ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 115

ตู้ขู่มองซูฉีอย่างตะลึงงัน สีหน้าท่าทางแปลกประหลาด

ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าหมอนี่จะไม่ตอบตกลงเขา เขายังคงสงสัยว่าอาจารย์ของซูฉีจะเก่งกาจกว่าเขาได้อย่างไร

ซูฉีขมวดคิ้ว ภายในใจเขาเองก็รู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

หลังจากที่ประมุขมารถ่ายทอดวิชายุทธ์ให้เขาแล้วจากไป ก็ไม่เคยปรากฏตัวอีก แม้กระทั่งเขายังสงสัยว่าประมุขมารตายไปแล้วเสียด้วยซ้ำ

ซูฉีสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปทางมารหลัวฉิว เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านตามหาข้าด้วยเหตุใด”

มารหลัวฉิวเอ่ยเย้าแหย่ขึ้นว่า “มอบโอกาสวาสนาให้เจ้า โอกาสวาสนาครั้งใหญ่!”

ดวงตาของซูฉีเป็นประกาย กำลังชั่งน้ำหนักระหว่างผลดีและผลเสีย

ตู้ขู่ขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าควรจะเลือกเช่นไรดี

“ผู้อาวุโส ท่านไปเถิด ขอบคุณท่านที่ดูแลข้าในช่วงเวลาที่ผ่านมา” ซูฉีมองตู้ขู่ เอ่ยขึ้นด้วยความจริงจัง

เขามองออกว่าตู้ขู่หวาดกลัวมารหลัวฉิวมาก ท่าทางกลับไม่ได้แข็งกร้าว เพราะอย่างนั้นจึงไม่อยากสร้างความลำบากให้กับตู้ขู่

ตู้ขู่รู้สึกลังเล

ซูฉีคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า “หากท่านต้องการแก้ปมที่ผูกมัดท่านไว้กับสำนักมารปีศาจจริงๆ เช่นนั้นท่านจงเดินทางไปยังต้าเยี่ยน ทำประโยชน์ให้กับสำนักหยกพิสุทธิ์สักระยะ ข้ามาจากสำนักหยกพิสุทธิ์ ต่อไปถึงเข้าร่วมกับสำนักมารปีศาจ สำนักหยกพิสุทธิ์ก็เปรียบเสมือนภูมิลำเนาเดิมของข้า”

ตู้ขู่ทอดถอนใจ

กว่าจะขึ้นสวรรค์ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย แน่นอนว่าเขาย่อมไม่อาจละทิ้งอนาคตอันยิ่งใหญ่ของตนเพื่อผู้เยาว์เพียงคนเดียว

“หืม? สำนักหยกพิสุทธิ์?” มารหลัวฉิวครุ่นคิดด้วยความประหลาดใจ

‘ผู้ที่สังหารสัตว์เลี้ยงปีศาจของอาจารย์เขาก็มาจากสำนักหยกพิสุทธิ์ไม่ใช่หรือ’

นี่เป็นเรื่องบังเอิญ หรือโชคชะตาฟ้าลิขิตกันแน่

ซูฉีมองมารหลัวฉิว กล่าวว่า “นำข้าไปเถอะ”

ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด

เมื่อดวงตาของมารหลัวฉิวสบเข้ากับซูฉีแล้ว จิตใจของเขากลับว้าวุ่นอย่างบอกไม่ถูก

…..

ปีที่สามหลังจากที่ฉางเยวี่ยเอ๋อร์กลับมา

หานเจวี๋ยฝึกฝนขั้นแปดของวิชาวัฏจักรหกวิถีฝึกจนสำเร็จในที่สุด พลังภายในขั้นแปดนั้นลึกซึ้งอย่างยิ่ง มีส่วนเกี่ยวข้องกับความหมายที่แท้จริงของหยินและหยางอยู่ไม่น้อย หลายปีมานี้เขาทั้งฝึกฝนหลอมปราณ ทั้งเรียนรู้พลังภายในขั้นแปดไปด้วย

หลังจากฝึกฝนพลังภายในขั้นแปดสำเร็จ ความทรงจำมากมายก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวสมองของหานเจวี๋ย

พลังพิเศษ!

