ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 183

บทที่ 183 เทพเซียนสู้รบ คนธรรมดาประสบเคราะห์

วาจาของเทพยุทธ์จวี้หลิงทำเอาทั่วหล้าเดือดคลั่ง

‘เทพเซียนหมายจะทำลายล้างโลก!’

ภายใต้สถานการณ์สิ้นหวัง ไม่มีผู้ใดกล้ากระโจนออกมาท้าประลองกับเทพเซียน

ในใจของพวกเขาล้วนรู้สึกโชคดีขึ้นมาอยู่บ้าง

‘หากว่าเทพเซียนกำลังล้อเล่นอยู่เล่า’

หานเจวี๋ยกำลังลังเลว่าจะเป็นฝ่ายบุกโจมตีเอง หรือว่ารอเทพเซียนบุกมาหาถึงเขาเพียรบำเพ็ญเซียน

“เมื่อเผชิญหน้าความเป็นความตาย ผู้บำเพ็ญเช่นข้ามีหรือจะกลัวเกรง!”

เสียงแหบชราสายหนึ่งดังขึ้น ส่งไปถึงสิบเขตเก้าราชวงศ์อย่างแม่นยำ

หานเจวี๋ยไม่เคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน แต่เขาสามารถสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายหอบนี้พุ่งทะยานขึ้นมาแต่ไกล

‘ผู้บำเพ็ญมหายาน!’

ไม่ใช่แค่เพียงเขา ยังมีระดับมหายานคนอื่นๆ ที่เหาะเหินไปทางท้องนภา

ผู้บำเพ็ญมหายานที่ซ่อนตัวอยู่ตามพื้นที่ต่างๆ ในใต้หล้าต่างทยอยกันออกเคลื่อนไหว

ใต้หล้าปั่นป่วน พวกเขาจำต้องลงมือ

จี้เซียนเสินก็ลงมือเช่นกัน!

พกพาพลังเปี่ยมล้น จี้เซียนเสินพุ่งเหินสู่ชั้นเมฆอย่างไม่หันหลังกลับ เบื้องหลังเป็นเหล่าผู้ทรงพลังจากจวนเซียนสวรรค์

“เทพเซียนแล้วอย่างไร! มนุษย์ย่อมชนะสวรรค์!”

จี้เซียนเสินกล่าวหัวเราะลั่นอย่างมุ่งมั่น ความภาคภูมิใจเปี่ยมล้น

เขารอวันนี้มานานแล้ว!

ไกลออกไปนั้น!

พยับหมอกปีศาจสีดำระลอกแล้วระลอกเล่าพุ่งไปทางเทพเซียนทั่วท้องนภา ท่ามกลางพยับหมอกปีศาจนั้นเป็นจักรพรรดิปีศาจจิ้งจอกดำนั่นเอง!

นี่เป็นเรื่องวิปริตปั่นป่วนของสรรพชีวิตทั่วทั้งใต้หล้า หาใช่เรื่องของเผ่ามนุษย์ แน่นอนว่าจักรพรรดิปีศาจจิ้งจอกดำย่อมต้องลงมือด้วยเช่นเดียวกัน

นี่ก็เป็นเหตุผลที่จี้เซียนเสินไม่สังหารจักรพรรดิปีศาจจิ้งจอกดำ แม้จักรพรรดิปีศาจจิ้งจอกดำจะรวมหัวกับเผ่าปีศาจ แต่ก็เคยให้สัญญาว่าหากเทพเซียนบุกโจมตีโลกมนุษย์ เขาจะต้องลงมืออย่างแน่นอน

ผู้ทรงพลังในโลกมนุษย์หลายสิบคนบุกทะยานขึ้นไปบนท้องนภา

บนเมฆอสนีชั้นแล้วชั้นเล่า เงาเทพสายแล้วสายเล่าเงื้ออาวุธเทพในมือขึ้น ฟาดฟันลงมาทางโลกมนุษย์

ดับฟ้าผลาญปฐพี!

ลำแสงเจิดจ้าบาดตากระจายทั่วฟ้าดิน สว่างจนหานเจวี๋ยยังอดหรี่ตาลงไม่ได้

ไม่ได้การ!

คนพวกนี้เดิมทีก็ต้านเทพเซียนไม่ไหวสักนิด ยังเป็นเขาที่ต้องลงมือ!

หานเจวี๋ยทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยคก่อนจากไป “พวกเจ้าห้ามออกจากเขาแห่งนี้!”

ยามเมื่อแสงจ้าสลายหายไป ทุกคนเพ่งสายตามองเข้าไป พลันอดเบิกตากว้างไม่ได้

กลางอากาศปรากฏเป็นมนุษย์ยักษ์สูงหมื่นจั้งตนหนึ่ง!

เป็นหานเจวี๋ยนั่นเอง!

พลังวิเศษ ค้ำฟ้าเสมือนพสุธา!

หานเจวี๋ยก้าวเข้าไปในท้องนภาทีละก้าว ราวกับว่ากลางอากาศมีบันไดไร้ลักษณ์สายหนึ่ง ชุดคลุมสีทองพลิ้วปลิวไสว

เขายกมือขึ้น ใช้พลังเวทของตนต้านทานพลังเวทล้นทะลักที่เหล่าทหารสวรรค์ซัดออกมา เลี่ยงไม่ให้ต้าเยี่ยนเผชิญกับการโจมตีจนย่อยยับโดยง่าย

ชั่วอึดใจ

เทพเซียนทั่วท้องนภาพากันหันกาย มองมาทางหานเจวี๋ยเป็นทางเดียว

“เป็นเขาเองหรือ”

“พลังเวทแข็งแกร่งยิ่งนัก!”

“โลกมนุษย์ถึงกับมีตบะบำเพ็ญเช่นนี้ด้วย?”

“หรือว่าบนตัวเขามีศิลามรรคาสวรรค์”

“กล่าวกันว่าหยางซ่านก็ตายด้วยน้ำมือเขา!”

เสียงของเทพเซียนดังสนั่นยิ่งนัก กึกก้องไปทั่วทั้งโลกมนุษย์

เหล่าสรรพชีวิตใต้หล้าอดที่จะตกตะลึงไม่ได้

ความหมายของคำพูดเหล่านี้คือโลกมนุษย์มีผู้ทรงพลังที่เทียบชั้นเทพเซียนได้หรือ

อีกด้านหนึ่งของฟากฟ้า

จี้เซียนเสินยืนอยู่กลางห้วงอากาศอย่างมั่นคง ใบหน้าซีดขาว การรุกโจมตีของเหล่าทหารสวรรค์ทำเอาเขาสกัดไม่ไหว

แต่เมื่อได้ยินวาจาของเหล่าทหารสวรรค์แล้ว เขาก็อดฉายรอยยิ้มออกมาไม่ได้

‘ไม่ว่าอย่างไร มีสหายเต๋าเฉาคอยสกัดไว้อยู่!’

“หึ!”

เสียงแค่นเย็นเยียบสายหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงของเทพยุทธ์จวี้หลิง

เห็นเพียงเทพยุทธ์จวี้หลิงที่ยืนอยู่บนยอดสูงสุดพลันโน้มร่างลงมา เหล่าสรรพชีวิตตกใจกันยกใหญ่ รู้สึกแตกตื่นเหมือนฟ้าดินถล่ม

‘เทพยุทธ์จวี้หลิงช่างใหญ่ยักษ์มหึมา สูงล่ำกำยำเกินไปแล้วจริงๆ!’

หานเจวี๋ยเห็นโฉมหน้าของเทพยุทธ์จวี้หลิงอย่างชัดเจน แม้ตัวเขาจะสูงถึงหมื่นจั้งแล้ว แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเทพยุทธ์จวี้หลิง ก็ยังเล็กจ้อยอย่างเห็นได้ชัด