ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 261

บทที่ 261 สำนักพุทธโกลาหล มือมืดลึกลับ

สิบวันต่อมา

มหาจักรพรรดิอมตะที่เดิมทีมีสภาพอ่อนแออยู่แล้วก็ถูกหานเจวี๋ยสาปแช่งจนตาย

[มหาจักรพรรดิอมตะศัตรูคู่อาฆาตของท่าน เศษเสี้ยววิญญาณสลายเพราะการสาปแช่งของท่าน กายและวิญญาณดับสูญ]

รูปประจำตัวในค่าความสัมพันธ์ก็ไม่มีแล้ว

หานเจวี๋ยถอนหายใจยาวๆ หนึ่งเฮือก

เฮ้อ

สาปแช่งศัตรูตายแค่สี่คน เขาก็เสียอายุขัยไปแสนปีแล้ว

นี่ใครจะแบกรับได้

หานเจวี๋ยเจ็บปวดใจมาก แต่ยังคงสาปแช่งต่อ

ต่อไปคือเสียงหลงฝัว

ตบะเซียนทองไท่อี่ เกลียดชังระดับสี่ดาว จำเป็นต้องตาย

ครึ่งเดือนต่อมา

[เสียงหลงฝัวศัตรูคู่อาฆาตของท่านจิตพุทธะแตกสลาย ธาตุไฟเข้าแทรกเพราะการสาปแช่งของท่าน โชคดีได้บรรพชนพุทธปกป้องวิญญาณไว้]

‘แม่ม! มีพี่ใหญ่มากวนอีกแล้ว!’

หานเจวี๋ยกัดฟันยืนหยัด

ดีที่บรรพชนพุทธท่านนี้ไม่ได้โหดเหี้ยมเหมือนกันจักรพรรดิปีศาจ

ผ่านไปอีกราวๆ สิบวัน

[เสียงหลงฝัวศัตรูคู่อาฆาตของท่าน กลายเป็นมารชั่วร้ายเพราะการสาปแช่งของท่าน พุทธะกับมารปะทะกันจนแตกดับด้วยตนเอง ร่างและวิญญาณสลาย]

ไม่มีรูปประจำตัวของศัตรูอีกคนแล้ว!

หานเจวี๋ยรู้สึกชื่นมื่น

เขามองดูศัตรูที่เหลือ หากสาปแช่งจนตายหมด วังสวรรค์จะไม่ประสบความสูญเสียอย่างหนักหรือ

ช่างเถอะ

ความเกลียดชังระดับหนึ่งถึงสองดาวไม่สาปแช่งแล้ว ฝ่ายตรงข้ามแค่ไม่พอใจเขา ใช่ว่าจะอยากสังหารเขา

แต่ความเกลียดชังระดับสามดาวต้องสาปแช่งให้ตาย นี่คือลางบอกเหตุของศัตรูคู่อาฆาต

หานเจวี๋ยคัดเลือกอยู่ครู่หนึ่งก็สาปแช่งต่อ

ถึงอย่างไรเสียเทพเซียนเหล่านี้ก็ไม่แข็งแกร่ง ตายไม่กี่คนไม่เป็นไร

ล้วนเป็นความเกลียดชังที่สะสมจากการต่อต้านแม่ทัพและทหารสวรรค์เมื่อพันกว่าปีก่อน ผ่านไปนานขนาดนี้ระดับความเกลียดชังส่วนมากก็ลดลงแล้ว แต่ยังมีคนไม่กลัวตายไม่กี่คนที่ยังคงดื้อรั้นอยู่ ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ

…….

แดนเซียน สำนักพุทธ

บรรพชนมรรคาสวรรค์นั่งตัวตรงอยู่บนบงกชทอง ตรงหน้ามีพระพุทธองค์ พระโพธิสัตว์ และพระอรหันต์ล้อมรอบอยู่นับไม่ถ้วน

แม้ว่าแสงพุทธะจะเจิดจรัส แต่บรรยากาศอึดอัดอย่างหาที่เปรียบมิได้

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ค่อยๆ เอ่ยปากกล่าว “ตั้งแต่พุทธะพิชิตชัยแตกดับ พุทธะฟ้าพิโรธกับเสียงหลงฝัวในสำนักพุทธก็แตกดับติดต่อกัน ข้าคำนวณดูแล้วมีคนใช้ยอดสมบัติสาปแช่ง พวกเรามีความเห็นว่าอย่างไร”

จักรพรรดิเซียนสององค์ เซียนทองไท่อี่หนึ่งองค์!

