ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1110
สรุปบท บทที่ 1110 สถานการณ์หลุดจากการควบคุม: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
สรุปเนื้อหา บทที่ 1110 สถานการณ์หลุดจากการควบคุม – ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
บท บทที่ 1110 สถานการณ์หลุดจากการควบคุม ของ ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 1110 สถานการณ์หลุดจากการควบคุม
“เจ้าคิดว่าข้าเป็นผู้ใดกันเล่า”
หานเจวี๋ยเอ่ยถามมหามรรคอัมพรโจวซ่งด้วยเสียงกลั้วหัวเราะทั้งที่หันหลังอยู่
เขายังคงจดจำบุตรแห่งสวรรค์คนนี้ได้ ในงานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งแรกเขาได้แสดงความเก่งกาจไว้
ต้องทราบก่อนว่าภายในงานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งแรก ถึงแม้หานฮวงจะได้ครองตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุค แต่ก็มิได้เป็นฝ่ายครองความได้เปรียบเพียงผู้เดียว
มหามรรคอัมพรโจวซ่งกัดฟันเอ่ย “ในอนธการนอกจากหานฮวงแล้วยังมีตัวตนเช่นเจ้าอยู่อีก หรือว่าเจ้าคือ…”
เขาไม่ได้เอ่ยต่อไป
เนื่องจากนามนี้ส่งผลกระทบใหญ่หลวงเกินไป!
อริยะสวรรค์เกรียงไกร!
เนื่องจากวังจักรพรรดิมหาโชคให้การสนับสนุนฟ้าบุพกาล ดังนั้นเหล่าผู้ทรงพลังจึงคิดว่าหานเจวี๋ยจะไม่สอดมือเข้ามายุ่ง หากว่าคนผู้นี้คืออริยะสวรรค์เกรียงไกรจริงๆ เช่นนั้นเขาก็คงต้องสิ้นหวังแล้ว
ในงานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งแรก อริยะสวรรค์เกรียงไกรได้สะกดข่มบุตรแห่งสวรรค์ทั้งหมดจนอยู่หมัด ในบรรดานั้นรวมถึงเขาด้วย!
หากเขาเอ่ยนามอริยะสวรรค์เกรียงไกรออกมา ผู้บำเพ็ญทั้งหมดที่อยู่กัน ณ ที่นี้ล้วนจะเสียกำลังใจในการต่อสู้ไปจนสิ้น
เมื่อรู้อยู่แล้วว่าสู้ศัตรูไม่ได้ ไยต้องดิ้นรนอีกเล่า
ไม่ได้!
จะตัดสินส่งเดชเช่นนี้ไม่ได้!
มหามรรคอัมพรโจวซ่งเอ่ยด้วยความโกรธ “ผู้กำหนดชะตาเคราะห์จงมาสังหารมารร้ายตนนี้เสีย!”
เขาทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับผู้กำหนดชะตาเคราะห์ สิ่งมีชีวิตแห่งพลังโชคชะตาล้วนเป็นผู้กำหนดชะตา พึ่งพาอำนาจศักดิ์สิทธิ์ชะตามหามรรคแต่ละคนจะมีความสามารถพิเศษที่แตกต่างกันไป
ถึงอย่างไรก็ต้องตาย มิสู้มาลองข่มขวัญอริยะสวรรค์เกรียงไกรดูสักตั้ง!
“หยุดมือให้หมด!”
