ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 304

บทที่ 304 มารในใจของหลี่เสวียนเอ้า

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการกำลังสาปแช่งเจ้า?” จักรพรรดิสวรรค์ไต่ถาม

เห็นสีหน้าของบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ทรมานเพียงนี้ เขาก็รู้สึกใจอ่อนอยู่บ้าง

ขนาดบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ยังถูกสาปแช่งรุนแรงเพียงนี้ รอกระทั่งเจ้าแดนต้องห้ามอันธการสาปแช่งเขา เขาก็จะไม่รู้สึกทรมานมากเช่นกันหรือ

จักรพรรดิสวรรค์ลอบสวดภาวนากับตนเอง หวังไม่ให้เจ้าแดนต้องห้ามอันธการจับจ้องมาที่เขา

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า “เป็นเช่นนั้นจริงๆ พลังแห่งคำสาปแช่งของเจ้าแดนต้องห้ามอันธการนั้นไม่นับว่ารุนแรงนัก แต่กลับสามารถรบกวนจิตใจและส่งผลต่อมรรคจิตได้ เจ้าหมอนี่จะสาปข้าทุกๆ สิบปี น่ารำคาญยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว”

จักรพรรดิสวรรค์นิ่งเงียบ

แม้แต่บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ยังเป็นถึงเพียงนี้ มิน่าเล่าจักรพรรดิปีศาจถึงได้บ้าคลั่ง

“ฝ่าบาท เกี่ยวกับเรื่องรายนามสถาปนาเทพ ท่านคิดเห็นเช่นไรหรือ” บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ฝืนข่มความทรมานก่อนเอ่ยถาม

จักรพรรดิสวรรค์ยกจอกสุราขึ้นอีกครั้ง กล่าวอย่างสบายๆ ว่า “หากรับผิดชอบเรื่องรายนามสถาปนาเทพร่วมกับสำนักพุทธ ในมหาเคราะห์ครั้งนี้ สำนักพุทธจะไม่ทรยศต่อวังสวรรค์แน่หรือ”

“ไม่ทรยศเด็ดขาด”

“ในมหาเคราะห์ วังสวรรค์หรือสำนักพุทธจะเป็นผู้นำเล่า”

“สำนักพุทธยินดีที่จะช่วยเหลือวังสวรรค์ เมื่อมหาเคราะห์ผ่านพ้น จะแบ่งพื้นที่ในแดนเซียนกับวังสวรรค์เท่าๆ กัน ส่วนโลกาสวรรค์ ทั้งหมดนั้นล้วนควบคุมโดยวังสวรรค์”

“ตกลง เราก็ไม่เกรงใจแล้ว!”

จักรพรรดิสวรรค์ยิ้มแล้วยกจอกสุราขึ้น

บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ก็ยกจอกสุราของตนขึ้นตาม ผู้นำแห่งขุมอำนาจทั้งสองต่างสบสายตายิ้มให้แก่กัน บรรลุข้อตกลง

…

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน

หานเจวี๋ยยังคงสาปแช่งบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ ทำให้อายุขัยลดลงอย่างบ้าคลั่ง

หนึ่งหมื่นปี!

หนึ่งแสนปี!

หนึ่งล้านปี!

สิบล้านปี!

ร้อยล้านปี!

หานเจวี๋ยเริ่มมีเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ด เขาเรียกดูหน้าต่างค่าสถานะและกล่องจดหมายในเวลาเดียวกัน ติดตามไปพร้อมๆ กัน

[ตี้ไท่ไป๋สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากปีศาจประหลาด]

[ตี้ไท่ไป๋สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากปีศาจประหลาด]

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากปีศาจประหลาด]

…

ภายใต้สถานการณ์ตามเวลาจริง จดหมายทั้งหมดเป็นจดหมายที่เผชิญกับการโจมตี รวมเข้าด้วยกันเป็นรูปแบบ x และตัวเลขอย่างต่อเนื่อง

สมกับเป็นบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์!

หัวโจกอยู่ตัวแล้ว ยังไม่เกิดผลในการสาปแช่ง

หานเจวี๋ยยังคงสาปแช่งต่อไป

เขาตัดสินใจที่จะนำอายุขัยออกมาเล่นอีกหมื่นล้านปี อย่างน้อยบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ก็ได้รับเกียรติจากอายุขัยสองพันล้านปีของเขา

เวลาล่วงเลยผ่านไป

ใบหน้าของหานเจวี๋ยค่อยๆ เต็มไปด้วยเลือด โชคดีที่อู้เต้าเจี้ยนอยู่ข้างนอก ไม่อย่างนั้นนางคงจะตะโกนกรีดร้องออกไปแน่

สามวันต่อมา

อายุขัยของหานเจวี๋ยลดลงไปทั้งหมดสองพันล้านปี แต่ทว่าก็ยังไม่มีจดหมายจากบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์

หานเจวี๋ยจวนจะปิดตัวเองแล้ว

เจ้าหมอนี่ก็โหดเกินไปแล้วกระมัง!

หานเจวี๋ยรู้สึกหดหู่ใจ ทำได้เพียงพักผ่อนอยู่หลายวัน ก่อนจะสาปแช่งศัตรูอีกคนหนึ่งอีกครั้ง

จอมปีศาจอินทรีทอง!

หานเจวี๋ยใช้อายุขัยไปเพียงร้อยล้านปีเท่านั้น ภาพประจำตัวของจอมปีศาจอินทรีทองก็หายไป

[จอมปีศาจอินทรีทองศัตรูคู่อาฆาตของท่านวิญญาณแตกกระจาย ตัวตายมรรคผลสลาย เนื่องด้วยคำสาปแช่งของท่าน]

ถัดมาคือจักรพรรดิปีศาจ!

หานเจวี๋ยใช้อายุขัยไปสองพันล้านปีเช่นเดียวกัน แต่จักรพรรดิปีศาจก็เหมือนกับบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ ไม่มีจดหมายปรากฏขึ้น

จักรพรรดิปีศาจแข็งแกร่งขึ้นแล้วหรือ

มีของอยู่บ้างนี่นา

หานเจวี๋ยเช็ดเลือดบนใบหน้า และพักผ่อนอีกครั้งเป็นเวลาสองสามวัน

เป้าหมายสุดท้าย

หลี่เสวียนเอ้า!

หานเจวี๋ยไม่เชื่อแล้ว หลี่เสวียนเอ้าจะแข็งแกร่งเทียบเท่ากับจักรพรรดิปีศาจและบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์เชียวหรือ

ข้าจะเอาอายุขัยอีกสองพันล้านปีมาเล่นอีก!

หลังจากหานเจวี๋ยปรับสภาพจนเข้าที่แล้ว ก็สาปแช่งต่อไป

ยามที่อายุขัยของเขาลดลงถึงหนึ่งพันห้าร้อยล้านปี หานเจวี๋ยก็เห็นจดหมายฉบับหนึ่ง