ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 25

สรุปบท บทที่ 25 สร้างความประทับใจ ศิษย์พี่หญิงผู้เก่งรอบด้าน: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ

สรุปเนื้อหา บทที่ 25 สร้างความประทับใจ ศิษย์พี่หญิงผู้เก่งรอบด้าน – ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet

บท บทที่ 25 สร้างความประทับใจ ศิษย์พี่หญิงผู้เก่งรอบด้าน ของ ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่ 25 สร้างความประทับใจ ศิษย์พี่หญิงผู้เก่งรอบด้าน
เมื่อได้ยินคำพูดของเซียนซีเสวียน ปฏิกิริยาแรกของหานเจวี๋ยคือเซียนซีเสวียนกำลังล้อเล่นอยู่เป็นแน่

ในตอนนี้เอง

จู่ๆ ก็มีตัวอักษรปรากฏขึ้นด้านหน้าเขาสามบรรทัด

[เจ้าสำนักหยกพิสุทธิ์พบเจอภยันตราย เป็นหรือตายไม่อาจรู้ได้ ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ไปจากสำนักหยกพิสุทธิ์ พเนจรในแดนบำเพ็ญพรต จะได้รับโอสถรวมปราณหนึ่งขวด]

[สอง อยู่ที่สำนักหยกพิสุทธิ์ต่อ ตราบจนสำนักหยกพิสุทธิ์ล่มสลาย หรือลัทธิมารฟ้ามืดเลิกมุ่งร้ายสำนักหยกพิสุทธิ์ จะได้รับอาวุธเวทหนึ่งชิ้นและเคล็ดวิชาเวทหนึ่งเล่ม]

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

จิตใต้สำนึกเขาจะเลือกตัวเลือกแรก หลีกเลี่ยงให้ไกลจากอันตราย

แต่คิดย้อนไปอีกที ข้าสวมอาภรณ์เทพทมิฬจักจั่นทองอยู่ ข้าจะกลัวสิ่งใดอีก

หานเจวี๋ยถามว่า “แล้วท่านอาจารย์เล่า”

เซียนซีเสวียนกล่าวตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “อาจารย์จะร่วมเป็นร่วมตายกับสำนักหยกพิสุทธิ์”

ฉางเยวี่ยเอ๋อร์ลังเลที่จะพูด

หานเจวี๋ยกล่าวขึ้นอย่างจริงจัง “เช่นนั้นศิษย์ก็จะร่วมเป็นร่วมตายกับอาจารย์ด้วย”

ทำภารกิจ ถือโอกาสสร้างความประทับใจไปในตัว!

[ความประทับใจที่เซียนซีเสวียนมีต่อท่านเพิ่มขึ้น ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 3 ดาว]

3 ดาวแล้ว!

หากเพิ่มขึ้นอีกดาว ก็จะพัฒนาเป็นคู่บำเพ็ญเพียรได้ใช่หรือไม่?

มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจของหานเจวี๋ย

‘เพ้อเจ้อแล้ว

จิตใจข้าแสวงหามรรค ต้องไม่สกปรกโสมม’

เซียนซีเสวียนไม่เปลี่ยนสีหน้า ถามขึ้นว่า “แน่ใจรึ เจ้ากลัวตายไม่ใช่หรือ”

“มนุษย์ย่อมต้องตาย ไม่ว่าเบากว่าขนนก หรือหนักกว่าเขาไท่ซาน ข้าแสวงหาอายุขัยยืนยาว แต่ก็ไม่คิดจะทอดทิ้งอาจารย์เช่นกัน”

“อาจารย์ไม่ได้สอนสิ่งใดให้แก่เจ้า”

“แม้ไม่ได้สอน แต่ว่ามีพระคุณลึกซึ้ง ท่านอาจารย์ช่วงชิงโอกาสวาสนามาให้ศิษย์หลายครั้ง และยังช่วยศิษย์จัดการปัญหาที่อาจเกิดขึ้นบางอย่าง ศิษย์ล้วนจดจำไว้ในใจ”

คำพูดเหล่านี้ เขาพูดออกมาจากใจจริง

ตายแล้วเกิดใหม่ มีชีวิตอยู่มาหกสิบกว่าปี เซียนซีเสวียนนับว่าเป็นคนที่ดีต่อเขาที่สุดแล้ว

