ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1161

บทที่ 1161 ปิดด่านระยะยาว

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ…

เงากระบี่ทั่วสารทิศพุ่งเข้าโจมตีสวินเซิ่งจุน บีบบังคับให้สวินเซิ่งจุนต้องหลบเลี่ยง ช่วงแรกเขายังพอหลบได้ แต่ความเร็วของเงากระบี่เหล่านี้กลับรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ ภายในระยะเวลาไม่ถึงสิบลมหายใจ กายเนื้อของเขาถูกกระบี่นับหมื่นพันทำลายล้าง เหลืออยู่เพียงวิญญาณ

จากนั้นเงากระบี่ก็หยุดลงให้เวลาเขาได้ฟื้นฟูกายเนื้อ เมื่อกายเนื้อของเขาเพิ่งจะฟื้นฟูกลับมา เงากระบี่เหล่านั้นก็โจมตีลงมาอีกครั้ง

วนเวียนซ้ำไปมา สวินเซิ่งจุนถูกทำลายล้างจากนั้นก็ฟื้นฟูร่างกลับมาวนต่อไปเรื่อยๆ การเคี่ยวกรำเช่นนี้ทำให้เขาทรมานอย่างยิ่ง ถึงขั้นที่เขาด่าทอลี่เหยาแล้ว แต่เสียดายที่ไม่ได้รับการตอบกลับมาเลย

ในเวลาเดียวกันนี้

ลี่เหยาและหานอวิ๋นจิ่นออกจากมรรคาสวรรค์ เหาะมุ่งไปยังโลกขนาดใหญ่ใบหนึ่งที่อยู่ละแวกนี้

“เจ้ายังคงต้องระวังเด็กคนนี้เอาไว้บ้าง” ลี่เหยาเอ่ยอย่างมีนัยลุ่มลึก

หานอวิ๋นจิ่นเอ่ยว่า “ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นบุตรชายของลูก น่าจะไม่ทำร้ายลูกกระมังขอรับ”

“เจ้าไม่รู้สึกเฉลียวใจกับวิญญาณของเขาสักนิดเลยหรือ”

“หมายความว่าอย่างไรขอรับ”

หานอวิ๋นจิ่นขมวดคิ้ว

ลี่เหยาเอ่ยอย่างมีนัยแอบแฝง “เจ้าทำนายถึงอดีตชาติของเขาไม่ได้ ดูราวกับเขาเป็นดวงวิญญาณกำเนิดใหม่กระมัง”

หานอวิ๋นจิ่นพยักหน้ารับ เอ่ยถาม “หรือว่าเขามิใช่ดวงวิญญาณกำเนิดใหม่ขอรับ”

“ด้วยคุณสมบัติของเขา หากเป็นดวงวิญญาณกำเนิดใหม่จะแข็งแกร่งได้ปานนี้หรือ ตั้งแต่เล็กจนโต การบำเพ็ญของเขาได้รับการสั่งสอนจากเจ้าหรือไม่”

“ไม่ขอรับ…”

หานอวิ๋นจิ่นขมวดคิ้วแน่น

แต่ก่อนเขาก็เคยสงสัยเช่นกันว่าเหตุใดสวินเซิ่งจุนที่เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่ามีคุณสมบัติธรรมดาทั่วไป ไฉนถึงแข็งแกร่งขึ้นมารวดเร็วปานนั้น แต่พอนึกถึงว่าเชื้อสายในตระกูลหานก็ปรากฏกรณีเช่นนี้อยู่บ่อยครั้ง เขาจึงไม่ได้คิดมาก

ตอนนี้พอได้ฟังคำพูดของมารดา เขาจึงตระหนักถึงความผิดปกติขึ้นมา

ลี่เหยาเอ่ยอย่างจนใจว่า “ไหนเลยจะมีวิญญาณกำเนิดใหม่ได้มากมายปานนั้น วิญญาณกำเนิดใหม่ที่ปรากฏขึ้นในยุคนี้ล้วนจะกำเนิดในสิ่งมีชีวิตก่อนกำเนิดฟ้าหรือไม่ก็เผ่าพันธุ์ใหม่ เชื้อสายตระกูลหานส่วนใหญ่ล้วนมีอดีตชาติกันทั้งสิ้น รวมถึงบุตรชายสุดที่รักคนนี้ของเจ้าด้วย ข้ารับรู้ได้ถึงพลังของโลกมหามรรคจากตัวเขา อดีตชาติของเด็กคนนี้ต้องเป็นยอดมหามรรคแน่นอน บางทีตอนนี้เขาอาจยังไม่รับรู้ถึงเรื่องนี้ แต่สักวันหนึ่งความทรงจำในชาติก่อนของเขาจะตื่นขึ้นมา”

หานอวิ๋นจิ่นมีสีหน้าตื่นตะลึง

ยอดมหามรรคกลับชาติมาเกิดในตระกูลหานอย่างนั้นหรือ

ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวเขาคือเป็นแผนร้าย!

ยอดมหามรรคหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ มีบางคนที่ถูกบังคับให้ต้องเข้าสู่สังสารวัฏ บางคนก็เป็นฝ่ายเข้าสู่สังสารวัฏเอง พวกเขาล้วนสามารถเลือกชาติกำเนิดได้ ส่วนตระกูลหานก็มีดวงชะตาโดดเด่น คนธรรมดายากจะกลับชาติมาเกิดเป็นสายเลือดตระกูลหานได้ เหล่าผู้ทรงพลังก็กลัวจะถูกเข้าใจผิดไม่มีทางเข้ามาปนเปื้อนบ่วงกรรมง่ายๆ

แต่นั่นก็เป็นเพียงการคาดคะเนเท่านั้น สวินเซิ่งจุนยังคงเป็นบุตรชายของเขาจริงๆ

หากว่าล้วนนับกันจากชาติก่อนทั้งสิ้น เช่นนั้นเขาคงไม่มีลูกหลานแล้ว

ลี่เหยาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แม่เพียงอยากเตือนเจ้าไว้ ถึงอย่างไรพวกเจ้าพ่อลูกก็ผูกบ่วงกรรมร่วมกันแล้ว ช่วงนี้แม่จะช่วยสั่งสอนขัดเกลาเขาแทนเจ้าเอง”

“ขอบพระคุณท่านแม่”

หานอวิ๋นจิ่นถอนหายใจ

….

สิบล้านปีต่อมา หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น

เดิมทีเขาคิดจะปิดด่านบำเพ็ญห้าสิบล้านปี แต่จนใจที่มีคนมารอเข้าพบเขา เขาจำเป็นต้องหยุดบำเพ็ญ

“เข้ามาเถอะ”

พอสิ้นเสียงของเขา หานอวิ๋นจิ่นที่รอคอยอยู่ด้านนอกอารามเต๋ามาหลายล้านปีก็เข้ามา มีหานทั่วติดตามมาด้วย แต่หานทั่วเพิ่งมารอเพียงไม่กี่หมื่นปีเท่านั้น

หานอวิ๋นจิ่นเดินเข้ามาคุกเข่าลงเบื้องหน้าหานเจวี๋ย เอ่ยขึ้นว่า “ท่านพ่อ โปรดช่วยบุตรของลูกด้วยเถิด”