บทที่ 404 มรรคาสองวิถี มรรคผลแห่งต้าหลัว
จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนโจมตีผู้นำของกลุ่มอิทธิพลต่างๆ อย่างต่ำช้าไร้ยางอายเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามีการเจรจากับอริยะเอาไว้แล้ว
หานเจวี๋ยเป็นปฏิปักษ์กับเขา ก็เท่ากับกำลังเล่นเกมเดิมพันกับอริยะอยู่
กล่าวได้เลยว่าน่าตื่นเต้นยิ่งนัก!
ในตอนนี้อาณาเขตเต๋าสามารถปิดกั้นการสอดแนมของอริยะได้ แล้วหานเจวี๋ยจะกลัวไปไยเล่า
แล้วเขาก็ไม่คิดจะสู้ตายกับจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนแบบตัวต่อตัวด้วย
อย่างไรก็ตามภารกิจเร่งด่วนในตอนนี้คือพิสูจน์ต้าหลัวให้ได้เสียก่อน!
“ปวงสวรรค์หมื่นโลกา สรรพสิ่งในวิถีมรรคาสวรรค์ รอข้าทะลวงระดับก่อนเถิด!”
หานเจวี๋ยคิดด้วยความปลาบปลื้มภูมิใจ จากนั้นเขาก็หยั่งรู้มหามรรคเวียนว่ายตายเกิดต่อไป
….
โพ้นทะเลแดนเซียน บนเกาะลูกหนึ่ง
หลี่เต้าคงนั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ โคจรพลังรักษาอาการบาดเจ็บ ด้านข้างมีเงาร่างสองร่างยืนอยู่ เป็นหลี่เสวียนเอ้าและหวงจี๋เฮ่า
หวงจี๋เฮ่ามองใบหน้าที่ซีดขาวของหลี่เต้าคง ลอบตระหนกอยู่ในใจ
เขาเพิ่งเคยเห็นหลี่เต้าคงได้รับบาดเจ็บเป็นครั้งแรก
ก่อนหน้านี้ในใจของเขา หลี่เต้าคงกล่าวได้ว่าเป็นตัวตนที่ไร้ซึ่งคู่ต่อสู้ แม้กระทั่งหลี่เสวียนเอ้าเอง อากาศของเขาก็ยังถูกหลี่เต้าคงสะกดข่มไว้อย่างมั่นคง
หลี่เสวียนเอ้าเปิดปากเอ่ยถาม “ศิษย์พี่ ต้องการกลับคุนหลุนหรือไม่”
หลี่เต้าคงเอ่ยโดยไม่ลืมตาขึ้นเลย “เหตุใดต้องกลับไป”
หลี่เสวียนเอ้าขมวดคิ้วพลางตอบ “วังสวรรค์ถูกจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนยึดอำนาจ ไม่มีความจำเป็นที่เราต้องให้การสนับสนุนต่อแล้ว”
“ที่ทำอยู่ตอนนี้มิใช่เพื่อวังสวรรค์ แต่เพื่อนิกายเหริน”
“หมายความว่าอย่างไร ท่านยังคิดจะไปสู้กับจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนอีกหรือ เขาเป็นครึ่งอริยะแล้ว ส่วนท่านเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับต้าหลัวได้สักเท่าไรกัน”
“เหตุใดจะทำไม่ได้เล่า”
“แต่ว่า…”
“หึ หากมิใช่เพราะเขาควบคุมจักรพรรดิสวรรค์ให้ลอบโจมตีข้า ข้าไหนเลยจะปราชัยได้”
หลี่เต้าคงลืมตาขึ้นมา ดวงตาฉายแววเฉียบคมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หลี่เสวียนเอ้าคิดจะกล่าวต่อแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
หลี่เต้าคงเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยขึ้นว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าอยากพูดอะไร ข้าก็ทราบเช่นกันว่าเวลานี้คือมหาเคราะห์ไร้ขอบเขต หากประมาทไปแม้เพียงเล็กน้อย ก็จะสังขารสิ้นจิตแตกดับ ไม่อาจหวนกลับมาได้อีก แต่ถ้าข้าต้องการต่อสู้ ตัวเขาจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนเองจะนับเป็นสิ่งใดได้”
