ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1075

บทที่ 1075 ยอดปฐมยุค

“ถูกต้อง เจ้ากล่าวถูกแล้ว”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม กลับทำให้หานชิงเอ๋อร์รู้สึกเหมือนต่อยปุยนุ่นไม่มีผิด

เห็นได้ชัดว่านางอยากให้บิดาสำแดงพลังออกมา ผ่านมาเกือบสองร้อยล้านปีแล้วที่หานเจวี๋ยไม่ออกโรงเลย ทำให้สรรพสิ่งลืมเลือนการมีอยู่ของเขาไปนานแล้ว มีเพียงผู้บำเพ็ญรุ่นอาวุโสที่ทราบถึงความน่ากลัวของอริยะสวรรค์เกรียงไกร

หานชิงเอ๋อร์เบะปากเอ่ยไปว่า “ท่านพ่อช่างทำให้คนเดาทางไม่ออกนัก เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าแข็งแกร่งถึงเพียงนั้นแต่กลับเกรงกลัวว่าคนจะทราบถึงพลัง”

เจียงเจวี๋ยซื่อ หานทั่วตลอดจนพวกหานฮวง ทุกคนที่นางรู้จักขอเพียงมีคุณสมบัติเหนือชั้นก็ล้วนอยากสร้างชื่อเสียงทั้งสิ้น

หานเจวี๋ยพูดคุยกับหานชิงเอ๋อร์ต่อไปอีกหลายชั่วยามจึงจากไป

เขามาที่อารามเต๋าของหานทั่ว

หลายล้านปีที่ผ่านมาหานทั่วเก็บตัวเงียบยิ่ง ตั้งใจฝึกบำเพ็ญ

เมื่อเห็นหานเจวี๋ย หานทั่วก็ตื่นเต้นมากเช่นกันรีบทำความเคารพทันที พ่อลูกพบหน้ากันทว่าไม่ได้มีความสนิทสนมเช่นตอนอยู่กับบุตรสาว ความรู้สึกห่างเหินนี้กลับคล้ายเจ้านายกับลูกน้องมากกว่า

หานเจวี๋ยไม่ได้ใส่ใจ สองพ่อลูกเริ่มสนทนากัน

ต่อมาหานเจวี๋ยก็ไปหาหานฮวงและหานหลิงไล่กันไป

….

เมื่อกลับมาที่อารามเต๋า หานเจวี๋ยทอดถอนใจอยู่ภายใน

ก็ยังยกระดับไม่เสร็จสิ้นอยู่ดี

เก้าเทวดาราและซั่นเอ้อร์ไม่นึกสงสัยที่หานเจวี๋ยหายตัวไปเป็นครั้งคราวแล้ว ถึงอย่างไรพวกเขาก็ได้ทราบแล้วว่าสำนักซ่อนเร้นยิ่งใหญ่นัก ท่านปฐมบรรพชนมีลูกศิษย์นับไม่ถ้วน บางครั้งท่านปฐมบรรพชนก็ออกไปเยี่ยมเยือนบุตรหลานหรือเหล่าศิษย์บ้างก็เป็นเรื่องปกติ

หลายพันปีต่อมา ในที่สุดการยกระดับอาณาเขตเต๋าที่หานเจวี๋ยเฝ้ารอคอยก็เสร็จสิ้น

[โปรดตั้งชื่อให้ระดับที่เหนือกว่าเทพผู้สร้างขึ้นไป]

ตั้งชื่อ!

ยอดเยี่ยมนัก!

หานเจวี๋ยคิดไปคิดมา เช่นนั้นก็เรียกว่าระดับยอดปฐมยุคแล้วกัน

[การยกระดับอาณาเขตเต๋าหลักเสร็จสมบูรณ์]

[การยกระดับอาณาเขตเต๋าแห่งที่สองเสร็จสมบูรณ์]

[การยกระดับอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามเสร็จสมบูรณ์]

[อาณาเขตเต๋ายกระดับ ค่ายกลยกระดับสู่ระดับยอดปฐมยุค ขอบเขตมิติภายในอาณาเขตเต๋าขยายใหญ่ขึ้น]

[ห้วงมิติภายในอาณาเขตเต๋าแต่ละแห่งเชื่อมต่อกัน]

[ไอเซียนอาณาเขตเต๋าเพิ่มขึ้นสิบเท่า ปราณฟ้าประทานเพิ่มขึ้นสิบเท่า]

[อาณาเขตเต๋าสามารถปิดกั้นการสอดแนมทุกรูปแบบได้]

พอเห็นแจ้งเตือนที่ยาวเรียงกันเป็นพรวนเช่นนี้ หานเจวี๋ยก็รู้สึกเบิกบาน

ในเวลานี้เอง พลังวิญญาณภายในอาณาเขตเต๋าเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน

เหล่าศิษย์ตื่นตะลึงเมื่อพบว่าห้วงมิติภายในอาณาเขตเต๋าขยายใหญ่ขึ้นซ้ำยังรวดเร็วมากด้วย พวกเขาล้วนนึกถึงหานเจวี๋ยขึ้นมา

ซั่นเอ้อร์และเก้าเทวดาราก็รับรู้ได้ถึงพลังวิญญาณที่เพิ่มพูนขึ้น พากันมองไปที่หานเจวี๋ย เห็นเพียงว่าหานเจวี๋ยหลับตาอยู่สีหน้าสงบนิ่ง พวกเขาจึงไม่กล้ารบกวน พวกเขาลุกขึ้นเดินออกจากอารามเต๋าไปร่วมชมบรรยากาศครื้นเครง

อาณาเขตเต๋ายกระดับเสร็จสิ้น ตอนนี้นับว่าหานเจวี๋ยสบายใจอย่างสิ้นเชิงแล้ว ในที่สุดก็สามารถตั้งใจฝึกบำเพ็ญให้ดีได้

เขาเริ่มปิดด่านฝึกบำเพ็ญ

พลังวิญญาณในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามเพิ่มพูนขึ้นอย่างต่อเนื่องหลายหมื่นปี ถึงอย่างไรพลังวิญญาณมหาศาลที่ผสานอยู่ในอาณาเขตเต๋าทั้งหมดก็ถึงจุดที่น่าหวาดหวั่นมากพออยู่แล้ว พอเพิ่มขึ้นมาอีกสิบเท่าก็ย่อมเกินกว่าที่จะจินตนาการได้แล้ว

ในช่วงหลายหมื่นปีต่อจากนั้น เหล่าศิษย์ในเขตเซียนร้อยคีรี อาณาเขตเต๋าแห่งที่สองและสามต่างพบว่าสามารถพบปะกันและกันได้ทำให้พวกเขาตกใจอย่างยิ่ง

บนเขาสูงลูกหนึ่ง เหล่าเทพมารฟ้าบุพกาลอย่างมู่หรงฉี่ เทพมารขุนพลสวรรค์ ไก่คุกรัตติกาลและพวกหานมิ่งมารวมตัวกัน

“ข้าลองประมวลดูเล็กน้อยแล้ว พื้นที่ห้วงมิติในปัจจุบันนี้ของอาณาเขตเต๋าไม่ด้อยไปกว่าฟ้าบุพกาลเลย เกินกว่าจะจินตนาการได้”

มู่หรงฉี่เอ่ยอย่างสะท้อนใจ เหล่าเทพมารได้ฟังก็ตะลึงงัน

ใหญ่ถึงขั้นที่เทียบกับฟ้าบุพกาลได้แล้วหรือ

ไก่คุกรัตติกาลร้องว่า “คงมิใช่ว่าอาณาเขตเต๋าของพวกเราก็คือโลกมหามรรคของนายท่านหรอกกระมัง”