ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 332

บทที่ 332 พลิกฟ้าเปลี่ยนชะตา เปิดแม่น้ำปรโลก

ล้อเล่นอะไรอยู่?

ลัทธิอันธการ?

เผ่าอสูรงั้นหรือ

หานเจวี๋ยโมโหแทบตายแล้ว

เผ่าอสูรดูเหมือนจะเป็นแฟนคลับตัวยงของเขา แต่ความจริงคือกำลังอาศัยชื่อเจ้าแดนต้องห้ามอันธการไปก่อเรื่องชัดๆ

แบบนี้ไม่ได้การแล้ว!

หานเจวี๋ยไม่ได้รับประโยชน์อะไรจากพวกเขาเลย!

หานเจวี๋ยสอบถาม “หัวหน้าเผ่าอสูรคือผู้ใด มีนามว่าอย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิสวรรค์เอ่ยตอบ “เผ่าอสูรเพิ่งเปลี่ยนหัวหน้าได้ไม่นาน เขามีนามว่าเซวี่ยหมิงเหอ เพิ่งหนีออกมาจากแดนชำระบาปเก้าขุมเมื่อไม่นานมานี้”

เซวี่ยหมิงเหองั้นหรือ

หานเจวี๋ยเลิกคิ้วถามต่อว่า “ฝ่าบาท ท่านรู้จักปรมาจารย์หมิงเหอหรือไม่”

“ไม่รู้”

คำตอบของจักรพรรดิสวรรค์ทำให้หานเจวี๋ยรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง

โลกเทพเซียนแห่งนี้มีจุดที่คล้ายคลึงกับเทวตำนานของจีนและนิยายอิงประวัติศาสตร์ในอินเทอร์เน็ตยิ่งนัก แต่ในความเป็นจริงกลับมีจุดที่ต่างกันออกไปอยู่

กล่าวโดยสรุปคือ เส้นเวลาแตกต่างกัน

ปรมาจารย์ลัญจกรสรวงบรรลุมรรคผ่านมหาเคราะห์เก้าหน จักรพรรดิสวรรค์ก็ขึ้นเป็นจักรพรรดิสวรรค์ต่อจากเฮ่าเทียน และไม่ทราบด้วยว่าเป็นจักรพรรดิสวรรค์รุ่นที่เท่าไร

หานเจวี๋ยไม่คิดต่อให้มากความ ไม่ว่าจะมีความเชื่อมโยงกับเทวตำนานจีนหรือไม่ นั่นก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลย

ส่วนโลกในชาติก่อน อันที่จริงเขาก็ไม่ได้มีความผูกพันมากมายนัก ไม่ได้ยึดติดกับการเป็นผู้ข้ามภพ หากมีโอกาสกลับไปได้ จะลองกลับไปสักหน่อยก็ได้ แต่ก็ไม่ได้มีความคิดมุ่งมั่นว่าต้องกลับไป

เขาแค่อยากฝึกบำเพ็ญมีอายุขัยยืนยาว เป็นอมตะชั่วนิรันดร์!

ไม่นานนัก จักรพรรดิสวรรค์ก็ตัดการเชื่อมต่อทางกระแสจิต

หานเจวี๋ยหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มสั่งสอนเซวี่ยหมิงเหอ

เขาไม่ได้สาปแช่งอีกฝ่ายมากมายนัก แช่งอยู่ห้าวันเท่านั้น เคี่ยวกรำสักยก

[ความประทับใจที่หานมิ่งมีต่อท่านเพิ่มขึ้น ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 4.5 ดาว]

หานเจวี๋ยมองแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นมาตรงหน้าอย่างเฉยเมย

ค่าความประทับใจที่เจ้าเด็กคนนี้มีต่อเขาเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง มีอาการป่วยชัดๆ

หานเจวี๋ยไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับหานมิ่งเลยสักนิด

อีกอย่างตั้งแต่เล็กจนโตทั้งสองก็ไม่เคยอยู่ด้วยกันเลย

….

ยมโลก เมืองนรกใต้พิภพ

พญายมนั่งอยู่บนบัลลังก์ภูตผีด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาจับจ้องเงาดำร่างหนึ่งที่อยู่ในห้องโถง

“ใต้เท้ามาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใดกันแน่” พญายมเอ่ยถามเสียงขรึม

เงาดำเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฐานะของข้าไม่สำคัญเลย สิ่งสำคัญคือสามารถทำให้ท่านพญายมบรรลุสิ่งใดได้ต่างหาก”

“เราจะไว้ใจเจ้าได้อย่างไร”

“กลุ่มอิทธิพลสำนักพุทธในเมืองนรกจะถูกกวาดล้างภายในสิบปี ข้ามาแจ้งให้พญายมอย่างท่านทราบไว้ล่วงหน้า เพื่อแสดงถึงความจริงใจ”

“โอ้ เช่นนั้นเจ้าต้องการสิ่งใด”

“แม่น้ำปรโลก!”

พญายมฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง

เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าคล้ายยิ้มคล้ายมิยิ้ม “เจ้าต้องการแดนชำระบาปเก้าขุมหรือ เห็นทีว่าฐานะของใต้เท้าคงจะพิเศษยิ่ง หรือจะเกี่ยวข้องกับเซวี่ยหมิงเหอ”

เงาดำเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “วางใจเถิด ข้าไม่มีความเกี่ยวข้องกับแดนชำระบาปเก้าขุม ข้าเพียงอยากใช้ประโยชน์จากแดนชำระบาปเก้าขุม ภายหน้าข้าจะไม่มายุ่มย่ามบงการยมโลก เป้าหมายของข้าคือแดนเซียน”

พญายมตกอยู่ในห้วงความคิด

ช่วงนี้เขากำลังปวดเศียรเวียนเกล้ากับกลุ่มอิทธิพลสำนักพุทธที่นำโดยพระกษิติครรภ์อยู่จริงๆ หากไม่เก็บกวาดยมโลกให้สะอาด เขาจะกล้าวางใจไปโจมตีวังสวรรค์ได้อย่างไร

สำนักพุทธทสมควรตาย!

ผูกใจอยู่กับวังสวรรค์อย่างเหนียวแน่น!

พญายมตอบรับ “เอาเถอะ ได้ เรารับปาก!”

เงาดำเลือนหายไปกับหมอกควัน ทิ้งคำพูดไว้เพียงประโยคเดียว “ท่านพญายมเฝ้าคอยการรวมเป็นหนึ่งของยมโลกได้เลย!”

….

แดนเซียน ณ คุนหลุน

ระหว่างทิวเขา บนทะเลสาบกว้างใหญ่ผืนหนึ่ง หลงเฮ่านั่งสมาธิอยู่กลางอากาศ ไอเซียนอันไร้ที่สิ้นสุดลอยม้วนขึ้นมาจากผิวทะเลสาบ ถ่ายเทเข้าสู่ร่างหลงเฮ่า

นักพรตวัยกลางคนรายหนึ่งยืนอยู่ริมทะเลสาบ ลูบเคราขณะมองมาที่เขา

“ยอดเยี่ยมมาก ความหวังในการฟื้นฟูนิกายฉ่านสามารถฝากฝังไว้กับเด็กคนนี้ได้”

นักพรตวัยกลางคนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เพิ่งกล่าวจบ นักพรตน้อยคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้างกาย ดูแล้วอายุเพียงห้าขวบเท่านั้น ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารัก แยกไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง