ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 1160

บทที่ 1160 ลี่เหยาและสวินเซิ่งจุน

ลี่เหยาข่มความตื่นเต้นไว้ เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ “เมื่อครู่นั้นคือสิ่งใดเจ้าคะ”

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ “บอกไม่ได้ ความลับนี้มิใช่สิ่งที่ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับผู้สร้างมรรคาจะได้สัมผัส อย่าได้แพร่งพรายออกไป ข้าสอนให้เพียงเจ้าเท่านั้น”

ลี่เหยาตื้นตันนัก มองหานเจวี๋ยด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความอ่อนหวาน

หลังจากมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่สิ้นสุดลง นางก็ไม่กล้าไปรบกวนหานเจวี๋ยส่งเดชอีก นางข่มกลั้นความปรารถนาในใจเอาไว้เสมอมา อยากจะไล่ตามหานเจวี๋ยให้ทันเพียงแต่ไม่เคยเอ่ยออกมา

“จำนวนผู้สร้างมรรคามีจำกัดหรือไม่เจ้าคะ” ลี่เหยาเอ่ยถาม

หานเจวี๋ยย้อนถาม “ไยจึงถามเช่นนี้เล่า”

“ผู้สร้างมรรคาเป็นอมตะมิวางวาย อยู่เหนือกฎเกณฑ์ ตัวตนที่แข็งแกร่งระดับนี้หากมีมากเกินไปเกรงว่าคงไม่ใช่เรื่องดี อีกอย่างดินแดนเวิ้งว้างจะรองรับผู้สร้างมรรคามากมายปานนั้นไหวหรือ”

ลี่เหยาเล่าความกังวลของตนออกมา อันที่จริงมิใช่เพียงนางเท่านั้น ผู้ทรงพลังรายอื่นๆ ก็มีความกังวลเช่นนี้อยู่ นี่ก็คือเหตุผลที่ว่าเหตุใดพวกเขาพยายามยื้อแย่งอยากสำเร็จเป็นผู้สร้างมรรคาก่อน

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่จำกัดจำนวน มีเพียงข้อจำกัดเดียวคือระดับผู้สร้างมรรคายากจะพิสูจน์ให้สำเร็จได้ มิใช่สิ่งที่พึ่งพาเพียงความพยายามแล้วจะทำได้ นับตั้งแต่ฟ้าบุพกาลถือกำเนิดมาถึงปัจจุบันนี้ ใช้เวลามากน้อยเพียงใด ไม่รู้ผ่านมากี่ล้านล้านปีแล้ว แต่เพิ่งปรากฏผู้สร้างมรรคาทั้งหมดหกคนเท่านั้น เจ้าเพิ่งอายุแปดร้อยล้านกว่าปี หานฮวงเองก็เป็นเช่นนี้ พวกเจ้ารีบร้อนกันเกินไปแล้ว”

ลี่เหยาโล่งใจ ไม่จำกัดจำนวนคนก็ดีแล้ว

หลังจากได้รับคำชี้แนะจากหานเจวี๋ย นางก็บังเกิดความเชื่อมั่นขึ้นในใจ

ทั้งสองพูดคุยกันต่อไปอีกสักพัก นอกจากเรื่องบำเพ็ญเพียรแล้ว ก็มีอีกหัวข้อเดียวคือหานอวิ๋นจิ่น

ในฐานะมารดาผู้ให้กำเนิดของหานอวิ๋นจิ่น ตามปกติแล้วลี่เหยาไม่กังวลใจกับหานอวิ๋นจิ่นเลยและไม่ออกไปเยี่ยมเยือนเขาด้วย ล้วนเป็นเขาที่มาเยี่ยมคารวะมารดาเสมอ

หานเจวี๋ยเสนอให้ลี่เหยาออกไปเที่ยวเล่นด้านนอกบ้าง หากคิดจะพิสูจน์ผู้สร้างมรรคามิใช่เรื่องที่ทำให้สำเร็จได้ในระยะเวลาไม่กี่ร้อยล้านปี ต้องหาเวลาผ่อนคลายจิตใจบ้าง อีกทั้งมีประโยชน์ต่อแนวคิดในการก่อตั้งกฎเกณฑ์

ลี่เหยาเอ่ยถาม “แล้วเหตุใดท่านถึงพิสูจน์ผู้สร้างมรรคาได้ในไม่กี่ร้อยล้านปีเล่า”

“คุณสมบัติของข้าเลิศล้ำ ข้ามีคุณสมบัติสุดยอดผู้แข็งแกร่ง หาไม่แล้วจะให้กำเนิดเทพมารอนธการได้อย่างไรเล่า”

