ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 180

บทที่ 180 มหากงล้อโชคชะตาปราณกระบี่ บุตรแห่งจักรพรรดิสวรรค์

ใต้ต้นฝูซัง

ฟางเหลียงแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่เป็นสีขาวไปทั้งแถบ หิมะโปรยปรายไปทั่วท้องนภา

ถูหลิงเอ๋อร์เอ่ยพึมพำขึ้นว่า “หิมะนี้ไม่ปกติ”

เนื่องด้วยเขาเพียรบำเพ็ญเซียนได้กลายเป็นอาณาเขตเต๋าไปแล้ว หิมะที่โปรยปรายนี้ย่อมไม่อาจตกลงมาในเขาเพียรบำเพ็ญเซียนได้ ทำให้เขาเพียรบำเพ็ญเซียนเป็นเพียงเขาลูกเดียวในบริเวณนี้ที่ไม่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ

ราชามังกรสามหัวเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “ไม่ปกติตรงที่ใด”

“หิมะนี้แฝงไปด้วยพลังวิญญาณ”

เจ้าใหญ่เอ่ยต่อ อีกาทองสองตัวก็เอียงคอมองไปบนท้องนภาเช่นเดียวกัน

หยางเทียนตง ฉู่ซื่อเหริน ไก่คุกรัตติกาลและสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นต่างก็ทอดมองเช่นกัน

ขณะนั้นเอง

หานเจวี๋ยและอู้เต้าเจี้ยนเดินออกจากถ้ำเทวามายังใต้ต้นฝูซัง

“วังสวรรค์อาจจะกำลังมา” หลังจากนั่งลง หานเจวี๋ยก็เอ่ยขึ้นเสียงเบา

‘วังสวรรค์!’

ทุกคนมีสีหน้าแปรเปลี่ยน

ในเทพนิยาย วังสวรรค์ก็คือตัวแทนของเทพเซียน

ก่อนหน้านี้ฟางเหลียงก็รู้เรื่องที่วังสวรรค์จะชำระล้างโลกมนุษย์แล้ว ดังนั้นจึงมีสีหน้าซับซ้อน

“หมายความว่าอย่างไร” ถูหลิงเอ๋อร์ไม่เข้าใจ

ฟางเหลียงรีบไขข้อสงสัยให้ทุกคนทันที กระทั่งเขาเอ่ยจบ ผู้คนทั้งหลายก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก

‘เทพเซียนต้องการชำระล้างโลกมนุษย์!

หากไม่ใช่การทำลายล้างขั้นสูงสุด แล้วจะเป็นอะไรได้อีก’

หานเจวี๋ยกล่าวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ข้าเตรียมที่จะขัดขวางเทพเซียน”

เมื่อวาจานี้เอ่ยออกมา ทุกคนล้วนมองไปทางเขาอย่างตื่นตระหนก

พวกเขาต่างรู้ว่าหานเจวี๋ยแข็งแกร่งมาก แต่เขาแข็งแกร่งจนสามารถต้านทานวังสวรรค์ได้แล้วหรือ

“วังสวรรค์ไม่อาจทุ่มกำลังมาทั้งหมดได้ ส่งมาเพียงแม่ทัพและทหารสวรรค์ส่วนหนึ่งเท่านั้น หากข้าสามารถต้านทานได้ ให้วังสวรรค์เห็นถึงพลังที่แท้จริงของข้า ข้าจะใช้การเข้าร่วมวังสวรรค์เป็นเงื่อนไขในการแลกกับความสงบของโลกมนุษย์” หานเจวี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

คำพูดของเขาดูเหมือนจะเรียบง่ายสบายๆ แต่บรรดาศิษย์และศิษย์หลานต่างก็รับรู้ได้ถึงแรงกดดัน

ไก่คุกรัตติกาลเอ่ยถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ “นายท่าน ท่านสามารถขึ้นสวรรค์ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นก็พาพวกเราหนีไปด้วยกันเถิด?”

