ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 480
อันหลินมองตั๊กแตนแล้วพูดว่า “ข้าสัมผัสคลื่นของผลึกต้นกำเนิดได้จากพลังของเจ้า บอกข้ามาว่าผลึกต้นกำเนิดอยู่ที่ไหน”
คลื่นพลังงานของผลึกต้นกำเนิดพิเศษอย่างยิ่ง มีลักษณะพิเศษที่ทำสามารถทำให้มิติหนืดได้
อันหลินจดจำคลื่นพลังจากผลึกต้นกำเนิดที่จักรพรรดิจื่อเวยแสดงตัวอย่างให้เห็นแล้ว ตอนนี้เขาก็สัมผัสคลื่นที่คล้ายคลึงกันได้จากร่างกายของตั๊กแตนสีดำเช่นกัน เพียงแต่ว่ามันเบาบ บางยิ่งแล้ว ราวกับแนบอยู่กับร่างกาย
“ผลึกต้นกำเนิดหรือ มันคืออะไร” ตั๊กแตนสีดำทำหน้างุนงง
“พลังจากตัวเจ้าได้แต่ใดมา” อันหลินถาม
“จะได้แต่ใดมาล่ะ แน่นอนว่าข้าบำเพ็ญเพียรด้วยความสามารถน่ะสิ!” ตั๊กแตนสีดำคิดว่าตนถูกหลบหลู่
อันหลิน “… บนตัวเจ้ามีคลื่นพลังที่พิเศษบางอย่าง ได้ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่สามารถเพิ่มพลังของเจ้าได้ใช่หรือไม่”
“สิ่งที่เพิ่มพลังได้งั้นหรือ…” ตั๊กแตนสีดำครุ่นคิดครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็สะดุ้งโหยง พูดอย่างตกใจว่า “หรือเจ้าจะหมายถึงพิธีแช่สระเทวะ!”
“พิธีแช่สระเทวะคืออะไร” อันหลินถามอย่างใคร่รู้
“มันเป็นสระที่เลื่องชื่อที่สุดในดินแดนของพวกเรา อยู่ในวังของแคว้นใจกลาง ผู้แข็งแกร่งทุกตนที่บรรลุชั้นเทพจะมีโอกาสได้เข้าพิธีแช่สระเทวะหนึ่งครั้ง หลังได้แช่แล้ว พลังข ของผู้แข็งแกร่งจะเพิ่มขึ้นในระดับหนึ่ง” ตั๊กแตนสีดำเอ่ยอย่างเนิบช้า
อันหลินพยักหน้า ไม่แน่ว่าพลังที่แฝงเร้นอยู่ในสระเทวะอาจเป็นพลังที่ผลึกต้นกำเนิดแผ่ซ่านออกมาก็ได้
“เจ้านำทางข้าไปที ข้าจะไปดูสระเทวะสักหน่อย” อันหลินยิ้ม
ตั๊กแตนสีดำมองอันหลินอย่างหวาดหวั่น พูดอย่างร้อนรนว่า “ไม่ได้เด็ดขาด เมืองใจกลางไม่อนุญาตให้ยักษ์ปีศาจเทพเจ้าเข้า หากว่าปรากฏกาย พวกเขาจะมองเจ้าเป็นศัตรู ประหารทันที!”
อันหลินย่างหนึ่งก้าว มาอยู่ตรงหน้าของตั๊กแตนสีดำในพริบตาแล้วจับตัวมันขึ้น เอ่ยเสียงเรียบว่า “ประหารข้าหรือ งั้นก็ต้องดูแล้วละว่าพวกเขามีปัญญาหรือไม่ เลิกพล่ามได้แล้ว นำทางไป ไม่อย่างนั้นจะบีบเจ้าให้ตายเลย”
ตั๊กแตนสีดำตกใจกับความเร็วอันน่ากลัวของอันหลิน ในใจหวาดกลัวที่ร่างกายใหญ่โตโอฬารปานนั้น แต่กลับมีความเร็วที่น่าสะพรึงปานนี้ พลังเช่นนี้ ความเร็วแบบนี้…อาจจะรอดพ้นเงื้อมมื อของภูตปราชญ์ท่านนั้นได้จริงๆ
มันขบคิดเล็กน้อย เพื่อความอยู่รอดจึงพยักหน้า “ได้ ข้าจะพาเจ้าไป แต่เจ้าต้องรับปากว่าจะปล่อยตัวข้าทันทีที่ถึงสระเทวะ!”
