ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1016

บทที่ 1016 เจตจำนงสรรค์สร้าง

ดาวพิชิตสวรรค์!

ดูเหมือนจะยอดเยี่ยมมากเหมือนกัน!

หานเจวี๋ยพบว่าสวรรค์ประทานโชคทั้งสามคนล้วนมีคำว่าดาวพ่วงมาด้วย หรือจะเกี่ยวข้องกับกายดาราอนธการของเขา มหาโชคเหล่านี้ล้วนเกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการดวงดาวทั้งหมดในโลกปฐมยุคอย่างนั้นหรือ

หานเจวี๋ยเริ่มทำนายถึงหานเหยา

หานเหยาเป็นเชื้อสายรุ่นหลังของหานอวิ๋นจิ่นบุตรชายลี่เหยา ถือกำเนิดจากเจ้าบ้านตระกูลหานสายหลักแห่งแดนเซียน จุดตั้งต้นเหนือกว่าหานเย่มากนัก

ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อหานเหยาเช่นเดียวกับหานเย่เลย จุดตั้งต้นของหานเย่อ่อนด้อยอัตคัด จำเป็นต้องมีคนชักนำเข้าสู่เส้นทางบำเพ็ญ แต่หานเหยากลับต่างออกไป ถือกำเนิดมาเพียบพร้อม เข้าสู่เส้นทางบำเพ็ญได้ไม่ยากเย็นเลย หานเจวี๋ยเพียงต้องรอให้เขาเติบใหญ่แล้วค่อยรับตัวมาฝึกบำเพ็ญข้างกาย ช่วยเหลือเกื้อหนุนอย่างเปิดเผยได้

หานเย่ หานเหยา…

หานเจวี๋ยนึกถึงความมหัศจรรย์นี้ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

หานหลิงเอ่ยถาม “ท่านพ่อ ท่านคิดอะไรอยู่เจ้าคะ”

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ “ตระกูลหานปรากฏต้นกล้าชั้นดีขึ้นอีกคนแล้ว”

พอหานหลิงได้ฟังดวงหน้างามพลันอึมครึมลง

พอหานเจวี๋ยเห็นเช่นนี้ก็หัวเราะฮ่าๆ เสียงดัง พาหานหลิงออกท่องเที่ยวผจญโลกาต่อไป

….

แดนเซียน ณ เขาเทพปู้โจว

กลุ่มอิทธิพลต่างๆ ล้วนมาชุมนุมกันที่นี่ ในป่าเขาเต็มไปด้วยผู้บำเพ็ญเผ่าพันธุ์ต่างๆ มากมายนับไม่ถ้วน

บนยอดเขา เงาร่างสองร่างนั่งประจันหน้ากัน ฝ่ายหนึ่งคือเจ้าสำนักทะยานฟ้า อีกฝ่ายคือเจ้าบ้านตระกูลหาน ไกลออกไปมีหานอวี้นั่งสมาธิอยู่ใต้พฤกษาเก่าแก่ เฝ้ามองอย่างเงียบงัน

ลูกหลานตระกูลหานและเหล่าศิษย์สำนักทะยานฟ้าเฝ้ามองอยู่บนนภาเหนือยอดเขา ทั้งสองฝ่ายล้วนเฝ้ารออย่างตึงเครียด กระวนกระวายสุดขีด

เจ้าสำนักทะยานฟ้าเปิดปากเอ่ยขึ้นมาก่อน “สหายเต๋าหาน จุดเริ่มต้นของบ่วงกรรมนี้ศิษย์ของตระกูลหานเป็นฝ่ายเริ่มก่อน หรือเจ้าหวังให้ศิษย์สำนักทะยานฟ้าเรากล้ำกลืนความโกรธไว้เล่า”

เจ้าบ้านตระกูลหานแค่นเสียงเอ่ย “ศิษย์ตระกูลหานของข้าเป็นฝ่ายเริ่มจริงๆ แต่ฝั่งศิษย์ของเจ้าสั่งสอนเพียงเล็กน้อยก็ใช้ได้แล้ว เหตุใดต้องไล่ล่าสังหารให้ได้”

