บทที่ 288 วังปีศาจ หลี่ว์ปู้
“ที่แท้เจ้าก็มีเผ่ามารคอยช่วย ยังพูดอีกว่าเจ้าไม่ใช่ผู้ฝ่าเคราะห์!”
พระกษิติครรภ์ตะคอก เขาตบฝ่ามือผ่านอากาศไปทางจี้เซียนเสินทันที
พริบตาเดียว อัสนีดำนับไม่ถ้วนก็กลายเป็นแส้หวดตีจี้เซียนเสิน ครั้งนี้แม้แต่วิญญาณของเขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยายได้
“อ๊ากกกกกก”
จี้เซียนเสินร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวด ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ จ้องมองพระกษิติครรภ์ด้วยความอาฆาตแค้น
หากเขาสามารถฝ่าออกไปได้ จะมาถอนรากวังกษิติครรภ์อย่างแน่นอน!
ก้นบึ้งดวงตาของพระกษิติครรภ์เต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม
มารร้ายเช่นนี้ปรากฏตัว ถือเป็นเรื่องไม่ดีของมรรคาสวรรค์จริงๆ
……
กาลเวลาพ้นผ่าน ตั้งแต่หลงเฮ่าจากไปก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว
หลังจากหานเจวี๋ยทะลวงระดับจักรพรรดิเซียนสามวัฏ ตบะก็รุดหน้าอีกครั้ง เวลาที่ใช้สังหารจักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุตก็ลดสั้นลงเรื่อยๆ เพียงแต่ยังอยู่ห่างจากการสังหารภายในเสี้ยวพริบตาอีกไกล
วันนี้ หานเจวี๋ยเพิ่งสาปแช่งศัตรูเสร็จ เขานำป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์ออกมาตรวจดูป้ายศิลามรรคาสวรรค์
เดิมทีเขาคิดว่าอันดับของโลกเขย่าพิภพจะขยับสูงขึ้น ไม่นึกเลยว่าจะตกไปอยู่อันดับที่สามร้อยกว่า
‘ไม่สมเหตุสมผลเลย! โลกเขย่าพิภพแข็งแกร่งขึ้นตลอดมิใช่หรือ’
หานเจวี๋ยมองไล่ลงไปด้านล่าง พบว่าโลกมนุษย์ที่เดิมทีมีเกือบหนึ่งหมื่นใบเพิ่มไปถึงสองหมื่นใบแล้ว
‘ทำไมถึงเยอะขนาดนี้’
หานเจวี๋ยรู้สึกแปลกๆ เขาใช้ป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์ติดต่อตี้ไท่ไป๋ทันที
ไม่นานนัก ตี้ไท่ไป๋ก็เชื่อมต่อพลังจิตกับเขา
“ก่อนนี้วังสวรรค์บอกว่าจะละทิ้งโลกมนุษย์ไม่ใช่หรือ ไม่เพียงแต่วังสวรรค์ กลุ่มอิทธิพลใหญ่ในแดนเซียนรวมถึงเผ่าพันธุ์บรรพกาลกับตระกูลซ่อนเร้นเหล่านั้นก็ล้วนเป็นเช่นนี้ ต่างปลดปล่อยโลกมนุษย์ที่อยู่ใต้อาณัติของตน ขณะนี้โลกมนุษย์ทั้งหมดดูแลโดยมรรคาสวรรค์แดนเซียน อันดับก็ไม่ใช่อันดับโลกมนุษย์ของวังสวรรค์อีกต่อไป แต่เป็นอันดับของปวงสวรรค์หมื่นโลกา” ตี้ไท่ไป๋กล่าวอย่างจนปัญญา
“พูดอีกอย่างก็คือ ยามนี้เทพในโลกมนุษย์ไม่อยู่ในการดูแลของวังสวรรค์ เจ้าก็ไม่ได้รับการคุ้มครองจากดวงชะตาของวังสวรรค์ หากเจ้ากลัวอันตรายก็ละทิ้งโลกเขย่าพิภพกลับมาที่วังสวรรค์ได้”
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง
หานเจวี๋ยเข้าใจในฉับพลัน ไม่นึกว่าจะมีโลกมนุษย์มากมายเช่นนี้
มิน่าล่ะวังสวรรค์ถึงไม่อาจครอบครองแดนเซียนได้แต่เพียงผู้เดียว แค่ควบคุมโลกมนุษย์ครึ่งหนึ่งเท่านั้น
หานเจวี๋ยไม่ได้ตอบตกลงตี้ไท่ไป๋ว่าจะไปวังสวรรค์ เมื่อตี้ไท่ไป๋ถามว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาบอกแค่ว่าตนเองหลบอยู่ที่ใดสักแห่ง ไม่กล้าเข้าสู่สังคมโลก
ก่อนหน้านั้นเขาเคยเตือนหลงเฮ่าแล้ว ไม่ให้หลงเฮ่าแพร่งพรายเรื่องที่พวกเขาอยู่ในยมโลกออกไป ด้วยระดับความประทับใจที่หลงเฮ่ามีต่อเขา อีกฝ่ายคงไม่พูดออกมา
เห็นได้ชัดว่าตี้ไท่ไป๋พูดเยอะกว่าแต่ก่อนไม่น้อย พูดคุยกับหานเจวี๋ยมากมาย ล้วนเป็นเรื่องความลำบากยากแค้นของวังสวรรค์ในขณะนี้
ภายในไม่สงบภายนอกมารุกราน!
การพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่องทำให้ขวัญกำลังใจทหารของวังสวรรค์ถดถอย มหาเคราะห์มาถึง มีเทพเซียนไม่น้อยคิดที่จะหลบหนีเหมือนกับหานเจวี๋ย อยากจะกลับไปสำนัก เผ่าพันธุ์ นิกายหรือราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของตนเอง หนีไปให้ห่างจากการช่วงชิงในมหาเคราะห์ ยังดีที่จักรพรรดิสวรรค์เผด็จการ จัดการคำวิจารณ์ที่ไม่เหมาะสมเหล่านี้แล้ว
สิ่งที่คู่ควรแก่การกล่าวถึงก็คือ สามยอดแม่ทัพเทพกลับมาพร้อมกัน วังปีศาจไม่อาจบุกโจมตีประตูสวรรค์ทั้งสี่ทิศได้
พูดคุยกับตี้ไท่ไป๋อยู่ครู่หนึ่ง จึงค่อยตัดการเชื่อมต่อของพลังจิต
หานเจวี๋ยวางป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์ลง และจมดิ่งอยู่ในภวังค์ความคิด
ตอนนี้โลกเขย่าพิภพเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ ไม่มีความสัมพันธ์ใดกับวังสวรรค์เลย นี่นับเป็นเรื่องดี
ก่อนหน้านั้นเขายังกังวลว่าวังสวรรค์จะเข้าร่วมมหาเคราะห์ แล้วดวงชะตาจะส่งผลเสียต่อโลกเขย่าพิภพด้วย
มิน่าล่ะพุทธะอาภรณ์ขาวถึงคิดจะทำให้โลกเขย่าพิภพกลายเป็นแดนเซียนแห่งที่สอง บางทีอาจจะเป็นไปได้จริงๆ
หานเจวี๋ยลุกขึ้นเดินไปยังริมวารีทางช้างเผือกสวรรค์เก้าชั้นฟ้า บุปผาเทพปู้โจวสูงเท่าต้นไม้ต้นเล็กๆ ต้นหนึ่งแล้ว สูงกว่าดอกพลับพลึงแดงบริเวณรอบๆ เสียอีก พลังวิญญาณฟ้าดินที่มันสร้างขึ้นมาเข้มข้นกว่าเมื่อก่อนมาก แต่ยังไม่พอสำหรับการฝึกบำเพ็ญของหานเจวี๋ย
หานเจวี๋ยคิดในใจ หรือไม่ก็ผสานวารีทางช้างเผือกสวรรค์เก้าชั้นฟ้ากับบุปผาเทพปู้โจวเข้าด้วยกันเลย?
เรื่องมาถึงตอนนี้ สำหรับหานเจวี๋ยแล้วไอเซียนของวารีทางช้างเผือกสวรรค์เก้าชั้นฟ้าไม่สำคัญอะไรแล้ว ปล่อยมันไว้อย่างนี้ก็ไม่มีความหมาย
ขณะที่หานเจวี๋ยครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาในใจเขา
“นายท่าน แย่แล้ว มีศัตรูผู้แข็งแกร่งหมายยึดครองแม่น้ำมรรคกระบี่!”
น้ำเสียงของหลิวเป้ยดูตึงเครียดมาก
หานเจวี๋ยได้ยินก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
เมื่อก่อนตอนที่จั้งกูซิงประจำการอยู่ เหตุใดถึงไม่มีเรื่องอะไรเลย
นี่มรรคาสวรรค์อยากทำร้ายข้าหรือ
……
แม่น้ำมรรคกระบี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...