ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 153

บทที่ 153 ยายเมิ่ง อายุขัยล้านปี

หานเจวี๋ยได้ยินวาจาของอีกฝ่าย ในใจก็คิดใคร่ครวญ

หมายความว่าอย่างไร

อยากชักชวนเขา?

อยากรับเขาเป็นศิษย์?

อยากยึดร่างเขา?

ยึดร่าง!

ในใจหานเจวี๋ยสับสนไปครู่หนึ่ง

เขาหน้าตาหล่อเหลาเพียงนี้ อีกทั้งคุณสมบัติยังสูงส่งเช่นนี้ หากเปลี่ยนเป็นเทพเซียน คาดว่าล้วนตาลุกวาว!

“ที่บริเวณนี้ถูกพลังเวทของข้าตัดขาดแล้ว ไม่มีผู้ใดสามาถตรวจพบการมีตัวตนของเจ้ากับข้าได้ พวกเราสามารถพูดคุยกันได้อย่างสบายใจ” น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นอีกครั้ง

หานเจวี๋ยเอ่ยถามอย่างระมัดระวังว่า “ไม่ทราบว่าสถานะของผู้อาวุโสคือ…”

เสียงแหบพร่าเอ่ยตอบกลับมาว่า “ข้ามาจากสะพานอนิจจัง”

สะพานอนิจจัง?

นั่นไม่ใช่สะพานแห่งหนึ่งหรอกหรือ

สะพานอนิจจังแปลงกาย?

ช้าก่อน!

ยายเมิ่ง!

ในใจของหานเจวี๋ยสั่นสะท้าน ยายเมิ่งคิดจะทำอะไร

ชักชวนเขาไปเป็นลูกสมุนหรือ

“ศิษย์ที่เจ้ารับเข้ามาใหม่ เจ้ารู้แก่นแท้ของนาง ใช่หรือไม่”

หานเจวี๋ยเอ่ยถามอย่างแคลงใจว่า “นางมีแก่นแท้อย่างไร บุตรแห่งสวรรค์ของจวนเซียนสวรรค์? หรือว่าท่านเป็นผู้อยู่เบื้องหลังจวนเซียนสวรรค์นั้น”

เซียนอิสระก็สามารถมองทะลุแก่นแท้ของมหาเวทได้ หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป จะต้องสร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คนอย่างแน่นอน

“ไม่รู้จริงๆ หรือ บรรดาศิษย์และศิษย์หลานของเจ้าเหล่านั้นล้วนไม่ใช่พวกธรรมดาดาษดื่น” น้ำเสียงแหบพร่ากล่าวกลั้วหัวเราะล้อเลียน

หานเจวี๋ยนิ่งเงียบ

น้ำเสียงแหบพร่ากล่าวต่อไปว่า “ข้าจะเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ถูหลิงเอ๋อร์เป็นมหาเวทกลับชาติมาเกิดของเผ่าจอมเวทของข้า การที่นางสามารถหาเจ้าพบได้ต้องเป็นเพราะว่าเจ้าสามารถทำให้นางแกร่งขึ้นได้ มหาเวทแต่ละคนล้วนมีความสามารถพิเศษที่มีแต่กำเนิด ความสามารถพิเศษของถูหลิงเอ๋อร์ก็คือการสามารถรับรู้ถึงโอกาสวาสนาที่เอื้อประโยชน์ต่อตนเองมากที่สุดล่วงหน้าผ่านความฝัน นี่ก็คือเหตุผลที่นางสามารถมีชีวิตอยู่รอดท่ามกลางมหาเคราะห์ของจอมเวทปีศาจ ก่อนหน้านี้เจ้าก็เคยมายังยมโลกแล้ว ข้าจำกลิ่นอายของเจ้าได้ เพราะอย่างนั้นยามที่ถูหลิงเอ๋อร์หาเจ้าพบ ข้าจึงตรวจสอบเจ้าเป็นพิเศษ เจ้าไม่มีแรงกรรม และไม่มีภูมิหลังใหญ่โต แต่เจ้ากลับสามารถมาถึงจุดนี้ได้ บางทีเจ้าอาจจะกลายเป็นความหวังของเผ่าจอมเวท”

ความหวังของเผ่าจอมเวท?

ยายเมิ่งเป็นเผ่าจอมเวทหรือ

หานเจวี๋ยรีบประมวลผลในใจอย่างรวดเร็ว

“ขอเพียงเจ้านำทางพาถูหลิงเอ๋อร์บรรลุเป็นจักรพรรดิเซียน เจ้าก็คือคนสำคัญของเผ่าจอมเวท”

หานเจวี๋ยกล่าวอย่างใคร่รู้ว่า “จักรพรรดิเซียนคือขอบเขตใดกัน เซียนทอง?”

“เหนือเซียนทองขึ้นไป ก็คือจักรพรรดิเซียน”

“ไม่ขอปิดบังท่านแล้ว วังสวรรค์อาจจะกวาดล้างโลกมนุษย์ที่ข้าอาศัยอยู่ ท่านสามารถช่วยพูดให้หน่อยได้หรือไม่”

“ไม่ได้ วังสวรรค์ปกครองเมืองยมบาล ข้าไม่มีอำนาจแทรกแซง”

“เช่นนั้นหากข้าช่วยเผ่าจอมเวท ข้าจะได้รับสิ่งใด”

“หากตัวเจ้าตายไป ข้าสามารถให้ที่พักพิงแก่เจ้าได้”

“…”

หานเจวี๋ยจนวาจา

เขารู้สึกว่าตัวเองถูกแหย่เล่นเข้าเสียแล้ว

เขาหันมาแล้วเอ่ยถามว่า “เช่นนั้นท่านช่วยจัดแจงหาสถานที่ที่ข้าสามาถพักอาศัยในยมโลกให้สักแห่ง แบบไม่ถูกรบกวนได้หรือไม่”

“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา”

หานเจวี๋ยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกคราหนึ่ง นี่ยังพอไหว

“เพราะอย่างนั้น นับว่าเจ้ารับปากแล้ว?” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถาม

หานเจวี๋ยเอ่ยตอบว่า “ข้าค่อนข้างถูกชะตากับถูหลิงเอ๋อร์อยู่เช่นกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านางกราบไหว้ข้าเป็นอาจารย์แล้ว”

อีกฝ่ายเผยไพ่ออกแล้ว ขืนหานเจวี๋ยปฏิเสธ เกรงว่าคงไปไหนไม่ได้แล้ว

[ยายเมิ่งเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 3 ดาว]

หานเจวี๋ยรีบตั้งจิตดั้งเดิมเป็นศูนย์กลาง เปิดใช้งานแบบจำลองการทดสอบ

เขาหายายเมิ่งพบแล้ว เริ่มต่อสู้กันทันที

หนึ่งวินาทีต่อมา

เขาปราชัยในพริบตา

หานเจวี๋ยกลับไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด เขาเพียงแต่อยากคัดลอกข้อมูล หลังจากนี้จะถือเอายายเมิ่งมาเป็นแบบอย่าง

ในสายตาของยายเมิ่ง หานเจวี๋ยแค่หลับตาเพียงวินาที ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

หานเจวี๋ยประสานหมัดกล่าวว่า “ผู้เยาว์ยังต้องทะลวงระดับต่อ ไม่รบกวนผู้อาวุโสแล้ว”

“อืม”

น้ำเสียงของยายเมิ่งดังลอยมา

หานเจวี๋ยไม่คิดอะไรให้มากความ เพ่งจิตดูดเก็บปราณแห่งวัฏจักร เพิ่มจิตดั้งเดิมให้แข็งแกร่ง