ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 334

บทที่ 334 จักรพรรดิปีศาจพิโรธ แผ่นหยกนำโชค

ซวีหวง!

ผู้ที่ย้อนเวลากลับไปปองร้ายหานเจวี๋ยในอดีตก็คือโอรสของจักรพรรดิปีศาจ ซวีหวง!

หานเจวี๋ยจำปีศาจตนนี้ได้ ก่อนหน้านี้ที่ตำหนักเอกอนันต์ คนผู้นี้เดินชนเขา แถมยังบังเกิดความเกลียดชังในตัวเขาอีกด้วย

เมื่อพบคนร้ายตัวจริงแล้ว หานเจวี๋ยไม่พูดพล่ามทำเพลง เริ่มสาปแช่งซวีหวงทันที

เขาสาปแช่งอีกฝ่ายพลางคิดด้วยความสงสัย ‘ระบบสามารถป้องกันศัตรูที่เดินทางข้ามเวลาได้หรือไม่’

ข้อความแถวหนึ่งผุดขึ้นตรงหน้าเขา

[ระบบป้องกันได้เพียงศัตรูในช่วงเวลาปัจจุบัน]

กล่าวอีกอย่างคือ ซวีหวงเพิ่งย้อนเวลาเมื่อไม่นานมานี้

‘ระบบสามารถป้องกันศัตรูที่มาจากอนาคตได้หรือไม่’

[นั่นขึ้นอยู่กับว่าตัวท่านซึ่งเป็นผู้ครอบครองระบบในอนาคต ยินยอมให้ความช่วยเหลือตัวท่านในปัจจุบันนี้หรือไม่]

กล่าวอีกแง่คือ หานเจวี๋ยทำได้เพียงจัดการศัตรูในช่วงเวลาปัจจุบันเท่านั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะคิดให้ลึกลงไปอีก

หากว่าตัวเขาในตอนนี้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าระดับต้าหลัว เกรงว่าระบบคงปกป้องตัวเขาในอดีตไม่ได้

อย่างไรก็ตามตัวตนที่อยู่เหนือกว่าต้าหลัวขึ้นไปจำเป็นต้องย้อนเวลามาจัดการเขาด้วยหรือ

จัดการตรงๆ เลยก็ได้!

หากคิดดูดีๆ ซวีหวงใช้สิ่งใดถึงสามารถย้อนเวลาได้ แถมยังระบุตัวเขาได้อีก

จักรพรรดิปีศาจและบรรพชนพุทธมรรคาสวรรค์ต่างก็ทำไม่ได้ด้วยซ้ำ!

ที่สำคัญคือหานเจวี๋ยไม่ได้รับแจ้งเตือนที่บ่งบอกระดับความเกลียดชังที่เพิ่มขึ้นเลย

เรื่องนี้พิกลนัก

….

โลกเมฆาแดง

ซวีหวงในชุดดำมุ่งผ่านห้วงอวกาศอย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้วแน่น เอ่ยพึมพำ “ยอดสมบัติชี้ชัดว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการถือกำเนิดในโลกมนุษย์แห่งนี้ แต่เหตุใดพลังจิตของข้าถึงสืบหาไม่พบเล่า หรือนี่คือช่วงเวลาแรกเริ่มที่เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเพิ่งปรากฏตัวขึ้น เจ้าแดนต้องห้ามอันธการยังอ่อนแอยิ่งนัก แต่เพราะมีสมบัติวิเศษบางอย่างถึงได้กลายเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ”

ทั้งโลกล้วนอ่อนแอยิ่งนัก ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็เพิ่งเป็นระดับมหายานเท่านั้น

โอ้ ยังมีเซียนอิสระบางส่วนที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดด้วย

ในเวลานี้เอง ซวีหวงรับรู้ได้ถึงพลังคำสาปแช่งอันน่าพรั่นพรึงอย่างหนึ่งที่โจมตีเข้ามา

เขาเป็นเพียงจักรพรรดิเซียนเก้าวัฏ แต่หนังสือแห่งความโชคร้ายเป็นสมบัติวิญญาณระดับเทพ เขาจะต้านไหวได้อย่างไร

เขาตกใจพลางรีบหาสถานที่แห่งหนึ่งเพื่อซ่อนตัวทันที จากนั้นจึงเดินลมปราณเพื่อรักษาตัว

หานเจวี๋ยรู้สึกขุ่นเคืองในตัวเขาอย่างยิ่ง ไหนเลยจะปล่อยให้เขาได้ผ่อนคลาย

ผ่านไปห้าวัน อายุขัยของหานเจวี๋ยเริ่มลดลง

ในช่วงเวลานี้ ซวีหวงไม่มีเวลาไปตามหาเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเลย ได้แต่เดินลมปราณต่อต้านพลังคำสาปแช่ง

น่าเสียดาย เขาต้านไม่อยู่

เขากระอักเลือดออกมาไม่หยุด ถึงขั้นที่ตบะเริ่มคลอนแคลนและมีแนวโน้มว่าจะถดถอยอยู่รางๆ

“อีกฝ่ายต้องเป็นต้าหลัวเป็นแน่! สามารถทำนายได้ว่าข้าย้อนเวลามา! ไม่สิ เขาอาจจะแข็งแกร่งยิ่งกว่านั้น!”

ซวีหวงรู้สึกหวาดกลัว เขาไม่กล้าอยู่ต่ออีกสักนาที รีบกระโจนเข้าสู่มิติเวลา ต้องการจะกลับไปยังช่วงเวลาเดิม

ตลอดการเดินทาง เขากระอักเลือดออกมาอยู่ตลอด สายเลือดปีศาจของเขากระเซ็นตกไปตามมิติเวลาต่างๆ ไม่อาจทราบได้เลยว่าได้ทำร้ายสิ่งมีชีวิตธรรมดาสามัญไปมากน้อยเพียงใด

โลหิตจักรพรรดิเซียน แม้กระทั่งเซียนทองไท่อี่ก็ยากจะทนรับไหว!

ท้ายที่สุด ซวีหวงก็กลับมาถึงตำหนักบรรทมของตนในวังปีศาจได้สำเร็จ เขามีท่าทางตื่นตระหนกหวาดผวา ร่างกายเริ่มมีโลหิตผุดซึม เขาพุ่งตัวออกไปที่ท้องพระโรงใหญ่อย่างรวดเร็ว

หนึ่งนาทีผ่านไป เขาบุกเข้าไปในตำหนักจักรพรรดิปีศาจ

จักรพรรดิปีศาจที่ฝึกบำเพ็ญอยู่ลืมตาขึ้นมา คำรามดุดันเปี่ยมไอสังหาร “มารยาทหายไปไหนหมด!”

ซวีหวงคุกเข่าลงตรงหน้าเขาทันที พลางร้องด้วยความหวาดผวา “เสด็จพ่อช่วยลูกด้วย เจ้าแดนต้องห้ามอันธการจะสังหารลูก!”

จักรพรรดิปีศาจตกใจยิ่งนัก รีบก้าวเข้าไปหาซวีหวงและใช้พลังเวทของตนรักษาเยียวยาให้เขา

ตูม!

ทันใดนั้นร่างของซวีหวงก็ระเบิดออก โลหิตสาดกระจาย เปรอะเปื้อนไปทั่วร่างของจักรพรรดิปีศาจ

จักรพรรดิปีศาจสีหน้ามืดครึ้มลง เขาใช้พลังเวทปกป้องวิญญาณของซวีหวงเอาไว้

จิตนึกคิดของซวีหวงพร่าเลือนยิ่งนัก แม้แต่วาจาก็กล่าวไม่ออกแล้ว

หานเจวี๋ยมีเจตนาสังหารจริงๆ เขาทุ่มพลังสาปแช่ง ตัวเขาเองก็ได้รับผลสะท้อนกลับมาเช่นกัน

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการ…”

จิตสังหารอันเข้มข้นลุกโชนอยู่ในดวงตาของจักรพรรดิปีศาจ

คนผู้นี้อีกแล้ว!

ยามนี้จักรพรรดิปีศาจรู้สึกเกลียดชังเจ้าแดนต้องห้ามอันธการยิ่งกว่าเก่า แม้แต่โอรสสุดที่รักของเขาก็ยังถูกเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเล่นงาน เขาจะทนไหวได้อย่างไร

ในเวลานี้เอง พลังคำสาปแช่งก็เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง วิญญาณของซวีหวงเริ่มสั่นระริก พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ

จักรพรรดิปีศาจข่มความโกรธเอาไว้ ปกป้องโอรสต่อไป

อีกด้านหนึ่ง

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน หานเจวี๋ยเลือดออกเจ็ดทวาร อายุขัยของเขาลดลงไปหนึ่งพันล้านปีแล้ว แต่ก็ยังแช่งซวีหวงให้สิ้นชีพไม่ได้

‘ผู้เฒ่าจะรอดูว่าเจ้าจะยืนหยัดได้อีกนานแค่ไหน!’