ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 410
สรุปบท บทที่ 410 อาณาเขตเต๋ายกระดับ หม่าเชา: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
สรุปเนื้อหา บทที่ 410 อาณาเขตเต๋ายกระดับ หม่าเชา – ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
บท บทที่ 410 อาณาเขตเต๋ายกระดับ หม่าเชา ของ ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 410 อาณาเขตเต๋ายกระดับ หม่าเชา
หานเจวี๋ยไม่รับรู้ถึงสถานการณ์ในแดนเซียน เขากำลังตั้งใจตระหนักมรรคแห่งต้าหลัวอยู่
ชั่วพริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปสามสิบปีแล้ว
ในที่สุดการยกระดับระบบก็สำเร็จลุล่วง ขัดการทำสมาธิของหานเจวี๋ย
[การยกระดับระบบเสร็จสมบูรณ์]
[อาณาเขตเต๋ายกระดับ ค่ายกลยกระดับสู่ระดับครึ่งอริยะ ขอบเขตมิติภายในอาณาเขตเต๋าขยายใหญ่ขึ้น]
[ไอเซียนอาณาเขตเต๋าเพิ่มขึ้นสิบเท่า ปราณฟ้าประทานเพิ่มขึ้นห้าเท่า]
[อาณาเขตเต๋าสามารถปิดกั้นการสอดแนมจากพลังจิตระดับมรรคาสวรรค์ได้]
[ระบบเพิ่มองครักษ์ใหม่หนึ่งนาย สามารถทำการคัดลอกผู้ทรงพลังระดับต้าหลัวจากแบบจำลองการทดสอบมาเป็นองครักษ์ได้หนึ่งราย ผู้เป็นองครักษ์จะซื่อสัตย์ภักดีต่อท่าน ไม่สามารถออกจากอาณาเขตเต๋าเกินครึ่งชั่วยามได้ มิฉะนั้นจะละลายหายไปทันที]
ผ่านไปหลายสิบปีในที่สุดก็ยกระดับเสร็จ!
หานเจวี๋ยมองแวบหนึ่ง พลันรู้สึกตื่นเต้นยินดีขึ้นมา
ค่ายกลระดับครึ่งอริยะ ปัจจัยด้านความปลอดภัยของอาณาเขตเต๋าก็ยกระดับขึ้นอย่างมหาศาล ไม่ใช่แค่นั้น ยังสามารถปิดกั้นการสอดแนมทางพลังจิตของตัวตนระดับมรรคาสวรรค์ได้อีกด้วย!
หานเจวี๋ยสัมผัสถึงความรู้สึกปลอดภัยอันแน่นหนาได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ ขอเพียงเขาไม่ออกไป ก็ไม่มีทางที่เขาจะสิ้นชีพในมหาเคราะห์!
หานเจวี๋ยเริ่มคัดเลือกแม่แบบขององครักษ์ลำดับที่สอง และในเวลานี้เอง พลังวิญญาณและปราณฟ้าประทานภายในอาณาเขตเต๋าก็เริ่มพลุ่งพล่านเอ่อล้นขึ้นมา บรรดาลูกศิษย์ต่างก็คิดว่าหานเจวี๋ยกำลังสำแดงพลังวิเศษอยู่ จึงมิได้รู้สึกตระหนกตกใจใดๆ ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกอยู่แล้ว
หลังจากลังเลอยู่นาน หานเจวี๋ยยังคงตัดสินใจเลือกจู่ถูเป็นแม่แบบตามเดิม
ถึงอย่างไรจู่ถูก็เคยเป็นอันดับหนึ่งในมหาเคราะห์ เท่ากับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในระดับต้าหลัว
‘ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป จะสร้างกองทัพจู่ถูขึ้นมาได้หรือไม่นะ’
หานเจวี๋ยคิดอย่างตลกร้าย
ถึงจู่ถูจะตาย แต่ตัวคัดลอกยังคงอยู่
การคัดเลือกองครักษ์ก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน หานเจวี๋ยจึงตระหนักมรรคผลแห่งต้าหลัวต่อ
หลังจากทะลวงระดับได้ เขายังไม่เคยเริ่มบำเพ็ญตบต่อะเลย เอาแต่ตระหนักทำความเข้าใจมรรคผลแห่งต้าหลัวมาโดยตลอด
มรรคผลแห่งต้าหลัว ลึกล้ำครอบจักรวาล สอดแทรกความหมายที่แท้จริงของฟ้าดินและกฏเกณฑ์แห่งมรรคาสวรรค์เอาไว้นับไม่ถ้วน ทำให้คนดำดิ่งตกอยู่ในภวังค์
เซียนทองต้าหลัวมิได้มีแค่พลังเวทอันกล้าแกร่งเท่านั้น ยังมีข้อได้เปรียบอันลึกซึ้งในด้านอื่นๆ อยู่อีกด้วย หากเข้าใจอย่างถ่องแท้ไปจนถึงระดับหนึ่งแล้ว จะสามารถทำทุกอย่างได้ตามประสงค์
ห้าปีผ่านไป
องครักษ์คนที่สองคัดลอกเสร็จสมบูรณ์แล้ว
หานเจวี๋ยตั้งชื่อให้ว่าหม่าเชา
หลี่ว์ปู้อยู่ในสามก๊กยุคแรก หม่าเขาอยู่ในสามก๊กยุคหลัง จินหลี่ว์ปู้ อิ๋นหม่าเชา เข้าคู่กันดี!
