ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 171

บทที่ 171 บรรพชนพุทธภควัต ไม่อาจฝึกฝนได้

จี้เซียนเสินโมโหอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะเริ่มพูดเรื่องจริงจัง

“ข้ามาหาท่านเพื่อถามว่าต้องการไปท่องแดนปีศาจด้วยกันหรือไม่ จักรพรรดิปีศาจจิ้งจอกดำผงาดขึ้นมาได้เพราะได้รับการช่วยเหลือจากแดนปีศาจ แดนปีศาจก็เป็นโลกมนุษย์เหมือนกัน แต่ว่ามีเผ่าปีศาจหลัก หากพวกเราทั้งสองร่วมมือกันจะต้องใช้เลือดล้างแดนปีศาจได้แน่นอน ถึงเวลานั้นทรัพยากรทั่วทั้งแดนปีศาจจะเป็นของข้ากับท่าน นี่เป็นความหวังของเทพเซียนที่มาเข้าฝันข้าเช่นกัน วังสวรรค์กับเผ่าปีศาจไม่อาจอยู่ร่วมกันได้” จี้เซียนเสินกล่าวเสียงขรึม

หลังจากรู้เรื่องหยางซ่านและนักพรตเต๋าเจวี๋ยเหยี่ยน จี้เซียนเสินรู้สึกสงสัยวังสวรรค์ขึ้นมา

หานเจวี๋ยส่ายหน้ากล่าว “ท่านไปเถอะ ข้าแข็งแกร่งเกินไป หากข้าลงมือก็ไม่มีเรื่องที่ท่านต้องทำแล้ว”

จี้เซียนเสิน “…”

เขารู้สึกว่ากำลังถูกเหยียดหยาม

แต่พอนึกถึงศึกใหญ่เมื่อครู่นี้ เขาก็ไม่อาจไม่ยอมรับได้

พลังของทั้งสองคนแตกต่างกันมากจริงๆ

หานเจวี๋ยกล่าวเตือน “ระวังตัวเสียหน่อย โลกเบื้องบนก็มีกลุ่มอำนาจเผ่าปีศาจเช่นกัน ท่านได้รับการชี้แนะจากเทพเซียนได้ ใช่ว่าแดนปีศาจจะไม่มีการเตรียมการของเผ่าปีศาจในโลกเบื้องบนเหมือนกัน ท่านเป็นหมาก ไม่อาจประมาทได้”

คำว่า ‘หมาก’ บาดลึกหัวใจของจี้เซียนเสิน

ทว่าหลังจากสงบใจได้แล้ว จี้เซียนเสินก็เริ่มสงสัยเช่นกัน

เขาเคยขอความช่วยเหลือจากเทพเซียนในความฝันท่านนั้น ช่วยไม่ให้วังสวรรค์ชำระล้างโลกมนุษย์ของพวกเขา แต่เทพเซียนบอกว่าจักรพรรดิสวรรค์ตัดสินใจแล้ว เขาไม่อาจก้าวก่ายได้

ดูจากในตอนนี้ หรือว่าเขาจะถูกหยอกเล่นเข้าแล้ว?

จี้เซียนเสินยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้

“นอกจากเรื่องนี้แล้ว ยังมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่” หานเจวี๋ยถาม

จี้เซียนเสินเอ่ย “ประมุขจวนของเราเชิญท่านให้ไปรับตำแหน่งรองประมุขจวน ท่านยินดีหรือไม่”

หานเจวี๋ยส่ายหน้า

จี้เซียนเสินหมดหวัง

เวลาหนึ่งก้านธูปผ่านไป

จี้เซียนเสินกลับไปแล้ว หานเจวี๋ยเองก็กลับมาถึงเขาเพียรบำเพ็ญเซียน

สำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ยังคงฮือฮากันอยู่ ศึกใหญ่เมื่อครู่กระตุ้นอารมณ์ยิ่งนัก ยากที่คนจะทำใจให้สงบได้

หานเจวี๋ยกลับเข้าไปในถ้ำเทวาฟ้าประทานโดยไม่สนใจหยางเทียนตงและคนอื่นๆ

เขาเริ่มครุ่นคิด

ระดับเซียนพิภพวัฏจักรระยะกลางอย่างเขากลับไม่อาจสังหารเซียนพิภพไท่อี่ระยะปลายอย่างหยางซ่านได้ในพริบตา!