สือตู๋เต้าพลันตวาดออกมา ทำให้เหล่าผู้กำหนดชะตาเคราะห์ที่เตรียมพร้อมลงมือต่างมองไปที่เขากันหมด
เห็นเพียงสือตู๋เต้าคุกเข่าข้างหนึ่งลงกลางอวกาศ หันหน้าไปทางหานเจวี๋ย ตะโกนด้วยท่าทีนอบน้อม “สือตู๋เต้าน้อมคารวะเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ”
จิ่งเทียนกงก็คุกเข่าตามเช่นกัน สีหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงถอนหายใจ ไม่ได้ห้ามปราม
สมาชิกกลุ่มมิ่งพากันคุกเข่าลงไปครึ่งหนึ่ง คนที่เหลือต่างมองกันไปมองกันมา ลนลานกระวนกระวาย ไม่รู้ควรจะเลือกอย่างไรดี
“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการหรือ”
มหามรรคอัมพรโจวซ่งตะลึงงัน เขาย่อมเคยได้ยินตำนานเจ้าแดนต้องห้ามอันธการมาก่อน เรื่องราวนับไม่ถ้วน แม้แต่สำนักเลิศนพวิถีที่รุ่งโรจน์ดั่งตะวันกลางฟ้าก็ยังยกย่องนับถือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ
มิใช่อริยะสวรรค์เกรียงไกรหรอกหรือ
เรื่องนี้ไม่สมเหตุสมผลเลย!
สำนักเลิศนพวิถีสนับสนุนฟ้าบุพกาล เหตุใดเจ้าแดนต้องห้ามอันธการถึงให้การสนับสนุนอนธการเล่า
หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหนูตัวนี้มีความกระหายหิวอย่างยิ่ง หากไม่อยากตายก็รีบจากไปเสีย ข้าก็ไม่อาจเหนี่ยวรั้งมันได้เช่นกัน”
พอสิ้นเสียงเขา อนธการสิ้นแสงคำรามออกมา ราวกับกำลังแสดงความโกรธเกรี้ยวอยู่ บอกว่าอย่าได้มองข้ามมันไป!
สือตู๋เต้ารู้ความอย่างยิ่ง พากลุ่มผู้กำหนดชะตาเคราะห์จากไปทันที
อนธการสิ้นแสงเขมือบกลืนกินผู้ทรงพลังรายอื่นต่อไป ทำให้เหล่าผู้ทรงพลังตกใจหนีกระเจิงไปในทิศทางต่างๆ
ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งลมหายใจ ทั่วห้วงอวกาศเหลืออยู่เพียงเสียงอนธการสิ้นแสงกัดกินซากศพ
มหามรรคอัมพรโจวซ่งยืนนิ่งงันอยู่ที่เดิม ไม่คิดเลยว่าศึกครั้งนี้จะสิ้นสุดลงเร็วขนาดนี้
พ่ายแพ้อย่างยับเยิน
เจ้าแดนต้องห้ามอันธการให้การสนับสนุนอนธการ
จบแล้ว…
ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว…
จิตใจมหามรรคอัมพรโจวซ่งห่อเหี่ยว
หลังจากกลืนเหยื่อในปากลงไปแล้ว อนธการสิ้นแสงมุ่งหน้าต่อไป
มหามรรคอัมพรโจวซ่งพบว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการไม่คิดจะสังหารตน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “เจ้าต้องการให้ข้าทำสิ่งใด”
หานเจวี๋ยไม่ตอบ
มหามรรคอัมพรโจวซ่งยังคงไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ แรงกดดันนั้นช่างแกร่งกล้าเหลือเกิน ทำให้วิญญาณและพลังเวทของเขาถูกสะกดไว้ในร่าง ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ถึงขั้นที่เขาสูญเสียประสาทสัมผัสรับรู้โลกภายนอกไปแล้ว ไม่สามารถกระตุ้นสมบัติวิเศษที่ซ่อนไว้ไกลออกไปหรือใช้กลยุทธ์อื่นๆ ได้เลย
อนธการสิ้นแสงมุ่งหน้าต่อไป
ข่าวการปรากฏตัวของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว
ข่าวนี้น่าตกใจเกินไปแล้วจริงๆ!
ผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดคือสำนักเลิศนพวิถี
ณ สำนักเลิศนพวิถี ภายในตำหนัก
จ้าวซวงเฉวียนอับอายจนพาลโกรธ เอ่ยตะคอกว่า “เหตุใดเจ้าแดนต้องห้ามอันธการถึงให้การสนับสนุนอนธการ”
หมายความว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการอาจจะแข็งแกร่งกว่าเขามาก!
สมควรตาย!
หลังจากมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่อุบัติขึ้น เหตุใดถึงมีผู้ทรงพลังเลิศโลกาโผล่มามากมายขนาดนี้
เริ่มจากสี่ผู้ทรงพลังครึ่งก้าวสู่ผู้สร้างมรรคา ตามด้วยเก้ามหาฟ้าบุพกาล ตอนนี้ก็มีเจ้าแดนต้องห้ามอันธการโผล่ออกมาอีก
หานฮวงรู้สึกเหมือนเสียการควบคุมอยู่บ้าง
เขาประเมินฟ้าบุพกาลไว้ต่ำเกินไป
หากมิใช่เพราะมีสำนักซ่อนเร้นคอยช่วยเหลือ เกรงว่าอนธการคงพ่ายแพ้แล้ว
หานฮวงลุกขึ้นมา “ข้าจะไปเยือนด้วยตัวเองสักรอบ พวกเจ้าประจำการต่อไป ช่วงที่ข้าไม่อยู่หากเกิดเหตุฉุกเฉินใดๆ ขึ้นจงรับฟังคำสั่งการของหลี่เต้าคง”
พอสิ้นเสียง หานฮวงก็เลือนหายไปจากจุดเดิม
….
ณ ห้วงอวกาศพังพินาศ
อนธการสิ้นแสงที่เคลื่อนตัวไปด้านหน้าหยุดนิ่ง ด้านหน้าปรากฏลำแสงเก้าสายที่ไม่ทราบว่าสูงเพียงใด แต่ละแสงแผ่กลิ่นอายน่าหวาดหวั่นออกมา มุ่งหน้าเข้ามาใกล้มัน
เก้ามหาฟ้าบุพกาล!
ทั้งหมดล้วนมีพลังครึ่งก้าวสู่ผู้สร้าง!
หากว่าดวงจิตบรรพกาลยังมีชีวิตอยู่ เกรงว่าคงจิตใจแตกสลายแน่นอน
มีตัวตนที่แข็งแกร่งทัดเทียมเขามากมายถึงเพียงนี้!
“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เหตุใดถึงช่วยเหลืออนธการ”
เสียงของจ้าวซวงเฉวียนแว่วเข้ามา น้ำเสียงเห็นได้ชัดว่าเก็บกลั้นโทสะไว้
หานเจวี๋ยตอบกลับไป “ข้าอยากทำอะไรแล้วไยต้องบอกเจ้าด้วย”
“สำนักเลิศนพวิถีของข้าทำงานเพื่อเจ้า เจ้าไม่รู้หรือไร”
ดวงตาของจ้าวซวงเฉวียนแดงก่ำแล้ว
หานเจวี๋ยเอ่ยถามน้ำเสียงเรื่อยเปื่อย “รู้ แล้วเกี่ยวอันใดกับข้าเล่า หากมีฝูงสุนัขที่เจ้าไม่เคยพบมาก่อนเข้ามากระดิกหางให้เจ้า แลบลิ้นให้ เจ้าคิดจริงๆ น่ะหรือว่าพวกมันชอบเจ้า นั่นก็เพราะเจ้ามีของกินอยู่ในมือมิใช่หรือไร”
“โอหัง! รนหาที่ตาย!”
จ้าวซวงเฉวียนตวาดด้วยความโกรธ ระเบิดพลังทั้งหมดออกมา เดินก้าวเข้ามาหา แปดเจ้าฟ้าบุพกาลที่เหลือเดินเคียงมา ทุกย่างก้าวพลังจะเพิ่มขึ้นมหาศาล ทะลวงแยกมิติพังทลายไปทีละชั้นๆ
………………………………………………………………
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...