ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 186

บทที่ 186 ไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ สวรรค์เก้าชั้น

‘ข้าเป็นโอรสจักรพรรดิสวรรค์! บุตรแห่งสวรรค์ของเผ่ามังกรแท้! และได้รับการสืบทอดจากมหาจักรพรรดิ!

เรื่องอะไรที่ข้าจะต้องแพ้!

เรื่องอะไรกัน’

หลงซั่นกำลังคำรามเดือดอยู่ในใจ พลังอันลึกลับที่อยู่ในส่วนลึกของสายเลือดถูกปลุกกำเริบ

เสียงตู้มดังขึ้นคราหนึ่ง!

เขาระเบิดอานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวออกมา ดุจดั่งภูเขาไฟปะทุเดือด พุ่งโจมตีปราณกระบี่และเงากระบี่ ผืนดินรอบบริเวณล้วนแหลกละเอียดกลายเป็นเถ้าถ่าน

หานเจวี๋ยที่อยู่บนฟ้าสูงเห็นเสาแสงสีเงินวูบหนึ่งพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้าด้วยตาตนเอง ซัดทะเลปราณกระบี่ของไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิกระจุยในทันที

หานเจวี๋ยอดที่จะเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้

‘เจ้าหมอนี่ระเบิดพลังแล้ว?

ถ้านี่ไม่ใช่รูปแบบตัวเอกแล้วจะเป็นอะไร

แต่ว่า!

ข้าก็ถนัดสยบกำราบตัวเอกพอดี!’

หานเจวี๋ยรีบกระตุ้นพลังเวทหกสายในทันใด ก่อนจะโบกเฉือนทะเลปราณกระบี่ออกมาอีกครั้ง ซ้อนทับกันชั้นแล้วชั้นเล่า

ทะเลปราณกระบี่เก้าชั้นเต็ม!

นี่คือสิ่งที่หานเจวี๋ยรู้แจ้งก่อนหน้านี้ ไม่สามารถทำให้ระดับความแข็งแกร่งของไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิเพิ่มทวีขึ้นได้ ไม่สู้เพิ่มปริมาณตรงๆ เลย ทะเลปราณกระบี่เก้าชั้น ก็เท่ากับเก้าไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ!

กระบวนท่านี้สิ้นเปลืองพลังเวทของหานเจวี๋ยอย่างมหาศาล หากไม่ใช่เพราะวิชาวัฏจักรหกวิถีเป็นวิชายุทธ์จักรพรรดิเซียน เขาก็ไม่มีทางเร่งกระตุ้นพลังเวทได้ขนาดนี้เด็ดขาด

ไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ สวรรค์เก้าชั้น!

ทะเลปราณกระบี่เก้าชั้นควบรวมเป็นเงากระบี่อย่างรวดเร็ว จำนวนนับไม่หวาดไม่ไหว ทำเอามนุษย์ปุถุชนใต้หล้ามองดูจนปากอ้าตาค้าง

มนุษย์ปุถุชนส่วนใหญ่ล้วนมองเห็นไม่ถนัดว่าหานเจวี๋ยกำลังร่ายสำแดงพลังวิเศษ ยังเข้าใจว่าเทพเซียนเตรียมเปิดใช้งานทัณฑ์สวรรค์ ทำลายล้างฟ้าดิน

“สวรรค์ ใครจะมาช่วยพวกเรากัน”

“เพราะอะไร! เหตุใดเทพเซียนต้องสังหารพวกเรา”

“พวกเราทำผิดอะไร”

“มรรคาสวรรค์ไม่ยุติธรรมเลย!”

“เทพเซียนไร้เมตตา! เทพเซียนไร้เมตตา!”

สรรพชีวิตทั่วทั้งใต้หล้าล้วนกำลังร้องโหยหวน พร้อมกับการต่อสู้ครั้งใหญ่ของหานเจวี๋ยกับหลงซั่นที่ยังดำเนินต่อไป ฟ้าดินยากจะแบกรับศึกแห่งเซียนสวรรค์ ภัยธรรมชาตินานัปการปรากฏขึ้นไม่ว่างเว้น

ภายในพระราชวังเทียมเมฆา เหล่าเทพเซียนเองก็ถูกกระบวนท่านี้ทำเอาตะลึงจนตาค้างเช่นกัน

“พลังเวทของเจ้านี่ไร้ขอบเขตไร้ที่สิ้นสุด?”

