ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 125

บทที่ 125 จี้เซียนเสิน ประลองพลังวิญญาณ

ผู้มีดวงชะตาแต่กำเนิด?

หานเจวี๋ยเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ เลือกตรวจสอบทันที

[จี้เซียนเสิน: ระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นเก้า เกิดมาพร้อมกับจิตใจที่ไร้ศัตรู เชื่อว่าตนถึงจะเป็นเทพเซียนองค์เดียวที่อยู่เหนือหมู่คน หยิ่งทระนงถือดีเป็นที่สุด กำเนิดในจวนเซียนสวรรค์ อายุร้อยปีระดับรวมแก่นปราณ สองร้อยปีระดับปราณกอกำเนิด เป็นบุตรแห่งสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของจวนเซียนสวรรค์ ปิดด่านฝึกบำเพ็ญมาโดยตลอด จนกระทั่งเกิดศึกระหว่างสายหลักและสายมารทำให้จำต้องออกมา เนื่องด้วยได้ยินว่ากวนอวี่จากสำนักหยกพิสุทธิ์เป็นผู้บำเพ็ญอันดับหนึ่งในหล้า จึงตั้งใจเดินทางมาท้าประลองโดยเฉพาะ]

บุตรแห่งสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดของจวนเซียนสวรรค์?

ช้าก่อน!

หรือบุตรแห่งสวรรค์ที่สังหารมารหลัวฉิวก็คือคนผู้นี้

หานเจวี๋ยเอ่ยถามว่า “ท่านเจ้าสำนัก ผู้ที่สังหารมารหลัวฉิวมีนามว่าจี้เซียนเสินใช่หรือไม่”

นักพรตเต๋าจิ่วติ่งส่ายหน้าและเอ่ยว่า “ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด ข่าวแพร่กระจายมาไกลเกินไป ข้อมูลจำนวนมากล้วนตกหล่นไปหมด”

หานเจวี๋ยจนปัญญา

เขาสังเกตเห็นจุดหนึ่ง จี้เซียนเสินหยิ่งทระนงถือดีเป็นที่สุด

จวนเซียนสวรรค์นี่ก็ผลิตแต่พวกอวดดีหรือ

ก่อนหน้านี้จี้เหลิ่งฉานก็มีนิสัยอวดดีเช่นกัน

จะว่าไปสองคนนี้ต่างก็อยู่ที่จวนเซียนสวรรค์มาโดยตลอด กระทั่งตบะแข็งแกร่งขึ้นถึงได้ออกมาภายนอก

จวนเซียนสวรรค์นี้ดูเหมือนจะลึกล้ำกว่าที่หานเจวี๋ยจินตนาการเอาไว้

หานเจวี๋ยรีบตรวจสอบผู้แข็งแกร่งที่สุดภายในสำนักหยกพิสุทธิ์ทันที

ไม่นานก็จับไปที่จี้เซียนเสิน เขาหลับตาลงทันที เริ่มทำแบบจำลองการทดสอบ

นักพรตเต๋าจิ่วติ่งเห็นเขาหลับตาลงก็ไม่ได้รบกวน ด้วยคิดว่าเขามีอะไรอยากจะกล่าว ตอนนี้กำลังใคร่ครวญ

หลังจากผ่านไปสิบอึดใจ

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น คิ้วขมวดน้อยๆ

เจ้าหมอนี่ก็น่าสนใจอยู่บ้างนี่!

ไม่แปลกใจเลยที่สามารถสังหารมารหลัวฉิวระดับมหายานขั้นสี่ได้!

ที่สำคัญที่สุดคือหานเจวี๋ยสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณบางอย่างจากตัวเขา

ท่าทางที่เชื่อมั่นแน่วแน่ว่าตนเองไร้ศัตรู ท่าทางเช่นนี้สามารถขู่ขวัญผู้คนในยามต่อสู้ได้ดียิ่งนัก

หานเจวี๋ยไม่สามารถสังหารเขาได้ภายในชั่ววินาที ไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิประกอบกับดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพรวมเข้าด้วยกัน ถึงจะสังหารเขาได้

จำต้องรู้ว่าเจ้าหมอนี่ก็เพิ่งระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นเก้า!

ส่วนหานเจวี๋ยระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นเจ็ด!

