บทที่ 1012 ทะลวงระดับ ผู้สร้างมรรคา
“เช่นนั้นท่านก็เทศนาธรรมให้ข้าเถอะ ช่วงล้านปีมานี้ตบะของข้าไม่ก้าวหน้าขึ้นเลย”
เซียนซีเสวียนครุ่นคิดพลางเอ่ยออกมา หานเจวี๋ยได้ฟังก็พยักหน้ารับ แต่ในใจกลับรู้สึกผิดหวังอยู่บ้างอย่างไม่ทราบสาเหตุ
หานเจวี๋ยเริ่มเทศนาธรรม เซียนซีเสวียนรับฟังอย่างตั้งใจ
การเทศนาธรรมครั้งนี้ดำเนินอยู่หนึ่งพันปี หลังจากเซียนซีเสวียนฝ่าขั้นเล็กได้สำเร็จ หานเจวี๋ยถึงจากไป
พอกลับมาถึงอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม หานเจวี๋ยก็เข้าสู่สภาวะฝึกบำเพ็ญทันที
เขารู้สึกว่าตนอยู่ไม่ไกลจากระดับผู้สร้างมรรคาแล้ว
นี่คือระดับที่เป็นอมตะมิวางวายโดยแท้ เขามุ่งมาดปรารถนาอย่างยิ่ง อีกอย่างผู้สร้างมรรคาก็ไม่ใช่เป้าหมายสุดท้ายที่เขาต้องการไขว่คว้า
หมื่นล้านปีผ่านไปรอบแล้วรอบเล่า จักรวาลโลกดาราอันเป็นที่ตั้งของอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามเปลี่ยนแปลงไปเปี่ยมด้วยไอชีวิต กระแสการบำเพ็ญก็เฟื่องฟูขึ้นมา
ดำเนินไปเช่นเดียวกับแดนเซียนในอดีต มีเผ่าพันธุ์ต่างๆ ปรากฏขึ้นมา
เพียงพริบตาเดียว เวลาผ่านพ้นไปอีกห้าล้านปี
[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุครบสามสิบล้านปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขึ้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]
[หนึ่ง บุกเบิกอนธการขึ้นแทนฟ้าบุพกาล จะได้รับชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]
[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ รักษาปณิธานเดิม จะได้รับชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน ยอดสมบัติหนึ่งชิ้น]
[ท่านได้โอกาสใช้งานสวรรค์ประทานโชคหนึ่งครั้ง]
ไม่ต่างไปจากตอนอายุครบยี่สิบล้านปีมากนัก เพียงแต่มียอดสมบัติหนึ่งชิ้นเพิ่มเข้ามาในตัวเลือกที่สอง
หานเจวี๋ยเลือกข้อที่สองอย่างเงียบๆ
[ท่านเลือกเก็บตัวบำเพ็ญ รักษาปณิธานเดิม ได้รับชิ้นส่วนอนธการหนึ่งชิ้น ชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน ยอดสมบัติหนึ่งชิ้น]
[ท่านได้รับยอดสมบัติเลิศมรรคา…ธนูปฐมเทพทลายโลกา]
[ธนูปฐมเทพทลายโลกา: ยอดสมบัติเลิศมรรคา ก่อกำเนิดขึ้นจากการฟูมฟักของปราณปฐมยุค ผสานพลังทำลายล้างโลกมหามรรคไว้ ผูกวิญญาณจดจำนายได้ ทว่าหลังจากนั้นจะไม่สามารถใช้ยอดสมบัติเลิศมรรคาชิ้นอื่นได้อีก]
สมบัติเลิศมรรคา ไม่เลวเลย!
สามารถทำลายล้างโลกมหามรรคได้ ร้ายกาจมาก!