อันหลินแสยะยิ้ม “ข้าทำตามที่เจ้าว่าไม่ได้หรอก ตอนนี้เจ้าไม่มีสิทธิ์มาวางเงื่อนไขกับข้า ถ้าอยากรอดก็รีบนำทางข้าไป!”
ตั๊กแตนสีดำ “…”
“น้อมส่งปีศาจเทพเจ้าอันหลิน!” เย่หนานเทียนก้มหัวเล็กน้อย พูดอย่างนอบน้อม
“น้อมส่งปีศาจเทพเจ้าอันหลิน!” พลทหารนานเทียนหลายร้อยนายทำความเคารพพร้อมกัน น้อมส่งอันหลิน
อันหลินกอบกู้สถานการณ์ เอาชนะตั๊กแตนชั้นเทพ พลิกสถานการณ์ ช่วยเหลือแว่นแคว้นของพวกเขา บุญคุณนี้เพียงพอจะทำให้พวกเขากระทำเช่นนี้แล้ว
อันหลินพยักหน้าให้พวกเย่หนานเทียนยิ้มๆ ก่อนจะขี่ก้อนอิฐลอยขึ้นพร้อมกับตั๊กแตน หายลับไปในชั้นเมฆแล้วอย่างสิ้นเชิง
เนี่ยฮ่าวมองการกระทำของพลทหารหนานเทียนกับอันหลินที่เหาะไป ในใจก็พอกระจ่างแจ้งแล้ว คิดว่าที่พวกเขากลับมายังสมรภูมิรบได้ไวปานนี้ รวมถึงอาวุธเทวะในมือของทุกคน ล้วนมีสาเ เหตุมาจากยักษ์ปีศาจเทพเจ้าตนนั้นกระมัง…
เมื่อเห็นเย่หนานเทียนกลับมายังบนกำแพงเมืองแล้ว เนี่ยฮ่าวก็อดถามไม่ได้ว่า “แม่ทัพเย่ พวกเจ้ารู้จักยักษ์ปีศาจเทพเจ้าตนหรือ”
เย่หนานเทียนพยักหน้า “อืม…นับว่าไม่วิวาทไม่รู้จักกระมัง…อันที่จริงปีศาจเทพเจ้าอันหลินมีปัญญาสูงมาก ไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่เข่นฆ่าตามใจเช่นพรรค์นั้น เขาไม่ทำร้ายมนุษย์อย่างพวกเ เราโดยไม่มีเหตุผลหรอก”
“ไม่วิวาทไม่รู้จักหรือ พวกเจ้าไม่วิวาทไม่รู้จักอย่างไรกัน” เนี่ยฮ่าวถามด้วยความสงสัย
“อืม…เขาเผลอเหยียบราชาของพวกเราตาย จากนั้นเราก็ต่อสู้กัน…” เย่หนานเทียนพูดอย่างเคร่งขรึม
เนี่ยฮ่าวเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง “เขา…เหยียบราชาของพวกเราตายแล้วงั้นหรือ!”
ก่อนหน้าเขาคิดอยู่ตลอดว่ามีบางอย่างหายไป แต่ก็คิดไม่ออกว่ามันคืออะไรกันแน่…
ตอนนี้เพิ่งได้สติ ราชาหายไปแล้วนี่นา!
ไม่สิ! ราชันสิ้นแล้วต่างหาก!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม