ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 184

บทที่ 184 เซียนสวรรค์หนึ่งพันหนึ่งร้อยปี!

ทันทีที่ไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิปรากฏ เทพยุทธ์จวี้หลิงผู้แข็งแกร่งก็ตกสู่สภาพเสียเปรียบอย่างรวดเร็ว

ต่อให้พลังเวทของเขาจะไร้ขอบเขต พลังป้องกันของชุดเกราะบนร่างแกร่งกล้า แต่ก็ยังต้านทานเงากระบี่ที่พุ่งเข้ามาไม่หยุดหย่อนไม่ไหว

เขากวัดไกวดาบไม่หยุด กัดฟันอย่างไม่ยอมแพ้

หานเจวี๋ยยืนอยู่บนขอบนภา โบกกระบี่อย่างต่อเนื่อง ทะเลปราณกระบี่รวมตัวออกมาเป็นเงากระบี่ไม่ว่างเว้น ยิงสังหารไปทางเทพยุทธ์จวี้หลิง

ทหารสวรรค์คนอื่นตกใจจนไม่กล้าเฉียดเข้าใกล้ ได้แต่เฝ้ามองอยู่ไกลๆ

“เป็นไปได้อย่างไรกัน! เทพยุทธ์สู้เขาไม่ได้?”

“เทพยุทธ์จวี้หลิงเป็นถึงเซียนสวรรค์ไท่อี่ขั้นสมบูรณ์เชียวนะ!”

“เขาไม่มีทางเป็นมนุษย์ธรรมดาแน่! จะต้องเป็นคนของแดนเซียนที่ลงมายังโลกมนุษย์แน่นอน!”

“แย่แล้ว พวกเราจะกลายเป็นเศษระเบิดอีกแล้วหรือ”

“มิน่าเล่าถึงอยากชำระล้างโลกมนุษย์ผืนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะซุกซ่อนผู้แข็งแกร่งเช่นนี้นี่ไว้!”

เหล่าทหารสวรรค์พากันหวาดเกรงไม่สบายใจ แม้ในวังสวรรค์ตำแหน่งฐานะของพวกเขาต่ำต้อยที่สุด แต่พวกเขาก็รักชีวิต ไม่อยากตายเช่นกัน

มนุษย์เซียนส่วนใหญ่มาเป็นทหารสวรรค์หาใช่ด้วยความสมัครใจ แต่ต่างมาเพราะผลประโยชน์กันทั้งนั้น

หานเจวี๋ยยกมือซ้ายขึ้น ยิงดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพออกไปเป็นระยะๆ ทะลุผ่านชุดเกราะของเทพยุทธ์จวี้หลิง

เทพยุทธ์จวี้หลิงบันดาลโทสะ เหล่าเทพเซียนภายในพระราชวังเทียมเมฆาต่างจ้องมองอยู่ เขาก็ไม่อยากเพลี่ยงพล้ำเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

จู่ๆ เขาก็กลายเป็นอัสนีสายหนึ่งอันตรธานหายไป

แทบจะในเวลาเดียวกัน หานเจวี๋ยโบกกระบี่หันกาย

ชิ้ง!

ดาบกระบี่พุ่งโจมตี เสียงใสก้องกังวานบาดหู ทำเอาสรรพชีวิตใต้หล้าสูญเสียสติสัมปชัญญะไปชั่วขณะ

ใบหน้าของหานเจวี๋ยฉายรอยยิ้มดูแคลน กล่าวว่า “เท่านี้?”

เทพยุทธ์จวี้หลิงถูกยั่วโทสะ หน้าตาบิดเบี้ยวขาดสติ

เขาคำรามด้วยความเดือดดาลคราหนึ่ง อาศัยพลังมรรคอัสนีซัดหานเจวี๋ยลอยคว้างออกไป แต่เขายังไม่ทันเคลื่อนไหวต่อ เงากระบี่นับพันนับหมื่นก็ม้วนตลบมาอีกครั้ง

เงากระบี่กลายเป็นกระแสน้ำหลากที่มีอานุภาพมหึมาซัดกระแทกบริเวณอกของเทพยุทธ์จวี้หลิง

เทพยุทธ์จวี้หลิงถูกกดทับจนร่วงหล่น เลือดสดๆ ไหลออกจากปากไม่หยุด

นี่คือเลือดของเทพเซียน สาดกระเซ็นอยู่ท่ามกลางทะเลเมฆา ทำให้ทะเลเมฆสลายหายไปในทันที

“น่ารังเกียจนัก!”

เทพยุทธ์จวี้หลิงกัดฟันกรอด สู้สุดแรงเกิด คิดอยากจะหยุดเอาไว้ แต่เงากระบี่ที่ไหลทะลักเข้ามาไม่หยุดพุ่งยิงเข้ามา ซัดโหมจนเขาเสียร่วงหล่นอย่างรวดเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ

ร่างสูงนับหมื่นจั้งที่หล่นลงมาจากฟ้า น่าหวาดกลัวเพียงใด ตื่นตาเพียงใด!

ดุจดั่งภูเขาลูกยักษ์ เกิดเป็นลมคลั่งล้างโลกา ภูผาธาราเบื้องล่างถูกกดจนแตกระเบิด กวาดราบเป็นหน้ากลอง

ผืนดินพังทลาย รอยแยกจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น ฝุ่นควันคลุ้งตลบ คูเมืองแห่งแล้วแห่งเล่าถูกลมคลั่งพัดทำลาย ไม่รู้ว่ามีมนุษย์ปุถุชน ประชาชน สัตว์ปีศาจมากมายเท่าไรถูกหอบม้วนขึ้นฟ้า

เทพยุทธ์จวี้หลิงร่วงสู่พื้น ซัดกระแทกจนพื้นที่ละแวกหมื่นลี้ถล่มทลาย

อยู่ต่อหน้าเทพเซียน ทุกสิ่งของโลกมนุษย์ล้วนเห็นได้ชัดว่าเปราะบางไม่คงทน

เงากระบี่จำนวนนับไม่ถ้วนหล่นลงมาจากฟ้า ตกใส่ร่างเทพยุทธ์จวี้หลิงอย่างบ้าคลั่ง

เสียงโครมครามดังขึ้น!

ชุดเกราะของเทพยุทธ์จวี้หลิงถูกซัดแหลกลาญ กายเนื้อแบกรับเศษเสี้ยวของไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ ทำให้เขาอดร้องคำรามออกมาไม่ไหว ราวกับสัตว์ดุร้ายดึกดำบรรพ์ตัวหนึ่งกำลังแผดเสียงคำราม สะเทือนฟ้าดิน เทพผีโหยไห้

หานเจวี๋ยปรายตามองเทพยุทธ์จวี้หลิงจากมุมสูง ในใจรู้สึกลังเล จะฆ่าเทพยุทธ์จวี้หลิงดีหรือไม่

เทพยุทธ์จวี้หลิงก็ไม่ใช่ทหารสวรรค์!

กดข่มต่อไป!

ทำลายกายเนื้อของเขาก่อน!

สายตาของหานเจวี๋ยฉายแววโหดเหี้ยมขึ้นมาแวบหนึ่ง

พร้อมๆ กับเทพยุทธ์จวี้หลิงที่แผดคำรามต่อเนื่อง ไม่นานกายเนื้อของเขาก็ถูกไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิสังหารจนแตกดับ เหลือเพียงจิตวิญญาณที่ยังคงแบกรับพลังกดสยบของไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ ไม่อาจดิ้นพล่าน

หานเจวี๋ยเงยหน้ามองฟ้า กล่าวว่า “วังสวรรค์คิดจะชำระล้างโลกมนุษย์โดยไม่สนใจอะไรเลยจริงหรือ”

เสียงของเขากึกก้องไปทั่วโลกมนุษย์ สะท้อนกำทวนอยู่ภายในพระราชวังลอยฟ้า

พระพักตร์ของจักรพรรดิสวรรค์ไร้ความรู้สึก เหล่าเทพเซียนต่างพากันซุบซิบ เอ่ยวาจาเสียงแผ่วเบา

เทพยุทธ์จวี้หลิงอาจจะไม่ใช่แม่ทัพแนวหน้าของวังสวรรค์ แต่ก็เป็นเสาหลักระดับกลาง ยามออกรบส่วนมากล้วนมีเขาเป็นผู้นำทัพ

แม่ทัพสวรรค์ที่กำยำดุจเจดีย์เหล็กนายหนึ่งลุกออกมา กล่าวเสียงขรึมขึ้นว่า “ฝ่าบาท เจ้านี่วางโตโอหังเกินไป ข้าคิดว่าควรอัญเชิญทัณฑ์สวรรค์ทำลายโลกนี้ตรงๆ เลยดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียนฝ่ายบุ๋นคนอื่นๆ ต่างพากันสำทับ แต่ก็มีเทพเซียนจำนวนหนึ่งไม่เห็นชอบ

ยอดแม่ทัพเทพกล่าวอย่างไม่ยี่หระ “ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทเคยตรัสว่าหากเขาสามารถสำแดงพรสวรรค์ออกมาได้ จะล้มเลิกการชำระล้างโลกมนุษย์ก็ได้ เขาเพิ่งจะอายุราวๆ พันปี ก็บรรลุถึงระดับเซียนสวรรค์แล้ว พรสวรรค์ระดับนี้พวกเจ้ามีหรือไม่”

ทันทีที่ประโยคนี้เอ่ยออกมา เทพเซียนทั้งหลายต่างพากันเงียบกริบ

ใครเล่าจะกล้าหักหน้ายอดแม่ทัพเทพบ้าง