ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1037

บทที่ 1037 ความทะเยอทะยานของเต้าจื้อจุน

การผงาดขึ้นมาของวังจักรพรรดิมหาโชคไม่เพียงแต่ดึงดูดความสนใจของกลุ่มมิ่งเท่านั้น ยังสร้างความฮือฮาแปลกใจให้ฟ้าบุพกาลด้วย ชื่อเสียงเลื่องลือไปถึงโลกผลาญนภา

หลายล้านปีผ่านไป ฟ้าบุพกาลและผลาญนภาผสานรวมกันในขั้นเบื้องต้นแล้ว ดวงชะตาของสองโลกกำลังหลอมรวมกัน ดวงชะตาหลักคือดวงชะตาฟ้าบุพกาล

วังสวรรค์ ณ พระราชวังเทียมเมฆา

เหล่าเทพเซียนมารวมตัวกัน กำลังพูดคุยถึงวังจักรพรรดิมหาโชค

“จักรพรรดิคนนั้นที่ทำให้แม่ทัพเทพหานเหยาทรยศวังสวรรค์ไปให้การสนับสนุนได้เป็นคนเช่นใดกันแน่”

“ชื่อเสียงของวังจักรพรรดิมหาโชคเลื่องลื่อ หานเหยาและหานเย่ทั้งยังมีหานป้าเสินคนนั้นอีก ล้วนเป็นคนแซ่หานทั้งสิ้น หรือแท้จริงแล้วจักรพรรดิก็คืออริยะสวรรค์เกรียงไกร”

“น่าจะมิใช่ อริยะสวรรค์เกรียงไกรหลุดพ้นจากฟ้าบุพกาลแล้ว จะวางแผนทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร บุตรชายทั้งสองของเขาก็ล้วนเป็นเทวทัณฑ์”

“หรือว่านี่คือกลุ่มอำนาจที่เกิดจากการรวมตัวกันของเหล่าเชื้อสายอริยะสวรรค์เกรียงไกร ต้องการเข้าปกครองฟ้าบุพกาล ถึงอย่างไรก็มีที่พึ่งยิ่งใหญ่ปานนั้นย่อมมีใจทะเยอทะยานลำพอง”

….

แม่ทัพเทพทมิฬมองไปที่จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย พบว่าจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายยิ้มน้อยๆ อย่างมีลับลมคมนัย

“เอาล่ะ”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายค่อยๆ เอ่ยขึ้นมา ทำให้เหล่าเทพเซียนทั่วห้องโถงเงียบเสียงลง

ด้วยการกรุยทางของเหล่าบุตรแห่งสวรรค์ชั้นเลิศอย่างหานฮวง ชิงเทียนเสวียนจี จ้าวซวงเฉวียนและหานเหยาทำให้ยามนี้รากฐานของวังสวรรค์มั่นคงนัก มีบุตรแห่งสวรรค์เข้าร่วมด้วยมากมาย ทั้งยังมีผู้แข็งแกร่งที่ทรงประสบการณ์มากมายเข้ามาประจำการอยู่ ครอบครองอาณาเขตฟ้าบุพกาลถึงสามแห่ง นับเป็นกลุ่มอิทธิพลชั้นแนวหน้า

ส่วนจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเองก็พิสูจน์อริยะมหามรรคแล้ว

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องวังจักรพรรดิมหาโชค เราและอริยะสวรรค์เป็นสหายใกล้ชิด ส่วนหานเหยาเดิมทีก็เป็นเราไปขอตัวมาจากอริยะสวรรค์ เขาสร้างคุณูปการต่อวังสวรรค์ ยามนี้ดิ้นรนต่อสู้เพื่อตนเองก็มิใช่เรื่องผิด พวกเจ้าไม่อาจกล่าวโทษเขาได้ วันหน้าหากบังเอิญพบกันในฟ้าบุพกาลก็ยังต้องให้เกียรติในฐานะแม่ทัพเทพ”

