ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 238

บทที่ 238 ทำความเข้าใจมหามรรค ถูกคนฆ่าตาย

สิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยยกระดับพลังวิเศษมรรคกระบี่ของตนเองจนถึงขีดจำกัดทั้งหมด

ในฟังก์ชันแบบจำลองการทดสอบ นอกจากจักรพรรดิสวรรค์แล้ว คนอื่นๆ ล้วนถูกเขาสังหารภายในเสี้ยววินาที!

ตบะของหานเจวี๋ยบรรลุถึงขีดสุดแล้ว ไม่อาจเพิ่มได้อีก ดังนั้นเขาตัดสินใจทำความเข้าใจมหามรรคาเวียนว่ายตายเกิดเป็นลำดับถัดไป

ส่วนการกลับชาติไปเกิดเพื่อผสานดวงชะตานั้น ในใจหานเจวี๋ยยังรู้สึกขัดแย้งอยู่

หากศัตรูถือโอกาสจัดการเขาในตอนที่กลับชาติไปเกิดล่ะ

หากเปลี่ยนเป็นเขา รู้ว่าศัตรูที่เอาชนะไม่ได้ไปเกิดใหม่ จะต้องหาวิธีสังหารฝ่ายตรงข้ามให้สิ้นซาก จะได้ไม่เกิดหายนะในภายหลัง

เอาใจเขามาใส่ใจเรา ดังนั้นหานเจวี๋ยถึงนำแผนกลับชาติไปเกิดไว้ท้ายสุด

สามารถไม่ไปเกิดใหม่ได้ก็จะไม่ไป!

ครึ่งปีต่อมา เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อค้นพบว่า การหยั่งถึงมหามรรคเวียนว่ายตายเกิดทำให้ตบะของเขาแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง

‘มีการค้ำจุนกันอยู่บ้าง!’

‘นี่ก็คือมหามรรคหรือ’

หานเจวี๋ยตื่นเต้นขีดสุด เขาทำความเข้าใจมหามรรคเวียนว่ายตายเกิดต่อ

มหามรรคเวียนว่ายตายเกิด ควบคุมการเกิดการตาย พลังหวนคืนหกวิถีก็สร้างขึ้นบนพื้นฐานของมหามรรคเวียนว่ายตายเกิด

หากไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดจะเรียกว่าวัฏจักรได้อย่างไร

ในระหว่างทำความเข้าใจ จิตดั้งเดิมของหานเจวี๋ยเข้าไปในมหามรรคเวียนว่ายตายเกิด เขามองเห็นวัฏจักรเวียนว่ายตายเกิดของคนนับไม่ถ้วน และเวไนยสัตว์ในลักษณะต่างๆ ตอนแรกอารมณ์ของเขาก็หวั่นไหวตาม แต่หลังจากดูมากเข้า จิตใจเขาก็กลายเป็นตายด้าน

ตายด้านไม่ใช่ความสำเร็จสูงสุด แต่ต้องก้าวข้ามความรู้สึกตายด้าน เข้าใจความเป็นความตาย และควบคุมความเป็นความตาย ไม่ใช่ถูกความเป็นความตายควบคุม

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน อู้เต้าเจี้ยนกะพริบตามองหานเจวี๋ย

จะเห็นว่ามีไอสองสายที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพันรอบตัวหานเจวี๋ย หนึ่งขาวหนึ่งดำ ผมของเขาประเดี๋ยวขาวประเดี๋ยวดำเปลี่ยนสลับไปมา แปลกประหลาดยิ่งนัก

แม้อู้เต้าเจี้ยนจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ไม่กล้ารบกวนหานเจวี๋ย

ผ่านไปอีกครึ่งปี

ตี้ไท่ไป๋มาเยี่ยมเยียน หานเจวี๋ยอยู่ในสภาวะบรรลุถึงความรู้แจ้งเห็นจริง ไม่ได้ยินเสียงตี้ไท่ไป๋

อู้เต้าเจี้ยนจำเป็นต้องออกไปต้อนรับ

ตี้ไท่ไป๋ยืนอยู่ริมหน้าผา ข้างตัวยังมีดรุณีชุดขาวอยู่นางหนึ่ง ลี่เหยานั่นเอง

คนอื่นๆ เคยเห็นตี้ไท่ไป๋มาก่อนแล้ว พวกเขากลับสงสัยดรุณีชุดขาวที่อยู่ข้างตี้ไท่ไป๋

เป็นดรุณีที่งดงามมาก!

