ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1026

บทที่ 1026 ฟ้าบุพกาลเริ่มปั่นป่วน สุดยอดดาวโทสะ

หานหลิงหันมองไปทางเหล่าจื่อ ระแวงอยู่ในใจทว่าปากก็เอ่ยไปว่า “ผู้อาวุโสมีเรื่องใดจะชี้แนะหรือ”

สำหรับเหล่าจื่อหานหลิงเพียงให้ความเคารพในฉากหน้าเท่านั้น

เหล่าจื่อเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าสหายน้อยหานหลิงไม่ธรรมดา วันหน้าต้องได้ครองฟ้าบุพกาลแน่ หากสหายน้อยคิดสร้างโลกขึ้นกฎเกณฑ์ของมันก็คือวิถีแห่งเจ้า จะเลือกสร้างโลกเช่นไร ลู่ทางหลังจากนี้ไปสำคัญอย่างยิ่งอย่าได้ก้าวเดินไปผิดทาง”

“ขอบพระคุณผู้อาวุโสที่ชี้แนะ!”

หานหลิงคำนับอย่างอ่อนน้อม จากนั้นก็จากไป

หลังพ้นจากเขตมหามรรคสามพันวิถีแล้ว หานหลิงก็ถูกหานเจวี๋ยเคลื่อนย้ายกลับมาในอารามเต๋า

เหล่าจื่อมองทิศทางที่นางจากไปพลางเอ่ยพึมพำ “อริยะสวรรค์เกรียงไกร เลิศล้ำโดยแท้ การสืบทอดทางสายเลือดก็สูงมากอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน หรือว่าตัวเขาก็ครอบครองกฎเกณฑ์บางอย่างเช่นกัน”

….

ภายในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม

หานหลิงนั่งอยู่ข้างกายหานเจวี๋ย บ่นถึงเหล่าจื่ออยู่ไม่ขาดปาก รู้สึกว่าเหล่าจื่อใช้ความอาวุโสมาข่ม

“เขามีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนข้ากัน หรือว่าโลกของเขาเลิศล้ำมากนัก ข้าว่าเขาก็ไม่ได้สร้างชื่อเสียงอะไรมากนัก เมื่อครั้งอดีตยามอยู่ในมรรคาสวรรค์ก็ไม่กล้าล่วงเกินบรรพชนเต๋า ต่อมาไปอยู่โลกอริยะไตรวิสุทธิ์ก็รักษาโลกอริยะไตรวิสุทธิ์ไว้ไม่ได้อยู่ดี น่าขันเสียจริง”

หานหลิงบ่นด้วยความโมโห นางและเหล่าจื่อมีตบะในระดับเดียวกันทว่าตอนนี้กลับถูกยกลำดับอาวุโสมาใช้สั่งสอน

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “โลกมหามรรคนอกจากความแตกต่างด้านคุณสมบัติพื้นฐานแล้ว อันที่จริงก็ไม่ต่างกันมากนัก เขาเพียงรู้สึกว่าหากเจ้าจัดการโลกมหามรรคด้วยเมตตาก็จะต้องก้าวเดินไปในวิถีแห่งความเมตตา หากว่าเจ้ากักขังสิ่งมีชีวิตไว้ในโลกมหามรรคแล้วหลงมัวเมาในอำนาจจนลืมปณิธาน วิถีทางของเจ้าก็จะปราศจากเมตตาธรรมเช่นกัน”

หานหลิงเม้มปาก

หานเจวี๋ยเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปสอบถามว่าผลลัพธ์การเดินทางครั้งนี้ของนางเป็นอย่างไร

หานหลิงร่าเริงขึ้นมาทันใด เล่าถึงเรื่องดูดซับพลังกฎเกณฑ์จากมหามรรคสามพันวิถี บอกว่าสามารถก่อตั้งมหามรรคสามพันวิถีแบบใหม่ขึ้นในโลกมหามรรคของตนได้แล้ว

ในฟ้าบุพกาล มหามรรคเป็นหนึ่งไม่มีสอง มหามรรคแบบเดียวกันไม่อาจอยู่ร่วมกันได้ แต่โลกมหามรรคไม่มีข้อผูกมัดเช่นนี้

