ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 478
เอ่อ…มันน่าอึดอัดเหลือเกิน
ไม่คิดเลยว่าเขาจะเผลอเหยียบราชาที่กำลังกรีธาทัพด้วยตัวเองของพวกเขาตายแล้วจริงๆ จะทำอย่างไรดี
เนื่องด้วยการเคลื่อนย้ายของมิติเป็นการสุ่ม เขาทำได้แค่โผล่มาที่นี่ตามการสุ่ม ความผิดนี้จะโยนให้เขาไม่ได้นะ
คนแคระบนพื้นยังโจมตีรองเท้าของเขาอย่างบ้าคลั่ง ถึงขั้นว่ามีปืนใหญ่สิบกว่าลำยิงรองเท้าของเขาไม่หยุดพัก ต่อให้รองเท้าของเขาเป็นวัสดุไม่ธรรมดา ตอนนี้ก็เล่นเอาดำไปจุดหนึ่ง งเหมือนกัน
อันหลินย่นคิ้วพูดว่า “อืม ข้าแค่ไม่ระวังมาโผล่ที่นี่ บังเอิญเหยียบราชาของพวกเจ้าเข้าพอดี พวกเจ้าทำเช่นนี้…เกินไปแล้วนะ! ว่ากันตามเหตุผลข้าก็บริสุทธิ์นะ!”
“เจ้าบริสุทธิ์งั้นหรือ แล้วความเจ็บปวดกับการตายของราชาของพวกเราใครจะแบกรับ! ใครจะรับผิดชอบ!” เย่หนานเทียนจ้องอันหลินเขม็ง ถ่มน้ำลายใส่นิ้วของอันหลิน
อันหลิน “…”
ชายชาตรีที่ไม่กลัวเกรงศัตรูดีๆ นี่เอง บีบให้ตายเลยดีไหม
อันหลินไม่ใช่คนที่กระหายเลือด ไม่อย่างนั้นก็ตบทหารพวกนี้ให้ตายยกกองทัพในฝ่ามือเดียวไปแล้ว
เรื่องนี้เขาควรจะรับผิดชอบสักหน่อยจริงๆ นั่นแหละ เพราะราชาของพวกเขากรีธาทัพมาเองอย่างทรงพลัง กลับไม่ระวังถูกยักษ์เหยียบตาย ปฏิกิริยาแรกของพลทหารย่อมต้องเอาคืนยักษ์ที่ทำให้ ราชาตายแน่นอน
อันหลินเหยียบราชาพวกเขาตายเป็นอุบัติเหตุ แต่ก็เป็นความจริง
เขาใคร่ครวญครู่หนึ่งแล้วล้วงเข็มดอกสาลี่ต้องพิรุณ ศาสตราเวทขั้นสูงออกจากแหวนมิติ!
มีเข็มสีเงินขนาดเล็กทั้งสิ้นร่วมพันเล่ม ส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงอาทิตย์
“แม้ข้าจะไม่ได้เจตนา แต่ข้าก็เผลอเหยียบราชาของพวกเจ้าตายจริงๆ ใช้เข็มดอกสาลี่พันเล่มเหล่านี้เป็นของชดใช้ เจ้าเห็นว่าอย่างไร” อันหลินกล่าว
“เจ้านึกว่ามอบอาวุธให้พวกเราแล้วจะให้อภัยเจ้าหรือ ชีวิตของราชาประเมินค่าไม่ได้ ไม่ว่าสิ่งใดก็แลกไม่ได้…” เย่หนานเทียนกำลังตะคอก แต่เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังงานก็หาย ยใจเข้าดังเฮือกทันใด
พลทหารหลายร้อยชีวิตบนพื้นก็พากันหยุดการโจมตี เหม่อมองเข็มเงินที่ส่องแสงแวววับกลางอากาศเช่นกัน
“ยักษ์ปีศาจเทพเจ้า เจ้า…เจ้าจะมอบให้ข้าหมดเลยหรือ เจ้าเกรงใจกันเกินไปแล้ว…ราชาแห่งความสำริดอะไรนั่นตายแล้วไม่เป็นไร เจ้าไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย เปลี่ยนคนใหม่ก็สิ้นเรื่อง” เย ย่หนานเทียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
อันหลิน “…”
ตอนนี้ในใจเย่หนานเทียนเกิดคลื่นซัดสาดบ้าคลั่งนานแล้ว วัสดุ คลื่นพลังงานของเข็มเงินร่วมพันเล่ม…เทียบเท่ากระบี่เทพของเขาแล้ว! หากได้เข็มเงินร่วมพันเล่มเหล่านี้ มันก็เ เท่ากับว่าได้กระบี่เทพพันเล่มน่ะสิ!