แม้ว่าสิงหงเสวียนจะประทับใจเขามากที่สุด แต่ก็เคยขู่เข็ญเขามาก่อน

ตั้งแต่เขาคารวะเซียนซีเสวียนเป็นอาจารย์ เซียนซีเสวียนไม่เคยทำให้เขาลำบากใจเลย ถึงแม้เขาจะไม่ได้ปฏิบัติตามคำสั่งของนาง เซียนซีเสวียนก็ไม่เคยตำหนิเขา

อาจารย์ที่ดีเช่นนี้ หานเจวี๋ยไม่อยากให้นางตายไปจริงๆ

ทว่าหากพบศัตรูที่ไม่สามารถต่อกรได้ เช่นนั้นหานเจวี๋ยก็ยังต้องรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ก่อน

ภารกิจสำคัญของชีวิตจะยุ่งเหยิงไม่ได้!

อายุยืนยาว!

อายุยืนยาว!

อายุยืนยาว!

หลังจากฟังคำพูดที่ออกมาจากใจของหานเจวี๋ยแล้ว เซียนซีเสวียนเผยยิ้มออกมา ในใจเต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม

“สมกับที่เป็นศิษย์ยอดเขาหยกวิเวกของข้า แต่เรื่องนี้ไม่ร้ายแรงถึงขั้นต้องยุบสำนักหรอก เจ้าสำนักหายสาบสูญไป แต่ภูมิหลังของสำนักหยกพิสุทธิ์ยังอยู่ อาจารย์เห็นว่าปกติเจ้ากลัวความตายเสียเหลือเกิน จึงให้เจ้ารีบหนีไปก่อน” เซียนซีเสวียนยิ้มกล่าว

หานเจวี๋ยพยักหน้า ถามว่า “เจ้าสำนักหายสาบสูญที่ใดหรือ”

“เขาไปตรวจสอบลัทธิมารฟ้ามืด”

“เป็นเช่นนี้นี่เอง”

หานเจวี๋ยโล่งใจในทันที

หากว่าถูกคนลักพาในสำนักหยกพิสุทธิ์ เช่นนั้นสถานการณ์จะยิ่งแย่กว่าเดิม

ลัทธิมารฟ้ามืดล้อมโจมตีหลี่ชิงจื่อหลายสิบครั้ง มีแต่ทำให้หลี่ชิงจื่อบาดเจ็บสาหัสเท่านั้น ดูแล้วน่าจะไม่มีระดับเปลี่ยนวิญญาณอยู่ด้วย

หากเป็นเช่นนั้นละก็ หานเจวี๋ยก็ไม่ร้อนใจแล้ว

ระดับปราณก่อกำเนิดฆ่าเขาไม่ตายหรอก

“ช่วงนี้เจ้าฝึกบำเพ็ญมีสิ่งใดไม่เข้าใจหรือไม่” เซียนซีเสวียนถามขึ้นด้วยสายตาอ่อนโยน

จะว่าไปแล้ว นางยังไม่เคยชี้แนะศิษย์ผู้นี้อย่างแท้จริงเลย

หานเจวี๋ยส่ายหน้าตอบ “ไม่มีขอรับ ไม่ขอรบกวนท่านอาจารย์ดีกว่า”

ถ้าฝึกฝนกับเซียนซีเสวียน ตบะระดับรวมแก่นปราณของเขาจะถูกเปิดเผยมิใช่หรือ

ถึงตอนนั้นหากเรื่องไปถึงหูของผู้อาวุโสในสำนัก ไม่แน่อาจจะลากเขาไปใช้แรงงานก็เป็นได้

เซียนซีเสวียนได้ยิน ก็แค่นเสียงกล่าวทันที “เช่นนั้นก็ไปเสียเถอะ!”

“ศิษย์น้อมรับคำสั่ง!”

