ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 129

บทที่ 129 ระดับมหายาน ศิลาแคล้วสวรรค์

เวลาสามปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หานเจวี๋ยยกระดับตบะของตนสู่ระดับฝ่าด่านเคราะห์ขั้นเก้าอย่างสมบูรณ์

หลังจากนี้ก็คือการทะลวงสู่ระดับมหายาน!

สายตาของหานเจวี๋ยมองไปที่ศิลาสีม่วงเข้มที่มุมถ้ำเทวา ศิลาก้อนที่ตกลงมาจากฟ้าและกระแทกเข้ากับศีรษะของฟางเหลียงก้อนนั้น

นับตั้งแต่ศิลาก้อนนี้ปรากฏขึ้น การทะลวงของอู้เต้าเจี้ยนก็ไม่เคยเผชิญกับเคราะห์สวรรค์อีกเลย ทะลวงภายในถ้ำเทวาโดยตรง

บางทีศิลาก้อนนี้อาจจะปกปิดกลไกสวรรค์ไว้ ทำให้คนไม่ต้องประสบเคราะห์สวรรค์

เหตุผลที่เทพเซียนถือศิลาชนิดนี้ ก็เพื่อหลีกเลี่ยงมรรคาสวรรค์ในโลกมนุษย์หรือ

หานเจวี๋ยเพียงแค่คาดเดา ไม่กล้าที่จะยืนยันทั้งหมด

หากฝ่าด่านเคราะห์ได้ทันที เคราะห์สวรรค์ก็ยังดำเนินต่อไป เช่นนั้นเขาเพียรบำเพ็ญเซียนจะต้องราบเป็นหน้ากลองอย่างแน่นอน

เคราะห์สวรรค์ที่พบเจอในยามที่ทะลวงระดับฝ่าด่านเคราะห์ก่อนหน้านั้นก็น่าหวาดกลัวมากแล้ว นับประสาอะไรกับเคราะห์สวรรค์ที่ทะลวงไปสู่ระดับมหายาน

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หานเจวี๋ยหยิบศิลาสีม่วงเข้มขึ้นมา จากนั้นก็ลุกขึ้นจากไป

“นายท่าน ท่านจะไปที่ใดหรือ” อู้เต้าเจี้ยนรีบร้อนเอ่ยถามขึ้น

หานเจวี๋ยตอบว่า “ข้าจะออกไปข้างนอกสักพัก ไม่นานก็กลับมา เฝ้าบ้านให้ดี”

กล่าวจบเขาก็หายไปจากที่เดิม

จากไปครานี้ หานเจวี๋ยไม่ได้รบกวนผู้อื่นแต่อย่างใด

เขามาถึงดินแดนรกร้างที่เขาเคยทะลวงฝ่าด่านเคราะห์ครั้งก่อน

ร้อยปีผ่านไป พื้นที่ราบรกร้างแห่งนี้ก็ไม่มีฝนตกลงมาอีก เห็นได้ว่าพลังอำนาจของเคราะห์สวรรค์นั้นแข็งแกร่งเพียงใด

หานเจวี๋ยถือศิลาสีม่วงเข้มไว้ในมือ เข้าฌานกลางอากาศ เริ่มทะลวงระดับมหายาน

หากว่าเคราะห์สวรรค์ไม่มา เช่นนั้นศิลาสีม่วงเข้มก้อนนี้ก็สุดยอดมาก!

…..

ภายในถ้ำแห่งหนึ่ง ซูฉีนั่งขัดสมาธิอยู่ภายในกระถางสามขาใบใหญ่ ร่างกายกำลังแช่อยู่ในน้ำโอสถ ผิวของเขาแดงก่ำ ใบหน้าแสดงถึงความเจ็บปวด

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นนอนอยู่ข้างกระถางสามขาใบใหญ่นั้น ประเดี๋ยวจ้องมองทางซูฉี ประเดี๋ยวก็มองไปที่เงาร่างหนึ่งที่กำลังทอดมองพระอาทิตย์ตกที่ปากถ้ำ