อยู่ๆ ก็แตกดับไป!

สำหรับสำนักพุทธแล้ว นับว่าเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่!

พระพุทธองค์รูปร่างอวบอ้วนองค์หนึ่งเอ่ยปากกล่าว “นี่มีคนกำลังยั่วยุสำนักพุทธอยู่ แม้กระทั่งจะเปิดศึก ไม่อาจอดกลั้นได้!”

พอคำพูดนี้ออกมาพุทธะทั้งหมดก็เกิดโทสะ

“อมิตาพุทธ พุทธะเรามีเมตตาธรรม เราไม่ไปยุแหย่คนอื่น คนอื่นก็มายุแหย่เรา!”

“น่าสะอิดสะเอียนเกินไปแล้ว นี่คือการตบหน้าทั่วทั้งสำนักพุทธ!”

“หรือจะเป็นการกระทำของวังสวรรค์”

“เป็นไปไม่ได้ จักรพรรดิสวรรค์ไม่ใช้วิธีการแบบนั้น หากจะมุ่งเป้ามาที่พวกเราจริงๆ เกรงว่าแม่ทัพทหารสวรรค์ใกล้จะสังหารเข้ามาแล้ว”

“ข้าคิดว่าเป็นวังเทพ วังเทพลึกลับไม่อาจคาดเดาได้ ซ่อนผู้ทรงพลังไว้เท่าใดพวกเราก็ไม่รู้แน่ชัด อย่างน้อยวังสวรรค์ก็ไม่มีผู้ที่มีพลังการสาปแช่งแข็งแกร่งเช่นนี้”

บรรดาพุทธะวิพากษ์วิจารณ์กัน พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์ และบรรดาฑูตต่างก็มองหน้ากระซิบกระซาบกัน

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ค่อยๆ ลืมตากล่าว “ข้าคำนวณพบว่าของวิเศษชิ้นนั้นคือหนังสือเล่มหนึ่ง”

หนึ่งสือเล่มหนึ่ง?

บรรดาพุทธะยิ่งงงงวยกว่าเดิม

“ขอบเขตนี้มันกว้างเกินไป มีของล้ำค่ามากเกินไปในโลกที่ใช้ของที่มีลักษณะเป็นหนังสือมาเป็นของวิเศษ ที่มีชื่อเสียงที่สุดคือสมุดความเป็นความตายของยมโลก หนังสือเซียนพิภพของแดนเซียน” มีพุทธะองค์หนึ่งส่ายหน้ากล่าว

และก็มีพุทธะกำลังซักถามข้อสงสัยอยู่ “ในเมื่อเป็นการสาปแช่ง ฝ่ายตรงข้ามจะทิ้งช่องโหว่ไว้ได้อย่างไร หนังสือเล่มนี้จะชักนำในทางที่ไม่ถูกต้องหรือไม่”

คำพูดของเขาชักนำให้พระพุทธองค์พยักหน้าเห็นด้วยจำนวนไม่น้อย

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ก็จมดิ่งอยู่ในความครุ่นคิด

ฝ่ายตรงข้ามเป็นใครนั้น เขาคำนวณไม่ได้เลย

ความสามารถในการซ่อนยอดสมบัติเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

หรือว่าจะจงใจทำ คิดจะชักนำภัยพิบัติสู่ฝั่งบูรพาหรือ

บรรพชนพุทธขมวดคิ้ว ยิ่งคิดยิ่งไม่สบายใจ ถึงอย่างไรมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตก็กำลังจะมาถึง เขาไม่อยากให้สำนักพุทธกลายเป็นกลุ่มอิทธิพลแรกที่เข้าในไปมหาเคราะห์