ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 181

บทที่ 181 สี่ยอดโชคชะตา มหาเคราะห์ฟ้าดิน

[หลงซั่นเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 1 ดาว]

หานเจวี๋ยที่เพิ่งสืบทอดพลังวิเศษเสร็จมองเห็นอักขระแถวนี้ที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า

เขาตรวจดูข้อมูลของหลงซั่นในทันที

[หลงซั่น: ระดับเซียนสวรรค์ไท่อี่ขั้นสมบูรณ์ โอรสจักรพรรดิสวรรค์ สายเลือดมังกรแท้ ได้มรดกมหาจักรพรรดิมังกรสวรรค์ บุตรแห่งสวรรค์ที่หาได้ยากในหมื่นยุค มีความแข็งแกร่งทรงพลังที่สามารถข้ามขอบเขตพลังฆ่าศัตรูได้ เนื่องด้วยจักรพรรดิสวรรค์ต้องการให้เขาท้าประลองกับท่าน จึงเกิดความสนใจในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 1 ดาว]

โอรสจักรพรรดิสวรรค์!

สายเลือดมังกรแท้!

มรดกมหาจักรพรรดิมังกรสวรรค์!

บุตรแห่งสวรรค์ที่หาได้ยากในหมื่นยุค?

นี่นับว่าเป็นดวงชะตาแต่กำเนิดสี่ประการหรือ

หานเจวี๋ยลอบสบถ ‘นี่ต้องใช้สูตรโกงแหงๆ!’

เซียนสวรรค์ไท่อี่ขั้นสมบูรณ์ อีกทั้งยังสามารถข้ามขอบเขตพลังฆ่าศัตรูได้!

รูปแบบตัวเอกอีกคนแล้ว!

หานเจวี๋ยรู้สึกถึงอันตรายขึ้นมาแล้ว

เขาฝึกบำเพ็ญมหากงล้อโชคชะตาปราณกระบี่ต่อ

หลังจากฝึกฝนพลังวิเศษนี้เสร็จ หานเจวี๋ยก็เริ่มยกระดับพลังวิเศษมรรคกระบี่อื่นๆ ภายในเวลาอันสั้น ตบะบำเพ็ญไม่สามารถจะเพิ่มระดับได้ จะต้องเพิ่มระดับความแข็งแกร่งก่อน

มาถึงแม่น้ำมรรคกระบี่อีกครั้ง เขาบังเอิญพบจั้งกูซิง ยังไม่ทันรอให้หานเจวี๋ยกล่าวทักทาย จั้งกูซิงก็ชิงเอ่ยปากขึ้นก่อนว่า “เทพปีศาจที่อาละวาดวังสวรรค์ถูกจับกุมแล้ว กำลังจะได้รับทัณฑ์สวรรค์ อีกไม่นานวังสวรรค์ก็จะกลับสู่สันติสุข ถึงเวลานั้นก็จะชำระล้างเผ่ามารต่อ”

หานเจวี๋ยพยักหน้าเอ่ย “ข้าทราบมาบ้างแล้ว เทพปีศาจตนนั้นถูกจับแล้ว? ไม่ใช่ว่าเขามีกลุ่มอิทธิพลอยู่เบื้องหลังหรือ”

จั้งกูซิงกล่าวอย่างเรียบนิ่ง “เขาเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง หมากที่สำนักพุทธกับวังสวรรค์วางกระดาน วังสวรรค์แบ่งดินแดนของสี่อาณาจักรแดนเซียนทั้งหมดให้แก่สำนักพุทธ วังสวรรค์ต้องการรักษาหน้า เทพปีศาจนั่นจะต้องตาย”

หานเจวี๋ยยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเรื่องเล่าของซุนหงอคง

ถึงแม้ในเรื่องไซอิ๋วจะไม่ได้เขียนไว้ชั่วร้ายถึงเพียงนี้ แต่จากทฤษฎีสมคบคิดต่างๆ ของพวกนักท่องอินเทอร์เน็ตในสังคมยุคใหม่ ไซอิ๋วก็กลายเป็นด้านมืดของสำนักพุทธแล้ว

“เทพปีศาจนั่นเป็นลิงหรือ” หานเจวี๋ยเอ่ยถาม

จั้งกูซิงเอ่ยตอบว่า “ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร อย่างไรเสียข้าก็เฝ้าอยู่ที่นี่มาโดยตลอด หากไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าเองคงคร้านที่จะสืบเรื่องราวพวกนี้”

หานเจวี๋ยได้ยิน ก็ออกเดินทางในทันที กล่าวยิ้มๆ ว่า “ขอบคุณในความปรารถนาดีของพี่ใหญ่ยิ่งนัก”

จั้งกูซิงแค่นเสียงเอ่ย “พี่ใหญ่อะไร เหตุใดไม่เรียกผู้อาวุโส”

“สนิทกันถึงเพียงนี้แล้ว เรียกผู้อาวุโสดูห่างเหินยิ่งนัก!”