หานเจวี๋ยจากไป

เขาเพิ่งจะออกจากตำหนัก เซียนซีเสวียนก็หยิบถุงเก็บสมบัติหนึ่งใบยื่นให้ฉางเยวี่ยเอ๋อร์พลางเอ่ย “ช่วยเหลือศิษย์น้องของเจ้าตามที่ข้าบอก”

หลังจากผ่านไปชั่วเวลาหนึ่งถ้วยชา[1] นางก็ปลูกพืชทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย

หานเจวี๋ยรีบกล่าวขอบคุณ

“เอาเช่นนี้แล้วกัน ไม่รบกวนเวลาฝึกฝนของเจ้าแล้ว อีกสักระยะหนึ่งศิษย์พี่หญิงจะย้ายมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้า เป็นอย่างไร?” ฉางเยวี่ยเอ๋อร์ปิดปากหัวเราะพลางถาม ทั้งยังชม้ายตาให้หานเจวี๋ยด้วย

หานเจวี๋ยตื่นตัว ถามขึ้นว่า “ท่านคิดจะเกาะถ้ำเทวาของข้ากินหรือ”

ฉางเยวี่ยเอ๋อร์กลอกตาให้เขาหนึ่งที ก่อนจะหมุนตัวจากไปอย่างโมโห

รอจนนางออกจากถ้ำเทวาไปแล้ว หานเจวี๋ยจึงค่อยถอนหายใจยาวๆ

เขาตบๆ กลางหน้าอก พึมพำว่า “หานเจวี๋ยหนอหานเจวี๋ย อยากจะปกป้องร่างกายของเจ้านี่ช่างยากเสียจริง!”

หานเจวี๋ยเดินไปตรงปากถ้ำ เมื่อเปิดการทำงานของค่ายกลแล้ว ก็กลับไปเริ่มฝึกบำเพ็ญบนเตียงไม้

ระดับรวมแก่นปราณขั้นหนึ่งยังไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้!

หลังจากฝึกฝนวิชาวัฏจักรหกวิถีจนถึงขั้นที่สาม ความเร็วในการดูดซับพลังวิญญาณของเขามากกว่าเมื่อก่อนไปไกล กอปรกับพลังวิญญาณที่หนาแน่นของถ้ำเทวาฟ้าประทาน เขาจึงฝึกฝนอย่างมีความสุขยิ่ง

…

ชั่วพริบตาเดียว

ห้าปีหายวับไปกับตา

รากวิญญาณอัสนีของหานเจวี๋ยฝึกฝนไปจนถึงระดับรวมแก่นปราณขั้นสาม ส่วนรากวิญญาณสายอื่นยังไม่ได้เริ่มฝึกฝน

เขาวางแผนจะฝึกฝนรากวิญญาณอัสนีให้ถึงรวมแก่นปราณขั้นเก้าเสียก่อน จึงค่อยฝึกฝนรากวิญญาณสายอื่น ถึงอย่างไรลัทธิมารฟ้ามืดก็เข้าโจมตีได้ทุกเมื่อ

อายุขัยของเขาก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย บนเส้นทางแห่งการฝึกบำเพ็ญมีหลายวิธีที่จะเพิ่มอายุขัย อย่างเช่นโอสถลูกกลอน ของล้ำค่าฟ้าดิน และวิชายุทธ์

ขีดจำกัดอายุขัยของหานเจวี๋ยเป็นเพียงขีดจำกัดอายุขัยพื้นฐานที่สุดของเขาเท่านั้น หากตบะไม่สามารถทะลวงระดับ ก็ยังใช้วิธีอื่นช่วยเพิ่มได้

ในห้าปีนี้ สำนักหยกพิสุทธิ์ยังคงสงบสุขไม่มีเรื่องใด

แต่ทว่า

เจ้าสำนักหลี่ชิงจื่อมักถูกผู้ฝึกสายมารไล่สังหาร บาดเจ็บหนักอยู่ร่ำไป

โม่ฟู่โฉวและโจวฝานก็ถูกผู้ฝึกสายมารโจมตีบ่อยครั้งเช่นกัน ดูเหมือนพวกเขาเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกกันได้มีสีสันยิ่งนัก

เมื่อใดก็ตามที่เห็นว่าพวกเขาถูกผู้ฝึกสายมารโจมตี หานเจวี๋ยจะรู้สึกดีใจที่ตนโชคดี โชคดีที่ไม่ได้ไปผสมโรงกับพวกเขา

ในเวลานี้หานเจวี๋ยยังฝึกฝนอยู่ ทันใดนั้นก็มีประโยคหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้า

[ตรวจสอบพบผู้มีดวงชะตาแต่กำเนิด จะตรวจสอบที่มาหรือไม่]

……………………………………..

[1]หนึ่งถ้วยชา เป็นคำเรียกเวลาโดยประมาณของคนจีนโบราณ ใช้เปรียบถึงช่วงเวลาที่สั้นมาก บางตำราเทียบว่าประมาณ 10 – 15 นาที