ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 289

บทที่ 289 ศิษย์เอกนิกายเหริน เซียนกระบี่สมบูรณ์แบบ

หานเจวี๋ยปรากฏตัวเบื้องหน้าเจดีย์วิเศษของอวี้เทียนเป่า เขานำกระบี่พิฆาตเทพ กระบี่บุพกาลโลกาสวรรค์ และกระบี่เก้าลักษณ์หมื่นชีวิตออกมาทันที ประกอบกับกระบี่พิพากษาอนธการในมือ ครั้นเมื่อเขาสำแดงค่ายกลกระบี่สังหารเซียนผนึกเจดีย์นี้ไว้ ทำให้อวี้เทียนเป่าหมดหวังที่จะหนีเอาชีวิตรอด

เสียงของอวี้เทียนเป่าดังมาจากในเจดีย์ว่า “หลี่ว์ปู้ เจ้าต้องการฆ่าข้าจริงๆ หรือ ข้าคืออวี้เทียนเป่าจากวังเทพ ทำหน้าที่แทนเจ้าวัง หากเจ้าฆ่าข้า เจ้าวังจะต้องไม่ปล่อยเจ้าแน่!”

หานเจวี๋ยกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “วังปีศาจของข้ากำลังเหนือกว่าวังเทพ วังสวรรค์ และสำนักพุทธ ไหนเลยจะกลัวเจ้าแห่งวังเทพ เจ้าถือเป็นเรื่องจริงจังหรือ”

“เจ้า…”

อวี้เทียนเป่าโกรธแทบตาย

จะโอหังเกินไปแล้ว!

หากสู้หานเจวี๋ยไม่ได้ เขาจะต้องฉีกศพหานเจวี๋ยเป็นหมื่นๆ ชิ้น ทำลายกายและวิญญาณให้จงได้

หานเจวี๋ยนิ่งเงียบ

อวี้เทียนเป่าก็ตกอยู่ในความเงียบ

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นแปลกพิกล

จนกระทั่งค่ายกลกระบี่สังหารเซียนก่อตัวเสร็จ หานเจวี๋ยเริ่มโจมตีเจดีย์โดยไม่พูดอะไรสักคำ

ปราณกระบี่และวิชาเวทค่ายกลกระบี่ระเบิดเจดีย์อย่างบ้าคลั่ง แต่เจดีย์นี้แข็งแกร่งยากที่จะตีแตกได้ มันแค่สั่นสะเทือนแต่ไม่ได้แตกร้าว

ภายในเจดีย์

อวี้เทียนเป่าใช่วิชาขอความช่วยเหลือ

“วังปีศาจสมควรตาย!”

อวี้เทียนเป่าแอบสบถด่า รู้สึกวุ่นวายใจมาก

มหาเคราะห์เปิดตัวขึ้นแล้ว ขณะที่การสังหารในแดนเซียนขยายออกไป แรงกรรมฟ้าดินก็มากขึ้นเรื่อยๆ จนปิดบังกลไกสวรรค์ ทำให้ไม่อาจติดต่อกับเจ้าแห่งวังเทพได้โดยตรง

‘จะทำอย่างไรดี’

“ลนลานไม่ได้ เขาไม่สามารถทำลายเจดีย์ข้าได้!’

อวี้เทียนเป่าคิดเช่นนี้ อารมณ์เริ่มดีขึ้น

เกิดเสียงดังตู๊ม!

เจดีย์แตกกระจุย ความมืดมิดในห้วงอากาศว่างเปล่าเริ่มบดบังการมองเห็นของอวี้เทียนเป่า

อวี้เทียนเป่าเบิกตากว้าง และตะโกนด้วยความหวาดกลัว “เป็นไปได้อย่างไร! นี่เป็นถึงยอดสมบัติมรรคจักรพรรดินะ!”