ผ่านไปหลายชั่วยาม สองพ่อลูกต่างฝึกบำเพ็ญกันต่อ

ฝึกบำเพ็ญอยู่ในอารามเต๋าวันเวลาผ่านไปอย่างสงบ แต่ในฟ้าบุพกาลกลับเกิดมรสุมขึ้นมาแล้ว เมื่ออริยะมหามรรคเพิ่มมากขึ้น ข้อพิพาทก็เริ่มปะทุขึ้นมาเรื่อยๆ

กลุ่มมิ่งเริ่มเผยเขี้ยวเล็บแล้ว หวงจุนเทียนส่งอริยะมหามรรคหลายสิบคนออกมา เริ่มฮุบกลืนอาณาเขตฟ้าบุพกาลอื่นๆ ที่อยู่รอบข้างเข้ามาโดยมีอาณาเขตของกลุ่มมิ่งเป็นศูนย์กลาง

ราชันฟ้าบุพกาลอุดรทิศใช้วิถีแห่งจักรพรรดิ เริ่มออกโจมตีอาณาเขตต่างๆ สร้างชื่อเสียงก้องฟ้า

อู๋เซียงเทียนเซี่ย ราชันเทวาฟ้าไพศาล จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์เฉียนคุน มหามรรคอัมพรโจวซ่ง จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย โจวฝาน ผานกู่ก็เริ่มแย่งชิงอำนาจกันแล้ว

ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น แม้แต่ดวงจิตมหามรรคก็เข้าร่วมด้วย

อีกทั้งหลังจากความวุ่นวายทั้งหมดนี้อุบัติขึ้น เทพมหาทัณฑ์ก็ไม่ได้ห้ามปรามขัดขวาง เห็นได้ชัดว่าเห็นด้วยโดยปริยาย

เมื่อผู้นำดวงจิตเห็นชอบโดยปริยายแล้ว ฟ้าบุพกาลย่อมโกลาหลขึ้นมายกใหญ่

หลังจากสงครามวุ่นวายดำเนินมาหลายแสนปี ในวันนี้ศึกตัดสินระหว่างหลี่เต้าคงแห่งกลุ่มมิ่งและเหล่าจื่อมาถึงแล้ว เดิมทีทั้งสองมีสายสัมพันธ์เป็นอาจารย์ปู่และศิษย์หลานแต่ปัจจุบันนี้กลายเป็นศัตรูไป ย่อมดึงดูดสายตานับไม่ถ้วนให้มาเฝ้าสังเกตการณ์

ศึกนี้สะท้านฟ้าสะเทือนดิน สนั่นสั่นไหวไปกว่าครึ่งฟ้าบุพกาล แม้แต่หานเจวี๋ยและหานหลิงที่อยู่ในอาณาเขตเต๋าก็ยังรับรู้ได้

หานเจวี๋ยเพียงลืมตามองเล็กน้อยแล้วกลับไปตั้งใจฝึกบำเพ็ญต่อ

หานหลิงกลับรับชมอย่างมีอรรถรส

ที่สำคัญคือพอเห็นเหล่าจื่อถูกจัดการ นางเบิกบานขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

ศึกนี้ดำเนินอยู่นานหลายวัน สุดท้ายทั้งสองฝ่ายก็เสมอกัน ชื่อเสียงหลี่เต้าคงแพร่ไปทั่วฟ้าบุพกาล ถูกขนานนามให้เป็นจอมกระบี่!

เมื่อชื่อเสียงของหลี่เต้าคงแพร่ออกไป อำนาจของกลุ่มอิทธิพลมิ่งก็บรรลุถึงจุดที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน เจ้าชะตาเป็นสิบยอดฟ้าบุพกาล มีจอมกระบี่เลิศโลกา มีผู้ยิ่งใหญ่สองคนที่สร้างชื่อเสียงสะเทือนยุคสมัยประจำการอยู่ กลุ่มอิทธิพลทั้งหมดที่ถูกกลุ่มมิ่งหมายตาเลือกได้เพียงจะหนีเอาตัวรอดไปหรือยอมจำนนโดยดี

กลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่เริ่มต่อสู้แย่งชิงพื้นที่ในฟ้าบุพกาลมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผู้ทรงพลังมากมายที่ปิดด่านอยู่ถูกรบกวนจนต้องออกมา ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุใดฟ้าถึงแปรเปลี่ยนไปกะทันหัน

พวกเขาทำนายดูอย่างละเอียด พบว่าความโกลาหลทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะตัวตนหนึ่ง!

เทพมารอนธการ!