ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 439

บทที่ 439 ผู้กอบกู้โลกา คำสาบานของหานเจวี๋ย

สิบปีผ่านไป

ณ ถ้ำเทวาฟ้าประทาน

หานเจวี๋ยยังคงฝึกบำเพ็ญต่อไป เขาไม่รู้เลยว่าบรรดาอริยะต่างกำลังหวาดระแวงกันเอง สาเหตุมาจากการที่เขาหยั่งรู้ในพลังวิเศษทลายมรรคา

ในสายตาของเขามีเพียงการฝึกบำเพ็ญเท่านั้น

เขาลืมแม้กระทั่งสรรพชีวันเท่าเทียม พลังวิเศษนี้ไม่เหมาะกับมรรคจิตของเขา และดูเหมือนว่าจะไม่โอกาสให้ใช้ด้วย เรียนรู้ไว้ก็ไม่เสียหาย แต่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจมากนัก

อยู่มาวันหนึ่ง

หานเจวี๋ยไม่มีอะไรทำจึงเริ่มอ่านจดหมาย

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านดูดซับแรงกรรม พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[ซูฉีลูกศิษย์ของท่านทลายโซ่ตรวนมรรคาสวรรค์ ได้เข้าสู่แดนเซียน]

[จี้เซียนเสินสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้บำเพ็ญเผ่าพันธุ์มนุษย์] x450021

[หลงเฮ่าลูกศิษย์ของท่านเผชิญกับการโจมตีจากโจวฝานสหายของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[โจวฝานสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากหลงเฮ่าลูกศิษย์ของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากอริยะมรรคาสวรรค์ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[ต้วนหงเฉินสหายของท่านฝันถึงอริยะ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

…

อริยะมรรคาสวรรค์!

นอกจากหลี่เต้าคงแล้ว สหายคนอื่นในวังสวรรค์ล้วนแต่เผชิญกับการโจมตีจากอริยะทั้งสิ้น ทั้งหมดได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่มีใครถึงขั้นล้มตาย

หานเจวี๋ยรู้สึกเป็นห่วงจักรพรรดิสวรรค์ขึ้นมาเล็กน้อย

จักรพรรดิสวรรค์แรงกรรมพันพัวกาย หากถูกอริยะโจมตีจะต้องสิ้นลมอย่างไม่ต้องสงสัย

ยังมีซูฉีอีก เหตใดเจ้าเด็กคนนี้ถึงกลับไปที่แดนเซียนอีกแล้วเล่า ตอนสงบเจ้าก็อยากออกมา พอถึงเวลาวุ่นวายเจ้าก็ดันอยากจะกลับไปอีก

สรุปได้เพียงสองคำ รนหาที่ตาย!

อริยะออกโรงเอง มหาเคราะห์คงจะดำเนินต่อไปอีกไม่นานแล้ว

[ฉิวซีไหลต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

การแจ้งเตือนปรากฏขึ้นตรงหน้าของหานเจวี๋ยอย่างกะทันหัน จากนั้นแจ้งเตือนก็เด้งขึ้นมาติดต่อกันและเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ

‘ไอ้หนังหมา! เอาอีกแล้ว! อยากกินขี้วัวอย่างนั้นหรือ?’ หานเจวี๋ยในใจเดือดเป็นไฟ แต่ก็ทำได้เพียงแค่เมินคำขอเข้าฝันของฉิวซีไหลไป

ทว่าไอ้ชาติสุนัขนี่ก็ยังขอเข้าฝันเขาอยู่เรื่อยๆ

ไม่นานก็ผ่านไปอีกหนึ่งปี ฉิวซีไหลยังขอเข้าฝันเขาอยู่!

คนผู้นี้ขอเข้าฝันมาเป็นร้อยครั้งพันครั้งแล้ว!

‘บ้าไปแล้วสินะ!’

‘ปิดกั้นเขาได้หรือไม่’ หานเจวี๋ยรู้สึกเหลืออด จึงถามในใจ

[ขณะนี้ไม่สามารถทำได้ ต้องปรากฏผลกรรมก่อน]

หานเจวี๋ยอยากจะกระอักเลือดออกมานัก

ระบบก็ออกจะพัฒนาไปเสียขนาดนั้น แต่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้กลับทำไม่ได้

‘ข้าละอ่อนใจจริงๆ! มารดามันเถอะ! เจ้าชนะแล้ว! ข้ายอมรับก็ได้! ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ชาติสุนัขอย่างเจ้าจะพูดว่าอะไร!’ หานเจวี๋ยครุ่นคิดอย่างเงียบงัน เขาสงสัยเป็นอย่างมากว่าฉิวซีไหลจะขอเข้าฝันตนไปเรื่อยๆ หรือไม่

‘ข้าอยากรู้ว่าหากยอมรับให้เข้าฝันแล้ว จะมีอันตรายหรือไม่’ หานเจวี๋ยเอ่ยถามในใจ

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการ!

[ไม่มีอันตรายในขณะนี้ เนื่องจากมีอาณาเขตเต๋าและแดนต้องห้ามอันธการปิดกั้นเอาไว้ อีกฝ่ายทำได้เพียงติดต่อสื่อสารเท่านั้น ระบบสามารถช่วยเหลือให้ท่านออกจากแดนความฝันได้ตลอดเวลา]

หานเจวี๋ยเลิกคิ้วขึ้น และยอมรับการเข้าฝันของฉิวซีไหลทันที

ไม่นาน เขาก็เข้าสู่แดนความฝัน

ที่นี่คือห้องโถงขนาดใหญ่สีทองซึ่งอยู่ภายในอารามอันโอ่อ่าวิจิตรตระการตา เบื้องหน้ามีพระพุทธรูปขนาดมหึมาตั้งตระหง่านอยู่ ลักษณะน่าเกรงขาม

ฉิวซีไหล!

เขาดูเหมือนพระพุทธรูปทองคำมากกว่าสิ่งมีชีวิต

หานเจวี๋ยสะกดกลั้นโทสะและมองไปที่เขา และแสร้งทำเป็นหันมองไปรอบด้านอย่างสับสน

[ฉิวซีไหลเกิดความประทับใจในตัวท่าน ระดับความประทับใจในขณะนี้คือ 1 ดาว]

‘หา? ไม่เลวเลยนี่!’ เมื่อเห็นระดับความประทับใจ หานเจวี๋ยก็คลายความโกรธลงมากกว่าครึ่ง

เหตุผลที่โทสะของเขายังไม่หายไปก็เป็นเพราะให้ระดับความประทับใจแค่ 1 ดาวนี่แหละ

หานเจวี๋ยไม่ได้เป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน แต่รอคอยให้ฉิวซีไหลเป็นฝ่ายเริ่ม