ขอบเขตเฉพาะของวิชาวัฏจักรหกวิถีมักจะมาพร้อมกับพลังพิเศษเสมอ พลังดูดวิญญาณหกสายและตราประทับหกวิถีก่อนหน้านี้ ทำให้หานเจวี๋ยได้รับประโยชน์อย่างไร้ขอบเขต เขารอคอยเป็นอย่างมากว่าพลังพิเศษในครั้งนี้จะเป็นอะไร

หานเจวี๋ยเข้าสู่สภาวะตรัสรู้ที่ล้ำลึกทันที

หญ้าโลกาสวรรค์สั่นไหวเล็กน้อย

หลายวันต่อมา

หานเจวี๋ยเข้าใจพลังพิเศษใหม่

ประตูวัฏจักร!

ความหมายก็ตามตัว สามารถก้าวเข้าไปในประตูของวิชาวัฏจักรหกวิถี เขาสามารถนำวิญญาณเข้าไปในวิชาวัฏจักรหกวิถีได้ทันที อีกทั้งยังสามารถก้าวเข้าสู่ยมโลกโดยผ่านประตูวัฏจักร

พลังวิเศษนี้ช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก!

หานเจวี๋ยรู้สึกปีติเป็นอย่างมาก มีพลังวิเศษนี้ หากในอนาคตไม่สามารถเอาชนะได้ก็ยังสามารถหลบหนีไปยังยมโลกได้

เขาชอบวิธีการที่เกี่ยวกับการป้องกันและหลบหนีมากที่สุด

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมาหลังจากนั้น ก่อนจะเริ่มสาปแช่งมารหลัวฉิว

หลังจากนั้นก็เป็นนักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยน จูเชวี่ยและโม่โยวหลิง ตามลำดับ

หานเจวี๋ยสาปแช่งไปพลางตรวจสอบจดหมาย

[สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นสัตว์เลี้ยงเทพของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญสายมาร] x10023

[โม่ฟู่โฉวสหายของท่านพลัดหลงเข้าไปในแดนต้องห้ามบรรพกาล ถูกพลังไม่ดีก่อกวนไม่หยุด]

[โจวฝานสหายของท่านถูกศัตรูสามกลุ่มสำนักไล่สังหาร แผดเผาเลือดบริสุทธิ์ ก่อเกิดจิตใจชั่วร้าย]

[สิงหงเสวียนคู่บำเพ็ญเพียรของท่านตระหนักถึงความหมายที่แท้จริงของแดนผาสุก ความเข้าใจพุ่งสูงขึ้น]

[นักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยนศัตรูของท่าน เนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน ดวงชะตาถดถอย โอกาสเผชิญมารในใจสูงขึ้น]

[ซูฉีศิษย์ของท่านแพร่กระจายความโชคร้าย เมื่อรวมกับคำสาปแช่งของท่าน อายุขัยของมารหลัวฉิวลดลงพันปี และผลลัพธ์นี้จะส่งผลสืบไป]

[มู่หรงฉี่ศิษย์หลานของท่านสร้างพลังวิเศษของตนเอง ดวงชะตาพุ่งทะยาน]

…..

เอ๋?

ใช้ได้เลยนี่!

ไม่ได้มีแค่การถูกตีเพียงอย่างเดียว กลับมีรูปแบบใหม่ๆ เพิ่มมาบ้างแล้ว

พลังที่ไม่ดีหมายถึงอะไรกัน

สิ่งชั่วร้ายหรือ

หานเจวี๋ยอดไว้ทุกข์ให้กับพี่ชายภรรยาไม่ได้

ความเข้าใจของสิงหงเสวียนเพิ่มสูงขึ้น ดูเหมือนว่าแดนผาสุกที่นางเข้าไปนั้นจะไม่ธรรมดา

