ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 287

บทที่ 287 ต้นฝูซังเปลี่ยนเป็นภูต กำราบผู้ฝ่าเคราะห์

สิบปีต่อมา

ตบะของหานเจวี๋ยบรรลุผลไปอีกช่วงหนึ่งแล้ว เขานำหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา และเริ่มต้อนรับขับสู้จักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุต

เจ้านี่ยังคงไม่ไปจากยมโลก บรรดาศิษย์สำนักซ่อนเร้นมักได้ยินเสียงร้องคำรามของจักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุตดังมาจากที่ไกลๆ

ดูท่าทางจักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุตจะแน่ใจแล้วว่าหานเจวี๋ยหลบอยู่ในยมโลก จะต้องจับตัวเขาออกมาให้ได้

หานเจวี๋ยสาปแช่งไปพลาง ตรวจดูจดหมายไปพลาง

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านเผชิญกับการโจมตีจากปีศาจประหลาด] x106,521

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิเซียนยมโลก ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านมรรคจิตตื่นขึ้น พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน จึงฝ่าทะลวงผนึกออกมา]

[หวงจี๋เฮ่าสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเทพเซียน ได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีได้หลี่เสวียนเอ้าศัตรูคู่อาฆาตของท่านช่วยไว้]

[ถูหลิงเอ๋อร์ศิษย์ของท่านละเมอฝันไปแดนบุพกาล ได้รับการถ่ายทอดวิชาจากบรรพชนจอมเวท]

[เจียงอี้สหายของท่านสร้างกายเนื้อขึ้นมาใหม่ สายเลือดเกิดการเปลี่ยนแปลง พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จอมปีศาจอินทรีทองศัตรูคู่อาฆาตของท่าน ขอบเขตพลังลดลงมายังระดับเซียนทองไท่อี่เนื่องจากการสาปแช่งของท่าน]

[โม่จู๋สหายของท่านได้รับสมบัติบรรพกาล]

……

หานเจวี๋ยอ่านลงมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าในช่วงนี้สถานการณ์ของสหายพัฒนาไปได้ไม่เลว

จักรพรรดิสวรรค์ตีฝ่าวงล้อมออกมา อย่างน้อยวังสวรรค์ก็ไม่พินาศ

หลังจากถูหลิงเอ๋อร์ได้รับมรดกสืบทอดจากบรรพชนจอมเวทแล้ว พลังแท้จริงก็รุดหน้าอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่ทำให้เขาดีใจที่สุดคือจอมปีศาจอินทรีทองถูกเขาสาปแช่งจนร่วงลงจากระดับจักรพรรดิ

ดูแล้วจักรพรรดิเซียนก็ไม่ได้มั่นคงมากนัก พยายามจะทำให้จักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุตมีจุดจบเช่นเดียวกัน

หนึ่งเดือนต่อมา

หานเจวี๋ยเดินออกจากถ้ำเทวาฟ้าประทานมาตรงหน้าต้นฝูซัง

วินฉางอัน ซูฉี ถูหลิงเอ๋อร์ หลงเฮ่า ราชามังกรสามหัว ไก่คุกรัตติกาล สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้น ลี่เหยา มู่หรงฉี่ ฉู่ซื่อเหริน โจวหมิงเยวี่ย จอมปีศาจคุกรัตติกาล เจ้าใหญ่ เจ้ารอง พี่น้องน้ำเต้าทั้งแปด และพวกหงส์คุกรัตติกาลล้วนกำลังฝึกบำเพ็ญ

ตั้งแต่พวกหงส์คุกรัตติกาลมาที่นี่ ไก่คุกรัตติกาลไม่เอะอะโวยวายเหมือนแต่ก่อนอีก ถึงขั้นเงียบสงบลงเล็กน้อย บางทีภายในเผ่าหงส์คุกรัตติกาลเองก็มีความขัดแย้งเช่นกัน แต่หานเจวี๋ยขี้เกียจไปสนใจ นอกเสียจากว่าไก่คุกรัตติกาลจะเป็นฝ่ายมาหาเขาก่อนเอง

