ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 3
สายการฝึกฝนหรือ
หานเจวี๋ยไม่ได้ลังเลมากนัก
เขารู้สึกได้ว่าตนเองได้รับวิชาวัฏจักรหกวิถีมาแล้ว คิดว่าต้องเกี่ยวข้องกับร่างวิญญาณหกสายแน่ คุณสมบัติรากวิญญาณชั้นยอดทั้งหกสายจะต้องพัฒนาร่วมกัน ไม่อาจเน้นแค่บางส่วนได้
ในขณะเดียวกัน เขาก็มีคุณสมบัติมรรคกระบี่ชั้นยอด แน่นอนว่าต้องเลือกสายกระบี่!
หานเจวี๋ยคิดได้ดังนั้น ก็รีบกดเลือกสายกระบี่ทันที
เพียงชั่วพริบตา แหล่งความร้อนที่แปลกประหลาดสายหนึ่งเอ่อล้นอยู่ข้างในกายเขา
เขาตกอยู่ในภวังค์ไปครู่หนึ่ง ราวกับมีความฝันที่ยาวนานมาก แต่เขากลับจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในฝันบ้าง
เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง หานเจวี๋ยเหงื่อโซมกาย
ภาพฉายด้านหน้าเขาเปลี่ยนเป็นหน้าต่างค่าสถานะแล้ว
[ชื่อ: หานเจวี๋ย]
[อายุขัย: 16/65]
[เผ่าพันธุ์: มนุษย์]
[ตบะ: ไม่ปรากฏ]
[วิชายุทธ์: วิชาวัฏจักรหกวิถี (สืบทอดได้) ]
[วิชาเวท: ไม่ปรากฏ]
[พลังวิเศษ: ไม่ปรากฏ]
[อาวุธเวท: ไม่ปรากฏ]
[คุณสมบัติรากวิญญาณ: ร่างวิญญาณหกสาย ประกอบด้วยรากวิญญาณวายุ รากวิญญาณอัคคี รากวิญญาณวารี รากวิญญาณพสุธา รากวิญญาณพฤกษา และรากวิญญาณอัสนีระดับสูงสุด เสริมดวงชะตาขึ้นอีกระดับ]
[ดวงชะตาแต่กำเนิดมีดังนี้]
[ไม่เป็นสองรองใคร: รูปโฉมหล่อเหลา เจ้าเสน่ห์ระดับสูงสุด]
[ชะตาเซียนกระบี่: คุณสมบัติมรรคกระบี่ระดับสูงสุด ความเข้าใจมรรคกระบี่ระดับสูงสุด]
[ความไวของท่าร่าง: คุณสมบัติท่าร่างระดับสูงสุด]
[ทายาทจักรพรรดิเซียน: ได้รับวิชายุทธ์บำเพ็ญเซียนชั้นเลิศและหินวิญญาณระดับสูงหนึ่งพันก้อน]
[ตรวจสอบค่าความสัมพันธ์]
…
หานเจวี๋ยไม่รีบร้อนสืบทอดวิชาวัฏจักรหกวิถี แต่กดเข้าไปดูค่าความสัมพันธ์ด้านล่างสุด
ภาพฉายเปลี่ยนไป กลายเป็นภาพประจำตัว อีกทั้งเป็นภาพถ่ายของคนจริงๆ
ภาพของผู้เฒ่าเถี่ยเหมือนกับตัวจริงทุกประการ
[ผู้เฒ่าเถี่ย: ระดับหลอมปราณขั้นเจ็ด เกลียดชังท่านมาก หากท่านมีรากวิญญาณบำเพ็ญเซียน เขาจะต้องเล่นงานท่านแน่ ระดับความเกลียดชังคือ 1 ดาว]
‘บ้าเอ๊ย ข้าอุตส่าห์ลำบากตรากตรำทำงานให้ ท่านยังเกลียดชังข้าอีกหรือนี่’
หานเจวี๋ยก่นด่าอย่างรุนแรงอยู่ในใจ
จากนั้นเขาก็สงบสติอารมณ์ลง
นี่มันสูตรโกงขนานแท้! สามารถดูได้ว่าคนอื่นมีภาพจำอย่างไรกับตนเอง
แต่ว่าทำไมถึงไม่มีผู้อื่นอีก
หรือไม่ได้นับมนุษย์ธรรมดาเข้าไปด้วย
จางเกอก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อเขาหรือ
หานเจวี๋ยคิดไม่ออก ก็ไม่คิดให้มากความ เขาผลักประตูเปิดออก พบว่าเวลาจวนจะเที่ยงแล้ว แอบอู้งานไม่ได้อีก ไม่เช่นนั้นจะถูกจับได้
เขารีบวิ่งไปยังสวนสมุนไพร
“หานเจวี๋ย เจ้าแอบไปงีบหลับมาใช่หรือไม่”
ข้ารับใช้วัยกลางคนผู้หนึ่งดุเขายิ้มๆ หานเจวี๋ยเกาศีรษะอย่างกระดากอาย พาให้ข้ารับใช้คนอื่นหัวเราะไปตามๆ กัน
พวกเขาไม่ได้ถือสาและต่อว่าอะไร หานเจวี๋ยละทิ้งหน้าที่น้อยครั้งมาก นานๆ ทำสักครั้งไม่นับว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร
จู่ๆ ผู้บำเพ็ญหญิงที่นั่งอยู่ตรงทางเข้าสวนสมุนไพรก็ลืมตามองมาทางหานเจวี๋ย
นางขมวดคิ้วเล็กน้อย
‘เด็กหนุ่มคนนี้…รูปงามยิ่งนัก!’
ประโยคหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานเจวี๋ย
[สิงหงเสวียนเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 1 ดาว]
นี่มันอะไรกัน
สิงหงเสวียนคือผู้ใด
หานเจวี๋ยงุนงง หันไปมองตามจิตใต้สำนึก
หรือว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญหญิงคนนั้น
เป็นดังที่คาดไว้ สตรีผู้นั้นกำลังจ้องมองมาทางเขา
เมื่อสายตาสบประสานกัน สิงหงเสวียนยิ้มบางๆ ให้เขา
หานเจวี๋ยรีบหันหน้ากลับมา
‘ซวยแล้ว เสน่ห์ดึงดูดระดับสูงสุดทำให้ถูกหมายตาจนได้
ข้าเป็นมนุษย์ธรรมดา ส่วนนางเป็นผู้บำเพ็ญเซียน จะรักกันไม่ได้
หรือว่านางจะจับข้าไปทำเป็นเตาหลอม[1]
ไม่ได้!
ต้องหาทางหลบเลี่ยง!’
…
ยามราตรี
หลังจากที่ข้ารับใช้อีกห้าคนในเรือนหลับสนิทกันแล้ว หานเจวี๋ยเอนกายอยู่บนเตียงนอน เริ่มสืบทอดวิชาวัฏจักรหกวิถี
ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาในหัวของเขา
เวลาผ่านไปนาน
เขาลืมตาขึ้นมา
‘นี่น่ะหรือวิชายุทธ์บำเพ็ญเซียน ช่างซับซ้อนยิ่งนัก…’
หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ เขาสืบทอดวิชายุทธ์ถึงขั้นแรกเท่านั้น สามารถฝึกฝนได้ถึงระดับหลอมปราณขั้นเก้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