ยามที่หม่าเชาเดินออกมาจากถ้ำเทวาฟ้าประทาน ทุกคนล้วนตกตะลึง
ในที่สุดพวกเขาก็ตระหนักได้แล้วว่าหลี่ว์ปู้มิใช่จู่ถูจริงๆ จู่ถู่มอดม้วยไปแล้ว หานเจวี๋ยเพียงใช้พลังวิเศษแสนทรงพลังบางอย่างสร้างจู่ถูคนใหม่ขึ้นมา
หม่าเชาไม่ใช่แค่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนจู่ถูทุกอย่างเท่านั้น กลิ่นอายก็ยังน่ากริ่งเกรงอย่างยิ่งเช่นกัน
เหล่าศิษย์ผู้มีพรสวรรค์อย่างฉู่ซื่อเหริน มู่หรงฉี่ ลี่เหยาและถูหลิงเอ๋อร์ล้วนตกอยู่ในภวังค์กันถ้วนหน้า
พวกเขารู้สึกว่าสำหรับหานเจวี๋ยแล้ว พวกเขาอาจจะไม่มีประโยชน์คุณค่าใดๆ เลย
หานเจวี๋ยสามารถสร้างลูกน้องที่ทรงพลังกว่าพวกเขาได้มากมาย แล้วไยจะต้องชุบเลี้ยงพวกเขาอีก
กล่าวอีกนัยคือ หานเจวี๋ยปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความจริงใจ
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ พวกเขาก็ยิ่งซาบซึ้งในตัวหานเจวี๋ยมากขึ้น
หลังจากหม่าเชาออกไปแล้ว หานเจวี๋ยก็ได้รับการแจ้งเตือนค่าความประทับใจที่เพิ่มขึ้นหลายรายการ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกงงงวย
แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ตระหนักรู้ในมรรคผลแห่งต้าหลัวต่อไป
….
เมื่อหานเจวี๋ยลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิงหงเสวียนได้ใช้วิชาอัญเชิญเทพเรียกตัวเขา
เขาตรวจสอบหน้าจอสถานะเล็กน้อย พบว่าเวลาผ่านไปอีกสี่สิบสามปีแล้ว
เขาอดทอดถอนใจมิได้ ความฝันยาวนานสามพันปีในตำนานเป็นความจริงสินะ
สำหรับเซียนทองต้าหลัว ในระหว่างที่งีบหลับไปคราหนึ่งแดนมนุษย์อาจผลัดราชวงศ์ไปแล้วหลายต่อหลายรุ่น
หานเจวี๋ยกระโจนเข้าสู่คลื่นวนดำ มาถึงตำหนักบรรทมของสิงหงเสวียน
เขาพบว่าภายในตำหนักบรรทมของสิ่งหงเสวียนปรากฏปราณฟ้าประทานขึ้น แถมยังหนาแน่นอย่างยิ่ง
เมื่อเห็นหานเจวี๋ยปรากฏกายขึ้น สิงหงเสวียนรีบปรี่เข้ามาหา ยิ้มหวานพลางกล่าว “ท่านพี่ ในที่สุดท่านก็มาแล้ว!”