หานเจวี๋ยยืนอยู่ตรงหน้าต้นฝูซัง ใช้พลังจิตแทรกเข้าไปในต้นฝูซัง

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ อัตราการเติบโตของต้นฝูซังก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ลำต้นขยายใหญ่ขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด และมีกิ่งก้านสาขางอกออกมาไม่น้อย

หานเจวี๋ยยังจำคำแนะนำเกี่ยวกับต้นฝูซังได้

ต้นไม้เทพโลกาสวรรค์สามารถเพิ่มพลังวิญญาณฟ้าดิน หมื่นปีสามารถดึงดูดอีกาทอง ล้านปีสามารถเชื่อมทะลุถึงฟ้าดินอื่นๆ ได้

ทว่าต้นฝูซังยังไม่ถึงพันปีก็ดึงดูดอีกาทองมาแล้ว บางทีอาจจะอยู่ห่างจากการเชื่อมถึงโลกาสวรรค์อื่นๆ ไม่มากแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้ยังมีเถาน้ำเต้าพิภพเซียนช่วยหล่อเลี้ยงมัน กระบวนการเจริญเติบโตจึงเพิ่มความเร็วอยู่ตลอด

หานเจวี๋ยรอคอยการเชื่อมถึงโลกาสวรรค์อื่นๆ ของต้นฝูซังมาก เช่นนี้แล้วหากเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจที่ไม่อาจรับมือได้ เขาก็สามารถหนีไปได้ตลอดเวลา

“อาจารย์ ข้าอยากกลับวังสวรรค์!”

เสียงหนึ่งดังมาจากด้านข้าง หานเจวี๋ยปรายตามองไป พบว่าคนที่พูดคือหลงเฮ่า

หลงเฮ่าที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ดูไปแล้วเหมือนจักรพรรดิสวรรค์มาก แต่ว่าความน่าเกรงขามยังห่างกันนัก

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ข้างนอกอันตรายมาก”

หลงเฮ่าสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ย “ข้าได้ยินการเรียกหาจากเสด็จพ่อ วังสวรรค์ต้องการข้า”

การเรียกหาของจักรพรรดิสวรรค์?

หานเจวี๋ยพูดอะไรไม่ออกในทันที ถึงอย่างไรหลงเฮ่าก็เป็นโอรสจักรพรรดิสวรรค์ เพียงแค่ถูกส่งมาเลี้ยงดูที่นี่เท่านั้น เขาไม่มีอำนาจจะบังคับให้อยู่

“เจ้าอยากกลับไปจริงๆ หรือ” หานเจวี๋ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยังถามออกมาอีกครั้ง

หลงเฮ่าพยักหน้า กล่าวตอบด้วยความจริงจัง “ใช่แล้ว ท่านอาจารย์!”

เขาเกิดมาก็เพื่อเป็นจักรพรรดิ เพื่อครอบงำทุกสิ่ง!

ต้องซ่อนตัวมุมานะบำเพ็ญเพียรอยู่ตลอด เขาอัดอั้นมานานแล้ว

ก่อนหน้านั้นไม่ได้รับการเรียกหาจากจักรพรรดิสวรรค์ เขาจึงทำได้แค่อดทนอดกลั้นไว้

ในใจของเขารอคอยการอนุญาตจากจักรพรรดิสวรรค์อยู่ตลอด

หานเจวี๋ยจับไหล่หลงเฮ่าแล้วพาอีกฝ่ายกระโจนออกจากยมโลกโดยตรง จนมาถึงกลางห้วงอากาศว่างเปล่า

ไม่รอให้หลงเฮ่าพูดอะไร หานเจวี๋ยก็หายวับไปก่อนแล้ว

หลงเฮ่ารีบก้มคารวะ ร้องเรียกอยู่สองสามที แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับจากหานเจวี๋ย