หานเจวี๋ยปรากฏตัว และกล่าวเหยียดหยาม “ยอดสมบัติมรรคจักรพรรดิแล้วอย่างไร”

‘ที่ข้าใช้คือพลังวิเศษระดับเทพ!’

หานเจวี๋ยโบกแขนเสื้อ ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนยังคงระเบิดต่อเนื่อง ปราณกระบี่น่าสะพรึงโหมกระหน่ำอยู่ภายในค่ายกลกระบี่ อวี้เทียนเป่าไม่ทันได้กล่าวคำพูดโหดเหี้ยมหรือร้องขอชีวิต ทำได้เพียงตั้งรับ

น่าเสียดาย เขาเป็นแค่จักรพรรดิเซียนห้าวัฏ ไม่อาจรับมือได้เลย

ชั่วเวลาไม่ถึงสองอึดใจ กายและวิญญาณของอวี้เทียนเป่าก็ถูกทำลาย

ก่อนสลายเขาตะโกนด้วยความอาฆาตแค้น “หลี่ว์ปู้ เจ้าคอยดูเถิด แค้นนี้ไม่ชำระไม่เลิกราอย่างแน่นอน!”

[อวี้เทียนเป่าเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 6 ดาว]

อักขระแถวหนึ่งเด้งขึ้นมาตรงหน้าหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘หรือเจ้าหมอนี่จะทิ้งเสี้ยววิญญาณไว้ที่วังเทพเพื่อรักษาชีวิต

ฮึ! เจ้าคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขหรือ’

หานเจวี๋ยยิ้มเหยียดหยาม และเก็บกระบี่เตรียมจะจากไป

เขาเพิ่งหมุนตัวกลับ ก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายน่าหวาดกลัวที่ปิดล้อมเขาไว้

แม้แต่จักรพรรดิเซียนสามวัฏอย่างหานเจวี๋ยก็อดผวาไม่ได้

‘แย่แล้ว! หรือจะเป็นเจ้าแห่งวังเทพ’

หานเจวี๋ยขยับตัวอย่างรวดเร็ว หายวับไปทันที

ทว่าไม่ว่าจะหนีไปที่ใด กลิ่นอายน่าหวาดกลัวนั้นก็ปิดล้อมเขาตลอด เวลานี้เขาสัมผัสได้ถึงเงามืดในใจอวี้เทียนเป่าก่อนหน้านี้

“อย่าหนีเลย ข้าไม่ได้จะฆ่าเจ้า”

น้ำเสียงอบอุ่นดังขึ้นมา พอหานเจวี๋ยได้ยินแล้วก็หยุดลงทันที

ฝ่ายตรงข้ามกล่าวเช่นนี้แล้ว เขาทำได้แค่ฟังเพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้ฝ่ายตรงข้ามโมโห

หานเจวี๋ยมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง เงาร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา

เป็นบุรุษชุดเขียวที่สะพายกระบี่วิเศษไว้ข้างเอว

บุรุษชุดเขียวสังเกตดูหานเจวี๋ยและถามหยอกล้อว่า “ทำไมเจ้าถึงเป็นวิชามรรคกระบี่เทียมฟ้า”

หานเจวี๋ยแอบตกใจ ไม่รู้ควรตอบอย่างไรดี

“จักรพรรดิสวรรค์ถ่ายทอดให้เจ้าหรือ” บุรุษชุดเขียวถามด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องตื่นเต้นไป มรรคกระบี่เทียมฟ้าคือวิชาที่ข้าถ่ายทอดให้จักรพรรดิสวรรค์ ในวังสวรรค์มีแค่ตี้ไท่ไป๋ที่สืบทอดมรรคกระบี่เทียมฟ้า แต่มรรคกระบี่ของเขาอ่อนมาก ประกอบกับเคยสละมรรคผลเซียนกระบี่เพื่อวังสวรรค์ เขาไม่อาจถ่ายทอดมรรคกระบี่เทียมฟ้าให้คนอื่นได้ คงเป็นจักรพรรดิสวรรค์แล้ว”