“เจ้าค่ะ”

ลี่เหยาพลันรู้สึกว่าไม่ควรเอาตัวเองไปเทียบกับหานเจวี๋ยจริงๆ แต่หากเทียบกับคนอื่น ความก้าวหน้าของนางเรียกได้ว่าน่าเหลือเชื่ออย่างยิ่งแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนี้นางก็ผ่อนคลายลงไม่น้อย

หานเจวี๋ยสังเกตเห็นว่าทัศนคติของนางเปลี่ยนไปแล้วจึงยิ้มด้วยความพอใจ

หลังหานเจวี๋ยออกไปได้ไม่นาน ลี่เหยาก็ออกจากอาณาเขตเต๋าไปเช่นกัน

นางไปเยี่ยมเยือนบุตรชายของตนก่อน

ณ มรรคาสวรรค์

หานอวิ๋นจิ่นตกใจกับความกรุณาของมารดาที่มาเยี่ยมเยือนกะทันหัน จนเกือบเสียกริยาแล้ว

ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ลี่เหยามาหาเขาก่อน

หานอวิ๋นจิ่นเรียกตัวเหล่าภรรยาและบุตรธิดาที่ยังอยู่ข้างกายมารวมตัวกัน พาเข้ามาคารวะลี่เหยาทีละคนๆ

ลี่เหยาประหลาดใจมาก ไม่คิดเลยว่าบุตรชายจะเจ้าสำราญปานนี้

ปกติแล้วนางยุ่งง่วนกับการฝึกบำเพ็ญไม่ได้สนใจโลกภายนอกเลย โดยเฉพาะกับบุตรชาย ด้วยคิดว่าหานอวิ๋นจิ่นมีสำนักซ่อนเร้นหนุนหลังอยู่ไม่มีทางเผชิญอันตรายได้ ดังนั้นจึงไม่นึกห่วงเขาเลย

รอจนเหล่าภรรยาบุตรธิดาถอยออกไปแล้ว หานอวิ๋นจิ่นรินน้ำชาให้มารดาพลางเอ่ยถาม “ท่านแม่ ท่านมาด้วยเหตุใดหรือขอรับ มีธุระใดที่ต้องการไหว้วานลูกกระมัง”

ลี่เหยาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เพียงทำตามที่ท่านพ่อของเจ้าแนะนำ หาเวลาออกมาเที่ยวเล่นบ้าง ท่านพ่อเจ้าชมเชยเจ้าให้แม่ฟัง แม่ฟังแล้วสงสัยว่าเจ้าเลิศล้ำขนาดนั้นจริงๆ น่ะหรือ ยามนี้ได้เห็นแล้วว่าเป็นความจริง มิน่าเล่าตระกูลหานถึงได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้”

หานอวิ๋นจิ่นหน้าแดงขึ้นมา กระแอมแล้วกล่าวว่า “แค่กๆ ท่านแม่ล้อเล่นแล้ว”

พื้นฐานของตระกูลหานเป็นเขาที่ตั้งต้นแตกกิ่งก้านสาขา หานทั่ว หานฮวง หานชิงเอ๋อร์และหานหลิงล้วนมิมีทายาทเลย จริงๆ หานฮวงมีแล้ว แต่ไม่มีผู้ใดทราบถึงการมีตัวตนอยู่ของฉู่เสี่ยวชี

ลี่เหยาเริ่มสอบถามใส่ใจสถานการณ์ปัจจุบันของหานอวิ๋นจิ่น หานอวิ๋นจิ่นก็ตอบไปทีละข้อๆ

“เหตุใดไม่เริ่มบุกเบิกโลกมหามรรคของตนขึ้นเล่า เจ้าคิดจะอยู่ในมรรคาสวรรค์ไปอีกนานเพียงใด” จู่ๆ ลี่เหยาก็ถามขึ้นมา

หานอวิ๋นจิ่นผงะไป ถามด้วยความแปลกใจ “ข้าก็บุกเบิกโลกมหามรรคได้หรือขอรับ”

เขาคิดว่าตบะตนมาถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว ดังนั้นจึงไม่คิดมากอีก ถึงอย่างไรตนก็เป็นไม่แก่ไม่ตายแล้ว ซ้ำยังมีอำนาจล้นฟ้า ไยต้องฝึกบำเพ็ญอีกเล่า

หากเผชิญศัตรูที่แข็งแกร่ง เขาสามารถอาศัยกลุ่มอิทธิพลของตนไปต่อสู้ข่มศัตรูได้ ไม่จำเป็นต้องออกโรงเองเลย