ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1079

บทที่ 1079 ความทะเยอทะยานของหงเหมิง

จดหมายในช่วงหลายล้านปีมานี้หากเทียบกับช่วงก่อนๆ แล้ว อัตราการปรากฏตัวของมารร้ายลดต่ำลงมาก กลับเป็นตัวตนเหนือชั้นที่ปรากฏตัวขึ้นถี่กว่าเดิม

ดูเหมือนเหล่าผู้สร้างมรรคาจะเริ่มเคลื่อนไหวกันแล้ว

หานเจวี๋ยอ่านจดหมายพลางใคร่ครวญไปด้วยเงียบๆ

ไม่ทราบเช่นกันว่าหลังจากเขาโจมตียอดมารร้ายฟ้าบุพกาลจนล่าถอยไปแล้ว เจ้านวฟ้าบุพกาลจะคิดอย่างไร

ไม่ว่าคิดจะใช้ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลกำจัดผู้สร้างมรรคาหรือว่าใช้ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลเสริมพลังให้จ้าวซวงเฉวียน ตอนนี้ล้วนยากจะเป็นจริงขึ้นมาได้

แต่เจ้านวฟ้าบุพกาลต้องคิดแผนสำรองไว้แล้วแน่นอน รอดูต่อไปเดี๋ยวก็คงรู้

หลังจากหานเจวี๋ยอ่านจดหมายเสร็จก็ไม่ได้ออกไป แต่ปิดด่านต่อ

ฟ้าบุพกาลกำลังอยู่ระหว่างฟื้นฟู ยังคงมีมารร้ายออกเพ่นพ่านอยู่ กลุ่มอิทธิพลต่างๆ ล้วนให้ความสำคัญกับการบ่มเพาะกำลังหลักอยู่

….

ณ โลกอนธการดึกดำบรรพ์

หวงจุนเทียนขดตัวอยู่ท่ามกลางปราณม่วงอันไร้สิ้นสุด ถูกอักขระอาคมสีม่วงมากมายทับถมร่างก่อตัวเป็นตรวนพันธนาการ ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

เงาร่างเลือนรางร่างหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เป็นสื่อหยวนหงเหมิง

สื่อหยวนหงเหมิงมองหวงจุนเทียนแล้วเอ่ยว่า “ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลถูกขับไล่ออกจากฟ้าบุพกาลแล้ว เจ้าเดาออกหรือไม่ว่าเป็นฝีมือผู้ใด”

“หานฮวงกระมัง”

หวงจุนเทียนแค่นเสียง ถูกสะกดมานานขนาดนี้ เขาข้ามผ่านช่วงเวลาโกรธเคืองคับข้องไปแล้ว ตอนนี้สามารถสนทนากับสื่อหยวนหงเหมิงได้

หากไม่สนทนาแล้วจะหาทางจัดการอย่างไรเล่า

สื่อหยวนหงเหมิงเอ่ยว่า “บิดาของหานฮวง อริยะสวรรค์เกรียงไกร ยอดมารร้ายฟ้าบุพกาลที่สะกดข่มทั่วฟ้าบุพกาลได้พออยู่ต่อหน้าอริยะสวรรค์เกรียงไกรแล้วไม่อาจตอบโต้ได้เลย”

หวงจุนเทียนเงียบไป

สื่อหยวนหงเหมิงกล่าวว่า “โชคดีที่ข้าไม่ได้บุ่มบ่าม หากออกไปแต่แรกเกรงว่าคงยากจะเลี่ยงความตายได้ พวกเราปิดด่านอยู่ในโลกอนธการดึกดำบรรพ์แห่งนี้เถิด รอจนพวกเราก้าวข้ามยอดมหามรรคไปอย่างแท้จริงแล้วค่อยออกไป เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะคืนกายเนื้อให้เจ้า”

หวงจุนเทียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คืนกายเนื้อของข้าให้ หรือว่ามอบกายเนื้อใหม่ให้ข้ากันเล่า”

“ล้วนไม่ต่างกัน หากไม่มีข้าเจ้าจะมาถึงวันนี้ได้หรือ สมควรตอบแทนข้าบ้าง”

“แต่เจ้ามีความทะเยอทะยานสูงเกินไป มิใช่แค่อยากแข็งแกร่งขึ้น”

“หึ หากข้ากลายเป็นเทพมารอนธการย่อมต้องบุกเบิกอนธการ ก่อนจะบุกเบิกอนธการก็ต้องทำลายล้างฟ้าบุพกาลก่อนก็เหมือนตอนที่ฟ้าบุพกาลเข้าแทนที่อนธการ ด้วยเหตุนี้ข้าถึงจะกลายเป็นเทพมารอนธการอย่างแท้จริง ส่วนหานฮวงผู้นั้นก็แค่แอบอ้างชื่อเท่านั้น หาได้มีความทะเยอทะยานแห่งเทพมารอนธการไม่”

หวงจุนเทียนเงียบไปอีกครั้ง

เขารู้ดีว่าตนโน้มน้าวสื่อหยวนหงเหมิงไม่ได้ คนผู้นี้เข้ารีตมารแล้ว

เพียงแต่บางครั้งเมื่อนำคำพูดของสื่อหยวนหงเหมิงมาใคร่ครวญดูก็รู้สึกว่าไม่สมเหตุสมผล ฟ้าบุพกาลสามารถเข้าแทนที่อนธการได้แล้วเหตุใดอนธการถึงต่อต้านไม่ได้เล่า

บางทีอาจเป็นเพราะเขาคือสิ่งมีชีวิตฟ้าบุพกาลจึงมีความรู้สึกห่างเหินกับอนธการโดยกำเนิด