ร่างนั้นก็คือจี้เซียนเสิน

ด้านนอกปากถ้ำก็คือหน้าผา จี้เซียนเสินนั่งสมาธิที่ริมผา มือถือขลุ่ยไม้ไผ่ เสียงขลุ่ยที่เยือกเย็นและอ้างว้างลอยเข้ามาในถ้ำเทวา

แสงระเรื่อยามสนธยาตกกระทบบนเรือนกายของจี้เซียนเสิน ราวกับอาภรณ์เทพที่สวมคลุมบนร่างเขา

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า “เขาสามารถฟื้นสติขึ้นมาได้จริงๆ หรือ”

เป็นเวลากว่าสิบปีแล้วที่ซูฉีไม่ได้ตื่นขึ้นมา ทำให้สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นคิดว่าเขาไม่มีทางรอดแล้ว

“วางใจเถิด ก่อนหน้านี้เขาถูกธาตุไฟเข้าแทรก เพียงแค่ควบคุมพลังในร่างกายของเขาไม่ได้เท่านั้น เขาก็เหมือนกับข้า ถือกำเนิดมาไม่ธรรมดา แฝงไปด้วยพลังแข็งแกร่งที่เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตทั้งปวง แช่โอสถลับแห่งจวนเซียนสวรรค์ของพวกเราสักหน่อย ไม่นานเขาก็จะสามารถควบคุมพลังภายในร่างของตน ฟื้นคืนสติขึ้นมาได้” จี้เซียนเสินเอ่ยตอบเสียงเบา

สายตาของเขาทอดมองไปบนท้องฟ้า ไม่รู้เพราะเหตุใด เขากลับนึกถึงหานเจวี๋ยขึ้นมา

คนผู้นั้นต้องถือกำเนิดมาอย่างไม่ธรรมดาแน่!

เมื่อนึกถึงความพ่ายแพ้ต่อหานเจวี๋ย จี้เซียนเสินก็อารมณ์เสียเป็นอย่างมาก เขาผุดลุกขึ้นในทันใด ทิ้งไว้เพียงประโยคหนึ่งแล้วจากไป

“ข้าจะออกไปฆ่าล้างบางสำนักมารสักแห่งเพื่อระบายอารมณ์!”

หลังจากที่จี้เซียนเสินจากไป สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นก็มองไปที่ซูฉีอีกครั้ง

“หรือจะแบกเขาหนีไปดี” สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นครุ่นคิดอย่างลังเล

แม้จี้เซียนเสินจะช่วยพวกเขาไว้ แต่มันมักจะรู้สึกว่าจี้เซียนเสินมีเป้าหมายของตัวเอง

สายตาของจี้เซียนเสินที่มองมันทุกครั้งนั้นแผดเผา ทำให้มันนึกถึงจี้ไน่เหอ

หากสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นคาดเดาไม่ผิด จี้เซียนเสินคิดจะใช้มันเป็นสัตว์พาหนะ และบ่มเพาะให้ซูฉีอยู่ใต้บัญชาของเขา!

“เฮ้อ อยากกลับต้าเยี่ยนจริงๆ”

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นทอดถอนใจ

ที่นี่อยู่ห่างไกลจากต้าเยี่ยนเกินไป ไกลเสียจนสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นไม่แน่ใจว่าจะสามารถกลับไปได้

หากพวกเขากลับไป จี้เซียนเสินจะโกรธหรือไม่

หานเจวี๋ยเคยสังหารพญาอสรพิษหยกแล้ว บางทีตบะของเขาอาจจะถึงระดับฝ่าด่านเคราะห์ แต่จี้เซียนเสินก็สามารถต่อสู้กับระดับมหายานได้!

เมื่อนึกถึงฉากที่จี้เซียนเสินต่อสู้กับจี้ไน่เหอ สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นก็อดไม่ได้ที่จะหวาดวิตก

…..

ครึ่งปีต่อมา

หานเจวี๋ยบรรลุระดับมหายานอย่างเป็นทางการเงียบๆ

เขาไม่ได้เผชิญกับเคราะห์สวรรค์!