มันคิดจริงๆ ว่าหานเจวี๋ยไม่จำเป็นต้องตายอย่างแน่นอน

หานเจวี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ลองดูเถิด หากต้านทานไม่ไหวจริงๆ พวกเราคงทำได้แค่หนี”

ถูหลิงเอ๋อร์ขมวดคิ้วกล่าว “อาจารย์สามารถหนีได้ แล้วพวกเราเล่าจะทำอย่างไร”

“วางใจเถิด ข้าสามารถพาเขาลูกนี้ขึ้นสวรรค์ไปด้วยกันได้”

วาจานี้คือความจริง เขาเพียรบำเพ็ญเพียรได้กลายเป็นอาณาเขตเต๋าแล้ว สามารถตัดขาดมรรคาสวรรค์ได้ หลังจากขึ้นสวรรค์แล้ว ขอเพียงแค่พวกเขาไม่ไปจากเขาเพียรบำเพ็ญเซียน ก็จะไม่ถูกไอเซียนของแดนเซียนกดทับจนตาย

ราชามังกรสามหัวอดด่าทอไม่ได้ “นี่ก็คือเทพเซียนหรือ เพียงเพราะหวาดระแวงก็จะชำระล้างโลกมนุษย์ทั้งใบ? เหตุใดถึงไม่โจมตีเผ่ามารโดยตรง ข้าไม่เชื่อว่าวังสวรรค์จะทำไม่ได้! รู้สึกว่านี่คือฉากบังหน้า และพวกเราก็เป็นเครื่องสังเวยของการชำระล้างฝ่ายมารในโลกมนุษย์!”

‘ปาหี่เช่นนี้เขาก็เคยเล่นมาก่อน’

การช่วงชิงผลประโยชน์กับราชาปีศาจตนอื่น อีกฝ่ายประนีประนอมนำผลประโยชน์ให้กับเขา แต่เขาจำเป็นต้องทำให้ผู้คนเลื่อมใส เพราะอย่างนั้นอีกฝ่ายก็จะมอบปีศาจจำนวนหนึ่งมาเป็นแพะรับบาป

ไม่ว่าจะคิดอย่างไร การที่ชำระล้างโลกมนุษย์โดยตรง ฟังดูแล้วมันก็พิกลๆ อยู่ดี

ถึงอย่างไรโลกมนุษย์ใบนี้ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นพวกสายหลัก!

คนอื่นๆ เองก็คิดว่าวังสวรรค์โหดร้ายเกินไป

สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นมองไปทางฉู่ซื่อเหริน พูดเหน็บแนมขึ้นว่า “หากพวกข้าละทิ้งการฝึกฝน คงต้องตายเป็นแน่แท้ ได้แต่รอวังสวรรค์มาจัดการพวกเราเท่านั้น”

ฉู่ซื่อเหรินยิ่งขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม

เขาเองก็ไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

เป็นอย่างที่สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นพูดจริงๆ หากละทิ้งการฝึกฝน อย่าได้เพ้อฝันว่าใต้หล้าจะสงบสุข แม้แต่โลกทั้งใบก็ไม่มีเหลือแล้ว

“อาจารย์ปู่ เช่นนั้นต้องเรียกอาจารย์และศิษย์พี่กลับมาหรือไม่” ฟางเหลียงเอ่ยถาม

หานเจวี๋ยตอบกลับว่า “ข้าเรียกแล้ว”

เขาก็ได้แจ้งเรื่องนี้กับสวินฉางอันและมู่หรงฉี่ผ่านทางตราประทับหกวิถีแล้ว

“ตั้งใจฝึกฝนเถิด ช่วงชิงเวลาในการแบ่งเบาความทุกข์กังวลให้ข้าโดยเร็ว”

ทุกคนรู้สึกละอายใจมาก

จนถึงตอนนี้ผู้คนทั้งหลายต่างก็เริ่มกระตือรือร้นในใฝ่หาความก้าวหน้า และพยายามฝึกฝนอย่างสุดความสามารถ

ดูเหมือนว่าฉู่ซื่อเหรินจะตัดสินใจได้แล้ว และเริ่มฝึกฝนด้วยเช่นกัน

พรสวรรค์ของเขาทำให้ทุกคนต้องปากอ้าตาค้าง แม้แต่หานเจวี๋ยเองก็ตกใจเช่นกัน

เวลาสั้นๆ เพียงแค่หนึ่งปี เขาก็สำเร็จระดับรวมแก่นปราณแล้ว!

‘นี่มันสูตรโกงเกมชัดๆ เลย!’

