ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 451

บทที่ 451 กลืนกินดวงจิต หยินหยางพิทักษ์ตะวันจันทรา

ค่ายกลของอาณาเขตเต๋าอยู่ในระดับครึ่งอริยะเชียวนะ!

ดวงจิตอัปมงคลแข็งแกร่งกว่าครึ่งอริยะอย่างนั้นหรือ

หานเจวี๋ยลอบตกใจ เขารีบออกไปพร้อมกับบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรทันที

เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นล้วนทะยานขึ้นกลางอากาศ เตรียมเข้าร่วมการต่อสู้

หม่าเชาก็เข้าร่วมการต่อสู้เช่นกัน ร่วมมือกับหลี่ว์ปู้ต่อกรกับดวงจิตอัปมงคล ทั้งสองเทียบเท่ากับมีจู่ถูสองคน แต่กลับมิใช่คู่ต่อสู้ของดวงจิตอัปมงคลเลย

“นั่นคือสิ่งใดกัน”

“รวดเร็วยิ่งนัก!”

“ผิดปกติแล้ว สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต แรงอาฆาตน่าหวาดหวั่นนัก ทุกคนตั้งมรรคจิตให้มั่น!”

“เกิดอะไรขึ้น ข้ามองไม่เห็นมัน แต่ในใจข้าปรากฏเสียงของจิตมารเสียแล้ว”

“นายท่านมาแล้ว!”

ผู้คนในสำนักซ่อนเร้นล้วนตื่นตระหนก เมื่อดวงจิตอัปมงคลเข้ามามีหลายคนที่สัมผัสได้ว่าจิตมารกำลังก่อตัวขึ้นในใจ เจียงอี้ก็รวมอยู่ด้วย

ผู้ที่มีแนวโน้มจะเกิดจิตมารได้ง่ายล้วนเป็นผู้ที่มีความคับข้องหมองใจ

มรรคจิตไม่มั่นคง ย่อมเกิดจิตมารได้ง่าย

หานเจวี๋ยเหยียบบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรเหาะไปที่ชายฝั่งเกาะสำนักซ่อนเร้น ดวงจิตประหลาดเกาะอยู่บนไหล่เขา

เมื่อเห็นดวงจิตอัปมงคล หัวใจของหานเจวี๋ยเต็มไปด้วยความระแวดระวัง หากไม่ต้องคำนึงถึงว่าคนอื่นๆ จะประสบกับเรื่องร้าย เขาคงจะใช้แบบจำลองการทดสอบมาทดสอบดูก่อน

ถึงแม้ดวงจิตอัปมงคลจะทรงพลัง แต่ก็ไม่สามารถสังหารหลี่ว์ปู้และหม่าเชาได้ในทันที แต่หานเจวี๋ยสามารถทำได้ เช่นนี้ก็หมายความว่าหานเจวี๋ยแข็งแกร่งกว่าดวงจิตอัปมงคล

ถึงอย่างไรตอนนี้หานเจวี๋ยก็สามารถต่อกรกับครึ่งอริยะได้แล้ว

หานเจวี๋ยไม่รอช้า สำแดงวัชระเสรีไร้สิ้นสุดออกมา วัชระเทพมารทั้งห้าตนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน เงาร่างอันน่าพรั่นพรึงห้าร่างยืนอยู่เหนือเกาะสำนักซ่อนเร้น

เหล่าศิษย์เบิกตากว้าง

นั่นคือสิ่งใดกัน

จ้าวเซวียนหยวนและเต้าจื้อจุนสั่นสะท้านไปตามสัญชาตญาณ พวกเขาไม่เคยลืมเลือนความทรงจำที่ถูกเทพมารฟ้าบุพกาลบดขยี้

ดวงจิตอัปมงคลดูคล้ายเงาร่างของมนุษย์ ไร้ซึ่งร่างกาย มันหันมาโจมตีหานเจวี๋ยทันที

หลี่ว์ปู้และหม่าเชาได้ผ่อนคลายแล้ว

เทพมารวาตะวิปโยคชกออกไปอย่างรุนแรง เสียงหมัดฝ่าลมดังหวีดหวิว ความเร็วของดวงจิตอัปมงคลลดฮวบลง ท้องทะเลที่อยู่ไกลออกไปถูกบดอัดจนเกินคลื่นสูงพันจั้ง ราวกับกำแพงสมุทร บดบังขอบฟ้าไว้

ตามมาด้วยการโจมตีจากเทพมารสุญตา ลำแสงสีดำสองสายพุ่งออกมาจากดวงตา ครอบคลุมดวงจิตอัปมงคลไว้ในทันใด

ดวงจิตอัปมงคลร้องคำราม แม้นจะไร้เสียง แต่ท่าทางของมันก็แสดงให้เห็นถึงความดุร้ายอย่างชัดเจน ขนาดที่ว่าหานเจวี๋ยเห็นแล้วก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

เมื่อเผชิญกับพลังแห่งมหามรรคของเทพมารสุญตา ดวงจิตอัปมงคลก็อ่อนแรงลง

ในเวลานี้เอง!

ดวงจิตประหลาดที่อยู่บนไหล่หานเจวี๋ยก็พลันพุ่งฉิวออกไป หยุดลงตรงหน้าดวงจิตอัปมงคล อ้าปากที่เต็มไปด้วยโลหิตกว้าง เขมือบดวงจิตอัปมงคลเข้าไปในคำเดียว

คนอื่นมองไม่เห็นดวงจิตประหลาด ในมุมมองของพวกเขา ดวงจิตอัปมงคลเสมือนหายวับไปในอากาศ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา

และแล้วดวงจิตอัปมงคลก็ถูกกำจัดไปด้วยประการฉะนี้

สำนักซ่อนเร้นกลับสู่ความสงบอีกครั้ง

หานเจวี๋ยมองออกว่าถึงแม้ดวงจิตอัปมงคลจะแข็งแกร่ง แต่เมื่อเผชิญกับพลังแห่งมหามรรคกลับอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด

สิ่งสำคัญที่สุดคือดวงจิตอัปมงคลไม่มีสติปัญญา เพียงต่อสู้ไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น

หานเจวี๋ยเงยหน้ามองขอบฟ้า ค่ายกลอาณาเขตเต๋าเริ่มฟื้นฟูแล้ว

ดวงจิตประหลาดกลับมาอยู่เบื้องหน้าหานเจวี๋ย มันร่าเริงยิ่งนัก คาดว่าการกลืนกินดวงจิตอัปมงคลคงมีประโยชน์ต่อมันอย่างยิ่ง

หานเจวี๋ยทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่ง จากนั้นจึงค่อยกลับไปที่ถ้ำ

“วิกฤตคลี่คลายแล้ว พวกเจ้าไปฝึกฝนต่อเถอะ”

ชาวสำนักซ่อนเร้นรวมถึงเผ่าเอกาหนึ่งหมื่นคนยังคงไม่ได้สติคืนกลับมา

คลี่คลายไปเช่นนี้เลยหรือ

เจียงอี้ทนไม่ไหวเอ่ยถามขึ้นว่า “เมื่อครู่เป็นพลังวิเศษอันใดกัน พลังวิเศษวัชระหรือ”

เต้าจื้อจุนสูดหายใจลึกๆ เฮือกหนึ่ง กล่าวตอบ “ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคย…”

ประโยคหลังไม่ได้กล่าวออกมาให้จบ เจียงอี้อดไม่ได้ที่จะหนาวสะท้านขึ้นมาอีกครา

ถ้าหากเขาต้องเผชิญกับวัชระเทพมารล่ะก็…

ไม่อยากคิดเลย!

เมื่อผ่านการต่อสู้ครั้งนี้ไป ชาวสำนักซ่อนเร้นยิ่งเชื่อมั่นว่าผู้ทรงพลังเหล่านั้นที่อยู่ในแบบจำลองการทดสอบล้วนเป็นคู่ต่อสู้ที่พ่ายแพ้ต่อหานเจวี๋ยทั้งสิ้น!

….

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน หานเจวี๋ยกำลังสังเกตการณ์ดวงจิตประหลาดอยู่

จิตสำนึกของเขาไม่สามารถส่องทะลุดวงจิตประหลาดได้ ไม่อาจทราบถึงสถานการณ์ภายในร่างดวงจิตประหลาด

เขาจำเป็นต้องตรวจสอบผ่านระบบวิวัฒนาการ

‘หลังจากกลืนกินดวงจิตอัปมงคลเข้าไป ดวงจิตประหลาดจะเป็นอย่างไร’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสองพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!