ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 107
หยางเทียนตงมาถึงตีนเขาเพียรบำเพ็ญเซียน คุกเข่าลงตรงหน้าป้ายศิลา เริ่มโขกศีรษะคำนับกับพื้น
“อาจารย์ ศิษย์ผิดไปแล้ว”
“อาจารย์ ศิษย์ผิดไปแล้ว”
“อาจารย์ ศิษย์ผิดไปแล้ว”
……
ขณะที่เขาท่องนั้น ก็โขกศีรษะลงกับพื้นไม่หยุด
บนเขา
ไก่คุกรัตติกาลกระโดดผล็อยลงมาจากต้นฝูซัง เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “ครึ่งปีศาจกลับมาแล้ว?”
ครึ่งปีศาจ?
สวินฉางอันพลันรู้สึกสนใจขึ้นมา หรือจะเป็นศิษย์พี่ใหญ่ที่พูดถึง
หานเจวี๋ยหมุนกายเดินกลับเข้าไปในถ้ำเทวาฟ้าประทาน ไก่คุกรัตติกาลและสวินฉางอันกลับเดินลงเขา
เมื่อกลับเข้ามาในถ้ำเทวาฟ้าประทาน หานเจวี๋ยก็รีบตรวจสอบปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักหยกพิสุทธิ์
เขาไม่พบพญาอสรพิษหยก ทว่าตรวจสอบพบทหารปีศาจของพญาอสรพิษหยก ซึ่งเป็นปีศาจวิหคไม่กี่ตัว
เขาไม่ได้ไปจับปีศาจวิหคเหล่านั้น แต่กลับปล่อยให้พวกมันไปส่งข่าว และรอให้พญาอสรพิษหยกมาสังหาร
ช่วงเวลาต่อมา ศิษย์ของสำนักหยกพิสุทธิ์พากันทยอยกลับสำนัก มู่หรงฉี่ก็กลับมาแล้ว เขามาที่ใต้ต้นฝูซังเพื่อเริ่มฝึกฝนกับสวินฉางอัน และไม่ออกไปอีก
หยางเทียนตงรู้สึกตกตะลึงกับตบะของสวินฉางอันและมู่หรงฉี่มาก
ศิษย์หลานใกล้จะทะลวงถึงระดับปราณก่อกำเนิดแล้ว?
ทั้งยังไก่คุกรัตติกาลอีก!
ไม่คิดว่าจะมีตบะระดับสุญตา!
หยางเทียนตงยืนนิ่งไว้อาลัยให้สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อหลายปีก่อนสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นเพิ่งจะทะลวงระดับเปลี่ยนวิญญาณ ทั้งยังคิดที่จะสั่งสอนไก่คุกรัตติกาลอีก ดูท่ามันคงจะหมดหวังเสียแล้ว
หานเจวี๋ยฟังพวกเขาพูดคุยกันอยู่ในถ้ำเทวา ถึงได้รู้ว่าตบะของสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นเพิ่งจะอยู่แค่ระดับเปลี่ยนวิญญาณ ทำให้เขาหมดคำพูดอย่างอดไม่ได้
‘พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรกัน!’
‘หนึ่งระดับปราณก่อกำเนิด หนึ่งระดับเปลี่ยนวิญญาณก็กล้าวางแผนโจมตีพญาอสรพิษหยกแล้วหรือ’
‘ไม่แปลกใจเลยที่พญาอสรพิษหยกจะโกรธถึงเพียงนั้น การถูกมดก่อกบฏเป็นการหยามเกียรติอย่างใหญ่หลวง’
‘โชคดีที่พวกเขาพบกับพวกหวงจุนเทียน มิเช่นนั้นคงตายไปเสียนานแล้ว’
หลายเดือนต่อมา
หลี่ชิงจื่อมาเยี่ยมเยียน
ยามที่เขาเห็นหยางเทียนตงยังโขกศีรษะอยู่ตรงตีนเขา สีหน้าก็แปลกประหลาดขึ้นในทันที
เมื่อเข้าไปในถ้ำเทวาฟ้าประทาน เขาก็ก้าวฝีเท้าไปตรงหน้าหานเจวี๋ยอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างรีบร้อนขึ้นว่า “ผู้อาวุโสหาน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว พญาอสรพิษหยกนำทหารปีศาจบุกสังหารเข้ามาในต้าเยี่ยน ตามที่สัตว์เลี้ยงปีศาจของพวกเราสืบมา เป้าหมายของพวกเขาเป็นไปได้มากที่จะเป็นพวกเรา ที่แท้ครึ่งปีศาจที่พญาอสรพิษหยกตามล่าสังหารก็คือศิษย์ของท่าน…”
เขาเป็นผู้แนะนำหยางเทียนตงให้กับหานเจวี๋ย หยางเทียนตงยังเคยช่วยให้สำนักหยกพิสุทธิ์กับราชาปีศาจเตี่ยนซู่มีสัมพันธ์อันดีต่อกัน ซึ่งนับว่ามีผลงานอยู่มาก เพราะอย่างนั้นตอนนี้เขาก็ไม่อาจให้หานเจวี๋ยขับไล่หยางเทียนตงออกจากสำนักได้
“มาก็มาเถอะ บรรดาศิษย์กลับมาหมดแล้วหรือ แล้วตำหนักลับเล่า” หานกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
ในใจเขายังคงรู้สึกเป็นกังวลอยู่บ้าง
หากไม่สามารถสังหารพญาอสรพิษหยกภายในชั่ววินาที จะทำให้พญาอสรพิษหยกหนีไปหรือไม่ เมื่อถึงตอนนั้นจะเกิดภัยพิบัติตามมาไม่จบสิ้น!