งดงามกว่าถูหลิงเอ๋อร์ สิงหงเสวียน ฉางเยวี่ยเอ๋อร์ และแม่นางคนอื่นๆ มีแค่อู้เต้าเจี้ยนที่สามารถเทียบได้ติด

ดรุณีชุดขาวผู้นี้คือลี่เหยา

ลี่เหยาสีหน้าเมินเฉย ทำให้ผู้คนถึงนึกหานเจวี๋ยอย่างน่าประหลาดใจ

คุณสมบัติประจำตัวเหมือนกับหานเจวี๋ยเกินไปแล้ว

โดยเฉพาะแววตาที่แฝงไปด้วยความระมัดระวังนั่น

ลี่เหยาดูเหมือนจะเฉยเมย ความจริงแล้วในใจตื่นเต้นอย่างถึงขีดสุด

ตั้งแต่ถูกหานเจวี๋ยช่วยเป็นต้นมา ในใจนางเกิดความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย

มีชีวิตอยู่มานานขนาดนี้ นางรู้จักแต่การฝึกฝนไม่เคยเกิดอารมณ์ชอบมาก่อน แต่การปรากฏตัวของหานเจวี๋ยในวันนั้น ทำให้นางตกตะลึงในความงามมาก ภาพเหตุการณ์ยังปรากฏอย่างชัดแจ้งในสมองจนถึงตอนนี้

นางไปมาแล้วหลายที่แม้แต่พิภพเซียน แดนสวรรค์ก็เคยไปมาแล้ว แต่ไม่พบบุรุษที่รูปงามเท่าหานเจวี๋ยมาก่อน

รูปร่างหน้าตาดี พลังแท้จริงแข็งแกร่ง และยังช่วยนางไว้

แม้นางจะใจแข็งประดุจเหล็กก็ถูกละลายจนได้

แต่พอมาถึงเขาเพียรบำเพ็ญเซียน นางก็ระแวดระวังตามสัญชาตญาณ

หากคนที่อยู่ในเขาลูกนี้ไม่ใช่หานเจวี๋ยที่นางรู้จักล่ะ

หากหานเจวี๋ยมีใจคิดร้ายต่อนางล่ะ

มองเห็นอู้เต้าเจี้ยนเดินออกจากถ้ำเทวาฟ้าประทาน นางก็ยิ่งตื่นเต้นกว่าเดิม

หรือว่าหานเจวี๋ยจะชอบ…

พออู้เต้าเจี้ยนเห็นลี่เหยาก็ตาเป็นประกาย นางรีบก้าวเข้าไปสังเกตลี่เหยาอย่างละเอียด

ลี่เหยาตกใจจนร่นถอยไปด้านหลัง หากก้าวอีกก้าวเดียวนางก็จะตกหน้าผาแล้ว แน่นอนว่าตบะระดับนางไม่อาจตกหน้าผาได้

อู้เต้าเจี้ยนมองตี้ไท่ไป๋กล่าว “นายท่านกำลังบรรลุถึงความรู้แจ้งเห็นจริงอยู่ ไม่อาจออกมาได้ชั่วคราว”

“แม่นางผู้นี้ประกาศตนว่ารู้จักหานเจวี๋ย บอกว่าหานเจวี๋ยเป็นคนให้นางมา ใช่หรือไม่” ตี้ไท่ไป๋ถาม

เดิมทีตำแหน่งเซียนของลี่เหยาไม่พอที่จะดึงดูดความสนใจของเขา แต่ลี่เหยาเอ่ยถึงหานเจวี๋ย เขาไม่อาจไม่ถือเป็นเรื่องจริงจังได้

ลี่เหยาลึกลับมาก อดีตคลุมเครือ หากไม่ใช่ว่าตี้ไท่ไป๋คำนวณได้ว่านางขึ้นสวรรค์มาจากโลกมนุษย์ คงจะจับนางไปแล้ว

“ไม่ผิด เป็นเรื่องจริง ข้าขอบคุณท่านเซียนแทนนายท่านของข้าด้วย”