ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 330

บทที่ 330 เผ่าจอมเวทมาขอพึ่ง จักรพรรดินีผืนพิภพ

“กลิ่นอายนี้…อย่างน้อยก็ต้องเป็นจักรพรรดิเซียนเก้าวัฏกระมัง!”

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น คิ้วขมวดแน่น

อู้เต้าเจี้ยนที่อยู่ในถ้ำเอ่ยถามด้วยความวิตก “นายท่าน จะหนีหรือไม่”

หานเจวี๋ยส่ายหน้ากล่าวตอบ “รอดูต่อไป”

หากว่าที่นี่เคยเกิดการต่อสู้ขึ้น คาดว่าคงไม่มีผู้ใดมาเยือนไปอีกนานยิ่ง

หานเจวี๋ยตรวจหายอดฝีมือในละแวกนี้

[จินกังนู่: จักรพรรดิเซียนเก้าวัฏ มหาเวทมรรคอัสนี]

[เทพภูตชิงเซวี่ย: จักรพรรดิเซียนเก้าวัฏ เทพภูตเมืองนรก]

จักรพรรดิเซียนเก้าวัฏจริงๆ ด้วย!

หานเจวี๋ยเปิดใช้แบบจำลองการทดสอบทันที

พอใช้ได้

ล้วนสังหารในชั่วพริบตา!

หานเจวี๋ยเองก็แยกไม่ออกว่าระหว่างสองคนนี้ผู้ใดแข็งแกร่งผู้ใดอ่อนแอ ทำได้เพียงรับชมความเปลี่ยนแปลงอย่างสงบเสงี่ยม

การต่อสู้ระหว่างจินกังนู่และเทพภูตชิงเซวี่ยขณะนี้ยังไม่กระทบมาถึงเกาะสำนักซ่อนเร้น ด้วยตบะของพวกเขายังคงสัมผัสถึงการมีอยู่ของเกาะสำนักซ่อนเร้นไม่ได้

หานเจวี๋ยหวังเพียงว่าพวกเขาจะสู้เสร็จแล้วจากไปโดยเร็ว

เหล่าศิษย์ของสำนักซ่อนเร้นก็กำลังวิพากษ์วิจารณ์การต่อสู้นี้อยู่ พวกเขาล้วนไม่ตื่นตระหนก หานเจวี๋ยไม่ได้ควบคุมเกาะสำนักซ่อนเร้นแล่นหนี แปลว่าศัตรูแข็งแกร่งไม่เท่าหานเจวี๋ย

จอมปีศาจคุกรัตติกาลเอ่ยด้วยความปลดปลงว่า “ช่วงนี้ยมโลกเริ่มไม่สงบขึ้นเรื่อยๆ โชคดีที่พวกเราอยู่ในแม่น้ำปรโลก”

ไก่คุกรัตติกาลเอ่ยถาม “พี่ใหญ่ ท่านสู้พวกคนที่อยู่ด้านนอกได้หรือไม่”

จอมปีศาจคุกรัตติกาลส่ายหน้า

“ท่านกระจอกนัก” ไก่คุกรัตติกาลอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแขวะ

เหตุใดถึงได้รู้สึกว่า นอกจากพวกเขาแล้ว พี่ใหญ่คนนี้ก็สู้ใครไม่ได้เลยกันนะ

จอมปีศาจคุกรัตติกาลอยู่กับมันมานาน ทราบดีว่ากระจอกหมายความว่าอย่างไร

ความหมายที่ท่านเจ้าสำนักนิยามไว้ แปลว่าอ่อนแอยิ่ง

จอมปีศาจคุกรัตติกาลถลึงตาใส่ไก่คุกรัตติกาลคราหนึ่ง เจ้าตัวนี้ต่ำช้านัก

หลังจากเขาเข้าร่วมสำนักซ่อนเร้น ไก่คุกรัตติกาลก็เริ่มไม่เคารพเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ถูหลิงเอ๋อร์เอ่ยงึมงำ “ด้านนอกมีกลิ่นอายสายหนึ่งที่ให้ข้ารู้สึกสนิทชิดเชื้อนัก หรือจะเป็นคนของเผ่าจอมเวท”

ลี่เหยาขมวดคิ้วเอ่ยถาม “คงมิใช่ว่าเจ้าอยากไปช่วยเขากระมัง”

ถูหลิงเอ๋อร์ส่ายหน้ากล่าวตอบ “ข้าไม่รู้จักสักหน่อย เหตุใดต้องช่วยเขา ชักนำปัญหาใหญ่มาให้พวกเราด้วย ข้าจดจำได้เพียงสถานะศิษย์ของสำนักซ่อนเร้น เผ่าจอมเวทอันใดกัน ไปให้พ้นเถอะ!”

คนที่เหลือส่ายหน้าหลุดหัวเราะ ล้วนไม่ได้เอ่ยแย้ง

ติดตามหานเจวี๋ยมานาน พวกเขาต่างหวาดกลัวปัญหายุ่งยากกันทั้งนั้น

โดยเฉพาะเมื่อมีโศกนาฏกรรมของหยางเทียนตง ประกอบกับสิ่งที่สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นเคยประสบพบพาน พวกเขายิ่งมั่นใจแน่วแน่ว่าต้องเอาหานเจวี๋ยเป็นตัวอย่างถึงจะบรรลุมรรคได้

อย่างน้อยหานเจวี๋ยก็เป็นตัวอย่างของผู้ประสบความสำเร็จ มาจนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่เคยเห็นหานเจวี๋ยในสภาพจนตรอกเลย ศัตรูต่างไล่ตามเขาไม่ทัน หรือไม่ก็ถูกเขาสังหารในชั่วพริบตา

สามภาพห้าธาตุ ไปมาเร้นเงาไร้ร่องรอย

นี่สิถึงจะเป็นผู้บรรลุมรรค!

การต่อสู้ดำเนินอยู่ครึ่งชั่วยาม ในที่สุดจินกังนู่และเทพภูตชิงเซวี่ยก็จากไป

หานเจวี๋ยถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เขาไม่อยากลงมือส่งเดช หากสังหารศัตรูในชั่วพริบตา จะเปิดโปงการมีอยู่ของที่นี่

เฮ้อ!

ยามใดถึงจะเลิศล้ำไร้อริกันนะ

หานเจวี๋ยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงผู้ทรงพลังบนชั้นฟ้าที่สามสิบสามเหล่านั้น

อาณาเขตเต๋าของพวกเขาตั้งอยู่ที่นั่น ทุกคนต่างทราบดี แต่ไม่มีใครกล้าไปหาเรื่อง

จักรพรรดิปีศาจบ้าคลั่งเพียงใด เมื่อไปถึงตำหนักเอกอนันต์ก็ต้องสำรวม

ยามนี้เป้าหมายของหานเจวี๋ยก็คือกลายเป็นปรมาจารย์ลัญจกรสรวงคนต่อไป

….

เมื่อจินกังนู่และเทพภูตชิงเซวี่ยจากไป วันคืนของเกาะสำนักซ่อนเร้นก็กลับสู่ความสงบ

หานเจวี๋ยยังคงดำเนินวิถีชีวิตการฝึกบำเพ็ญอันน่าเบื่อหน่ายต่อไป

เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นก็เป็นแบบนี้เช่นกัน สิ่งที่ควรค่าให้เอ่ยถึงคือ ไม่ทราบว่าจอมปีศาจคุกรัตติกาลได้รับแรงกระตุ้นอันใดเข้า เขาเริ่มมุมานะฝึกบำเพ็ญ ปรากฏตัวในแบบจำลองการทดสอบเป็นประจำ

หานเจวี๋ยสามารถมองเห็นสถานการณ์ในแบบจำลองการทดสอบของคนอื่นๆ ได้ เจ้าหมอนี่ก็พากเพียรยิ่งนัก

เช่นนี้ก็ดีแล้ว

ก่อนหน้านี้จักรพรรดิเซียนห้าวัฏก็ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก ทว่าตอนนี้ไม่นับเป็นอันใดในสายตาของหานเจวี๋ยเลย

แค่กๆ