ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 329

บทที่ 329 ผู้แข็งแกร่งที่สุดในมหาเคราะห์ ผู้ฝ่าเคราะห์อีกคน

เมื่อพูดคุยกับจักรพรรดิสวรรค์อยู่พักหนึ่ง หานเจวี๋ยก็ตัดการเชื่อมพลังจิต

เขาปักใจกับแดนชำระบาปเก้าขุม

ทะลวงขั้นก่อน จากนั้นค่อยสร้างหุ่นเชิดแห่งสวรรค์หรือแบ่งร่างแยกไปสำรวจแดนชำระบาปเก้าขุม

หากสามารถซ่อนตัวในแดนชำระบาปเก้าขุมได้ เช่นนั้นหานเจวี๋ยก็หลีกหนีจากมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตได้อย่างง่ายดายจริงๆ

อย่างไรเสียแดนชำระบาปเก้าขุมก็เทียบเท่ากับสุดปลายขอบของมหาเคราะห์ไร้ขอบเขต

การทะลวงขั้นทั้งเก้าวัฏของระดับจักรพรรดิเซียนคล้ายคลึงกันยิ่งนัก จุดสำคัญคือการเปลี่ยนแปลงของวิญญาณ หานเจวี๋ยเข้าสู่สภาวะทะลวงขั้นอย่างเชี่ยวชาญคุ้นชิน

สามปีผ่านไป

เขาฝืนทะลวงขั้นถึงระดับจักรพรรดิเซียนเจ็ดวัฏแล้ว!

พลังเวทเพิ่มพูน วิญญาณเปลี่ยนแปลง!

หานเจวี๋ยควบรวมตบะพลางเรียกหน้าต่างค่าสถานะออกมาตรวจสอบ

[ชื่อ: หานเจวี๋ย]

[อายุขัย: 4,111 / 1,300,999,999,999,999]

[เผ่าพันธุ์: มนุษย์เซียน (กายดาราอนธการ)]

[ตบะ: จักรพรรดิเซียนวัฏจักรเจ็ดวัฏ]

[วิชายุทธ์: มหามรรควัฏจักรอนธการ วิชาชุบร่างวัฏจักรดารา]

….

อายุขัยหนึ่งพันสามร้อยล้านล้านปี แม้แต่เศษทศนิยมก็เพิ่มคืนมา

หานเจวี๋ยพลันรู้สึกอ้างว้างขึ้นมา

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อายุขัยของเขาจะยืนยาวมากล้นเกินไปถึงเพียงใดกัน

ไร้ที่สิ้นสุด ก็คือเป็นอมตะนิจนิรันดร์!

ใช้เวลาอยู่หนึ่งปีถึงควบรวมตบะเสร็จสิ้น เทียบกับก่อนหน้านี้หานเจวี๋ยใช้เวลาน้อยลง ที่สำคัญคือเขาคุ้นเคยกับทุกอย่างในระดับจักรพรดิเซียนแล้ว

‘เพิ่งทะลวงขั้นมา ต้องฉลองกันหน่อย’

หานเจวี๋ยคิดอย่างเงียบๆ เขาไม่คิดจะสาปแช่งศัตรูต่อ สถานการณ์ในตอนนี้ยอดเยี่ยมนัก ทำให้เขามีเวลาฝึกบำเพ็ญมากขึ้น หากสาปแช่งบรรพชนมรรคาสวรรค์หรือจักรพรรดิปีศาจให้ตาย สมดุลจะถูกทำลาย มหาเคราะห์ทวีความรุนแรง ไม่แน่ว่าอาจจะส่งผลกระทบต่อการบำเพ็ญของเขา

ขอเพียงรับประกันได้ว่าจักรพรรดิสวรรค์จะไม่ตายก็พอ!

หานเจวี๋ยตัดสินใจที่จะใช้ความสามารถวิวัฒนาการเพื่อฉลอง

ครั้งก่อนเขาเลือกตัดใจจากคำถาม ทว่าอายุขัยในครั้งนี้มากมายล้นเหลือ ถามได้แล้ว!

หานเจวี๋ยคิดอย่างเงียบๆ ‘ข้าอยากรู้ว่าผู้ใดแข็งแกร่งที่สุดในมหาเคราะห์ครั้งนี้’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

เด็ดเดี่ยวหน่อย!

หลังจากหานเจวี๋ยยืนยันเรียบร้อย ในสมองพลันมีเงาร่างของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นมา

เป็นบุรุษชุดขาวคนหนึ่ง หานเจวี๋ยไม่เคยเห็นมาก่อน

เจ้าหมอนี่เป็นใครกัน

หานเจวี๋ยสงสัย

ในขณะเดียวกัน เขารู้สึกว่าระบบขี้โกง ข้าจ่ายอายุขัยไปพันล้านปี เจ้าให้ข้าเห็นแค่ภาพหรือ

ไม่มีข้อความประกอบหน่อยหรืออย่างไร

หานเจวี๋ยเพิ่งมีความคิดนี้ผุดขึ้นมา เบื้องหน้าก็มีอักขระแถวหนึ่งปรากฏขึ้น

[จู่ถู: ไม่ทราบตบะ มหาจักรพรรดิไร้ขอบเขต ดวงจิตกำเนิดฟ้า เคยเป็นรองเจ้านิกายเจี๋ย ผู้ฝ่าเคราะห์สองสมัย พลิกเปลี่ยนชะตาฟ้าลิขิต เปลี่ยนสถานะตัวตนใหม่ ก่อตั้งวังเทพ มุ่งหมายครอบครองมหาเคราะห์ ผันตัวเป็นเจ้าแห่งมหาเคราะห์]

หืม?

ผู้ก่อตั้งวังเทพหรือ

อดีตรองเจ้านิกายแห่งนิกายเจี๋ย

ไอ้หนุ่มสองหน้าอีกคนแล้ว!

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เขาไม่คิดเลยว่าวังเทพจะซุกซ่อนตัวตนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าจักรพรรดิสวรรค์ บรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์และจักรพรรดิปีศาจเอาไว้

เห็นทีว่าต่อไปนี้จะมองเมินวังเทพไม่ได้แล้ว!

หานเจวี๋ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ยังไม่คิดสาปแช่งจู่ถู

จู่ถูไม่ได้มาหาเรื่องเขา เขาย่อมไม่สาปแช่ง วังเทพจะมีชัยในมหาเคราะห์ก็ได้ แต่ขอเพียงไม่โค่นล้มวังสวรรค์ก็พอ

วังสวรรค์ผ่านเคราะห์กรรมมามากมาย ไม่เคยมีชัยเลยสักครั้ง ดังนั้นจักรพรรดิจึงไม่คาดหวังจะมีชัยในมหาเคราะห์ไร้ขอบเขต เพียงอยู่รอดได้ก็พอ

กลุ่มอิทธิพลมรรคาสวรรค์เฉกเช่นวังสวรรค์ ไม่สามารถเอาชีวิตรอดไปวันๆ ได้ จำเป็นต้องช่วงชิงโชคชะตา ทำให้ผู้มีชัยครั่นคร้าม ไม่กล้าโค่นล้ม ถึงจะรักษาฐานไว้ได้

จากนั้น หานเจวี๋ยก็เริ่มสาปแช่งศัตรู หนึ่งคนห้าวัน ไม่มากไปกว่านั้น

เขาสาปแช่งพลางตรวจดูจดหมายไปด้วย

[ซูฉีศิษย์ของท่านเข้าสู่แดนต้องห้ามอันธการ]

[เจียงอี้สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิเซียน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]