ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1076

บทที่ 1076 มหันตภัยแห่งฟ้าบุพกาล ภาระหน้าที่

สุดยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลนับไม่ถ้วนหัวเราะดังลั่นแล้วพุ่งเข้าโจมตีเมืองทศพิธ สะท้านฟ้าสะเทือนดินไม่อาจสกัดขวางได้

เหล่าผู้ทรงพลังอย่างจ้าวซวงเฉวียน ชิงเทียนเสวียนจีและเต้าจื้อจุนพากันเข้าไปขัดขวาง

ภายในเมืองทศพิธ เงาร่างหนึ่งพลันยืนผงาดขึ้นมา ร่างกายขยายใหญ่จนกระทั่งใหญ่โตกว่าเมืองทศพิธทั้งเมือง เป็นเทวีตราวินัย

แสงศักดิ์สิทธิ์แห่งระเบียบวินัยสาดส่องไปยังสนามรบที่มืดมัว เมื่อมารร้ายนับไม่ถ้วนต้องแสงก็สลายเป็นเถ้าธุลีปลิดปลิวไป แต่ร่างแยกของยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลกลับไม่ได้รับผลกระทบใดเลย

เทพมหาทัณฑ์ก็พุ่งออกมาจากเมืองทศพิธเช่นกัน ทอดสายตามองเงาร่างมารสูงใหญ่ไพศาลน่าหวาดหวั่นที่อยู่ไกลออกไป เขาถอนหายใจเอ่ยไปว่า “สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นโดยแท้”

ชุดเกราะแตกหักเปื้อนเลือดผสานเข้าสู่ร่างเขา กลิ่นอายของเขาพลันแปรเปลี่ยน ทำให้เหล่าผู้ทรงพลังตกใจพากันหันไปมอง

ผู้นำดวงจิตมหามรรค!

เหล่าผู้ทรงพลังล้วนให้ความเคารพเลื่อมใสเทพมหาทัณฑ์ยิ่งนัก แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเทพมหาทัณฑ์แข็งแกร่งมากแค่ไหน

เทพมหาทัณฑ์เดินออกไปด้านหน้า ทุกย่างก้าวร่างกายจะยืดสูงขึ้น กลิ่นอายระเบิดปะทุขึ้นมา

ในเวลาเดียวกันนี้ พลังแกร่งกล้าอีกสายที่สามารถแช่แข็งพลังทั้งปวงได้พลันแผ่เข้ามา คล้ายตอนที่มหามรรคสามพันวิถีร่วงหล่นลงมายังแผ่นดินรกร้างช่วงก่อนหน้านี้ ลำแสงสีม่วงเชื่อมค้ำฟ้าดิน ฝุ่นธุลีและมารร้ายนับไม่ถ้วนถูกพัดกวาดม้วนออกไป

ค่ายกลสวรรค์ทหารเทพ!

แสงเจิดจ้านับไม่ถ้วนร่วงดิ่งลงมา ทั่วทั้งเมืองทศพิธพลันตื่นเต้นฮือฮา

สีหน้าของจ้าวซวงเฉวียนก็แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน

หานฮวง!

สุดยอดผู้แข็งแกร่งแห่งฟ้าบุพกาลที่ได้รับการยอมรับจากปวงชน!

ถึงแม้จ้าวซวงเฉวียนจะมีคุณสมบัติในการทะยานสู่สมญานามนี้ได้ แต่ในใจของสรรพสิ่งเขายังคงห่างชั้นจากหานฮวงมากนัก

ภายในลำแสงสีม่วง หานฮวงปรากฏตัวขึ้นด้วยรูปลักษณ์ของเทพมารอนธการ เรือนผมขาวปลิวไสว นัยน์ตาสีม่วงฉายแววเย็นชาน่าหวาดผวา

“ฮึ่ม!”

หานฮวงแค่นเสียงคราหนึ่ง ทวนยาวเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือ เป็นทวนศักดิ์สิทธิ์อนธการนั่นเอง ปราณม่วงอนธการที่พัวพันอยู่ก่อตัวเป็นมังกรยาว แผดคำรามอย่างต่อเนื่อง

ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของเขา ต่างพากันทอดสายตามองมา

“เทพมารอนธการ! ฮ่าๆๆ ข้าอยากเห็นนักว่าตัวเจ้าที่อ้างตัวว่าเป็นเทพมารอนธการจะมีคุณสมบัติคู่ควรหรือไม่!”

ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลหัวเราะอย่างโอหัง วาจาเปี่ยมด้วยเจตนาหมิ่นหยาม

ทันทีที่เอ่ยจบ ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลทั้งหมดพากันชูสองแขนขึ้นสูง แรงกรรมนับไม่ถ้วนถูกดูดซับเข้าไป ก่อตัวเป็นพายุหมุนสั่นคลอนฟ้าดิน หมุนวนทำลายห้วงมิติ แม้แต่แม่น้ำมรรคกระบี่ของหลี่เต้าคงก็ถูกพัดกระจัดกระจายออกไป

ครืน…

มหามรรคสามพันวิถีสั่นสะเทือน ห้วงมิติทั่วฟ้าบุพกาลเริ่มพังทลาย รอยปริร้าวบริเวณแถบชายขอบเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มารร้ายนับไม่ถ้วนกระโจนออกมาจากรอยแยก ดุร้ายน่าหวาดกลัวร้องคำรามไม่ขาดสาย

“หนวกหู!”

หานฮวงทะยานไปด้านหน้าพลางซัดฝ่ามือออกไป

ฝ่ามือสวรรค์มหาเกรียงไกร!

กระแสฝ่ามือไร้รูปไร้เสียงขจัดมารร้ายหลายร้อยล้านตนให้หายวับไปในชั่วพริบตา ในบรรดานั้นมีร่างแยกหลายสิบร่างของยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลรวมอยู่ด้วย!

จากนั้นหานฮวงก็ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้ายอดมารร้ายฟ้าบุพกาลในทันใด ปฐมยุคสิ้นสูญสองสายโผล่ขึ้นรอบกาย ขณะที่เขาแทงทวนโจมตีใบดาบแสงมหามรรคก็สาดส่องขึ้นมา ทำลายล้างมารร้ายทั้งหมดในโลกา

เหล่าผู้ทรงพลังที่อยู่ตามรายทางรู้สึกเพียงว่ามีอันตรายเข้าครอบงำตน แต่ด้วยความเร็วของปฐมยุคสิ้นสูญทำให้พวกเขามองเห็นไม่ชัดเจน

“เหลือแค่พวกเราสองคนแล้ว!”

สายตาหานฮวงจ้องมองยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลเขม็ง เอ่ยด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม

ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลไม่ลนลานเลย สองมือที่ชูสูงของเขาพลันปล่อยลงในทันใด แรงกรรมนับไม่ถ้วนกดทับลงมาก่อนแทรกซึมเข้าสู่ร่างของเขา บีบอัดเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ร่างกายบิดเบี้ยวอย่างรุนแรงราวกับร่างกำลังจะระเบิดออกมา

หานฮวงขว้างทวนออกไปแทงทะลุร่างยอดมารร้ายฟ้าบุพกาล ทว่าเมื่อดึงกลับมา มีเงาร่างสลัวสายหนึ่งติดมาด้วยราวกับวิญญาณของยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลติดมากับทวนศักดิ์สิทธิ์อนธการ

“อนาคตของเจ้าจบสิ้นแล้ว!”

หานฮวงแค่นเสียง ทวนศักดิ์สิทธิ์อนธการพลันเปล่งแสงสีม่วงพร่างพราว คมทวนพิฆาตเงาสลัวของยอดมารร้ายฟ้าบุพกาล

ตูม…

ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลพลันระเบิดออก บังเกิดพลังโจมตีอันน่าพรั่นพรึงที่ทำลายล้างทุกสิ่งได้ ค่ายกลที่ปกป้องเมืองทศพิธอยู่พังทลายในทันใด ทุกสิ่งทั่วทั้งก้นบึ้งฟ้าบุพกาลถูกกวาดล้าง

….