคลุมเหนือสระน้ำใสสะอาดเป็นชั้นบางๆ
ทอดมองไกลๆ สระจันทราก็เหมือนดวงจันทร์ที่ถูกทอดทิ้งไว้กลางขุนเขา
วิชาแสงจันทร์เพิ่มแสง!
ต้าไป๋วาดอุ้งมือ เมฆขาวบนนภาเริ่มเปลี่ยนแปลง
อันหลินกับต้าไป๋เบิกตากว้างมองภาพกลางปุยเมฆ
ท่ามกลางแสงระยิบระยับของผิวน้ำ พวกเขาเห็นสตรีสิบกว่าคนกำลังหยอกล้อสรวลเสเฮฮาในสระจันทรา
แม้จะมีไอน้ำสีขาวบดบัง แต่ก็สามารถเห็นเรือนร่างอันอรชรเนียนนุ่มของพวกนางรางๆ อยู่ดี มองเห็นน้ำใสกระเพื่อมกระทบเรือนร่างขาวราวหิมะของพวกนาง มองเห็นภาพอันวิเศษที่เต็มไปด้ว วยหลากหลายท่วงท่า…
อา…
ยอดไปเลย!
ทิวทัศน์ที่นี่ใช้ได้จริงๆ ด้วย!
“พี่อัน…เจ้าคิดว่าสาวคนไหนใช้ได้บ้าง” ต้าไป๋แลบลิ้นพูดอย่างตื่นเต้น
“อืม ยึดจุดนั้นของคันฉ่องเมฆเป็นจุดศูนย์กลาง หญิงสาวตรงสองนาฬิกาคนนั้นดูดีมาก คลื่นทำให้กระเพื่อมน้อยๆ มองออกว่านุ่มมาก...” อันหลินชื่นชมยิ้มๆ
ต้าไป๋พยักหน้ารัวๆ “ใหญ่มากด้วย! โฮ่ง!”
“แล้วก็หญิงสาวผมยาวสีดำทางแปดนาฬิกาคนนั้น ผมยาวลู่ไปกับเรือนร่างขาวผุดผ่อง แนบไปตามรูปร่างที่สะโอดสะอง นั่นก็เป็นจุดที่น่าชมเหมือนกัน!” อันหลินอดชมไม่ได้
“อา…นางลุกขึ้นแล้ว…โฮ่ง!” ต้าไป๋อุทาน
ร่างที่สูงระหงอวบอิ่มของหญิงสาวปรากฏในหมอกขาววับๆ แวมๆ หยดน้ำเกาะบนผิวอันขาวดุจหิมะประหนึ่งไข่มุกเม็ดงาม ส่องประกายอันน่าเย้ายวน
ต้าไป๋กับอันหลินต่างก็เบิกตากว้าง รูจมูกบานออกเล็กน้อย หน้าตาตื่นเต้นและเร้าใจ
“อา…นางเดินไปในจุดที่ไอน้ำหนาแน่นแล้ว…” อันหลินพูดอย่างห่อเหี่ยว
ต้าไป๋ก็ทำหน้าจนใจเช่นกัน ไอน้ำในสระมันแทรกแซงไม่ได้ เพราะหากว่าแทรกแซง คลื่นพลังปราณก็จะถูกหน่วยบังคับใช้กฎหมายของสำนักไม่ก็สตรีที่แช่น้ำร้อนจับได้
“พี่อัน เจ้าดูนั่นสิ มีผู้หญิงเดินเข้ามาอีกสองคนแล้ว แค่มองก็ของชั้นยอดแล้ว โฮ่ง!” ต้าไป๋พูดอย่างตื่นเต้น
เมื่ออันหลินมองไป เห็นหญิงชุดสีน้ำเงินกับหญิงชุดเขียวคนหนึ่งเดินคู่กันเข้ามา รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ท่าทางสง่างาม แม้นใบหน้าจะถูกไอน้ำสีขาวบดบัง ไม่นับว่าชัดเจนมากนัก แต่ก็ คาดเดาได้ว่าเป็นหญิงงามเลิศล้ำทั้งสองแน่นอน
จากนั้นเมื่อเขาเพ่งพิศดูมุมปากก็กระตุกขึ้นมา
นั่น…นั่นมันชุดมรกตดำไม่ใช่เหรอ!
ไหนจะกระโปรงสีน้ำเงินนั่นอีก คุ้นตาเหลือเกิน นั่นมันชุดที่ซูเฉี่ยนอวิ๋นใส่เป็นประจำไม่ใช่เหรอ!
“หึๆ…พี่อัน เซียนหญิงสองคนนี้ต้องยอดมากแน่ๆ…รอพวกนางเปลื้องอาภรณ์ เดินไปยังจุดที่ไอน้ำเบาบาง พวกเราก็จะได้ชื่นชมกันแล้ว…” ต้าไป๋ตื่นเต้นจนกระดิกหาง
“เหอะๆ ยอดมากงั้นหรือ” อันหลินมองต้าไป๋แล้วแสยะยิ้ม
จู่ๆ ต้าไป๋ก็สะดุ้งโหยง จิตสังหารอันน่ากลัวแผ่คลุมทั่วร่าง ทำให้ขนสุนัขลุกชูชัน
มันเงยหน้าขึ้นมองอันหลินอย่างหวาดหวั่น “พี่…พี่อัน เจ้าจะทำอะไรน่ะ”
ปึกๆ…ปั่กๆ…ตึกๆ…ผลัวะ…
ปึกๆ…ปั่กๆ…ตึกๆ…ผลัวะ…
เกิดการโจมตีที่หนักหน่วงรุนแรงขึ้นทันใด ต้าไป๋นอนแผ่บนพื้นด้วยใบหน้าที่ปูดบวม น้ำตาอาบหน้า
“พี่อัน…ข้า…ข้าทำอะไรผิดกันแน่” ต้าไป๋ถูกทุบตีจนพูดจาไม่เป็นประโยคแล้ว
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม