ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1020

บทที่ 1020 ความเย่อหยิ่งของผู้ถือกำเนิดมาเพื่อเป็นจักรพรรดิ

[หานเหยาเชื้อสายของท่านได้รับการชี้แนะจากจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสหายของท่าน ทำความเข้าใจพลังวิเศษ]

[หานฮวงบุตรชายของท่านเข้าสู่โลกมหามรรคพ้นนิวรณ์]

[เทพมหาทัณฑ์สหายของท่านเข้าสู่โลกมหามรรคพ้นนิวรณ์]

[ชิงเทียนเสวียนจีสหายของท่านตระหนักรู้พลังวิเศษมหามรรค ดวงชะตาเพิ่มพูน]

[หานทั่วบุตรชายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[เจียงเจวี๋ยซื่อศิษย์ของท่านสรรค์สร้างพลังวิเศษ ร่างแยกนับพันล้านอวตารสู่สังสารวัฏ]

[ผานกู่สหายของท่านเข้าสู่โลกมหามรรคพ้นนิวรณ์]

….

โลกมหามรรคพ้นนิวรณ์หรือ

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว มหาเทวาพ้นนิวรณ์ถูกสะกดไว้แล้วมิใช่หรือ เหตุใดโลกมหามรรคยังปรากฏขึ้นอีกเล่า

ต้องมีแผนอยู่แน่นอน!

หลังจากสิ้นสุดงานชุมนุมฟ้าบุพกาล เทวาที่หนึ่งถูกเหล่าดวงจิตมหามรรคสะกดไว้ ส่วนโลกมหามรรคอวิชชาก็ถูกกลุ่มอิทธิพลต่างๆ ในฟ้าบุพกาลเข้ารุกราน ด้วยการพัฒนาบุกเบิกตลอดระยะเวลายี่สิบล้านปีที่ผ่านมา โลกมหามรรคอวิชชาถูกดวงชะตาฟ้าบุพกาลเข้าครอบงำแล้ว มีแนวโน้มสูงที่จะหลอมรวมเข้าด้วยกัน

หรือเจ้านวฟ้าบุพาลคิดจะฉวยโอกาสตอนที่ผู้สร้างมรรคาทั้งสองถูกสะกดไว้ผนวกรวมโลกมหามรรคของพวกเขาเข้ามา

เฮือก!

หากเป็นอย่างที่เขาคาดเดาจริงๆ เช่นนั้นเจ้านวฟ้าบุพกาลก็ร้ายกาจเกินไปแล้ว กลยุทธ์ถอนฟืนใต้เตาเช่นนี้อาจจะทำให้ตบะของผู้สร้างมรรคาทั้งสองลดฮวบตกระดับไป!

หานเจวี๋ยยิ่งไม่กล้าเปิดเผยโลกปฐมยุคออกมา เพื่อเลี่ยงไม่ให้ถูกเจ้านวฟ้าบุพกาลหมายหัว

หานเจวี๋ยเองก็นึกสนใจในโลกมหามรรคพ้นนิวรณ์ยิ่งนัก ด้วยเหตุนี้หานเจวี๋ยจึงสร้างร่างแยกขึ้นมาร่างหนึ่ง มุ่งหน้าไปสำรวจโลกมหามรรคพ้นนิวรณ์

ส่วนร่างจริงยังคงอยู่ภายในอาณาเขตเต๋าอย่างเหนียวแน่น

“ท่านพ่อ ท่านคิดอะไรอยู่หรือเจ้าคะ”

เสียงของหานหลิงแว่วขึ้นมา น้ำเสียงแฝงความตื่นเต้นเล็กน้อย

หานเจวี๋ยเหลือบมองนางแวบเดียวก็ทราบเจตนาของนางแล้ว เขาเอ่ยว่า “มาเถอะ”

สองพ่อลูกเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบ วินาทีต่อมาก็ลืมตาขึ้นแล้ว

หานหลิงถอนหายใจ

ยังคงไม่สำเร็จอยู่ดี

นางเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เอ่ยว่า “ท่านพ่อ ท่านยืนนิ่งๆ ให้ข้าโจมตีทดสอบพลังวิเศษของข้าหน่อยเถิดเจ้าค่ะ”

หานเจวี๋ยจนใจนัก ทำได้เพียงยอมตกลง

ครึ่งชั่วยามต่อมา

การใช้งานแบบจำลองการทดสอบสิ้นสุดลง

หานหลิงกล่าวอย่างสะท้อนใจ “ท่านพ่อ ท่านเก่งกาจจริงๆ เจ้าค่ะ แม้กองทหารจักรพรรดินับหมื่นล้านของข้าจะตั้งค่ายกลแล้ว แค่ก็ยังไม่สามารถทำลายขีดจำกัดของอาภรณ์บนร่างท่านได้เลย”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เหลวไหล พ่อเป็นบิดาของเจ้านะ”

หานหลิงเบะปาก เอ่ยไปว่า “ท่านพ่อ ท่านว่าหากข้าเข้าร่วมงานชุมนุมฟ้าบุพกาลด้วย จะได้ครองตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคหรือไม่เจ้าคะ”

“โอ้ เจ้าอยากลองหรือ”

“ข้าทำนายพบว่าหานเย่และหานเหยาก็มุ่งมั่นจะเข้าร่วมเช่นกัน ดังนั้นจึงลังเลว่าจะลงสนามกับพวกเขาด้วยหรือไม่”

หานเจวี๋ยอดกลอกตาไม่ได้ นี่สินะสตรี

ก่อนหน้านี้เขาสังเกตเห็นว่าหานหลิงไม่ชอบใจหานเย่และหานเหยา แต่ไม่คิดเลยว่าสาวน้อยคนนี้จะไปสกัดดาวรุ่งในงานชุมนุมฟ้าบุพกาล

หานหลิงป้องปากยิ้ม เอ่ยไปว่า “ท่านพ่อ เย้าท่านเล่นหรอกเจ้าค่ะ ข้ารู้ว่าท่านถนอมเด็กสองคนนี้ยิ่ง จะไปข่มพวกเขาได้อย่างไร”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าก็นับว่าเป็นบรรพชนของพวกเขาเช่นกัน อย่าได้มองเป็นคนรุ่นเดียวกันเลย หากพวกเขาเติบใหญ่ก้าวหน้า อนาคตหากเจ้ามีปณิธานอันยิ่งใหญ่ พวกเขาก็สามารถเป็นกำลังเสริมให้เจ้าได้”

ดาวจักรพรรดิอนธการ ถือกำเนิดมาเพื่อเป็นจักรพรรดิ!

หานเจวี๋ยไม่มีทางถูกภาพลักษณ์ของหานหลิงหลอกเอาได้ สาวน้อยคนนี้ดูเหมือนจะเรียบร้อยว่าง่าย แต่ในใจยังคงแฝงเร้นความหยิ่งทะนงไว้เสมอมา

อันที่จริงความคิดของหานหลิงก็เดาได้ง่ายยิ่ง เพราะเหตุใดถึงเอาแต่ท้าหานเจวี๋ยสู้อยู่ตลอดน่ะหรือ ก็เพราะยึดหานเจวี๋ยเป็นบรรทัดฐาน ขอเพียงเอาชนะหานเจวี๋ยได้ นางก็ครองฟ้าบุพกาลได้