ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 126

บทที่ 126 ระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นแปด พระอาทิตย์สามดวง

หานเจวี๋ยพับแขนเสื้อขึ้น เอ่ยราวสายลมอันแผ่วเบา “ท่าน แพ้แล้ว”

อย่าปรากฏระดับความเกลียดชัง!

หากปรากฏขึ้นมา เจ้าก็ตายแน่!

จี้เซียนเสินนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ราวกับถูกฟ้าผ่า แม้มุมปากของเขายังคงมีโลหิตไหลออกมา แต่เขากลับไม่ได้เช็ดมัน

สีหน้าของเขาประเดี๋ยวขึ้นสีประเดี๋ยวเผือดสีสลับไปสลับมา เห็นได้ชัดว่าภายในใจสับสนอย่างยิ่ง

จี้เซียนเสินกัดฟันเอ่ยถามว่า “ท่านคือระดับมหายาน”

แม้แต่ผู้บำเพ็ญสายมารระดับมหายานขั้นสี่เขาก็สังหารมาแล้ว จะพ่ายแพ้แก่คนตรงหน้าได้อย่างไร!

หรือคนผู้นี้คือระดับมหายานขั้นเก้า

หานเจวี๋ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้าช้าๆ

เมื่อเห็นเช่นนี้ จี้เซียนเสินก็รู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง แต่ยังไม่สามารถยอมรับได้ เขาพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด “ข้าพ่ายแพ้แก่ผู้บำเพ็ญระดับมหายานได้อย่างไร… เพราะเหตุใดกัน …”

หานเจวี๋ยอยากพูดมากว่า เพราะเจ้าอ่อนแอเกินไป!

ระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นเก้าอย่างเจ้า เหตุใดถึงจะไม่มีทางพ่ายแพ้แก่ระดับมหายาน

แน่นอน ข้าเองก็ไม่ได้อยู่ในระดับมหายานเช่นกัน!

จี้เซียนเสินสูดหายใจเข้าลึกๆ จ้องมองไปที่หานเจวี๋ยแน่นิ่ง เอยว่า “กวนอวี่ ท่านเป็นคนแรกที่เอาชนะข้าได้ แต่ข้าจะเอาชนะท่านสักครั้ง ข้าถูกลิขิตให้ไร้ผู้ต่อต้าน! ข้าเกิดมาก็เพื่อเป็นเทพเซียน!”

หานเจวี๋ยพยักหน้าลง เอ่ยว่า “ข้าเชื่อท่าน พรสวรรค์ของท่านไม่มีใครเทียบได้อย่างแท้จริง อนาคตเป็นของท่านแล้ว”

สีหน้าของจี้เซียนเสินแปรเปลี่ยนเป็นดีขึ้น

[จี้เซียนเสินเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 2 ดาว]

จี้เซียนเสินทิ้งคำพูดไว้ก่อนจากไปว่า “ข้าจะพิสูจน์ว่าคำพูดของท่านนั้นถูกต้อง!”

พริบตาเดียว เขาก็หายตัวไปที่ริมขอบฟ้า

หานเจวี๋ยกลับมายังถ้ำเทวาฟ้าประทาน ไม่สนใจทุกคนในสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์

อู้เต้าเจี้ยนรีบวิ่งกลับเข้าไปในถ้ำเทวา เอ่ยถามด้วยความสงสัย “คนเมื่อครู่นั้นแข็งแกร่งมากหรือ”

หานเจวี๋ยตอบว่า “แข็งแกร่งมาก เทียบได้กับระดับมหายาน”

อู้เต้าเจี้ยนตกใจ

แข็งแกร่งเพียงนี้เชียว

นางก็รู้ว่าระดับมหายานเป็นขอบเขตพลังที่สูงที่สุดในโลกมนุษย์

นั่นก็หมายความว่า…

นายท่านของนางคือระดับมหายานแล้ว?

