ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 398

บทที่ 398 คำสอนมรรค อาจารย์ของจักรพรรดิสวรรค์

“แต่ถึงอย่างไรก็ต้องระวังตัวเอาไว้ พยายามอย่าเข้าไปข้องเกี่ยวกับบรรพชนเต๋าในอนคต ปากมากจะพาซวย”

หานเจวี๋ยแอบคิดว่าอย่าได้ถูกความประทับใจหนึ่งดาวนี้หลอกเอาเชียว หากทำอะไรไม่ถูกใจบรรพชนเต๋าเข้า อาจจะหายไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้

แต่บรรพชนเต๋าไม่น่าจะเป็นคนเช่นนั้น แผนการของอริยะคือมุ่งเป้าไปที่การทำให้บรรพชนเต๋าหายไป หากบรรพชนเต๋าเป็นพวกที่ไม่พอใจใครก็ฆ่าทิ้งจริง คงไม่หลอมรวมกับมรรคาสวรรค์อันเที่ยงธรรม และคงไม่มีความคิดที่จะสร้างวังสวรรค์ และเทพเซียนขึ้นมาเป็นแน่

หานเจวี๋ยเลิกคิดมากอีก และหันไปฝึกบำเพ็ญต่อ

บางทีบรรพชนเต๋าอาจจะเฝ้ามองเขาอยู่ก็เป็นได้!

อาณาเขตเต๋าสามารถป้องกันการสอดแนมจิตนึกคิดของอริยะได้ แต่บรรพชนเต๋าไม่ใช่อริยะ!

กลับกัน บรรพชนเต๋าเป็นถึงเทพมารฟ้าบุพกาล! เช่นนั้นก็แสดงว่าอยู่ในรุ่นเดียวกันกับเทพยักษ์ผานกู่น่ะสิ

หากตอนนั้นเขาไม่ตายด้วยน้ำมือของผานกู่ ก็ต้องแพ้ราบคาบ หรือไม่ก็ไม่เข้าร่วมสงครามตั้งแต่แรก ทว่ากลับชิงชัยไปได้ในภายหลัง สมกับเป็นบรรพชนเต๋าผู้ไม่สนโลก

…

สิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยอ่านจดหมายหลังการฝึกบำเพ็ญ

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเผ่ามังกรแท้] x102980

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านได้รับคำชี้แนะจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[เต้าจื้อจุนสหายของท่านเข้าสู่แดนเทพหวนปัจฉิม]

[โจวฝานสหายของท่านดูดซับเพลิงแท้สุริยะ กายเนื้อเกิดการแปรเปลี่ยน เป็นอมตะ]

[ตี้หล่านเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[ต้วนหงเฉินสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[เซวี่ยหมิงเหอสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากตี้หล่านเทียนสหายของท่าน]

[บรรพชนเต๋าสหายของท่านดวงชะตาตกต่ำ]

[เต้าจื้อจุนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ร่างกายบาดเจ็บสาหัส ถูกจองจำในยอดสมบัติ]

…

โจวฝานกำลังจะโจมตีกลับอีกครั้ง

หานเจวี๋ยในตอนนี้ไม่สนใจอดีตที่ผ่านมาของเขา ตรงกันข้ามเขากลับตั้งตารอคอยว่าในอนาคตอีกฝ่ายจะเติบโตได้สูงเพียงใด

บรรพชนเต๋าดวงชะตาตกต่ำ เรื่องนี้เป็นสิ่งที่น่าขบคิด

ดวงชะตาของบรรพชนเต๋าคือดวงชะตาของมรรคาสวรรค์ทั้งหมด ทว่าเมื่อพูดถึงดวงชะตาของบรรพชนเต๋าแล้ว แค่นี้นับว่าเล็กน้อยอย่างยิ่ง

หานเจวี๋ยไล่สายตาลงไป เต้าจื้อจุนถูกโจมตีอีกแล้ว

สมควรแล้ว! เจ้าคนชาติหมา ดีแต่จะลากข้าลงไปซวยด้วย!

หานเจวี๋ยรู้สึกยินดีปรีดาในความทุกข์ของอีกฝ่าย จนอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ

สมควรแล้ว!

แต่ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา

เจ้านี่คงไม่มาขอให้เขาช่วยเหลืออีกใช่หรือไม่

ยิ่งคิด หานเจวี๋ยก็ยิ่งเห็นถึงความเป็นไปได้มากขึ้น

เขาไล่สายตาอ่านจดหมายลงมาเรื่อยๆ สถานการณ์ในวังสวรรค์นับว่าดีใช้ได้ ตั้งแต่เปลี่ยนตัวจักรพรรดิสวรรค์ ก็ไม่มีการล้อมโจมตี ตรงกันข้ามเผ่าเทพอีกาทองและหลงเฮ่ากลับตกเป็นเป้าโจมตีแทน อาจเป็นเพราะพวกเขาเป็นฝ่ายรุกราน และมีอัตราการปรากฏตัวสูงลิ่ว

ตั้งแต่จักรพรรดิสวรรค์แกล้งตาย หานเจวี๋ยก็เบาใจขึ้นเยอะ อย่างน้อยจักรพรรดิสวรรค์ก็หลีกหนีเคราะห์กรรมได้แล้วครึ่งหนึ่ง

หลังจากอ่านจดหมายแล้ว หานเจวี๋ยก็ฝึกบำเพ็ญต่อ

อาศัยอยู่ที่แดนต้องห้ามอันธการนั้นช่างแสนสบาย เกาะสำนักซ่อนเร้นไม่ได้ประสบพบเจอกับปัญหามานาน

เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นไม่ได้รู้สึกเบื่อหน่ายแต่อย่างใด ทว่ากลับแข่งขันกันอย่างลับๆ การต่อสู้ที่มองไม่เห็นกำลังปะทุขึ้นในเกาะสำนักซ่อนเร้น

สิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงคือโลกเขย่าพิภพในส่วนลึกวิญญาณของหานเจวี๋ยกำลังพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ยิ่งหานเจวี๋ยแข็งแกร่งขึ้น สายสัมพันธ์ระหว่างโลกเขย่าพิภพและมรรคาสวรรค์ก็ยิ่งอ่อนแอลง พลังเวทปฐมเทพของหานเจวี๋ยสามารถแบ่งออกส่วนหนึ่งเพื่อรองรับโลกเขย่าพิภพ หานเจวี๋ยรู้สึกเขาต้องหยุดผลกระทบของมรรคาสวรรค์ต่อโลกเขย่าพิภพไปอย่างจำใจ

และแล้ววันหนึ่งโลกเขย่าพิภพก็ตกเป็นของเขาโดยสมบูรณ์

ด้วยการดูแลของพุทธะอาภรณ์ขาว ทำให้โลกเขย่าพิภพอยู่ในสภาพที่เฟื่องฟูอยู่เสมอ โลกาสวรรค์ของเขาเองก็ขยายขอบเขตออกไปด้วยพลังเวทปฐมเทพของหานเจวี๋ย

พุทธะอาภรณ์ขาวแทบไม่เคยเรียกหาหานเจวี๋ย เขาเข้าใจดีว่าหากไม่ใช่เรื่องร้ายแรง ก็อย่ารบกวนหานเจวี๋ย

หลังจากผ่านไปอีกหลายปี สำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์ก็กลายเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งแรกในโลกเขย่าพิภพ นักพรตเต๋าจิ่วติ่งสละตำแหน่งไปนานแล้ว เจ้าสำนักถูกเปลี่ยนมือไปถึงเจ็ดคน บ้างก็ล้มหายตายจาก บ้างก็ถอนตัวไปฝึกบำเพ็ญ

ในโลกเขย่าพิภพทั้งใบ กรรมระหว่างสำนักศักดิ์สิทธิ์หยกพิสุทธิ์และหานเจวี๋ยนั้นยิ่งใหญ่พอสมควร

ส่วนพุทธะอาภรณ์ขาวก็ค่อนข้างจะเข้าใจเรื่องราวต่างๆ มากทีเดียว

…

ยี่สิบปีต่อมา

หานเจวี๋ยที่กำลังสาปแช่งหลี่เสวียนเอ้าอยู่ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีใครบางคนในอาณาเขตฟ้าบุพกาลกำลังเรียกเขา