บทที่ 159 แม่ทัพสวรรค์ขั้นแปด นักพรตเต๋าตันชิง
หานเจวี๋ยจ้องหยางเยี่ยนจวินอย่างเอาเป็นเอาตาย เห็นว่าหยางเยี่ยนจวินไม่ได้หนี ในใจเขาก็ดีใจอย่างบ้าระห่ำ
‘ในเมื่อเจ้าอาจหาญ เช่นนั้นเจ้าก็อย่าได้คิดหนี!’
หานเจวี๋ยโบกกระบี่อีกครั้ง ทะเลปราณกระบี่บนเวิ้งฟ้าควบรวมเป็นเงากระบี่จำนวนมากมายนับไม่ถ้วนขึ้นมาอีกครั้ง ใช้อานุภาพฟ้าถล่มพุ่งสังหารไปทางหยางเยี่ยนจวิน
อานุภาพไม่อาจต้าน!
หยางเยี่ยนจวินหน้าถอดสียกใหญ่ รีบเคลื่อนกายไปในทันที แต่ในจังหวะนั้นเอง ทันทีที่พลังเวทแผ่ซ่าน นางก็ถูกปราณกระบี่ของหานเจวี๋ยซัดสะเทือนจนได้รับบาดเจ็บ
นางเคลื่อนกายห่างออกไปหลายสิบลี้ กายเพิ่งจะเริ่มปรากฏ ลมหายใจถี่ระรัว ขย้อนเลือดเสียพุ่งทะลักออกมา
พรวด…
หยางเยี่ยนจวินยกมือขึ้นโบกหนึ่งครา ดาบบินกรีดแหวกท้องฟ้ากว้างไกล ตกมาอยู่ในมือของนางอีกครั้ง
“สมควรตาย! หากไม่ใช่เพราะกฎสวรรค์ สภาพของข้าหรือจะอนาถเช่นนี้!”
หยางเยี่ยนจวินโพล่งตะโกนด่าทอ นางทิ้งดาบบินไปไว้บนเหนือศีรษะ สองมือร่ายวิชาอย่างฉับไว
โครม
ฟ้าดินสั่นสะเทือนรุนแรง พลังวิญญาณปฐพีพุ่งรวมตัวไปทางดาบบินของนางก่อนทะยานขึ้นฟ้า ก่อตัวเป็นคลื่นปราณที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ตระการตาอย่างถึงที่สุด
นางไม่ได้มีทีท่าที่จะหลบหนี นางยังอยากสู้ต่อ!
หานเจวี๋ยยั่วโทสะนางอย่างสิ้นเชิง!
ฉัวะ!
เสียงอากาศปริแตกสายหนึ่งพุ่งเข้ามา!
เป็นดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพ!
หยางเยี่ยนจวินเตรียมใจไว้เสียนานแล้ว รีบเบี่ยงกายหลบในทันใด
นางเพิ่งจะหันกายกลับไป หานเจวี๋ยก็ปรากฏกายอยู่ด้านหลังของนาง!
ปีก่อนหานเจวี๋ยใช้เมฆตีลังกาเป็นฐาน รังสรรค์ท่าร่างระดับไท่อี่ออกมา ตีลังกาคราเดียวก็สามารถกระโจนมาหยุดอยู่ด้านหลังศัตรูได้อย่างแม่นยำจนหาที่เปรียบไม่ได้
หางตาของหยางเยี่ยนจวินเหลือบไปเห็นหานเจวี๋ย นัยน์ตาของนางจึงอดเบิกกว้างไม่ได้
เป็นไปได้อย่างไรกัน!
ปราณกระบี่สีดำสายหนึ่งพลันแตกปะทุ ทะยานเหินฟ้าขึ้นไป ดูคล้ายพู่กันที่โบกสะบัดขึ้นไปทางเวิ้งฟ้า ปราณกระบี่สีดำลอยแขวนอยู่กลางนภาสูง
กายเนื้อของหยางเยี่ยนจวินถูกปราณกระบี่ของหานเจวี๋ยสังหารจนดับสลายในทันที มีเพียงจิตดั้งเดิมที่เหลืออยู่เบื้องหน้าหานเจวี๋ย
“ข้าเป็นถึงศิษย์ของหมู่เกาะเซียนมังกร! ศิษย์พี่ของข้าก็คือแม่ทัพสวรรค์แห่งวังสวรรค์!”