ข้ามไปอีกสองระดับเล็กๆ ก็ไม่สามารถสังหารในชั่ววินาทีได้?

หานเจวี๋ยรู้สึกถึงแรงกดดัน

เขามองไปทางนักพรตเต๋าจิ่วติ่ง เอ่ยถามอย่างสงสัย “มีอะไรจะกล่าวอีกหรือ”

นักพรตเต๋าจิ่วติ่งนิ่งงัน ส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นจากไป

มองแผ่นหลังของเขา ก็ราวกับเขาดูกลุ้มใจอยู่บ้าง

หานเจวี๋ยไม่ได้สนใจเขาอีก แต่กำลังคิดว่าจะต้านทานจี้เซียนเสินได้อย่างไร

ในเวลานั้นเอง

หานเจวี๋ยได้ยินเสียงขลุ่ย มีคนกำลังเป่าขลุ่ย

เสียงขลุ่ยนี้เต็มไปด้วยพลังอันหนาวเหน็บ ราวกับว่าศึกตัดสินครั้งใหญ่กำลังปะทุ

หานเจวี๋ยกวาดพลังจิตออกไป พบว่าสวินฉางอัน ไก่คุกรัตติกาลและหยางเทียนตงราวกับจะไม่ได้ยินเสียงขลุ่ยนี้

“สหายเต๋า มีศัตรูที่แข็งแกร่งบุกมาโจมตี ควรทำอย่างไร” เสียงของตู้ขู่ลอยเข้ามา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

หรือว่ามีเพียงผู้บำเพ็ญระดับฝ่าด่านเคราะห์เท่านั้นถึงจะได้ยิน

เป็นจี้เซียนเสินที่กำลังเป่าขลุ่ยหรือ

หานเจวี๋ยถ่ายทอดเสียงให้ตู้ขู่ เอ่ยว่า “ไม่เป็นไร ข้าจะออกไปดูหน่อย”

สามารถสังหารมารหลัวฉิวได้ ภายในสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์นอกจากหานเจวี๋ยแล้ว ไม่มีใครอื่นที่สามารถต้านทานได้

หานเจวี๋ยหายตัวไปจากภายในถ้ำเทวาฟ้าประทานทันที

ห่างออกไปหลายสิบลี้

เทือกเขาทอดยาวสุดลูกหูลูกตา บุรุษอาภรณ์สีครามยืนอยู่ริมผากลางไหล่เขา ยืนตระหง่านลู่ลม เขามีเกศาสีดำทมิฬยาวจรดเอว ปลิวสยายตามแรงลม ใบหน้างดงาม ให้ความรู้สึกถึงลักษณะเฉพาะตัวที่สูงศักดิ์ทรงภูมิ มือซ้ายไพล่อยู่ด้านหลัง ส่วนมือขวายกค้างอยู่กลางอากาศ ในมือขยับหมุนขลุ่ยไม้ไผ่สีมรกตอยู่หนึ่งเลา

หานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเขา เอ่ยถามว่า “สหายเต๋ามีจุดประสงค์ใด”

บุรุษอาภรณ์สีครามหมุนกายกลับมา ชำเลืองมองเขา หัวเราะเอ่ย “ข้าน้อยจี้เซียนเสินแห่งจวนเซียนสวรรค์ ได้ยินว่าสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์มียอดผู้บำเพ็ญท่านหนึ่งนามว่ากวนอวี่ เป็นหนึ่งในใต้หล้า ข้าประสงค์จะประลองเวทกับเขา แลกเปลี่ยนเรียนรู้สักครั้ง”

หานเจวี๋ยเอ่ยตอบว่า “กวนอวี่? เขาจากไปนานแล้ว ตอนนี้ก็ผ่านไปร้อยปีได้”

“เขาไปที่ใด”

“ไปจัดการกับสายมาร”

“เช่นนั้นท่านแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับข้าสักครั้งเป็นอย่างไร ไม่อันตรายถึงชีวิต”

“ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่าน”

“สามารถได้ยินเสียงขลุ่ยของข้า คงเป็นระดับฝ่าด่านเคราะห์แน่ อีกอย่างข้าก็ยังมองตบะของท่านไม่ออก ท่านจะต้องแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ใช่หรือไม่ กวนอวิ๋นฉาง!”