สรุปตอน บทที่ 471 เทพสูงสุดแสดงธรรม อายุหนึ่งหมื่นปี – จากเรื่อง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
ตอน บทที่ 471 เทพสูงสุดแสดงธรรม อายุหนึ่งหมื่นปี ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 471 เทพสูงสุดแสดงธรรม อายุหนึ่งหมื่นปี
เซียนทองต้าหลัวระยะสมบูรณ์ แข็งแกร่งนัก!
รากฐานของนิกายฉ่านช่างลึกล้ำนัก ก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวเล็ดรอดออกมาเลย ช่างมีความอดทนจริงๆ
หานเจวี๋ยมองไปที่พวกไก่คุกรัตติกาล เอ่ยถาม “พวกเจ้าถูกจับหรือ”
หานเจวี๋ยที่อยู่ภายใต้แสงเทพอันเจิดจ้าดูประหนึ่งเทพผู้สร้างโลกมาเยือน ช่างเป็นฉากที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกน่าตื่นตาตื่นใจ
ไก่คุกรัตติกาลเอ่ยด้วยความขุ่นข้อง “นายท่าน มีคนจับตัวพวกเรามาอย่างไร้เหตุผล คิดจะให้พวกเรากลายเป็นทาส!”
เมื่อพวกเจียงอี้เห็นหานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้น ต่างก็รู้สึกโล่งใจอย่างอดไม่อยู่
ตอนนี้ในใจของพวกเขา หานเจวี๋ยเป็นตัวตนที่เทียบเคียงกับอริยะไปแล้ว ขอเพียงเขาปรากฏตัวขึ้น อันตรายต้องถูกขจัดไปอย่างแน่นอน
“หืม จักรพรรดิเซียนหนึ่งวัฏหรือ ไม่ถูกสิ สมบัติวิเศษติดตัวเจ้าไม่ธรรมดาเลย!”
เสียงหนึ่งดังก้องขึ้น เป็นเสียงของท่าเทียนเกอ
หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “เป็นแค่เซียนทองต้าหลัวตัวเล็กๆ ก็คิดจะจับตัวคนของข้าแล้วหรือ ปล่อยพวกเขาซะ แล้วข้าจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
ท่าเทียนเกอแค่นเสียง “ท่านช่างโอหังเสียจริง ทำลายพลังวิเศษของข้าให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”
หานเจวี๋ยยกมือขึ้น ชูนิ้วกลางข้างขวา
ปราณกระบี่สายหนึ่งพลันพุ่งออกมา!
ดรรชนีกระบี่โลกาสวรรค์ทลายภพ!
หนึ่งดัชนีทลายสวรรค์!
ช่องรับแสงด้านบนถูกฟันขาด ความมืดมิดรอบพื้นที่มิติพังทลายลง ราวกับกระดาษต้องไฟ
พวกหานเจวี๋ยพลันร่วงหล่น จากนั้นก็ร่อนลงบนเนินเขาแห่งหนึ่ง
พวกเขาเงยหน้าขึ้น มองเห็นท่าเทียนเกอยืนอยู่บนเมฆก้อนหนึ่ง
คนผู้นี้สวมชุดนักพรต คิ้วดั่งดาบโค้งพาดชี้ขึ้นด้านบน สองตาเรียวรี หน้าตาดูชั่วร้าย
ท่าเทียนเกอจ้องหานเจวี๋ยเขม็ง เอ่ยเสียงขรึม “ท่านเป็นใคร!”
[ท่าเทียนเกอเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 5 ดาว]
5 ดาว!
แทบเข้าขั้นไม่ตายไม่เลิกราแล้ว!
เยี่ยมมาก เจ้าไม่รอดแล้ว!
หานเจวี๋ยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมาจากนิกายไหน อริยะเข้าสู่โลกไม่ได้ แล้วจะกลัวอันใดเล่า
หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าเป็นใคร เกรงว่าพูดไปเจ้าจะตกใจตายเอา!”