เหล่าเทพเซียนฟังแล้วก็ได้แต่รับคำสั่ง

เซียนชราคนหนึ่งก้าวออกมา ประสานมือคำนับพลางเอ่ยไปว่า “ฝ่าบาท ทหารสวรรค์ที่วังสวรรค์ส่งไปยังโลกผลาญนภาล้วนขาดการติดต่อไป เกรงว่าจะเผชิญเหตุไม่คาดฝันเสียแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายขมวดคิ้ว กล่าวว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ส่งเหล่าแม่ทัพเทพเบญจกาญจน์นำทัพทหารอริยะแปดพันนายมุ่งหน้าไปค้นหาตำแหน่งที่เหมาะสมแล้วตั้งสาขาย่อยของวังสวรรค์ขึ้น สร้างค่ายกลเคลื่อนย้ายขึ้นเป็นอันดับแรก”

พอสิ้นเสียงเขา แม่ทัพในชุดเกราะทองงามสง่าห้าคนก้าวออกมา รับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียงจากนั้นก็หันหลังไปเรียกรวมตัวเหล่าทหารอริยะ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเริ่มสั่งการเรื่องอื่นๆ ต่อ ทำให้ทั่วทั้งวังสวรรค์เกิดความเคลื่อนไหวขึ้นมา

….

ณ โลกผลาญนภา

ในห้วงอวกาศของที่นี่ดูไม่ได้มีการแบ่งเขตมากมายเท่าฟ้าบุพกาล เต้าจื้อจุน จ้าวเซวียนหยวน เจียงอี้และเหล่าตานโดยสารเจดีย์โบราณเดินทางมุ่งหน้าไป

จ้าวเซวียนหยวนถอนหายใจเอ่ยไปว่า “ไม่รู้ว่าไอ้หนูหานเย่คนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง ช่วงหลายปีนี้ที่เขาไม่อยู่ข้าไม่ชินเลยจริงๆ”

เจียงอี้เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่อย่างนั้นเจ้าก็ให้กำเนิดบุตรชายสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนพวกเราเถอะ”

จ้าวเซวียนหยวนเหลือบมองเขาคราหนึ่ง เอ่ยไปว่า “ถึงข้าจะเจ้าสำราญทว่าไม่อยากมีบ่วงผูกคอ แล้วเจ้าล่ะ ไม่คิดจะกอบกู้เผ่าเทพอีกาทองขึ้นมาอีกครั้งหรือ”

“เฮอะ ข้าก็เหมือนเจ้านั่นแหละ”

“แม่นางที่พบครั้งก่อนนั้นดูอาลัยอาวรณ์เจ้ายิ่งนัก ไยถึงปฏิเสธเสียเล่า”

“ข้าอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ไยต้องทำให้นางเสียเวลาเล่า ข้าไม่สามารถพานางไปด้วยได้ อีกอย่างสิ่งที่นางชมชอบก็มิใช่ตัวข้าแต่เป็นความแข็งแกร่งของข้า”

“เช่นนั้นเจ้าก็แค่เสพสมให้กำเนิดทายาทกับนางก็ได้นี่ ไยต้องปฏิเสธนางไปตรงๆ ด้วย เช่นนั้นช่างเสียดายนัก”

“ข้าหาใช่เจ้าไม่”

ทั้งสองต่อปากต่อคำกัน เหล่าตานเคยชินเสียแล้ว

เต้าจื้อจุนกลับทอดสายตามองไปด้านหน้า เปิดปากเอ่ยว่า “พวกเจ้าว่าหากนำอำนาจชะตามหามรรคของฟ้าบุพกาล โลกอวิชชา โลกพ้นนิวรณ์และโลกผลาญนภาทั้งสี่แห่งมารวมกันจะเป็นอย่างไร”

เหล่าตานเอ่ยยิ้มๆ “เลิกคิดเถิด ไม่มีผู้ใดสามารถทำได้หรือต่อให้ทำสำเร็จจริงๆ เจ้าไหนเลยจะมิใช่ผู้ไร้พ่ายในใต้หล้า แม้แต่อาจารย์ของเจ้าก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าแล้ว!”