หานเจวี๋ยส่ายหน้าและยิ้มเอ่ย “ข้ายังห่างไกลจากระดับมหายานนัก”

“แล้วเหตุใดท่านถึงโจมตีจนเขาล่าถอยได้”

“เพราะข้าตรากตรำฝึกฝน การสั่งสมของข้ามีมากกว่าเขา เพราะอย่างนั้นจากนี้ไปเจ้าก็จะเป็นเช่นข้า เพียงแค่เจ้าไม่หยุดฝึกฝน สะสมพลังมรรค ถึงจะสามารถเอาชนะการดำรงอยู่ของขอบเขตที่สูงกว่าเจ้า”

อู้เต้าเจี้ยนจมดิ่งสู่ห้วงความคิด

หานเจวี๋ยกล่าวต่อว่า “ระดับมหายานในโลกนี้ไม่มีหนึ่งแสน ก็น่าจะมีหนึ่งหมื่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงระดับฝ่าด่านเคราะห์และระดับรวมกายา แม้เจ้าจะแปลงกายแล้ว แต่ในความเป็นจริงก็ยังเป็นของล้ำค่าฟ้าดิน หากมีผู้ทรงพลังพบเข้า เขาจะต้องกินเจ้าแน่”

อู้เต้าเจี้ยนได้ยิน ใบหน้าที่สวยงามก็ซีดเผือด

หานเจวี๋ยหลับตาลงและเริ่มฝึกฝนต่อ

การเอาชนะจี้เซียนเสินไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าตนนั้นยอดเยี่ยม ไม่สู้การรีบทะลวงระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นแปดให้ได้ในเร็ววัน ความน่าปีติยินดียิ่งใหญ่กว่า

…..

เรื่องการเอาชนะจี้เซียนเสินไม่ได้ทำให้ในสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ตกอกตกใจ หลังจากที่นักพรตเต๋าจิ่วติ่งได้รู้สถานะตัวตนของจี้เซียนเสินแล้ว เขาก็แทบตกใจตาย จึงปิดบังเรื่องนี้ทันที เพราะเกรงว่าจะแพร่ออกไป

สำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ห่างไกลจากจวนเซียนสวรรค์นัก ผลการต่อสู้ครั้งนี้เป็นดั่งคมมีด คมมีดที่จ่ออยู่ที่คอ!

นักพรตเต๋าจิ่วติ่งให้ความสำคัญกับหานเจวี๋ยยิ่งขึ้น บางครั้งเขาก็ยังมาเปลี่ยนของล้ำค่าฟ้าดินที่เขาเพียรบำเพ็ญเซียนด้วยตนเอง ทั้งยังพูดคุยกับไก่คุกรัตติกาล หยางเทียนตงและสวินฉางอัน เพื่อกระชับความสัมพันธ์ให้ดียิ่งขึ้น

มู่หรงฉี่ยิ่งได้รับความสำคัญจากเขา รวมทั้งสถานะและอำนาจดั่งน้ำสูงเรือยิ่งสูงขึ้นตาม

เวลาส่วนใหญ่ของมู่หรงฉี่ก็จะกลับไปฝึกฝนที่ใต้ต้นฝูซัง จนกระทั่งจะออกไปปฏิบัติภารกิจของสำนัก

หานเจวี๋ยอุทิศตนเพื่อการฝึกฝน เตรียมที่จะฝึกฝนถึงระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นแปดภายในครั้งเดียว

เวลาสิบสามปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในที่สุด หานเจวี๋ยก็ทะลวงสู่ระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นแปดแล้ว!

บัดนี้ เขามีอายุย่างเข้าหกร้อยปี

หานเจวี๋ยตรวจสอบตบะของสิงหงเสวียน เซียนซีเสวียน โม่จู๋และฉางเยวี่ยเอ๋อร์เล็กน้อย

ระดับต่ำสุดคือระดับปราณก่อกำเนิดขั้นห้า เซียนซีเสวียนนำหน้าไปก่อนในระดับเปลี่ยนวิญญาณ ซึ่งนับว่าไม่เลวทีเดียว

พวกนางมีความก้าวหน้าระดับนี้ นอกจากโอกาสวาสนาแล้ว ยังเป็นเพราะโชคดีได้พลังวิญญาณจากเขาเพียรบำเพ็ญเซียนด้วย

หานเจวี๋ยเองก็หวังว่าพวกนางจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะแข็งแกร่งมากขึ้น

เขาไม่ใช่หลงเอ้าเทียน[1] ระบบนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นระบบสมดังใจปรารถนา เขาไม่สามารถคิดค้นยาอายุวัฒนะหรือยาที่ทำให้กลายเป็นเซียนได้

หานเจวี๋ยนำหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสาปแช่งจี้ไน่เหอ