ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 366

บทที่ 366 โดนคำสาปแช่งถ้วนหน้า ส่องดูชะตากรรม

หลังจากเก็บป้ายคำสั่งมรรคาสวรรค์แล้ว หานเจวี๋ยอารมณ์ดียิ่ง

มีลัทธิอันธการคอยเกื้อหนุนวังสวรรค์ วังสวรรค์น่าจะดีขึ้นกว่าเดิม

จักรพรรดิสวรรค์ช่างดีต่อเขาเหลือเกิน ส่งผลให้หานเจวี๋ยรู้สึกผิดอยู่ในใจเสมอที่ไม่ได้ตอบแทนบุญคุณในส่วนนี้ ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้ช่วยเหลือวังสวรรค์อย่างแท้จริงแล้ว

พรสวรรค์ของเต้าจื้อจุนเก่งกาจ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงบุตรแห่งสวรรค์ ไม่อาจตัดสินผลแพ้ชนะระหว่างกลุ่มมหาอำนาจได้

แต่ลัทธิอันธการนั้นแตกต่างออกไป มีเผ่าพันธุ์โบราณมากมายอยู่ใต้สังกัด เมื่อมีกองกำลังขนาดใหญ่เช่นนี้ให้การสนับสนุนวังสวรรค์ วังสวรรค์จะไม่กล้าแกร่งได้อย่างไรเล่า

หานเจวี๋ยลุกขึ้นยืน เดินออกไปนอกถ้ำ

“ข้าจะเทศนาหลักมรรคาแล้ว ทุกคนนั่งให้ดี”

เสียงของหานเจวี๋ยดังก้องไปทั่วอาณาเขตเต๋า ชาวเผ่าเอกาหนึ่งหมื่นคนก็ได้ยินเช่นกัน

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคาดหวังขึ้นมา หลักมรรคาที่จักรพรรดินีผืนพิภพเคยเทศนาให้พวกเขาฟัง ยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของพวกเขา

เจียงอี้อดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมา มองไปทางหานเจวี๋ยด้วยความฉงน

หลังจากมีประสบการณ์กับแบบจำลองการทดสอบมาแล้ว ภาพลักษณ์ของหานเจวี๋ยที่อยู่ภายในใจเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นสูงส่งและลึกลับ

เขาก็ถูกพลังวิเศษอย่างแบบจำลองการทดสอบทำให้ตกใจเช่นกัน ระดับตบะที่สามารถจำลองผู้แข็งแกร่งออกมาได้ แล้วหานเจวี๋ยจะอ่อนแอได้อย่างไรกัน

พอคิดดูอย่างละเอียดแล้ว เจียงอี้ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตนไม่เคยเอาชนะหานเจวี๋ยได้เลย ถึงแม้ในอดีตหานเจวี๋ยจะมีท่าทางถ่อมตน แต่เห็นได้ชัดว่าไม่มีความเกรงกลัวเลย เมื่อมองย้อนกลับไป เขารู้สึกว่าหานเจวี๋ยในอดีตที่ผ่านคล้ายว่ากำลังกล่อมเขาอยู่มากกว่า

นอกไปจากนี้ จักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุตสิ้นชีพด้วยน้ำมือของหานเจวี๋ยแน่นอน!

เพราะเขาเคยต่อสู้กับจักรพรรดิเทพอีกาทองมหาวิมุตในแบบจำลองการทดสอบ อีกฝ่ายแข็งแกร่งทัดเทียมตัวจริงทุกประการ!

หานเจวี๋ยไม่ทราบถึงความเปลี่ยนแปลงทางจิตใจของเจียงอี้ เขาเดินมานั่งลงที่ด้านหน้าต้นฝูซัง เริ่มเทศนาหลักมรรคา

ทุกคนนั่งกันเรียบร้อยดีแล้ว รวมถึงจินกังนู่และจอมปีศาจคุกรัตติกาลด้วย

การเทศนาหลักมรรคาของหานเจวี๋ยที่บรรลุระดับเทพแล้วมีประโยชน์ต่อพวกเขาเช่นกัน

ขณะที่หานเจวี๋ยเทศนาความเข้าใจในการบำเพ็ญตบะของตน น้ำเสียงของเขาเต็มเปี่ยมด้วยเสน่ห์ดึงดูด ทำให้ทุกคนเข้าถึงสภาวะรู้แจ้งอย่างรวดเร็ว ต่างคนต่างหวนนึกถึงการบำเพ็ญของตัวเอง พลันบังเกิดแรงบันดาลใจ ความคิดอัศจรรย์พันลึกสารพัดอย่างพรั่งพรูออกมาในสมอง จากที่ฉงนสนเท่ห์ก็รู้แจ้งในฉับพลันทันใด

การเทศนาหลักมรรคาครั้งนี้ดำเนินอยู่ถึงห้าปี หลังจากนั้นหานเจวี๋ยก็ใช้เวลาอีกสองปีเพื่อคลายข้อสงสัยให้พวกเขาไปทีละคน

หลังจากเทศนาหลักธรรมจบ หานเจวี๋ยกลับเข้าถ้ำ พลางเรียกอู้เต้าเจี้ยนเข้ามา

หลังจากปิดถ้ำแล้ว อู้เต้าเจี้ยนคุกเข่าลงเบื้องหน้าหานเจวี๋ย สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความฉงน ไม่ทราบว่าหานเจวี๋ยเรียกพบนางด้วยเรื่องใด

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “ช่วงนี้เจ้านายคนเก่าของเจ้าได้มาหาเจ้าหรือไม่”

อู้เต้าเจี้ยนถามด้วยความแปลกใจ “ข้าอาศัยอยู่ที่นี่ นางจะมาหาข้าได้อย่างไรกัน”

“อย่างเช่นมาเข้าฝัน”

“ฝันก็นับหรือ มีแบบนั้นจริงๆ ระยะนี้ข้าฝันถึงนางบ่อยๆ นางมาบำเพ็ญตบะอยู่ข้างกายข้า แต่ไม่ได้พูดคุยกับข้าเลย”

เมื่อหานเจวี๋ยได้ฟังก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ไท่ซู่เทียนมีเจตนาร้ายแอบแฝงจริงๆ!

อู้เต้าเจี้ยนเป็นเซียนแท้ไท่อี่ อยู่ห่างจากเซียนทองไท่อี่ไม่ไกลแล้ว จะฝันเรื่อยเปื่อยไร้สาเหตุได้อย่างไร

อู้เต้าเจี้ยนเอ่ยต่อว่า “วางใจเถิดนายท่าน ตอนนี้ข้ายอมรับท่านเป็นเจ้านายเพียงคนเดียว ต่อให้ท่านใช้ข้าไปสังหารนาง ข้าก็จะไปแน่นอน บุญคุณที่นางมีต่อข้า เป็นเพียงการเมตตาไปตามโอกาส นางถึงขั้นที่ไม่สังเกตเห็นข้าเลยด้วยซ้ำ แต่ท่านกลับต่างออกไป เป็นท่านที่เปลี่ยนร่างให้ข้า ให้ข้าได้เหยียบย่างเข้าสู่วิธีแห่งการบำเพ็ญ ซ้ำยังคุ้มลมบังฝนให้ข้า…”

พูดไปพูดมา ขอบตาของอู้เต้าเจี้ยนก็แดงเรื่อ

นางพูดออกมาจากใจจริง

ร่างเดิมของนางคือหญ้าโลกาสวรรค์ มีประสบการณ์นิพพานถือกำเนิดใหม่มากมายหลายครั้ง ก่อนจะได้พบหานเจวี๋ย นางคือหญ้าต้นหนึ่งที่ล่องลอยไปตามโลกต่างๆ ถูกเหยียบย่ำมานับครั้งไม่ถ้วน เรื่องถูกลมพัดฝนพรำยิ่งมากมายจนนับไม่หวาดไม่ไหว

หลังจากได้พบกับหานเจวี๋ย นางก็ไม่เคยได้รับความทุกข์ยากอีกเลย ปัจจุบันนี้ยิ่งสุขสบายไร้กังวล ซ้ำยังมีสหายมากมายให้พูดคุยด้วย วันเวลาผ่านไปอย่างเป็นสุขยิ่ง

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ความรู้สึกที่เจ้ามีต่อข้าข้าย่อมรับรู้ดี แต่บางครั้งเรื่องราวหลายอย่างไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเจ้าหรอกนะ ข้าต้องการประทับตราประทับหกวิถีลงบนวิญญาณของเจ้า ถ้าหากเจ้านายเก่าของเจ้าคิดจะฉวยโอกาสเข้าควบคุมเจ้า ข้าจะรับรู้ได้เป็นคนแรก อีกอย่างประทับตรานี้ลงไปแล้ว ข้าก็สามารถควบคุมความเป็นความตายของเจ้าได้”

เหตุผลที่กล่าวเช่นนี้ เพราะหานเจวี๋ยเกรงว่าหากไท่ซู่เทียนพบตราประทับหกวิถีเข้า จะยุแยงให้อู้เต้าเจี้ยนเหินห่างกับเขา

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่สู้เขาหาโอกาสชิงยอมรับก่อนเสียดีกว่า กำจัดความเสี่ยงทิ้งไปตั้งแต่ต้นเสียเลย

“ได้เจ้าค่ะ!”

อู้เต้าเจี้ยนตอบตกลงทันที จากนั้นลุกขึ้นมานั่งข้างๆ หานเจวี๋ย เป็นเด็กดีอย่างยิ่ง ถึงขั้นที่ไม่มีความประหม่าเลยสักนิด

ใบหน้างามเฉิดฉันของนางดูเย็นชา ทว่าภายในดวงตาทั้งสองข้างของนางกลับเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ไม่ระแวงหานเจวี๋ยเลยสักนิด

หัวใจหานเจวี๋ยพลันอ่อนยวบ แต่มือยังคงซื่อสัตย์ยิ่ง ควรจะประทับตราก็ยังประทับตราต่อไป!