เจ้าสำนักทะยานฟ้ากล่าวว่า “จะให้สั่งสอนอย่างไรเล่า ทำลายโอกาสวาสนาของศิษย์ข้า สถานการณ์เช่นนี้หากอยู่ในโลกบำเพ็ญอื่นล้วนต้องสู้กันอย่างไม่ตายไม่เลิกรา แล้วตระกูลหานของเจ้ามีสิทธิ์อะไรถึงจะได้รับสิทธิ์เช่นนี้”

“นั่นเพราะโลกบำเพ็ญเพียรยังคงให้ความสำคัญกับการผูกพยาบาทจองเวร ผู้เยาว์ถูกข่มเหง ผู้อาวุโสต้องออกโรง แล้วสำนักทะยานฟ้าของเจ้าถือสิทธิ์ใดถึงไปขอร้องให้อริยะช่วยประนีประนอม อีกอย่างโอกาสวาสนานั้นก็หาใช่ของศิษย์เจ้าไม่ สถานการณ์ในยามนั้นไม่มีผู้ใดทราบรายละเอียด กลุ่มรุ่นเยาว์ช่วงชิงโอกาสวาสนากัน ศิษย์เจ้าพลาดโอกาสวาสนาก็โทษศิษย์ตระกูลหานเราได้เช่นนั้นหรือ”

เจ้าบ้านตระกูลหานเอ่ยถากถาง ทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมา

สีหน้าเจ้าสำนักทะยานฟ้าเยียบเย็นลงในชั่วพริบตา แววตาเปี่ยมเจตนาสังหาร

เจ้าบ้านตระกูลหานก็ไม่กริ่งเกรงเลย แสดงสีหน้าหมิ่นหยามยิ่งขึ้นไปอีก

หานอวี้จำเป็นต้องเอ่ยขึ้นว่า “ทั้งสองท่าน ครั้งนี้มาเพื่อหาทางแก้ไขปัญหา พูดมาเถอะว่าแต่ละฝ่ายต้องการยื่นเงื่อนไขเช่นไรถึงจะยอมเลิกรา”

เจ้าบ้านตระกูลหานได้ยินก็จำต้องเก็บสีหน้า ไว้หน้าอริยะร่วมสายตระกูลเดียวกัน

ผู้ทรงพลังแห่งแดนเซียนทั้งสองเริ่มเจรจาต่อรองกัน

ในเวลาเดียวกันนี้

บนเนินเขาของเขาเทพปู้โจว หานเจวี๋ยและหานหลิงก็เฝ้ามองอยู่เช่นกัน

หานหลิงเอ่ยด้วยความสะท้อนใจ “ตระกูลหานของเราทรงอำนาจมากจริงๆ”

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ “แต่หากว่ากันตามหลักเหตุผลแล้วก็ยากจะตัดสินได้”

เขาไม่คิดจะสอดมือเข้ายุ่งกับเรื่องนี้ ตระกูลหานแข็งแกร่งมากพอแล้ว อีกอย่างก็ยังมีพวกหานอวี้ หานทั่ว หานฮวงและหานชิงเอ๋อร์เป็นที่พึ่งให้ได้

ระหว่างที่ชมเรื่องครื้นเครงหานเจวี๋ยก็ตั้งคำถามในใจไปด้วย

‘ตอนนี้ข้าสามารถทราบความเป็นมาของระบบได้แล้วกระมัง!’

ขอเพียงเขาพิสูจน์ผู้สร้างได้ก็จะสามารถทำความเข้าใจที่มาของระบบได้ ก่อนหน้านี้หานเจวี๋ยเคยคาดเดาไว้แล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้เร่งร้อนจะหาคำตอบนี้มากนัก

เขามาถึงขั้นนี้แล้ว แต่ยังคงรับรู้ถึงตัวตนของระบบไม่ได้ นั่นก็มีความหมายเพียงข้อเดียวคือ ระบบไม่มีความเกี่ยวข้องกับฟ้าบุพกาล แต่เคยเกี่ยวข้องกับเทพมารอนธการผู้ที่เคยบุกเบิกอนธการขึ้นมา!

เทพมารอนธการตนนั้นเป็นตัวตนเก่าแก่ที่สุดเท่าที่ทราบมาแล้ว