ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 471

บทที่ 471 เทพสูงสุดแสดงธรรม อายุหนึ่งหมื่นปี

เซียนทองต้าหลัวระยะสมบูรณ์ แข็งแกร่งนัก!

รากฐานของนิกายฉ่านช่างลึกล้ำนัก ก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวเล็ดรอดออกมาเลย ช่างมีความอดทนจริงๆ

หานเจวี๋ยมองไปที่พวกไก่คุกรัตติกาล เอ่ยถาม “พวกเจ้าถูกจับหรือ”

หานเจวี๋ยที่อยู่ภายใต้แสงเทพอันเจิดจ้าดูประหนึ่งเทพผู้สร้างโลกมาเยือน ช่างเป็นฉากที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกน่าตื่นตาตื่นใจ

ไก่คุกรัตติกาลเอ่ยด้วยความขุ่นข้อง “นายท่าน มีคนจับตัวพวกเรามาอย่างไร้เหตุผล คิดจะให้พวกเรากลายเป็นทาส!”

เมื่อพวกเจียงอี้เห็นหานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้น ต่างก็รู้สึกโล่งใจอย่างอดไม่อยู่

ตอนนี้ในใจของพวกเขา หานเจวี๋ยเป็นตัวตนที่เทียบเคียงกับอริยะไปแล้ว ขอเพียงเขาปรากฏตัวขึ้น อันตรายต้องถูกขจัดไปอย่างแน่นอน

“หืม จักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏหรือ ไม่ถูกสิ สมบัติวิเศษติดตัวเจ้าไม่ธรรมดาเลย!”

เสียงหนึ่งดังก้องขึ้น เป็นเสียงของท่าเทียนเกอ

หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “เป็นแค่เซียนทองต้าหลัวตัวเล็กๆ ก็คิดจะจับตัวคนของข้าแล้วหรือ ปล่อยพวกเขาซะ แล้วข้าจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”

ท่าเทียนเกอแค่นเสียง “ท่านช่างโอหังเสียจริง ทำลายพลังวิเศษของข้าให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”

หานเจวี๋ยยกมือขึ้น ชูนิ้วกลางข้างขวา

ปราณกระบี่สายหนึ่งพลันพุ่งออกมา!

ดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพ!

หนึ่งดัชนีทลายสวรรค์!

ช่องรับแสงด้านบนถูกฟันขาด ความมืดมิดรอบพื้นที่มิติพังทลายลง ราวกับกระดาษต้องไฟ

พวกหานเจวี๋ยพลันร่วงหล่น จากนั้นก็ร่อนลงบนเนินเขาแห่งหนึ่ง

พวกเขาเงยหน้าขึ้น มองเห็นท่าเทียนเกอยืนอยู่บนเมฆก้อนหนึ่ง

คนผู้นี้สวมชุดนักพรต คิ้วดั่งดาบโค้งพาดชี้ขึ้นด้านบน สองตาเรียวรี หน้าตาดูชั่วร้าย

ท่าเทียนเกอจ้องหานเจวี๋ยเขม็ง เอ่ยเสียงขรึม “ท่านเป็นใคร!”

[ท่าเทียนเกอเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 5 ดาว]

5 ดาว!

แทบเข้าขั้นไม่ตายไม่เลิกราแล้ว!

เยี่ยมมาก เจ้าไม่รอดแล้ว!

หานเจวี๋ยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมาจากนิกายไหน อริยะเข้าสู่โลกไม่ได้ แล้วจะกลัวอันใดเล่า

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าเป็นใคร เกรงว่าพูดไปเจ้าจะตกใจตายเอา!”

ท่าเทียนเกอขมวดคิ้ว จี้ถาม “พูดมา…”

ร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์พลันก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะหานเจวี๋ย ร่างจำลองยังไม่ทันจะก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง หมัดของมันก็โจมตีไปทางท้องฟ้าแล้ว

พลังอันน่าหวาดหวั่นทำให้ท้องนภาบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ราวกับจะพังทลายลงทุกเมื่อ

ท่าเทียนเกอยังไม่ทันตอบสนอง ก็ถูกกระแสหมัดของเทพมารขุนพลสวรรค์โจมตีเข้าตรงๆ กายสิ้นจิตมลาย

ร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์สลายไปด้วยความรวดเร็ว พวกเจียงอี้ล้วนไม่ทันตั้งตัว

ในสายตาของพวกเขา ครั้นพายุกระโชกหอบหนึ่งกวาดเข้ามา ท่าเทียนเกอก็หายไปแล้ว

เจียงอี้ขวัญผวา นึกถึงตอนที่ตนท้าทายหานเจวี๋ยในแบบจำลองการทดสอบ

หานเจวี๋ยเก็บมือ เรียกจอค่าความสัมพันธ์ออกมาตรวจสอบ พบว่ารูปประจำตัวของท่าเทียนเกอยังอยู่ ดูเหมือนคนผู้นี้จะมีวิธีรักษาชีวิตไว้ คาดว่าเสี้ยววิญญาณคงอยู่ที่นิกายฉ่าน

หานเจวี๋ยหันกลับไปมองพวกเจียงอี้ เอ่ยว่า “รีบกลับโดยเร็วเถอะ คนเมื่อครู่นั้นประวัติที่มาไม่ธรรมดา เขายังไม่สิ้นชีพอย่างสมบูรณ์ ภายหน้าต้องมาล้างแค้นพวกเจ้าแน่ หากมีครั้งหน้าอีก ข้าจะไม่ช่วยพวกเจ้าอีก”

หานเจวี๋ยหันหลังกระโจนเข้าสู่คลื่นวนสีดำ คลื่นวนสีดำพลันหดตัวลงจากนั้นก็เลือนหายไป

ทุกคนถึงได้สติกลับมา

ไก่คุกรัตติกาลรีบร้องขึ้นว่า “รีบกลับกันเถอะ!”

เจียงอี้พยักหน้า เขาก็ไม่กล้าผยองจองหองเช่นในอดีตอีก รู้ซึ้งแล้วว่าการเอาชีวิตรอดสำคัญที่สุด

การปรากฏตัวขึ้นของท่าเทียนเกอ บ่งชี้ให้เห็นว่าสำนักดวงชะตาเริ่มเคลื่อนไหว จัดวางตัวหมากในแดนเซียนแล้ว

ภายในอารามเต๋า

หานเจวี๋ยไม่ได้รับแจ้งเตือนความเกลียดชังจากผู้ทรงพลังนิกายฉ่านคนอื่นๆ

แต่ก็ไม่อาจด่วนวางใจได้

หากนิกายฉ่านทั้งสำนักล้วนอยากจัดการเขา เช่นนั้นเขาก็ทำได้เพียงทำลายนิกายฉ่านเสีย

ภายในสถานการณ์ที่ไม่มีอริยะคอยช่วยเหลือ ต่อให้ทั้งนิกายฉ่านบุกมาพร้อมกันก็ไม่มีทางฝ่าแนวป้องกันของอาณาเขตเต๋าได้

หานเจวี๋ยเริ่มฝึกบำเพ็ญ

หนึ่งปีผ่านไป

เขายังคงไม่ได้รับแจ้งเตือนความแค้นจากผู้ทรงพลังจากนิกายฉ่าน ดูเหมือนท่าเทียนเกอจะไม่ได้แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป

อริยะแห่งนิกายฉ่านไม่มีทางแยแสเรื่องนี้