หลี่เสวียนเอ้าเอ่ยด้วยความจนปัญญา “ศิษย์พี่ เก็บความหยิ่งทะนงของท่านไว้เถิด พวกเรามิใช่คู่ต่อสู้ของจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนจริงๆ”
หลี่เต้าคงหลับตาลงอีกครั้ง กล่าวไปว่า “ศิษย์น้อง เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าแตกต่างกับข้าอย่างไร”
“แตกต่างอย่างไร”
“เจ้า รู้ว่าควรทำถึงได้ลงมือทำ ส่วนข้า รู้ว่าทำไม่ได้แต่ยังมุ่งมั่นจะทำ ”
หลี่เสวียนเอ้าขมวดคิ้ว เอ่ยถาม “เช่นนี้คือข้าสู้ท่านไม่ได้สินะ”
หลี่เต้าคงไม่เอ่ยวาจาอีก
หลี่เสวียนเอ้าจ้องมองหวงจี๋เฮ่าที่อยู่ข้างๆ เอ่ยถาม “ศิษย์เอ๋ย เจ้าคิดเห็นอย่างไร”
หวงจี๋เฮ่าโอดครวญกับตัวเองอยู่ในใจ ถึงแม้เขาจะเลื่อมใสในความหยิ่งทะนงของหลี่เต้าคง แต่ก็รู้สึกว่าเส้นทางที่หลี่เสวียนเอ้าเลือกเดินนั้นก็ไม่ได้ย่ำแย่เลย
เขาเคยรู้จักคนที่ระมัดระวังตัวยิ่งกว่าหลี่เสวียนเอ้ามาแล้ว
เขาถึงขั้นที่รู้สึกว่าหลี่เสวียนเอ้าไม่สมกับคำวิจารณ์ของหลี่เต้าคงเลย
หวงจี๋เฮ่ากลั่นกรองถ้อยคำ กล่าวออกมา “ต่างมีดีกันคนละแบบ”
หลี่เสวียนเอ๋าร้องเฮอะ ไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง
เขาหันไปมองหลี่เต้าคงพลางขมวดคิ้ว ดวงตาฉายแววกังวลแวบหนึ่ง
เขารู้ดีว่าคงไม่สามารถเกลี้ยกล่อมหลี่เต้าคงได้
ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีผู้ใดสามารถเปลี่ยนแปลงเจตนารมณ์ของหลี่เต้าคงได้ ต่อให้เป็นท่านอาจารย์ของพวกเขา หรืออริยะก็ทำไม่ได้
ในเวลานี้ หลี่เสวียนเอ้าค่อนข้างเหม่อลอยอยู่บ้าง
จู่ๆ เขาก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดหลี่เต้าคงถึงได้เป็นศิษย์คนโต เหตุใดถึงเดินนำหน้าเขาอยู่เสมอ
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนขึ้นมา
หรือว่าเขาคิดผิดไปแล้ว
….
เวลาผ่านไปอีกยี่สิบปี
หานเจวี๋ยหยุดการหยั่งรู้มรรค หยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายที่ยกระดับเป็นสมบัติวิญญาณต้าหลัวขึ้นมาสาปแช่งจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน
ทุกๆ ห้าปีเขาจะต้องสาปแช่งจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนหนึ่งครั้ง ป้องกันไม่ให้จักรพรรดิโจวเหยี่ยนทำลายล้างโลกได้สำเร็จ
[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนศัตรูคู่อาฆาตของท่าน]
[โจวฝานสหายของท่านหลอมรวมโลหิตบรรพชนต้นตระกูลเผ่าเทพอีกาทอง ได้รับร่างจำลองอีกาทอง ได้รับดวงชะตาเผ่าเทพอีกาทอง]
[ฟางเหลียงศิษย์ของท่านวิญญาณข้ามสู่แดนบรรพกาล]
[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนศัตรูคู่อาฆาตของท่าน]
[ผานซินสหายของท่านตื่นรู้พลังวิเศษ ดวงชะตาเพิ่มพูน]
[หลี่เต้าคงสหายของท่านได้รับยอดสมบัติ ดวงชะตาเพิ่มพูน]
[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยน]
[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ] x13
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...