นางดึงหานเจวี๋ยให้นั่งลงหน้าโต๊ะ ทันทีที่นางสังเกตเห็นม่านตาสีม่วงของหานเจวี๋ย ก็ลอบตกใจกับตัวเอง
ท่านพี่ทะลวงระดับอีกแล้ว!
นางไม่ได้ซักถามถึงเรื่องนี้ แต่เริ่มบอกเล่าถึงประสบการณ์ที่ตนพานพบในช่วงที่ผ่านมานี้
หนึ่งร้อยปีก่อน เผ่ามนุษย์ได้ต้อนรับการมาเยือนของอริยบรรพชนท่านหนึ่ง ด้วยพลังวิเศษมหาศาลของอริยบรรพชนท ดวงชะตาของเผ่ามนุษย์พุ่งทะยาน ไอเซียนในภูมิภาคยิ่งเอ่อล้นเพิ่มพูน ทำให้ตบะของผู้บำเพ็ญเผ่ามนุษย์ปะทุพวยพุ่งขึ้น
ขอเพียงหนี่ว์วาไม่ได้ประสงค์ร้ายต่อนางและเขา น้ำใจในครานี้รับไว้จะเป็นอันใดไปเล่า
อริยะก็ต้องทำกรรมดีสั่งสมบุญเช่นกัน
หานเจวี๋ยเริ่มชี้แนะแนวทางบำเพ็ญให้สิงหงเสวียน ถ่ายทอดประสบการณ์ที่ตนประสบมากับตัว
….
หนึ่งปีผ่านไป
หานเจวี๋ยกลับสู่ถ้ำเทวาฟ้าประทาน เขาเดินออกมาจากถ้ำเทวาฟ้าประทาน เตรียมจะแสดงธรรมให้ทั้งสำนักซ่อนเร้น โดยมีดวงจิตประหลาดติดตามอยู่ด้านหลัง ดุจเงาตามตัว
เมื่อได้ยินว่าหานเจวี๋ยจะแสดงธรรม ลูกศิษย์ทั้งหมดต่างพากันมาชุมนุม ชะเง้อคอรอคอย
หานเจวี๋ยเริ่มแสดงธรรม ดึงดูดทุกคนให้เข้าสู่สภาวะตระหนักมรรค
เวลาเก้าปีผ่านไปในชั่วพริบตาเดียว
หานเจวี๋ยไม่ได้ไขข้อสงสัยแก่ลูกศิษย์ไปทีละคนๆ เช่นแต่ก่อน แต่หันหลังกลับเข้าไปในถ้ำเทวาฟ้าประทานทันที
เขาเก็บดวงจิตประหลาดไว้ในบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร จากนั้นจึงหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา
‘ไม่ได้ใส่ใจเจ้าเสียนาน ครั้งนี้จะใส่ใจเป็นพิเศษเลย’
หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ
ค่าความเกลียดชังที่จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนมีต่อเขาบรรลุถึงขั้น 6 ดาวแล้ว จำเป็นต้องสังหารเสีย มิเช่นนั้นปัญหาจะตามมาไม่รู้จบ!
ก่อนจะลงมือเขาให้ความสนใจกับจดหมายอยู่บ้าง จักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนนิ่งเงียบไปหลายสิบปี ช่วงไม่กี่ปีให้หลังมานี้ถึงได้เริ่มกลับมาโลดแล่นอีกครั้งแล้ว เมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งโจมตีหลี่เต้าคงไป
ในอดีตหานเจวี๋ยเคยใช้ฐานะเจ้าแดนต้องห้ามอันธการกล่าวว่าเขาใส่ใจหลี่เต้าคง จะเล่นละครก็ต้องเล่นให้ถึงที่สุด อาศัยข้ออ้างนี้มาสังหารจักรพรรดิหยกโจวเหยี่ยนเสีย
ห้าวันผ่านไป
อายุขัยของหานเจวี๋ยเริ่มลดลงแล้ว
หนึ่งหมื่นล้านปี!
สองหมื่นล้านปี!
ห้าหมื่นล้านปี!
แปดหมื่นล้านปี!
หนึ่งแสนล้านปี!
ไอ้เฒ่าทารกผู้นี้ยังอยู่ดี ต้องสาปแช่งเขาต่อไป!
……………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...