ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 452

บทที่ 452 เผ่าสวรรค์ผงาด พัฒนาการของหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยนำหยินหยางพิทักษ์ตะวันจันทราออกมา สมบัติชิ้นนี้เป็นห่วงแสงสองวง รูปร่างเป็นทรงกลม แยกไม่ออกว่าอันใดคือตะวัน อันใดคือจันทรา

เขาเริ่มทำให้มันจดจำผู้เป็นนาย

ผ่านไปหลายวันกว่าจะทำสำเร็จ

หยินหยางพิทักษ์ตะวันจันทราลอยไปอยู่ด้านหลังหานเจวี๋ยด้วยตัวเอง มันลอยอยู่กลางอากาศและแผ่ประกายสงเจิดจ้าออกมาอาบไล้ร่างของหานเจวี๋ย ทำให้สามารถมองเห็นเงาร่างของเขาเพียงเลือนรางเท่านั้น ไม่อาจมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้

แสงอันเจิดจ้านี้จะส่งผลต่อคนนอกเท่านั้น ไม่มีผลกระทบต่อสายตาของหานเจวี๋ยเลย

ยอดเยี่ยม!

เป็นยอดสมบัติที่น่าสนใจยิ่ง!

ผู้ทรงพลังย่อมต้องมีรัศมีอันทรงพลัง หานเจวี๋ยไม่อยากให้การปรากฏตัวของเซียนทองต้าหลัวอย่างเขาเหมือนคนอื่นทั่วไป

จะต้องยิ่งใหญ่เปี่ยมบารมี ดูอย่างจักรพรรดิสวรรค์สิ แต่ก่อนเมื่ออยู่ในพระราชวังเทียมเมฆาจะอยู่สูงพันจั้ง เหล่าเทพต่างดูเล็กจ้อยไปหมด

ยังมีฉิวซีไหลที่แสดงให้เห็นเพียงรูปเทวะเท่านั้น ไม่เผยร่างจริงออกมา

วันหน้าเมื่อกลับไปยังแดนเซียน เมื่อผู้คนพบเจอหานเจวี๋ย จะได้ไม่เห็นรูปลักษณที่แท้จริง

ใบหน้าของเซียนทองต้าหลัว จะปล่อยให้ปุถุชนมาจับจ้องได้อย่างไร

หานเจวี๋ยนึกอย่างหน่ายแหนงยิ่ง

ถึงแม้ใช้สมองแล้วจะไม่ได้ประโยชน์อะไร แต่ก็น่าสนใจดี

หานเจวี๋ยเริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วว่าเผ่าพันธุ์มรรคาสวรรค์คืออะไร

[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[เผ่าสวรรค์: พื้นฐานมาจากเผ่ามนุษย์ ได้รับการชำระล้างจากมรรคาสวรรค์ กลายเป็นเทพเซียน เมื่อได้รับพลังเวทยอดวิถีจึงกำเนิดเป็นเผ่าพันธุ์ใหม่ เผ่าพันธุ์นี้มีวิสัยของมนุษย์และเทพเซียน รวมถึงมีพรสวรรค์อันแกร่งกล้าทัดเทียมกับเผ่าพันธุ์ก่อนกำเนิดฟ้า]

หานเจวี๋ยตกตะลึง

เทพเซียนจากเผ่ามนุษย์ก็นับเป็นเผ่าพันธุ์ใหม่หรือ

อำมหิตนัก!

แผนการนี้อำมหิตเกินไปแล้ว มอบผลประโยชน์ให้ทั้งเผ่ามนุษย์และวังสวรรค์ จากนั้นกวาดล้างสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ในกองกำลังของทั้งสองฝ่าย

ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามนุษย์หรือว่าฝ่ายเทพเซียน ตัวตนเหล่านี้ต้องลดน้อยลงแน่นอน

นอกเหนือไปจากเผ่าสวรรค์แล้ว ทุกสรรพสิ่งจะย่อยยับ นั่นคือฉากจบที่มหาเคราะห์มรรคาสวรรค์วางไว้

แดนเซียนจะกลับสู่จุดเริ่มต้น ดำเนินขึ้นใหม่อีกครั้ง

หานเจวี๋ยเรียกจอค่าความสัมพันธ์ออกมาตรวจดู จี้เซียนเสิน เซวียนฉิงจวิน ฟางเหลียง ยอดแม่ทัพเทพและซูฉี ล้วนกลายเป็นเผ่าสวรรค์ไปหมดแล้ว