นี่ก็หมายความว่าอย่างไรหรือ

หมายความว่าศิลาสีม่วงเข้มนั้นเป็นไปตามที่เขาคาดเดาไว้ ศิลาก้อนนี้สามารถปกปิดกลไกสวรรค์ได้!

ศิลาเทพเอ๋ย!

หานเจวี๋ยระงับความตื่นเต้น ร่างลอยลงมาบนพื้นหญ้า และเริ่มทำตบะของตนให้เสถียร

หลังจากทะลวงสู่ระดับมหายานแล้ว ท่ามกลางความมืดสลัว เขาเข้าใจความหมายที่แท้จริงหลายอย่าง เช่นกฎแห่งฟ้าดิน และระเบียบของโลกมนุษย์

“วางใจเถิด ถึงแม้ข้าจะทอดทิ้งเจ้า แต่ก็มิอาจทอดทิ้งสมบัติข้างนอก”

ใบหน้าอู้เต้าเจี้ยนเต็มไปด้วยคำถาม

หานเจวี๋ยหยิบศิลาสีม่วงเข้มออกมา เอ่ยถามว่า “ศิลาก้อนนี้ควรชื่อว่าอะไร”

อู้เต้าเจี้ยนเบ้ปาก ยังคงรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของหานเจวี๋ยเมื่อสักครู่

“ชื่อว่าศิลาแคล้วสวรรค์ก็แล้วกัน”

หานเจวี๋ยเอ่ยพึมพำ เผยรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ระดับการตั้งชื่อของตนนั้นสูงมาก!

เขาโยนศิลาแคล้วสวรรค์ไปยังมุมหนึ่ง จากนั้นจึงนำเกี้ยวดวงชะตามังกรจักพรรดิออกมา

เกี้ยวนี้มีขนาดเท่าฝ่ามือ เมื่อตกลงบนฝ่ามือของหานเจวี๋ย แสงสีทองก็สว่างพร่างพราย มังกรทองสี่ตัวแบกรับเกี้ยวทองหนึ่งหลัง โอ่อ่างดงามเป็นอย่างยิ่ง

หานเจวี๋ยเริ่มทำให้มันยอมรับเจ้าของ

สองชั่วยามต่อมา

เกี้ยวดวงชะตามังกรจักพรรดิยอมรับเจ้าของสำเร็จ หานเจวี๋ยเก็บมันเข้าไปในเข็มขัดเก็บสมบัติ

หลังจากนั้น หานเจวี๋ยเริ่มจำลองการทดสอบกับเซวียนฉิงจวิน

ครั้งนี้ เขาไม่ได้ปรับตบะของเซวียนฉิงจวิน แต่เผชิญหน้ากับระดับมหายานขั้นแปดทันที!

เมื่อดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพปรากฏออกมา!

สั่งหารในชั่ววินาที!

เจ๋ง!

ความมั่นใจของหานเจวี๋ยเพิ่มขึ้นในทันใด

คราวนี้ บนโลกมนุษย์คงมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถสังหารเขาได้

หานเจวี๋ยหยั่งรู้ดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพอีกครั้ง

หลังจากทะลวงสู่ระดับมหายานแล้ว เขาคงจะสามารถเพิ่มขีดจำกัดสูงสุดของพลังวิเศษนี้ให้สูงขึ้นอีกครั้ง

ไม่ใช่ความแข็งแกร่ง แต่เป็นแก่นแท้พลังวิเศษ!

หนึ่งเดือนต่อมา

หานเจวี๋ยกลับมาที่แม่น้ำมรรคกระบี่อีกครั้ง เขาเร่งฝีเท้าเดินไปข้างหน้า ไม่นานก็พบจั้งกูซิง

จั้งกูซิงหงุดหงิด ด่าขึ้นมาว่า “เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่อีก พลังวิเศษเดิมๆ ยกระดับครั้งแล้วครั้งเล่า มีประโยชน์อย่างไรกัน เจ้าก็บำเพ็ญเงียบๆ เสริมตบะให้แข็งแกร่งขึ้นไม่ได้หรือ”

………………………………………………………………………………