“กลับมาหมดแล้ว ตำหนักลับถูกผนึกเรียบร้อย ทางส่งตัวอื่นๆ ข้าทำลายหมดแล้ว หลังจากนี้สามารถผ่านเข้ามาได้เพียงสำนักหยกพิสุทธิ์” หลี่ชิงจื่อตอบ
หานเจวี๋ยพยักหน้า ประสิทธิภาพการทำงานของหลี่ชิงจื่อยังนับว่าค่อนข้างสูงนัก
หลี่ชิงจื่อถามอย่างระมัดระวัง “หลังจากนี้ก็แค่รอหรือ”
สถานการณ์ครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านมา พญาอสรพิษหยกเข้ายึดครองแดนบำเพ็ญพรตหลายเขต เขาโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้ว
ความลำบากในครั้งนี้กล่าวได้ว่าเป็นภัยจากปีศาจที่พบเจอได้ยากในรอบหมื่นปี!
ลำพังแค่หานเจวี๋ยคนเดียว จะสามารถต้านทานได้จริงหรือ
“อืม” หานเจวี๋ยรับคำเพียงครั้ง
หลี่ชิงจื่อเห็นเช่นนี้ก็ได้แต่ระงับความหวาดหวั่นและความกระวนกระวายใจไว้ จากนั้นก็จากไป
รอกระทั่งเขาไปแล้ว หานเจวี๋ยถึงสูดหายใจเข้าลึกๆ
หญ้าโลกาสวรรค์ถูกเขาบรรจุไว้ในแจกันหยกขาวเรียบร้อย เตรียมพร้อมจะหนีได้ตลอดเวลา
แม้หานเจวี๋ยจะเชื่อมั่นในตนเอง แต่เขามักจะคิดถึงความเป็นไปได้ที่เลวร้ายที่สุดด้วยความเคยชิน
หากสู้ไม่ไหวจริงๆ คงได้แต่หนีจริงๆ แล้ว!
หานเจวี๋ยนำหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาเริ่มสาปแช่งพญาอสรพิษหยก ครั้งนี้เขาไม่ได้สาปแช่งด้วยพลังทั้งหมด เพราะต้องเก็บพลังไว้เตรียมพร้อมต่อสู้ได้ตลอดเวลา
เพียงเล่นกับสภาพจิตใจของฝ่ายตรงข้ามก็พอแล้ว!
……
ทางเหนือของต้าเยี่ยน หิมะปกคลุมเต็มพสุธา
ปีศาจมากมายจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก มีเงาร่างสูงใหญ่นับร้อยจั้งยืนองอาจอยู่บนพื้นหิมะ ในมือถือไม้เท้าพฤกษาทองอยู่ท่อนหนึ่ง
เขาก็คือพญาอสรพิษหยก!
พญาอสรพิษหยกที่ร่างสวมเกราะเกล็ดอสรพิษก้มลงมองราชาปีศาจเตี่ยนซู่ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้า กล่าวด้วยรอยยิ้มดุดัน “จะยอมจำนนหรือไม่”
ราชาปีศาจเตี่ยนซู่ที่กลายร่างเป็นมนุษย์ในยามนี้มีสภาพย่ำแย่อย่างหาที่เปรียบ บนกายเต็มไปด้วยโลหิต ศีรษะถูกพญาอสรพิษหยกเหยียบย่ำ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
ไม่ใช่แค่เขา ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาเองก็ถูกปีศาจตนอื่นกำราบ ถูกเหยียบย่ำอยู่บนพื้นไม่ต่างกัน แต่ละตัวล้วนหวาดกลัว มองมาที่เขาอย่างสิ้นหวัง
เหล่าปีศาจต่างเข้าใจดีว่าหากราชาปีศาจเตี่ยนซู่ไม่ยอมจำนน พวกเขาอาจถูกสังหารตามปีศาจเตี่ยนซู่ไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...