น่าเสียดายที่โจวฝานและโม่ฟู่โฉวพลาดโอกาสในการหลบเลี่ยงเคราะห์ไปเสียแล้ว

ว่ากันตามจริงแล้ว โม่ฟู่โฉวน่าเวทนาที่สุด ต่างจากโจวฝานที่มีภูมิหลังยิ่งใหญ่ ไม่ตายแน่นอน

อย่างไรก็ตามเรื่องเหล่านี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับเขา

ในเมื่อคิดจะสู้แล้ว ก็ต้องพร้อมยอมรับผลที่จะตามมา

หานเจวี๋ยหลับตาลง เริ่มบำเพ็ญตบะต่อไป

….

เวลาผ่านไปอีกห้าสิบปี

หลังจากทราบถึงจุดจบของมหาเคราะห์แล้ว หานเจวี๋ยก็ราวกับโดนของ เอาแต่จดจ่อคิดว่ามหาเคราะห์จะสิ้นสุดลงเมื่อใด

ด้วยสภาพจิตใจเช่นนี้ เวลาจึงผ่านไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าช่วงเวลาใดๆ ในอดีต

หานเจวี๋ยบำเพ็ญตบะทุกวัน เมื่อครบสิบปีจะสาปแช่งอริยะมิ่งจีหนึ่งครั้ง นอกจากเรื่องนี้แล้วก็ไม่มีเรื่องอื่นให้เขาทำเลย

แม้กระทั่งจำนวนครั้งในการตรวจดูจดหมายของเขาก็ยังลดน้อยลงไปด้วย

เขาไม่ต้องการให้จดหมายมาทำให้ตนไขว้เขว

ยิ่งเข้าสู่ช่วงท้ายของมหาเคราะห์มากเท่าไร ก็ยิ่งไม่ควรเข้าสู่เคราะห์มากเท่านั้น!

รอดพ้นมาจนถึงตอนนี้แล้วหากก้าวเข้าไปอีก เช่นนั้นสิ่งที่พยายามมาก่อนหน้านี้ก็เสียเปล่าแล้วจริงๆ

หานเจวี๋ยทำในสิ่งที่ควรทำไปแล้ว หากเหล่าสหายของเขายังคงสิ้นชีพ ตัวเขาก็ไร้ซึ่งหนทางเช่นกัน

ในวันนี้ หานเจวี๋ยตั้งสมาธิจดจ่ออยู่กับปฐมศิลาฟ้าบุพกาลที่เก็บไว้ในจักรวาลโลกดารา

ผลจากการสั่งสมของพลังที่ผ่านมาเนิ่นนานหลายปี ปราณฟ้าบุพกาลที่ผลิตออกมาจากปฐมศิลาฟ้าบุพกาลมีจำนวนมหาศาล เมื่อรวมเข้ากับปราณอนธการจากกายดาราอนธการแล้ว ทำให้ทั่วทั้งดาราจักรล้วนตกอยู่ท่ามกลางหมอกควัน

หานเจวี๋ยพบว่าภายในโลกดารามีดวงดาวใหม่ๆ ถือกำเนิดขึ้นอีกหลายร้อยดวง

นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น ภายภาคหน้าจะต้องมากกว่านี้แน่นอน

สิ่งที่ควรค่าให้กล่าวถึงคือ ในโลกเขย่าพิภพนอกจากพุทธะอาภรณ์ขาวแล้ว ในที่สุดก็มีจักรพรรดิเซียนคนอื่นถือกำเนิดขึ้นมา

พลังวิญญาณของโลกเขย่าพิภพก้าวล้ำหน้าโลกมนุษย์ส่วนใหญ่ไปแล้ว ถึงขั้นที่อาจจะเหนือกว่าโลกมนุษย์ทั้งหมดเสียด้วยซ้ำด้วย ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ขาดแคลนทรัพยากรเช่นนี้ จะบรรลุระดับจักรพรรดิหรือไม่นั่นก็ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของคนคนนั้นแล้ว

ถึงอย่างไรเผ่ามนุษย์ก็เคยเป็นตัวเอกมรรคาสวรรค์ ตามโลกมนุษย์ต่างก็ต้องมีตัวละครประเภทบุตรแห่งสวรรค์อยู่

หานเจวี๋ยมิได้ชักนำบุตรแห่งสวรรค์รายนี้มาเข้าพวก โลกเขย่าพิภพย่อมต้องมีแนวทางพัฒนาในแบบของตนเองเช่นกัน