เพียงแต่คุณสมบัติในข้อสุดท้ายทำให้เขาไม่พอใจ การผูกมัดเช่นนี้ไม่เหมาะกับเขา
เก็บไว้ก่อนแล้วกัน จะใช้หรือไม่ใช้ก็ไม่มีปัญหาอะไร ด้วยพลังของเขาขอเพียงไม่มีผู้สร้างมรรคามาขัดขวาง การทำลายโลกมหามรรคก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นเลย
หานเจวี๋ยไม่ได้นำสมบัติวิเศษออกมา แต่ฝึกบำเพ็ญต่อ
ผู้สร้างมรรคาอยู่แค่เอื้อมแล้ว!
เวลานี้เอง ปราณปฐมยุคแดงฉานปกคลุมไปทั่ว จักรวาลมากมายนับไม่ถ้วนตั้งอยู่ท่ามกลางปราณปฐมยุคหนาแน่น เสถียรมั่นคงอย่างยิ่ง
โลกปฐมยุคเริ่มให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตด้วยตัวเองแล้ว ทำให้เหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลที่ล้มเหลวในการสรรค์สร้างสิ่งมีชีวิตต่างก็แปลกใจเป็นล้นพ้น
หานเจวี๋ยคาดคะเนได้ว่ากำลังจะฝ่าทะลวงแล้วจึงเอ่ยขึ้นว่า “หลิงเอ๋อร์ ออกไปรอด้านนอกสักระยะเถิด”
หานหลิงผงะไปเล็กน้อย เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ท่านพ่อบอกให้นางออกไป
นางไม่ถามให้มากความ รีบลุกขึ้นเดินออกไปทันที
ภายในอารามเต๋าเหลือเพียงหานเจวี๋ยคนเดียว ลวดลายสีแดงสายหนึ่งผุดขึ้นกลางหว่างคิ้วเขา ดูคล้ายรอยปริแยกของผิวหนัง ลูกแสงสีดำแดงดวงหนึ่งลอยออกมา
โลกปฐมยุค!
ลูกแสงสีดำแดงลูกนี้เริ่มควบรวมก่อตัวพัฒนาจนมีตัวตนขึ้นมาอย่างแท้จริง
หานเจวี๋ยประคองมันไว้กลางฝ่ามือ ทำความเข้าใจต่อไป
โลกมหามรรคสมบูรณ์ ผู้สร้างมรรคาก็อยู่ตรงหน้าแล้ว!
ด้วยการทำความเข้าใจในช่วงหลายปีมานี้ เขาทราบแล้วว่ากฎเกณฑ์เหนือธรรมชาตินั้นคือสิ่งใด
โลกมหามรรคทุกแห่งล้วนมีกฎเกณฑ์เหนือธรรมชาติอยู่ กฎเกณฑ์นี้ผสานรวมหลักการแห่งมหามรรคสามพันวิถีไว้ ทั้งยังมีความมหัศจรรย์ของตัวโลกมหามรรคเองอยู่ด้วย มันสามารถรองรับการถือกำเนิดของตัวตนต่างๆ ได้และสามารถกำจัดปัจจัยที่ไม่มั่นคงภายในโลกมหามรรคได้ แทบจะมีอำนาจครอบคลุมรอบด้าน
นี่คือกฎแห่งการรังสรรค์!
รอจนกฎเกณฑ์แห่งการรังสรรค์ของโลกปฐมยุคก่อตัวขึ้นอย่างสมบูรณ์ เข้าควบคุมโลกปฐมยุคแล้วผสานรวมกับหานเจวี๋ยต่อ เขาก็จะบรรลุถึงระดับผู้สร้างมรรคาที่เฝ้าปรารถนามาเนิ่นนาน!
ดูเหมือนจะอยู่ใกล้ยิ่ง แต่ก็ต้องใช้เวลาระยะหนึ่ง
เกือบหนึ่งแสนปีต่อมา กฎแห่งการรังสรรค์ก่อตัวสำเร็จ!
หนึ่งล้านปีต่อมา กฎแห่งการรังสรรค์เข้าควบคุมโลกปฐมยุค เชื่อมต่อกับมหามรรคสามพันวิถี!
ห้าแสนปีต่อมา หานเจวี๋ยผสานรวมกับกฎแห่งการรังสรรค์!
เริ่มทะลวงระดับ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...