“เอาเถิด เจ้าคิดไตร่ตรองดีแล้วใช่หรือไม่ แม้ก่อนหน้านี้จะมีกรณีของยอดแม่ทัพเทพ แต่จักรพรรดิสวรรค์มักจะวางอุบายลุ่มลึก อารมณ์ผิดปกติแปรปรวน ในสายตาสูงส่ง อาจจะยากที่เจ้าจะเข้าตาเขา”

“หากไม่ได้จริงๆ เช่นนั้นข้าก็มีแต่ต้องยอมแพ้ ถึงข้าจะสู้ไม่ไหว แต่เรื่องหนีก็พอได้อยู่”

“ข้าก็รู้สึกว่าไอ้หนูอย่างเจ้าไม่ปกตินัก ตบะที่บำเพ็ญก็ไม่เหมือนมรรคผลไท่อี่ ระบบเต๋าของเจ้ายิ่งเหมือนโลกีย์หกวิถี”

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ข้าก็ไม่ใช่ผู้ทรงพลังกลับชาติมาเกิด มีโอกาสวาสนาก็ต้องคว้าเอาไว้”

“ก็จริง”

หลังจากนั้น หานเจวี๋ยก็สอบถามเรื่องบรรพชนพุทธภควัตกับจั้งกูซิง

จั้งกูซิงมีความเข้าใจเรื่องบรรพชนพุทธภควัตจริงๆ

“ในบรรดามหาพระพุทธเจ้าห้าพระองค์ บรรพชนพุทธภควัตเป็นองค์ที่ไม่มีคุณูปการมากที่สุด แต่ได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อผู้บุกเบิกวิชาวัฏจักรหกวิถี คิดว่าการเวียนว่ายตายเกิดถึงจะเป็นวิถีสูงสุด ถึงจะเป็นมรรคาสวรรค์ที่แท้จริง ยามที่บรรยายกับศิษย์สำนักพุทธเขาถึงขั้นโน้มน้าวให้ละทิ้งการบำเพ็ญตบะหลายต่อหลายครั้ง ทำเอามหาพระพุทธเจ้าอีกสี่พระองค์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พระพุทธเจ้าหนึ่งในนั้นกล่าวว่าหากท่านศรัทธาในวัฏจักรเวียนว่ายตายเกิดถึงเพียงนี้ เหตุใดท่านถึงไม่เข้าสู่การเวียนว่ายตายเกิดเสีย เพราะเช่นนั้นบรรพชนพุทธภควัตจึงกระโจนเข้าสู่วัฏจักรเวียนว่ายตายเกิด ไร้ข่าวคราวนับแต่นั้น”

จั้งกูซิงทอดถอนใจเอ่ย หลังจากหานเจวี๋ยฟังจบถึงได้ปักใจเชื่ออย่างสมบูรณ์ว่านี่ไม่ใช่แผนการชั่วร้ายของสำนักพุทธ

แต่เพราะบรรพชนพุทธภควัตมีปัญหาจริงๆ

จั้งกูซิงพลันกล่าวหัวเราะเย้ยหยันว่า “ที่เจ้าใส่ใจบรรพชนพุทธภควัตเพียงนี้ เป็นเพราะคลุกคลีกับเขามาแล้วใช่หรือไม่ เขาไปเกิดใหม่หลายพันครั้งแล้ว สำนักพุทธเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมรับความคิดของเขา เจ้าไม่ต้องกังวลใจไป สำนักพุทธก็อยากให้บรรพชนพุทธภควัตเวียนว่ายตายเกิดชั่วนิรันดร์ยิ่งนัก”

หานเจวี๋ยเผยรอยยิ้มออกมา ‘พี่ใหญ่ตั้งมั่นนัก เรื่องนี้ยังสามารถคำนวณได้’

เขาถามถึงหลงซั่นอีกครั้ง

“ไม่เห็นเคยได้ยิน”

คำตอบของจั้งกูซิงทำให้หานเจวี๋ยจนปัญญา

‘ก็จริง

เป็นไปไม่ได้ที่โอรสจักรพรรดิสวรรค์จะมีเพียงคนเดียว’