“ความรู้แจ้งต่อวิชากระบี่ของเขาลึกล้ำยิ่งนัก”

“ไม่ถูกสิ ฝ่าบาทได้รับการสืบทอดจากมหาจักรพรรดิเชียวนะ หรือว่าเจ้านี่ก็เช่นกัน”

“วิชายุทธ์ของเขาไม่ธรรมดา บางทีเขาอาจจะได้สืบทอดจากจักรพรรดิเซียน”

“ไม่แน่ ฝ่าบาทจะเริ่มเอาจริงแล้ว!”

…

หลงซั่นมาถึงกลางท้องนภาสูงลิ่ว มองเห็นทะเลปราณกระบี่เก้าชั้น เขาก็อดเบิกตากว้างไม่ได้

ในใจของเขาบังเกิดความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเป็นครั้งแรก

‘อีกฝ่ายเป็นเทพศักดิ์สิทธิ์จากที่ใดกันแน่

เป็นเซียนสวรรค์จริงๆ หรือ

ไม่ได้!

ข้าไม่มีทางยอมแพ้ให้กับคนขอบเขตพลังเดียวกันเด็ดขาด!’

หลงซั่นใช้ความเดือดดาลกดข่มความไม่สงบภายในใจ เขาเงื้อมือขวาขึ้นสูง ทวนสามง่ามลอยกลับมาอยู่ในมือเขาอีกครั้ง

ทั่วร่างของเขาพลันแปรเปลี่ยน กลายเป็นมังกรขาวที่ยาวพันจั้งตัวหนึ่ง หน้าตาเกรี้ยวกราด เขี้ยวฟันในริมฝีปากแหลมคมดุจดั่งมีด

ดวงตามังกรของเขาเปี่ยมไปด้วยโลหิต เสมือนมุกโลหิตขนาดมหึมาสองเม็ด เขาแผดคำรามเสียงพลางพุ่งกระโจนไปทางหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยที่มีสามเศียรหกกรสีหน้าไร้ความรู้สึก โบกกระบี่แผ่วเบา เงากระบี่นับล้านที่ควบรวมออกมาจากทะเลปราณกระบี่เก้าชั้นร่วงหล่นลงมาในทันที

ขณะนี้ หานเจวี๋ยเสมือนเทพสงครามที่มือบังคับบัญญัติฟ้า ควบคุมทัณฑ์สวรรค์

ไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิสวรรค์เก้าชั้นนี่ก็คือทัณฑ์สวรรค์!

หลงซั่นที่แปลงร่างเป็นมังกรไม่อาจมัวมาสนใจให้มากความเพียงนั้น เขาที่กำลังสูญเสียสติพุ่งทะยานไปทางหานเจวี๋ย

เงากระบี่นับล้านร่วงลงมา ในสายตาของสรรพชีวิตทั้งปวง ฟ้าถล่มทลายลงมาแล้ว

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม…

เงากระบี่จำนวนนับไม่ถ้วนตกใส่ร่างมังกรขาว มังกรขาวแผดคำรามพลางรุดหน้าอย่างต่อเนื่อง

ในสายตาของเขามีเพียงหานเจวี๋ย

ตอนที่เขาอยู่ห่างจากหานเจวี๋ยไม่ถึงพันหมี่ เขายังถูกไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิกดทับจนหล่นสู่ผืนดินกว้าง

เงากระบี่จำนวนนับไม่ถ้วนหล่นลงมาเหมือนฝนห่าใหญ่ แต่หานเจวี๋ยที่อยู่ท่ามกลางห่าฝนฉากนี้ ดูสูงส่งงามสง่า เหยียดหยันเยียบเย็น

มังกรขาวโหยครวญขณะถูกกดทับบนผืนดินกว้างอีกครั้ง ฝืนข่มความเจ็บปวดที่เกิดจากไตรวิสุทธิ์กำราบภูมิ

แผ่นดินกว้างทั่วทั้งโลกมนุษย์ล้วนกำลังสั่นสะเทือน!

เพียงไม่นาน ทั่วทั้งร่างมังกรขาวล้วนเต็มไปด้วยโลหิต สามารถมองเห็นกระดูกขาวขุ่นได้

สีหน้าหานเจวี๋ยไร้ความรู้สึก ในใจกลับค่อนข้างตกใจกลัว

‘จักรพรรดิสวรรค์ยังไม่เอ่ยปากอีก?’

ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป หลงซั่นจะถูกเขาฆ่าตายจริงๆ แล้ว!

หากเป็นเช่นนั้น เขากับวังสวรรค์คงถือว่าไม่ตายกันไปข้างไม่ยอมเลิกรา เขาไม่ได้กลัวหรอก อย่างมากก็แค่หนี แต่โลกมนุษย์ผืนนี้ก็คงดับสิ้น

ต่อให้เขาแกร่งเพียงใด แต่ก็ไม่มีทางต้านทานทั่วทั้งวังสวรรค์ได้