ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 409

บทที่ 409 เทพมารขุนพลสวรรค์ เผ่ามนุษย์พุ่งทะยาน

ดำเนินการต่อ!

หานเจวี๋ยอยากเห็นว่าในอนาคตจะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้น

หลังจากจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนสิ้นท่าแล้ว จะมีจอมเผด็จการคนใหม่ปรากฏตัวขึ้นมาหรือไม่

หานเจวี๋ยเข้าสู่ภาพลวงตาวิวัฒนาการ

เขาอยู่ท่ามกลางป่าเขาที่มีทิวทัศน์งดงามชวนตะลึง ป่าท้อรายล้อมยืนต้นตระหง่าน กลิ่นดอกท้อหอมอบอวล เมื่อทอดสายตาไปตามทางเท้าเส้นเล็กๆ จะมองเห็นอารามเต๋าหลังหนึ่งอยู่ตรงเชิงเขา

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หานเจวี๋ยรู้สึกว่าป่าผืนนี้ดูคุ้นตาอยู่บ้าง

เขาเพียรบำเพ็ญเซียนหรือ

ช้าก่อน!

ผู้มีชัยในท้ายที่สุดคือตัวเขางั้นหรือ

ขณะที่หานเจวี๋ยคิดจะยกเท้าเดินเข้าไป ก็พลันมองเห็นคนสองคนเดินออกมาจากประตูใหญ่ของอารามเต๋า

หนึ่งในนั้นคือตัวหานเจวี๋ยเอง ส่วนอีกคนก็คือหลี่เต้าคง

หานเจวี๋ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เป็นตัวเขาจริงๆ

เช่นนั้นก็ดีแล้ว!

หานเจวี๋ยในอนาคตหยุดเดิน เอ่ยขึ้นว่า “ส่งเจ้าถึงตรงนี้แล้วกัน”

หลี่เต้าคงหันกลับมาพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์จะไปแล้ว เจ้าไม่เรียกเรียกขานด้วยความเคารพหน่อยหรือ เจ้าเป็นศิษย์คนโตรุ่นต่อไปของนิกายเหริน ต้องรู้ธรรมเนียมมารยาทนะ”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

บ้าอะไรกัน

ตัวเขาในอนาคตกลายเป็นศิษย์คนโตของนิกายเหรินงั้นหรือ

หานเจวี๋ยในอนาคตเอ่ยอย่างไม่มีทางเลือก “ขอรับ อาจารย์”

หือ?

ผู้มีชัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดไม่ใช่หานเจวี๋ย แต่เป็นหลี่เต้าคงหรอกหรือ

หานเจวี๋ยตะลึงงันไปแล้ว เนื้อเรื่องนี้ดำเนินไปในทิศทางที่ไม่ถูกต้องเอาเสียเลย

หลี่เต้าคงเลิกคิ้วพลางกล่าว “อะไรกัน ยังไม่ยินยอมพร้อมใจอีกหรือ ตอนนั้นที่เจ้าเข้าสู่นิกายเหริน ข้าก็หาได้บังคับเจ้าไม่ ผู้ใดใช้ให้เจ้าไปล่วงเกินอริยะเล่า”

หานเจวี๋ยในอนาคตเอ่ยถาม “อริยะท่านนั้นยอมวางมือแล้วจริงๆ หรือ”

“ขอเพียงอริยะแห่งนิกายเหรินยังอยู่ เขาก็ไม่กล้ามาวุ่นวาย”

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว”

ภาพเหตุการณ์พังทลายลงเช่นนี้

หานเจวี๋ยกลับสู่ความเป็นจริง ใบหน้าคมสันของเขาฉายแววตึงเครียด

หลังจากมหาเคราะห์สิ้นสุดลง เนื่องจากเขาล่วงเกินอริยะเข้า จึงจำใจต้องเข้าร่วมนิกายเหรินหรือ

นี่ไม่ใช่เรื่องดีเลย!

หานเจวี๋ยไม่อยากเข้าร่วมสำนักของอริยะหน้าไหนทั้งนั้น หากทำแบบนั้นจะต้องแบกรับผลกรรมมหาศาล และสูญเสียอิสระไป

สิ่งสำคัญที่สุดคือมีอริยะบางท่านกำลังลอบจับตามองเขาอยู่ เขาจะสงบใจได้อย่างไรเล่า

ไม่ได้การแล้ว!

ต่อไปต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น!

หรือจะเป็นเพราะมรรคผลจากการพิสูจน์ต้าหลัวที่ทำให้เขารู้สึกเหลิง จากนั้นจึงไปล่วงเกินอริยะเข้า

หานเจวี๋ยต้องการหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น

‘ข้าอยากรู้ว่าอริยะท่านนั้นที่ข้าเผลอล่วงเกินเป็นผู้ใด’

หานเจวี๋ยเอ่ยถามในใจ

[ไม่สามารถวิวัฒนาการผลกรรมจากอริยะที่ยังไม่อุบัติขึ้นได้ จะเป็นการทำให้อริยะรู้ตัว]

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วอีกครั้ง

‘อริยะวิเศษขนาดนี้เชียวหรือ

ช่างเถอะ’

หานเจวี๋ยไม่คิดต่อแล้ว รอให้ระบบยกระดับเสร็จสิ้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน

เขาเก็บหนังสือแห่งความโชคร้ายให้เรียบร้อย ปล่อยดวงจิตประหลาดออกมา

จากนั้น เขาเริ่มยกระดับพลังวิเศษต่างๆ ของตน ยกระดับทุกอย่างจนถึงขีดสูงสุด ใช้เวลาทั้งหมดหนึ่งปีเต็ม

เขาไม่ได้เข้าสู่แบบจำลองการทดสอบในทันที ฝึกฝนเพียงร่างจำลองเสรีสุญญตาเท่านั้น

เวลาผ่านไปถึงสิบปีเต็ม

ในที่สุดหานเจวี๋ยก็ฝึกฝนร่างจำลองของเทพมารฟ้าบุพกาลตนแรกสำเร็จแล้ว

ร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์ พละกำลังมหาศาลไร้สิ้นสุด หนึ่งหมัดถล่มมรรคาสวรรค์ได้!

แน่นอน พลังนี้มีขีดจำกัด หานเจวี๋ยมีตบะระดับต้าหลัวเท่านั้น ร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์ของเขาย่อมไม่น่าเกรงขามถึงเพียงนั้น