เมื่อเห็นผลสำเร็จของการที่นักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยนและมารหลัวฉิวถูกคำสาปแช่งของเขาแล้ว หานเจวี๋ยก็ดีใจจนอยากจะปรบมือ

หลังจากนั้นสิบวัน เหล่าศิษย์ถึงได้ออกจากถ้ำเทวาไป

“พลังมรรคของอาจารย์ปู่ช่างลึกล้ำยิ่งนัก” มู่หรงฉี่เอ่ยด้วยความทอดถอนใจ ใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม

ฟางเหลียงพยักหน้าเห็นพ้อง

หยางเทียนตงประสานหมัดแน่น ตัดสินใจแน่วแน่ หลังจากนี้ไม่อาจเกิดความคิดวอกแวกที่จะออกไปข้างนอกอีก เขาจะตั้งใจฝึกฝนตามแนวทางของหานเจวี๋ย

ฟังโอวาทของหานเจวี๋ย ดีกว่าร่อนเร่อยู่ข้างนอกเป็นร้อยปี!

สวินฉางอันไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เขาเพียงเดินมาที่ขอบหน้าผา เริ่มฝึกวิชากระบี่บินไร้หัวใจ

ภายในถ้ำเทวา

หานเจวี๋ยนำโอสถที่เซวียนฉิงจวินมอบให้เขาออกมา หลังจากกินเข้าไปแล้วจึงเริ่มดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดิน

จู่ๆ หญ้าโลกาสวรรค์พลันเอ่ยขึ้นว่า “นายท่าน หลังจากนี้ข้าจะเป็นผู้ฝึกสายกระบี่ เป็นอย่างไร”

หญ้าสายกระบี่หรือ

“ย่อมได้ บางทีเจ้าอาจจะกลายเป็นกระบี่เล่มแรกในหกแดนก็เป็นได้” หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง รอยยิ้มนั้นดูค่อนข้างอ่อนโยนนัก

เมื่อหญ้าโลกาสวรรค์ได้ยินเช่นนั้น ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น แทบจะแปลงกายในทันที

หานเจวี๋ยคาดคะเนไว้ว่า อย่างมากที่สุดห้าสิบปี หญ้าโลกาสวรรค์ก็จะสามารถแปลงกายได้ ด้วยความดีความชอบของพลังวิญญาณของเขาเพียรบำเพ็ญเซียน

เหล่าศิษย์ทุกคนล้วนกำลังมุ่งมั่นฝึกฝน เจริญเติบโตงดงาม สิ่งนี้ทำให้หานเจวี๋ยพอใจยิ่งนัก

นี่ถึงจะเป็นชีวิตการบำเพ็ญเซียนที่เขาปรารถนา

วันคืนที่เงียบสงบ

อ้อ

เว้นแต่สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นที่ยังคงไม่กลับมา

ทางที่ดีไม่ต้องกลับมาเสียจะดีกว่า!

…..

ภูเขาโอบล้อม ระหว่างพื้นที่ราบมีแท่นบูชาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นนอนหมอบอยู่บนแท่นบูชานั้น ถูกปกคลุมไปด้วยเครือเถาวัลย์ที่มีหนามแหลมคมพันมัดไว้ ขนสีขาวเงินถูกอาบย้อมไปด้วยสีแดงฉานขนานใหญ่

บริเวณแท่นบูชารายล้อมไปด้วยผู้บำเพ็ญสายมารวงแล้ววงเล่า

ชายวัยกลางคนในชุดนักพรตสีดำผู้หนึ่งชักดึงกระบี่ตรงหว่างเอวออกมา ปลายกระบี่ชี้ไปยังสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น กล่าวว่า “เวลาอันเป็นมงคลกำลังมาถึง ด้วยเลือดของเทพเจ้า อัญเชิญจิตแห่งมาร พวกเจ้าพร้อมสำหรับการมาถึงของจักรพรรดิมารหรือยัง”

“รอคอยการมาถึงของจักรพรรดิมาร!”

ผู้บำเพ็ญสายมารทั้งหลายโห่ร้องตะโกนขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นบ้าคลั่ง

…………………………………………………………………………..