ปัญหาใหญ่มาก!

นอกจากมรรคกระบี่แล้ว เขารู้สึกว่าตนเองจำเป็นต้องยกระดับความแข็งแกร่งของพลังเวทด้วย

หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญไปด้วย ไตร่ตรองไปด้วย

……

เวลาเจ็ดปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่หานเจวี๋ยกำลังฝึกบำเพ็ญ ก็มีตัวอักษรเด้งขึ้นมาตรงหน้าหนึ่งแถว

[เทพยุทธ์จวี้หลิงเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 4 ดาว]

หานเจวี๋ยอึ้งไปทันที

‘ก่อนหน้านั้นประทับใจกันมิใช่หรือ เหตุใดจู่ๆ ถึงเปลี่ยนเป็นเคียดแค้นแล้ว’

หานเจวี๋ยรีบตรวจสอบของข้อมูลของเทพยุทธ์จวี้หลิง

[เทพยุทธ์จวี้หลิง: ระดับเซียนสวรรค์ไท่อี่ขั้นสมบูรณ์ แม่ทัพสวรรค์ขั้นสี่ เพราะท่านสังหารหยางซ่านผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา จึงเกิดความอาฆาตแค้นต่อท่าน คิดว่าท่านกำเริบเสิบสานเกินไป รอยามที่วังสวรรค์ชำระล้างโลกมนุษย์ จะสั่งสอนท่านให้หลาบจำให้ได้ ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 4 ดาว]

‘ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง ระดับเซียนสวรรค์ไท่อี่ขั้นสมบูรณ์ รู้สึกกดดันนิดหน่อยแล้ว!’

หานเจวี๋ยรู้สึกถึงความกดดัน

ด้วยเหตุนี้เขาจึงรีบนำหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา และเริ่มสาปแช่งเทพยุทธ์จวี้หลิง

เวลาดำเนินต่อไป

ชั่วแวบเดียว ก็ผ่านไปอีกยี่สิบปี

หานเจวี๋ยเข้าใกล้ระดับเซียนพิภพวัฏจักรระยะปลายแล้ว

ในวันนี้ มีตัวอักษรแถวหนึ่งเด้งขึ้นมาตรงหน้า

[ตรวจสอบพบผู้มีดวงชะตาแต่กำเนิด จะตรวจสอบที่มาหรือไม่]

“หืม?”

ผ่านไปนานหลายปีเช่นนี้ ในที่สุดก็พบผู้มีดวงชะตาแต่กำเนิดอีกคน!

หานเจวี๋ยเลือกตรวจสอบด้วยความสงสัยใคร่รู้

[ฉู่ซื่อเหริน: ระดับหลอมปราณขั้นแปด บรรพชนพุทธภควัตแห่งแดนเซียนกลับชาติมาเกิด บรรพชนพุทธภควัตกลับชาติมาเกิดเพื่อสัมผัสกับความทุกข์ยากในโลกมนุษย์ เนื่องจากดวงชะตาของบรรพชนพุทธแข็งแกร่ง คุณสมบัติของฉู่ซื่อเหรินจึงไม่เป็นรองใคร ดวงชะตาไม่ด้อยไปกว่าบุตรแห่งฟ้าดิน เพราะเติบโตในอารามเต๋ามาตั้งแต่เด็ก ทำให้จิตใจเต็มไปด้วยเมตตาธรรม เกลียดชังความชั่วร้าย ไม่แสวงหาพลังมรรค แต่หวังใช้กายเนื้อของมนุษย์ธรรมดาโปรดมนุษย์โลก ได้รับการชี้นำจากพระพุทธองค์ในความฝัน จนมาถึงสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ เจตนาเดิมของเขาคือหวังจะส่งเสริมหลักธรรมมหากุศลให้เจริญรุ่งเรืองในสำนักบำเพ็ญพรต]

‘บรรพชนพุทธภควัตกลับชาติมาเกิด!’