หานเจวี๋ยอดสงสัยไม่ได้ว่า จริงๆ แล้วบรรพชนพุทธภควัตจะแข็งแกร่งเพียงใดกัน

แต่สังหารโอรสจักรพรรดิสวรรค์ เขายังสามารถเป็นโอรสของจักรพรรดิสวรรค์ได้ด้วยหรือ’

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วแน่น

‘หาไม่เช่นนั้นก็รีบขึ้นสวรรค์เสียให้สิ้นเรื่อง?

ไม่ได้!’

ไม่แน่ว่าหลังจากขึ้นสวรรค์แล้ว นักพรตเต๋าตันชิง จูเชวี่ยและเทพเซียนอีกเป็นกองอาจกำลังดักรอเขาอยู่

อีกอย่าง มุมานะฝึกฝนมาหลายปีเช่นนี้ก็ควรจะแสดงความน่าเกรงขามออกมาได้แล้ว

ฝึกฝนเงียบๆ ในสถานที่ที่ไม่มีผู้คนสนใจ ปรากฏตัวอย่างโดดเด่นท่ามกลางสายตาผู้คนทั่วหล้า!

หากสู้ไม่ได้ค่อยหนี!

หานเจวี๋ยตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะเลือกไม่ขึ้นสวรรค์

[ยินดีด้วย ท่านได้รับพลังวิเศษ–มหากงล้อโชคชะตาปราณกระบี่]

[มหากงล้อโชคชะตาปราณกระบี่: พลังวิเศษมรรคกระบี่ พลังวิเศษผลกรรม สามารถใช้ปราณกระบี่สร้างกงล้อผลกรรมได้ สรรพสิ่งต่างๆ ในโลกที่ถูกดูดเข้าไปในนั้น จะถูกตัดขาดชะตาชีวิต ร่างและวิญญาณดับสลาย]

[ยินดีด้วย ท่านได้รับหินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

……

ตำหนักใหญ่ที่มืดสลัวแห่งหนึ่ง ฉับพลันนั้นประตูใหญ่ก็เปิดออก แสงสีทองเจิดจ้าขับไล่ความมืดมิดในตำหนักทันที

จักรพรรดิสวรรค์รูปร่างสูงใหญ่เหาะทะยานเข้ามาในตำหนักใหญ่ด้วยพลานุภาพอันน่าเกรงขาม

บุรุษชุดเกราะเงินที่กำลังฝึกฝนอยู่ในตำหนักลืมตาขึ้น

เขารีบลุกขึ้นไปคุกเข่าคารวะจักรพรรดิสวรรค์

ต่อหน้าจักรพรรดิสวรรค์เขาดูตัวเล็กจ้อยอย่างเห็นได้ชัด แต่หว่างคิ้วของเขามีลักษณะหยิ่งยโส ท่าทีเต็มไปด้วยความมั่นใจ

จักรพรรดิสวรรค์จ้องมองเขาและกล่าวขึ้นว่า “ซั่นเอ๋อร์ เรื่องของเทพปีศาจได้ปิดฉากลงแล้ว รอทัณฑ์สวรรค์เสร็จสิ้น ข้าก็ต้องการให้เจ้าลงไปยังโลกมนุษย์ ชำระโลกมนุษย์แห่งหนึ่ง โลกมนุษย์แห่งนี้ปรากฏบุตรแห่งสวรรค์ผู้หนึ่ง เกรงว่าคงจะบรรลุระดับเซียนสวรรค์แล้ว เจ้าจำเป็นต้องลงมืออย่างสุดกำลัง”

บุรุษชุดเงินผู้นี้มีนามว่าหลงซั่น โอรสจักรพรรดิสวรรค์ มารดามาจากเผ่ามังกรแท้ เขาฝึกฝนอยู่ที่วังสวรรค์มาโดยตลอด

หลงซั่นเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “ตบะระดับนี้เหตุใดถึงไม่ขึ้นสวรรค์”

“เคยมีจักรพรรดิเซียนทิ้งหินมรรคาสวรรค์ลงไปยังโลกมนุษย์ก้อนหนึ่ง และถูกเขาพบเจอเข้า บางทีเจ้าเด็กนี่อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิเซียนท่านนั้น เจ้าต้องทำศึกอย่างเต็มกำลัง ห้ามยั้งมือ”

“สังหารได้?”

“สังหารได้”

……………………………………….