มันหมายความว่าอย่างไรน่ะหรือ มันเท่ากับว่าเมื่อมีกระบี่เทพพวกนี้แล้ว เขาก็จะสร้างกองทัพเทวะที่มีชัยทุกสงครามได้!
ราชาคนหนึ่งสำคัญกับผีอะไร วันหน้าเขาจะนำกองทัพปกครองทั่วหล้า!
เป็นดังที่คาด พลทหารบนพื้นก็ไม่โจมตีอันหลินแล้ว ต่างพากันจ้องเข็มเงินเหล่านั้นด้วยสายตาที่เร่าร้อน แววตาทอความปรารถนาอย่างใหญ่หลวง
ในปฐพีที่ปลาใหญ่กินปลาเล็กเช่นนี้ มีเพียงพละกำลังเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งให้พวกเขามีชีวิตรอด เมื่อประจันหน้ากับอาวุธเทวะมากมายปานนี้ สุดท้ายพวกเขาก็หวั่นไหวอยู่ดี
อันหลินคลายนิ้วที่คีบเย่หนานเทียนออก
เย่หนานเทียนใช้ศาสตราวุธมิติเก็บเข็มนับพันเล่มเหล่านั้นอย่างว่าง่าย
อันหลินกลับไม่รู้สึกเสียดาย ก็แค่ศาสตราวุธขั้นสูงเท่านั้น ไม่นับว่าเป็นอาวุธวิเศษเลยด้วยซ้ำ คนกลุ่มนี้กลับมองว่ามันเป็นอาวุธเทวะ คิดๆ แล้วก็น่าขำอยู่เหมือนกัน
ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าคนแคระที่อ่อนแอขนาดนี้อยู่รอดในโลกใบนี้ได้อย่างไร
“จริงสิ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าผลึกต้นกำเนิดดินแดนอยู่ที่ไหน แล้วก็ข้าต้องการข้อมูลของขุนเขาแสงดาวด้วย” อันหลินมองพลทหารแคระตรงหน้าแล้วถามด้วยความสงสัย
“ผลึกต้นกำเนิดดินแดน ขุนเขาแสงดาวงั้นหรือ” เย่หนานเทียนทำหน้างุนงง
อันหลินครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วอธิบายว่า “ผลึกต้นกำเนิดดินแดนก็คือผลึกหินที่แฝงด้วยพลังดั้งเดิมของโลกที่มีสีขาว สีเขียว สีน้ำเงิน สีแดงและสีทอง”
เย่หนานเทียนเกาหัว จากนั้นก็นำวัตถุที่มีสีขาว สีเขียว สีน้ำเงิน สีแดงและสีทองออกจากศาสตราวุธมิติมากองใหญ่แล้วพูดว่า “ใช่พวกนี้หรือไม่”
อันหลิน “… นี่มันเพชร ไม่ใช่ผลึกหิน!”
เอาละ ดูท่าทางคนแคระพวกนี้จะไม่รู้อะไรเลย
ก็จริง พวกเขาอ่อนแอปานนี้ จะคลุกคลีกับของแบบนี้ได้อย่างไร
“งั้นช่วยบอกข้อมูลทั้งหมดของดินแดนแห่งนี้ที่เจ้ารู้ให้ข้าฟังสักหน่อยเถอะ” อันหลินเอ่ยต่อ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม