ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 399

บทที่ 399 รากฐานของโจวฝาน ยึดครองนิกายเจี๋ย

หานเจวี๋ยไม่รู้เลยว่าหลี่เต้าคงจะไปช่วยเหลือเต้าจื้อจุนหรือไม่ ต่อให้ไม่ไป เขาก็ไม่คิดจะแยแสอยู่ดี

คนอย่างเต้าจื้อจุน ตายไปก็สมควรแล้ว

พรสวรรค์เป็นอันดับต้นๆ ของแดนเซียน แต่กลับเที่ยวสำมะเลเทเมาไปทั่ว แม้ตายก็ไม่เสียดายชีวิต

ขนาดเจียงอี้ยังกลับตัวเป็นคนดีได้ แล้วเมื่อไรเต้าจื้อจุนจะกลับตัวกลับใจบ้างหนอ

หรือต้องมาปรับทัศนคติที่เกาะสำนักซ่อนเร้น!

หานเจวี๋ยตัดสินใจแล้วว่าต่อไปหากมีโอกาสจะไปลากตัวเต้าจื้อจุนมาปรับเปลี่ยนทัศนคติใหม่ ให้กลายเป็นคนของสำนักซ่อนเร้นต่อไป

คุณสมบัติกายฟ้าบุพกาล มีคุณสมบัติเพียบพร้อมในการเข้าสู่สำนักซ่อนเร้น

…

ในมิติอันมืดมิด บนดวงอาทิตย์

โจวฝานดูดซับเพลิงแท้สุริยะอย่างบ้าคลั่ง ตัวเขากลายเป็นมนุษย์เพลิงทั้งร่าง มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่ยังคงชัดแจ้ง และจ้องเขม็งไปยังความมืดมิด

“อีกนิดเดียว…ใกล้แล้ว…ใกล้แล้ว…”

โจวฝานกัดฟันแน่น กล่าวพลางหอบหายใจ

ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงประหลาดใจดังขึ้น

“เจ้าดูดซับเพลิงแท้สุริยะได้ด้วยหรือ เป็นไปได้อย่างไร!”

“เดี๋ยวก่อน เหตุใดดวงวิญญาณของเจ้าถึงมีกระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์ได้”

น้ำเสียงของตี้หล่านเทียนเต็มไปด้วยความเกรงกลัว

โจวฝานเอ่ยด้วยความเฉยเมย “ทำไม เจ้ากลัวรึ”

“เจ้าเป็นใครกันแน่”

ตี้หล่านเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเดือดดาล เขาไล่สายตาไปยังร่างของโจวฝานที่อยู่เหนือพื้นผิวของดวงอาทิตย์ เห็นได้ชัดว่าเขาร้อนรนอย่างยิ่ง ร่างของเขาสั่นเทาเล็กน้อย

เขาเป็นถึงผู้นำเผ่าเทพอีกาทอง ต้าหลัวรุ่นที่หนึ่ง แต่กลับร้อนรนได้ถึงขั้นนี้ ดูท่าทางกระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์คงจะไม่ธรรมดา!

โจวฝานคำรามลั่น “ข้าเป็นแค่คนธรรมดา! ทำไม แค่เห็นกระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์ เจ้าก็กลัวจนหัวหดแล้วหรือ ปอดแหกไปแล้วหรืออย่างไร”

ตี้หล่านเทียนโกรธจัดจนหน้าดำหน้าแดง

โจวฝานพยายามสงบสติอารมณ์ ชักสีหน้าเหี้ยมเกรียม แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อยากจะกำจัดผลกรรมงั้นหรือ เช่นนั้นก็ยกดวงอาทิตย์ดวงนี้ให้ข้า! ข้ายังต้องการดวงอาทิตย์มากกว่านี้ หาไม่แล้วผลกรรมนี้ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะลบล้างไปได้! มาดูกันว่าเจ้าจะกล้ายอมรับหรือไม่!”

ดวงตาของตี้หล่านเทียนฉายแววกระหายเลือดวูบหนึ่ง เขาถามขึ้นว่า “อย่างนั้นหรือ”

โจวฝานยิ้ม แต่ไม่ตอบอะไร

ตี้หล่านเทียนยกมือขึ้น เพลิงแท้สุริยะไร้สิ้นสุดอัดแน่นอยู่กลางฝ่ามือ มันก่อตัวเป็นอีกาทองสามขาร่างยักษ์

ครั้นเขาโบกมือ อีกาทองสามขาที่ขนาดใหญ่ยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ก็โฉบลงมาและกลืนกินดวงอาทิตย์ลงไปในคำเดียว

…

ผ่านไปอีกสิบปี

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น เริ่มอ่านจดหมาย

[โจวฝานสหายของท่านฟื้นคืนดวงวิญญาณ ได้รับดวงชะตาอันยิ่งใหญ่จากกระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังระดับเทพจากเผ่าเทพอีกาทอง ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ]

[ฟางเหลียงศิษย์หลานของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านหยั่งรู้ในคำสอนมรรค พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[หลงเฮ่าลูกศิษย์ของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[เต้าจื้อจุนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลี่เต้าคงสหายของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

…

จดหมายของโจวฝานสะดุดตาหานเจวี๋ยที่สุด จดกมายฉบับอื่นไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายแต่อย่างใด

กระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์ แค่ได้ยินชื่อก็สุดยอดแล้ว ของวิเศษที่มีชื่อโผล่ขึ้นมาในจดหมายได้ อาจจะเป็นยอดสมบัติมรรคาสวรรค์ก็เป็นได้

หานเจวี๋ยถามในใจด้วยความสงสัย ‘ทำไมโจวฝานถึงได้รับโอกาสวาสนาตลอด’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยห้าพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ห้าพันล้านปี?

อะไรกันเนี่ย! ราคานี้มันสูงยิ่งกว่าจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนอีกไม่ใช่หรือ หรือนี่จะเป็นราคาของอริยะกัน

เอาเถอะ!

แม้หานเจวี๋ยจะรู้สึกกลัว แต่เขาก็กัดฟัน วิวัฒนาการต่อไป

เขาอยากรู้ว่าคนผู้นี้ซ่อนเล่ห์กลอะไรเอาไว้

[โจวฝาน: จักรพรรดิเซียนสามวัฏ หนึ่งในร่างจำลองอริยะ กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์ธรรมดา ดวงชะตาซุกซ่อนอยู่ในกระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์ ในระหว่างสำเร็จมรรคขึ้นสู่สวรรค์ มรรคาสวรรค์นำกระถางสำริดดินฟ้าโลกาสวรรค์หลอมรวมเอาไว้ในส่วนลึกวิญญาณของเขา นอกจากจิตรับรู้ของมรรคาสวรรค์แล้วก็ไม่มีทางสอดแนมได้ เขาคืออริยะเจ็ดวิถี]

หานเจวี๋ยตกตะลึง โจวฝานกลับกลายเป็นร่างจำลองของอริยะอย่างนั้นหรือ