สื่อหยวนหงเหมิงหายไป ทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่ง

“อริยะสวรรค์เกรียงไกรคือศัตรูฉกาจที่สุดสำหรับการบุกเบิกอนธการของข้า ข้าจะใช้เขาเป็นเป้าหมายในการฝึกบำเพ็ญ”

หวงจุนเทียนฟังแล้วไม่ได้ตอบอะไร ทว่าในใจเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

ไม่ว่าเจ้าจะฝึกบำเพ็ญอย่างไรก็ไม่มีทางไล่ตามนายท่านทัน

‘ข้าก็ต้องคิดหาทางเช่นกัน ถึงแม้จะถูกสะกดไว้แต่ปราณอนธการที่นี่สามารถหล่อเลี้ยงวิญญาณข้าได้ บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสที่ช่วยให้แข็งแกร่งขึ้นได้ทีละน้อย’

หวงจุนเทียนคิดเงียบๆ ตื่นเต้นในใจ

….

ภายในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม

เต้าจื้อจุน เจียงอี้ จ้าวเซวียนหยวน หานทั่ว อี๋เทียน ไก่คุกรัตติกาล หยางเทียนตงและพวกมู่หรงฉี่ ศิษย์สืบทอดส่วนใหญ่ของสำนักซ่อนเร้นล้วนมารวมตัวกันที่นี่

เนื่องจากได้รับความเห็นชอบจากร่างแยกหานเจวี๋ยแล้ว เทวทัณฑ์อีกสามรายในสังกัดของหานทั่วถึงได้เข้าสู่อาณาเขตเต๋าด้วย

เมื่อพวกเขาเข้ามาก็ล้วนผ่านการชำระล้างสมบูรณ์แล้ว

ส่วนเหล่าตานที่ติดตามพวกเต้าจื้อจุนกลับไม่ได้มาด้วย เหล่าตานรู้กาลเทศะเป็นอย่างดี อีกทั้งเขาก็อยากกลับไปหาร่างจริงของตนด้วย

อาณาเขตเต๋าแห่งที่สามไม่เคยครึกครื้นขนาดนี้มาก่อน ซั่นเอ้อร์และเก้าเทวดาราก็ออกมาต้อนรับเหล่าบรรพชนด้วย

เสียงธรรมของหานเจวี๋ยก้องสะท้อนอยู่ในอาณาเขตเต๋า เหล่าศิษย์ในอาณาเขตเต๋าแห่งที่สองและอาณาเขตเต๋าหลักก็ได้ยินเช่นกัน ภายในเขตเซียนร้อยคีรีมีศิษย์อยู่หลายร้อยล้านคน ทั่วทั้งเขตเซียนร้อยคีรีเสมือนสูญสิ้นเสียงไปแล้ว เงียบสงัดลงในชั่วพริบตา

ห้าพันปีต่อมา การเทศนาธรรมสิ้นสุดลง

หานเจวี๋ยมาพูดคุยกับเหล่าคู่บำเพ็ญในอาราเต๋า ช่วยคลี่คลายอุปสรรคในการบำเพ็ญให้พวกนาง

เขาอธิบายเล็กน้อยก็ทำให้พวกนางกระจ่างคลายสับสนแล้ว

สิงหงเสวียนเอ่ยขึ้นว่า “ท่านพี่ ช่วงนี้ข้าฝันถึงเรื่องหนึ่งอยู่ตลอด ฝันซ้ำๆ ต่อเนื่อง”

หานเจวี๋ยถามด้วยรอยยิ้ม “ฝันเรื่องใด”

การที่ผู้บรรลุตบะระดับพวกเขายังเกิดความฝันได้ก็นับว่าเป็นเรื่องแปลก

สิงหงเสวียนอึกอักลังเล

“ว่ามาเถอะ” หานเจวี๋ยเอ่ยเร่ง

ชิงหลวนเอ๋อร์ เซวียนฉิงจวิน เซียนซีเสวียน ลี่เหยา อู้เต้าเจี้ยนและฉางเยวี่ยเอ๋อร์ล้วนมองนางอย่างแปลกใจ สงสัยว่าเป็นความฝันใด

สิงหงเสวียนเอ่ยว่า “ข้าฝันเห็นตัวท่านอีกคน กำลังใช้ชีวิตเหมือนตัวท่านสมัยอยู่ในโลกมนุษย์สามัญซ้ำอีกครั้ง”

หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว ถามออกไป “ขอรายละเอียดด้วย”

“ก็คือข้าฝันเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งถือกำเนิดในโลกมนุษย์ธรรมดา อยู่ในสำนักหยกพิสุทธิ์ ประสบพบเจอเรื่องราวเช่นเดียวกับท่านและแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ข้ากลับมองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา แต่พฤติกรรมของเขาต่างไปจากท่าน ถึงแม้จะเผชิญกับเรื่องราวแบบเดียวกัน แต่เขาโอหังกว่าท่านและก้าวร้าวกว่าท่าน”

สิงหงเสวียนใคร่ครวญพลางเล่าออกมา พยายามย้อนนึกถึงรายละเอียดในความฝัน

หานเจวี๋ยถามในใจ ‘คนที่สิงหงเสวียนฝันเห็นคือผู้ใด’

[ไม่สามารถวิวัฒนาการถึงบ่วงกรรมนี้ได้ อาจจะไม่มีบ่วงกรรมนี้อยู่หรือว่าอีกฝ่ายมีสมบัติเลิศมรรคาในการครอบครอง]

มันเรื่องอะไรกัน

สมบัติเลิศมรรคามีมากขนาดนี้เชียวหรือ

หานเจวี๋ยเอ่ยออกไป “แสดงความฝันของเจ้าออกมาให้พวกเราได้เห็น”

………………………………………………………………