หยางเยี่ยนจวินร้องบอกด้วยน้ำเสียงตกใจ เสียงนั้นเพิ่งสิ้นสุด นางก็หันกายในทันที จิตดั้งเดิมบินหนีไกลออกไป
หานเจวี๋ยชูกระบี่ขึ้นโบกคราหนึ่ง เงากระบี่นับล้านพุ่งมาจากฟ้าดินรอบทิศทาง พันเกี่ยวสังหารจิตดั้งเดิมของหยางเยี่ยนจวินในทันที
‘ในที่สุดก็ตายแล้ว!
แม่ทัพสวรรค์ยิ่งใหญ่มากนักหรือ
ข้าก็เป็นถึงทายาทจักรพรรดิเซียนเชียวนะ!’
หานเจวี๋ยลอบเย้นหยันกับตนเอง
เรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว หากปล่อยหยางเยี่ยนจวินไป ก็ไม่สามารถยุติผลกรรมข้อนี้ได้!
หานเจวี๋ยยกมือซ้ายขึ้น ดึงดูดแหวนเก็บสมบัติและดาบบินเล่มหนึ่งเข้าสู่กลางฝ่ามือผ่านอากาศ
เขาเหาะเหินไปทางเขาเพียรบำเพ็ญเซียน
ระหว่างทาง เขาหาแหวนเก็บสมบัติของนักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยนไม่พบ คาดว่าคงถูกดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพซัดจนแหลกละเอียดไปเสียแล้ว
เมื่อกลับมาถึงใต้ต้นฝูซัง กลุ่มคนต่างล้อมวงเข้ามาหาเขาในทันที แม้แต่สิงหงเสวียน เซียนซีเสวียน ฉางเยวี่ยเอ๋อร์และหลี่ชิงจื่อเองก็อยู่ที่นี่ด้วย
“อาจารย์ สถานการณ์เป็นเช่นไรบ้าง”
“สองคนเมื่อครู่นี้มีที่มาที่ไปอย่างไรกัน”
“อาจารย์ปู่เก่งกาจเกินไปแล้ว!”
“ยังต้องถามอีกหรือ ต้องตายเป็นแน่แท้อยู่แล้ว!”
“ใต้หล้านี้มีผู้ใดรอดชีวิตจากเงื้อมมือของอาจารย์พวกเราได้บ้าง”
กลุ่มคนต่างฮึกเหิมเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อก่อนหานเจวี๋ยแทบล้วนปลิดชีพศัตรูในพริบตาทั้งนั้น น้อยครั้งที่จะต่อสู้แบบอลังการเปิดเผยเช่นนี้
พวกเขาไม่อาจลืมเงากระบี่ทั่วฟ้าเมื่อครู่นี้ได้ ไหนจะอานุภาพกดดันที่ทำให้พวกเขาขวัญหนีดีฝ่อนั่นอีก
ราชามังกรสามหัวสะท้านสะเทือนอย่างถึงที่สุด
เขาที่อยู่ระดับมหายานขั้นหกเมื่อครู่ก็ถูกอานุภาพกดดันบีบคั้นจนต้องคุกเข่าลงกับพื้น
นี่หมายความอย่างไรกัน
หมายความว่าหานเจวี๋ยและหยางเยี่ยนจวินจะต้องอยู่เหนือกว่าระดับมหายาน เป็นระดับมนุษย์เซียนอย่างแน่นอน!
หานเจวี๋ยระบายยิ้มน้อยๆ กล่าวว่า “ไม่มีอะไร พวกเจ้าตั้งหน้าฝึกบำเพ็ญต่อไปเถอะ”
กล่าวจบ เขาก็กลับเข้าไปในถ้ำเทวาฟ้าประทาน
เรื่องบางอย่างไม่จำเป็นต้องกล่าวกับคนอื่น กล่าวไปก็มีแต่จะสร้างความตื่นกลัวเสียเท่านั้น
นักพรตเต๋าจิ่วติ่งเห็นว่าการต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว จึงรีบร้อนให้เหล่าผู้อาวุโสไปปลอบขวัญเหล่าศิษย์ในสำนักทันที
การต่อสู้ในวันนี้ทำให้ชื่อเสียงของผู้อาวุโสสังหารเทพก้องกระหึ่มไปทั่วสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์อีกครั้ง
ผ่านไปหลายปีเพียงนี้ ศิษย์มากมายล้วนแทบจะลืมเลือนผู้อาวุโสสังหารเทพกันหมดแล้ว
คนที่ตื่นเต้นเป็นที่สุดนั้นคือบรรดาศิษย์ใหม่ คิดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสสังหารเทพของสำนักหยดพิสุทธิ์จะน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้!
ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน
หานเจวี๋ยเริ่มตรวจสอบดูแหวนเก็บสมบัติของหยางเยี่ยนจวิน อู้เต้าเจี้ยนจึงประชิดเข้ามาใกล้อย่างสงสัยใคร่รู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...