ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1069

บทที่ 1069 พลังกองทหารจักรพรรดิสิบล้านนาย

“สหายเต๋าหาน เจ้าล่ะ” เจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลมองไปที่หานเจวี๋ย

มหาเทวาพ้นนิวรณ์ก็มองหานเจวี๋ยด้วย

หานเจวี๋ยไม่ทันตอบ มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญก็เอ่ยขึ้นว่า “เขาก็ถูกสาปแช่งเช่นกัน ถูกสาปแช่งก่อนหน้าข้า เขาเคยมาหาข้าแล้ว ตอนนั้นข้ายังปลอบให้เขาสงบใจไว้ก่อนอยู่เลย ไม่นึกเลยว่าพวกเราจะถูกสาปแช่งเช่นกัน เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเหิมเกริมเกินไปแล้ว คิดจะท้าทายผู้สร้างมรรคาหรือไร”

หานเจวี๋ยไม่ได้มองไปที่มหาเทวาพ้นนิวรณ์เลย แต่ระดับผู้สร้างมรรคาถึงจะไม่ใช้ตามองก็สามารถสังเกตดูปฏิกิริยาของทุกคนได้

คนผู้นี้เล่นสมจริงนัก

ทำราวกับถูกสาปแช่งด้วยจริงๆ

แต่ตอนนี้หากว่าไม่ถูกสาปแช่งกลับจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยแทน

มหาเทวาพ้นนิวรณ์เอ่ยถาม “แล้วจอมเทวาวินาศลับเลือนพิสุทธิ์ล่ะ ไม่ลองถามเขาดูเล่า”

เจ้าอวิชชาฟ้าบุพกาลกล่าวว่า “หากว่าเป็นเขาจริงๆ เขาจะยอมรับอย่างนั้นหรือ ไปหาเขาก็มีผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เขาไม่ใช่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เขาก็ถูกสาปแช่งด้วยเหมือนกัน”

“หากเขาตอบว่าไม่ได้ถูกสาปแช่งเล่า”

“เช่นนั้นเจ้ารับประกันได้หรือว่าเขาไม่ใช่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เขาจงใจเปิดเผยว่าตนไม่ได้ถูกสาปแช่งเพื่อล่อให้เขาคลางแคลงยิ่งขึ้นเล่า”

“ทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ส่วนที่เป็นปัญหาที่สุดของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการมิใช่การสาปแช่งของเขา แต่เป็นเรื่องที่ไม่มีเบาะแสของเขาเลยแม้แต่น้อย”

สี่ผู้สร้างมรรคาตกอยู่ในความเงียบ

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนผู้นี้สาปแช่งข้าและเหล่าอริยะมรรคาสวรรค์ตั้งแต่สมัยที่ข้าอยู่ในมรรคาสวรรค์แล้ว เขาจะเกี่ยวข้องกับมรรคาสวรรค์หรือไม่”

หากเขาสงสัยผู้สร้างมรรคาจะดูร้อนรนอย่างเห็นได้ชัดจนเกินไป ต้องเบนเป้าไปยังมรรคาสวรรค์ที่เขาปกป้องถึงจะดูสมจริง

“ภายในมรรคาสวรรค์ไม่มีตัวตนเช่นนี้อยู่ผานกู่และบรรพชนเต๋าล้วนมิใช่ผู้สร้างมรรคา เพียงใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ เท่านั้น”

เขามองไปที่หานเจวี๋ย ถามออกไป “เจ้าเคยติดต่อกับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการหรือไม่”

หานเจวี๋ยส่ายหน้า ถามด้วยความแปลกใจ “พวกท่านเคยหรือ”

เจ้าอวิชชาฟ้าบุกพกาลตอบว่า “ใช่ ข้าเคย เจ้าแดนต้องห้ามอันธการบอกว่าเขาต้องการโค่นล้มกฎระเบียบที่ผู้สร้างมรรคาตั้งขึ้น”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว สบถในใจด้วยความโมโห แต่ละคนล้วนเจ้าเล่ห์นัก มีคนใส่สีเพิ่มอีกแล้ว

มหาเทวาพ้นนิวรณ์กล่าวว่า “ข้าก็เคยติดต่อกับเขามาก่อน เขาบอกว่าเขาต้องการก้าวข้ามผู้สร้างมรรคา ต้องการครอบครองพลังจากโลกมหามรรคของพวกเรา หากไม่ยอมสยบต่อเขาวันหน้าก็จะถูกสาปแช่งไปเช่นนี้”

มหาเทวาผลาญนภาไร้สิ้นสูญแค่นเสียงเอ่ยไปว่า “เขากลับไม่เคยติดต่อมาหาข้าเลย เห็นได้ชัดว่าเขาอยากให้พวกเราแตกแยกกัน ในเมื่อเขาไม่กล้าโผล่หน้ามาก็แปลว่าเขาหวั่นเกรงพวกเรายิ่งนัก อย่างน้อยๆ เขาก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะโค่นล้มพวกเราที่ร่วมมือกันได้”

หานเจวี๋ยพยักหน้ารับ

สามผู้สร้างมรรคาหารือกันต่อไป หานเจวี๋ยมีฐานะเป็นผู้น้อยอ่อนอาวุโส ส่วนใหญ่ล้วนจะคอยรับฟัง

ผ่านไปหลายชั่วยาม พวกเขาถึงได้แยกย้ายกันไป

หารือกันอยู่นานสองนานแต่ก็ไม่รู้อะไรมากขึ้นเลย สุดท้ายก็จบลงด้วยการไว้ใจซึ่งกันและกันและจะแลกเปลี่ยนข่าวสารกันให้มากขึ้น

เมื่อกับถึงอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม หานเจวี๋ยก็รู้สึกสะท้อนใจอย่างยิ่ง

ผู้สร้างมรรคาไม่เพียงแต่มีตบะเลิศล้ำเท่านั้น ด้านการแสดงก็เลิศล้ำกว่าเขามากเช่นกัน

หากว่าเขามิใช่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการตัวจริงคงหลงเชื่อไปแล้วจริงๆ

ตาเฒ่าเหล่านี้ล้วนเจ้าเล่ห์เพทุบาย ถึงแม้จะถูกเจ้าแดนต้องห้ามอันธการสาปแช่งกลับยังใช้ประโยชน์จากเรื่องของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ขอแค่ให้พวกเขาวุ่นวายกันไปไม่มายุ่งกับหานเจวี๋ยก็พอแล้ว

หานเจวี๋ยไม่มีทางไปสืบหาตัวเจ้าแดนต้องห้ามอันธการจริงๆ เขาต้องการฝึกบำเพ็ญอย่างสบายใจ

ซั่นเอ้อร์มองไปที่หานเจวี๋ย อึกอักละล้าละลัง

หานเจวี๋ยจึงเข้าฝันเขาเพื่อไปสนทนากันในความฝัน

เรื่องที่ซั่นเอ้อร์ต้องการกล่าวเกี่ยวข้องกับการสาปแช่งจริงๆ เขายังคงฉลาดยิ่งนัก รู้จักระวังเก้าเทวดารา

เก้าเทวดาราจะต้องออกไปไม่ช้าก็เร็ว ขอเพียงออกไปก็อาจจะแพร่งพรายเรื่องการสาปแช่งของเขาได้

“ท่านปฐมบรรพชน ก่อนหน้านี้ข้ารับรู้ได้ถึงพลังคำสาปแช่งที่แกร่งกล้าทรงพลังสายหนึ่ง มีโอกาสสูงที่จะเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการขอรับ!” ซั่นเอ้อร์เอ่ยเสียงขรึม