ท่าเทียนเกอขมวดคิ้ว จี้ถาม “พูดมา…”
ร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์พลันก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะหานเจวี๋ย ร่างจำลองยังไม่ทันจะก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง หมัดของมันก็โจมตีไปทางท้องฟ้าแล้ว
พลังอันน่าหวาดหวั่นทำให้ท้องนภาบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ราวกับจะพังทลายลงทุกเมื่อ
ท่าเทียนเกอยังไม่ทันตอบสนอง ก็ถูกกระแสหมัดของเทพมารขุนพลสวรรค์โจมตีเข้าตรงๆ กายสิ้นจิตมลาย
ร่างจำลองเทพมารขุนพลสวรรค์สลายไปด้วยความรวดเร็ว พวกเจียงอี้ล้วนไม่ทันตั้งตัว
ในสายตาของพวกเขา ครั้นพายุกระโชกหอบหนึ่งกวาดเข้ามา ท่าเทียนเกอก็หายไปแล้ว
เจียงอี้ขวัญผวา นึกถึงตอนที่ตนท้าทายหานเจวี๋ยในแบบจำลองการทดสอบ
หานเจวี๋ยเก็บมือ เรียกจอค่าความสัมพันธ์ออกมาตรวจสอบ พบว่ารูปประจำตัวของท่าเทียนเกอยังอยู่ ดูเหมือนคนผู้นี้จะมีวิธีรักษาชีวิตไว้ คาดว่าเสี้ยววิญญาณคงอยู่ที่นิกายฉ่าน
หานเจวี๋ยหันกลับไปมองพวกเจียงอี้ เอ่ยว่า “รีบกลับโดยเร็วเถอะ คนเมื่อครู่นั้นประวัติที่มาไม่ธรรมดา เขายังไม่สิ้นชีพอย่างสมบูรณ์ ภายหน้าต้องมาล้างแค้นพวกเจ้าแน่ หากมีครั้งหน้าอีก ข้าจะไม่ช่วยพวกเจ้าอีก”
หานเจวี๋ยหันหลังกระโจนเข้าสู่คลื่นวนสีดำ คลื่นวนสีดำพลันหดตัวลงจากนั้นก็เลือนหายไป
ทุกคนถึงได้สติกลับมา
ไก่คุกรัตติกาลรีบร้องขึ้นว่า “รีบกลับกันเถอะ!”
เจียงอี้พยักหน้า เขาก็ไม่กล้าผยองจองหองเช่นในอดีตอีก รู้ซึ้งแล้วว่าการเอาชีวิตรอดสำคัญที่สุด
การปรากฏตัวขึ้นของท่าเทียนเกอ บ่งชี้ให้เห็นว่าสำนักดวงชะตาเริ่มเคลื่อนไหว จัดวางตัวหมากในแดนเซียนแล้ว
ภายในอารามเต๋า
หานเจวี๋ยไม่ได้รับแจ้งเตือนความเกลียดชังจากผู้ทรงพลังนิกายฉ่านคนอื่นๆ
แต่ก็ไม่อาจด่วนวางใจได้
หากนิกายฉ่านทั้งสำนักล้วนอยากจัดการเขา เช่นนั้นเขาก็ทำได้เพียงทำลายนิกายฉ่านเสีย
ภายในสถานการณ์ที่ไม่มีอริยะคอยช่วยเหลือ ต่อให้ทั้งนิกายฉ่านบุกมาพร้อมกันก็ไม่มีทางฝ่าแนวป้องกันของอาณาเขตเต๋าได้
หานเจวี๋ยเริ่มฝึกบำเพ็ญ
หนึ่งปีผ่านไป
เขายังคงไม่ได้รับแจ้งเตือนความแค้นจากผู้ทรงพลังจากนิกายฉ่าน ดูเหมือนท่าเทียนเกอจะไม่ได้แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป
อริยะแห่งนิกายฉ่านไม่มีทางแยแสเรื่องนี้
“นี่มิใช่เรื่องที่พวกเจ้าควรใส่ใจ”
หวงจุนเทียนกล่าวตัดบท น้ำเสียงไม่พอใจอย่างยิ่ง
ศิษย์นิกายเจี๋ยลอบแปลกใจ วันนี้อาจารย์ถูกธาตุไฟเข้าแทรกหรืออย่างไร
หวงจุนเทียนคล้ายจะสังเกตเห็นท่าทีที่ผิดปกติไปของตนแล้ว สีหน้าพลันโอนอ่อนลงและกล่าวว่า “หาตำแหน่งของโลกเมฆาแดงพบหรือไม่”
ศิษย์นิกายเจี๋ยตอบ “สิ่งมีชีวิตแทบทั้งหมดในโลกมนุษย์ล้วนถูกกวาดล้าง ไม่มีสิ่งมีชีวิตหลงเหลือ มรรคาสวรรค์เริ่มต้นใหม่ ไม่อาจแยกแยะได้ว่าโลกใดคือโลกเมฆาแดงขอรับ”
หวงจุนเทียนขมวดคิ้ว
เขาไม่เชื่อว่าหานเจวี๋ยจะสิ้นชีพในมหาเคราะห์
แต่เขาก็ทำนายไม่ได้ว่าหานเจวี๋ยอยู่ที่ไหน
ยามนี้หวงจุนเทียนอยากกลับไปบำเพ็ญอยู่ข้างกายหานเจวี๋ย เขาอยู่ที่นิกายเจี๋ยมานานพอแล้ว ถึงแม้เขาจะขึ้นเป็นรองเจ้านิกายแล้ว แต่กลับไม่มีอิสระอยู่บ่อยครั้ง ไม่อาจบำเพ็ญอย่างสบายใจได้
จากมุมมองของเขา แม้นิกายเจี๋ยจะรอดพ้นมหาเคราะห์ครั้งก่อนมาได้ แต่จะต้องเข้าสู่เคราะห์อีกครั้งจนสำนักล่มสลายเป็นแน่
กลุ่มคนบ้า!
วิถีแตกต่างจนไม่อาจร่วมทางกันได้!
ศิษย์นิกายเจี๋ยถามด้วยความสงสัย “เหตุใดท่านถึงใส่ใจโลกต้นกำเนิดของท่านขนาดนั้นเล่าขอรับ ท่านเป็นถึงรองเจ้านิกายแล้ว หากวันหน้าจะสรรค์สร้างโลกธรรมดาสักแห่งขึ้นมาอีกก็มิใช่เรื่องยากเลย”
หวงจุนเทียนเอ่ยด้วยแววตาหม่นหมอง “ศิษย์เอ๋ย เจ้าไม่เข้าใจหรอก สืบหาต่อไปเถอะ”
“ขอรับ”
ศิษย์นิกายเจี๋ยจากไปพร้อมความสงสัย
หวงจุนเทียนถอนหายใจคราหนึ่ง หันหลังกลับเข้าที่พำนักของตน
….
พริบตาเดียวก็ผ่านไปสิบกว่าปี
เวลาดำเนินไปรวดเร็วยิ่ง วันเกิดครอบรอบอายุหนึ่งหมื่นปีของหานเจวี๋ยมาถึงแล้วโดยไม่ทันได้รู้ตัว
บรรลุครึ่งอริยะได้ในภายในหมื่นปี ความเร็วในการฝึกบำเพ็ญระดับนี้หากแพร่ออกไป เกรงว่าแม้แต่อริยะก็คงตกใจอ้าปากค้างกันถ้วนหน้า
ขณะที่หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญอยู่พลันมีข้อความแถวหนึ่งเด้งขึ้นมาตรงหน้า
[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุหนึ่งหมื่นปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]
………………………………………………………………
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...